Περί της Τέχνης

[Θοδωράκος]

Η Τέχνη είναι μετουσίωση, είναι πνευματική άνοδος και ένας δρόμος για να βιώσεις έστω και για λίγο το μεγαλείο των ουρανών.

Φυσικά και τα εργαλεία της τέχνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διάφορα αποτελέσματα. Από τα απλά "σκυλάδικα" μέχρι τα λυρικά δράματα/όπερες και από την εκκλησιαστική μουσική μέχρι τα "μοντέρνα" και "ατονάλ" ακούσματα, ο σκοπός είναι ένας: η μετουσίωση της ύλης και γενικότερα του υλικού κόσμου και η άνοδός του για την έκφραση πραγμάτων και ουσιών πέραν αυτού, τουτέστιν συναισθήματα, ιδέες ή πνευματικές εμπειρίες.

Η τέχνη λοιπόν είναι μια "πύλη", μια "σκάλα", μέσω της οποίας μπορούμε και επικοινωνούμε με τις υπόλοιπες πτυχές/διαστάσης του ανθρώπου και του κόσμου, πέραν αυτής της υλικής του υπόστασης.

Επίσης, η τέχνη δεν γνωρίζει "επίπεδα" και "ποιότητες", δεν χωράει "συγκρίσεις". Το μόνο πιθανό κριτήριο θα μπορούσε να είναι το κατά πόσο πετυχαίνει τον σκοπό της. Αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό, καθ'ότι εξαρτάται από την εποχή, το κοινωνικό σύνολο, ακόμα και τον εκάστοτε καλλιτέχνη. Και μόνον το γεγονός ότι ο άνθρωπος αισθάνεται έστω και την ελάχιστη συγκίνηση με το κομμάτι που ακούει, με τον πίνακα που βλέπει, με ένα κείμενο που διαβάζει, είτε αυτό είναι δικό του ή άλλου, σημαίνει αυτομάτως ότι αυτό είναι τέχνη.

Είναι η τέχνη απόδραση από τον καθημερινό μας κόσμο; Όχι, είναι η συμπλήρωση αυτού, μέσω των σφαιρών του συναισθήματος, της νόησης και του πνεύματος. Τώρα, εάν η δικιά μας καθημερινότητα είναι βασισμένη στην ύλη, αυτό είναι άλλο θέμα. Σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσαμε ίσως να μιλήσουμε για "φυγή". Όμως και πάλι, με την ίδια λογική, ο υπερβολικός υλισμός είναι μια φυγή από τον κόσμο της τέχνης και γενικότερα των άλλων πτυχών/διαστάσεων του ανθρώπου. Πάντα η λύση είναι κάπου στην μέση: η διαρκής αμφιταλάντευση μεταξύ των άκρων, αυτό του υπέρτατου υλισμού και αυτό του ακρότατου ρομαντισμού, δημιουργεί ακραίες καταστάσεις.

Η τέχνη λοιπόν πρέπει να μπει και να υπάρχει στην ζωή μας, όχι ως μέσον φυγής και απελευθέρωσης, αλλά ως μέσον συμπλήρωσης και επικοινωνίας με το Είναι μας και την Ολότητά μας. Χωρίς απαραίτητα να γίνεται λόγος για "ανώτατα ιδανικά" και λοιπά φιλοσοφικά θέματα. Είναι απλά η επαφή μας με την ανθρώπινη μεριά μας, με τον συναισθηματικό μας κόσμο, με την νόησή και την φιλοσόφισή μας και με την πνευματική μας αναζήτηση.

[Vasoula]

Deodonus, τι γνωρίζεις για την διάσταση "των σφαιρών"? Για τον ήχο των σφαιρών, που λέγεται οτι ο Πυθαγόρας είχε "ακούσει"?

Ο ήχος των σφαιρών που κινούνται αρμονικά στο σύμπαν και δίνουν την αρμονία χωρίς ηχητικό ερέθισμα. Είναι ο απόλυτος ήχος της σιωπής, η απόλυτη ακουστική αρμονία, που σου μεταδίδεται μέσα από την κίνηση της κάθε σφαίρας.

Είναι σχεδόν το ίδιο, όταν μπορείς να ακούσεις τον ήχο της σταγόνας πάνω σε ένα λουλούδι.

Γεμίζεις από αυτόν τον εσωτερικό ήχο, και εκεί διαπιστώνεις ότι οι αισθήσεις μας μάς βοηθούν μόνο να αντιληφθούμε την δόνηση της ύλης, που είναι πιο βαριά.

΄Ομως ο ήχος που κάνει μια λεπτοφυέστερη δόνηση συνεχώς απομακρύνεται από τα ακουστικά όργανα και συλλαμβάνεται με την "ακουστική" δύναμη της συνειδητότητάς μας.

΄Οταν συνηθίσεις αυτόν τον ήχο, τότε θα "ακούς" την ενέργεια και θα την ακολουθείς σε όλες τις διαστάσεις μέσα στο Σύμπαν.

Αυτό δεν είναι "απόδραση", αλλά η αναγνώριση της τέχνης στην λεπτοφυέστερη δόνηση. Γι' αυτό εξωπραγματική για την λογική μας, αλλά τόσο ζωντανή για την συνειδητότητά μας!
΄Ετσι μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την λεπτοφυέστερη δόνηση και μέσα στον υλικό κόσμο.

Και έτσι μπορεί να μας μαγέψει ο ήχος της κίνησης που κάνει ο ήλιος, όταν ανατέλλει και όταν δύει. Μπορεί να μας συναρπάσει ο ήχος από τα νυχτολούλουδα, όταν κλείνουν τα πέταλλά τους την αυγή.

Και αυτή είναι η "απόκοσμη" τέχνη και η πιο αληθινή!
΄Οταν η φωνή του καλλιτέχνη προσαρμοστεί σ' αυτήν την τέχνη, τότε είναι θεϊκή! Και συγκλονιστική για "τ' αυτιά" της συνειδητότητάς μας.

[Vasoula]

Και έτσι μπορεί να μας μαγέψει ο ήχος της κίνησης που κάνει ο ήλιος, όταν ανατέλλει και όταν δύει

To είχα γραψει τον Απρίλιο, βιώνοντας μία ηχητική αρμονία, ένα πρωί κατά τις 5, που προερχόταν από τον ήλιο.
Φυσικά και δεν περίμενα να επαληθευεί επιστημονικά, γιατί αυτός ο ήχος ακούγεται μόνο από την συνειδητότητά μας και όχι από τα αυτιά μας...

΄Ομως τελικά, λέω, ότι σιγά σιγά όλα θα αποδειχτούν...Ακόμη και η μετενσάρκωση...

Αυτό το άρθρο έπεσε στα χέρια μου και το παραθέτω, αφού αποδεικνύει ότι όλα έχουν ήχο και φως!!!


-------------------------------------------------------------------------------------
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΒΑΤΟΝ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2007)


"ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΟ LANCASHIRE THΣ ΑΓΓΛΙΑΣ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΑΝ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ «ΘΕΙΚΗΣ», ΟΠΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΕ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΝΑ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.
ΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΥΤΗ ΜΕΛΩΔΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΥΤΙ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΗΛΙΑΚΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΤΩΝ ΗΧΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΟΥΜΕ, ΟΣΤΟΣΟ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΕ ΜΕ ΜΗΧΑΝΙΚΑ ΜΕΣΑ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΠΩΣ ΤΑ ΜΑΓΗΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΣΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΗΧΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ Η ΈΝΑΣ ΑΥΛΟΣ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΥΤΗ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΕΝΩ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.
ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ Η ΓΗ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ"