ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ

[Vasoula]

Υπερθυρεοειδισμός



Στο πρόσωπο του ασθενούς ειναι ζωγραφισμένος ο φόβος, σαν να τον στραγγάλιζαν και να βγήκαν τα μάτια του από τις κόγχες.
Τα μάτια δεν είναι μόνο "τρομαγμένα", αλλά και σε μεγάλη εγρήγορση, αντικρίζοντας έναν αγώνα για ζωή ή θάνατο, για τον οποίο προετοιμάζεται προφανώς και το υπόλοιπο σώμα. Η σχέση με την φρίκη δεν συμεπραίνεται άπό την έκφραση του προσώπου μονάχα, αλλά επιβεβαιώθηκε και σε πειράματα με ζώα (!!),
Κουνέλια που βρέθηκαν αντιμέτωπα με νυφίτσες, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, παρουσίασαν όλα τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού.

Σε ιστορικά ασθενών, περισσότερο από κάποιο ξαφνικό αίτιο τρόμου, συναντούμε συχνα την αναμονή φοβερών γεγονότων με αντίστοιχη χρόνια ψυχική φόρτιση.
Η αρρώστεια συχνά προχωρει σε βαθμό όπου οι ασθενείς κυριολεκτικά επιζητούν καταστάσεις που τους προκαλουν φόβο.

Η εφίδρωση προδίδει, εκτός από φόβο, και την υπερβολική προσπάθεια και ένταση. Πράγματι, οι ασθενείς δεν λυπούνται ούτε κόπους ούτε κούραση. Η διόγκωση του λαιμού και των ματιών, εκτός από πανικο, μαρτυρεί πλήρη υπερκόπωση, όπως του αρσιβαρίστα, που θέλει να υπερβεί τις δυνάμεις του.

Ο λαιμός ως μετάβαση από τον κορμό στο κέφάλι, είναι η πρόσβαση στην ανώτατη βαθμίδα. Στο σημείο αυτό, ή βρογχοκήλη δεν είναι μόνο προστατευτική ασπίδα μιας από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του σώματος, αλλά και εμπόδιο που περιορίζει όλες τις ζωτικές αρτηρίες εφοδιασμού. Γύρω από αυτόν τον αποκλεισμό διεξάγεται θερμή σύγκρουση, κυριολεκτική μάχη, για την πρόσβαση στην άνω αυτή αρχή. Πίσω της κρύβεται συχνά η σωματοποίηση μιας έμμονης σύγκρουσης αυθεντιών, που περιέχει αποφασιστικά στοιχεια ζωής. Το σώμα υποδεικνύει πόσο φθοροποιός είνα αυτός ο αγώνας και πόσο στενεύει ολοένα περισσότερο η πρόσβαση προς τα πάνω. Ο τρόμος φανερώνει φόβο και ανησυχία. Υπό καθεστώς συνεχούς πανικού, ότι όλα θα καταστραφούν, προτού οι ίδιοι προσφέρουν κάτι, κάθε περαιτέρω στένωση, τους κάνει να "βγουν από τα ρούχα τους".
Στο λαιμό τους έχει κάτσει ένα χοντρό εμπόδιο, σηματοδοτώντας πως τίποτα δεν περνά προς τα επάνω, αν και μεταφορικά θα ήθελαν να τα φτύσουν όλα. Η βουλιμία (για ζωή), χέρι-χέρι με τον φόβο (του θανάτου) μήπως έχουν χάσει το τρένο για την ζωή, συμμετέχουν στο θεατρικό αυτό δράμα.

Συγκρατούν τα συναισθήματα, ιδιαίτερα τα εχθρικά, πίσω από την μπάρα της βρογχοκήλης. Βοηθούν τους αντιπάλους τους, βάσει λογικών συλλογισμών, αλλά υποστηρίζουν με μητρική αγάπη και τα αδέλφια τους, με τα οποία βρίσκονται σε συνεχή ανταγωνισμό.

Οι ασθενείς δεν ομολογούν στον εαυτό τους την προσπάθειά τους για αύξηση και αγώνα. Η απαίτησή τους να ωριμάσουν ταχύτατα και να βιώσουν όσο γίνεται περισσότερα, εξωθείται στο σώμα, όπου εκτονώνεται μέσα από αυξημένα ορμονικά επίπεδα. Η πληθώρα μεταβολής και αυξητικής ορμόνης στο σώμα τους κάνει υπερβολικά ευαίσθητους, ασταθείς, ανήσυχους και εξαιρετικά ζωηρούς, προωθώντας το φόβο του θανάτου. Είναι τόσο ξύπνιοι που δεν κλείνουν μάτι.. Από ορισμένα ιστορικά ασθενών, υποθέτουμε ότι φοβούνται μηπως τελειώσει η ζωή τους, προτού την έχουν ζήσει.

Το μάθημα που διδάσκεται είναι να ομολογήσει ο ασθενής τον τρόμο και τον πανικό μπροστά στην ίδια του την ζωή και τις αντίθετες μ' αυτόν απαιτήσεις για εξέλιξη, επίδοση, ανάπτυξη και βιώματα.
Για να λυτρωθεί το πρότυπο, πρέπει να αναγνωρίσει το δικό του μέρος ευθύνης στην αντιφατική αυτή κατάσταση: ο φόβος και ο τρόμος του προσώπου πρέπει να ανιχνευτούν πολύ πίσω, στην βρεφική/νηπιακή ηλικία, όταν ο πόθος για εξάρτηση αντιμετωπίστηκε αρνητικά. Οι προσπάθειες που ακολούθησαν για υποκατάσταση της θαλπωρής που αναζητούσε, με δόσιμο στους άλλους, θα φωτίσουν την υπερβολή. Γιατί πως να δώσεις κάτι που δεν κατέχεις, αλλά που χρειάζεσαι ο ίδιος? Οι τεράστιες απαιτήσεις και η τεράστια προθυμία για επίδοση και πόνο, κάνουν για λίγο διάστημα εφικτή την αντίφαση, αλλά και το σχεδόν ανέφικτο. Η στιγμή κατά την οποία ελκύονται τα νοσηρά συμπτώματα, που γκρεμίζουν όλο αυτό το οικοδόμημα του φόβου, της προσπάθειας και της αυτοαναίρεσης, στέλνει στο σώμα τα ανάλογα σήματα, αναθέτωντας του υπερβολικά καθήκοντα και μαστιγώνοντάς το σ' έναν αγώνα που δεν κερδίζεται. Οι αφορμές (που αρχίζουν από την κρίση των σχέσεων και φτάνουν ως την απώλεια και τον θάνατο) τροφοδοτούμενες από τον βασικό φόβο, προϋπήρχαν ήδη υπό μορφή σκέψεων και τώρα περιβάλλοται επιπλέον με τον μανδύα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Ο ασθενής καίγεται για την ζωή και τα βιώματα, για άνοδο και αναγνώριση.
Ο ψυχικός όζος-κόμβος, η μπάρα ανάμεσα στο επάνω και το κάτω, είναι το πρόβλημα.
Ο υπερθυρεοειδισμός συμβολίζει μια απίστευτη ποσότητα ζωής κι ανάπτυξης, υπερβολική για το σώμα. Αυτή ακριβώς η πληθώρα ζωής πρέπει να οδηγηθεί μέσα πό πλήθος πνευματικών-ψυχικών καναλιών, που προσφέρονται ανοιχτά προς κάθε κατεύθυνση.


Η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής
Ρύντιγκερ Ντάλκε
Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος

[zefira]

Για να λυτρωθεί το πρότυπο, πρέπει να αναγνωρίσει το δικό του μέρος ευθύνης στην αντιφατική αυτή κατάσταση: ο φόβος και ο τρόμος του προσώπου πρέπει να ανιχνευτούν πολύ πίσω, στην βρεφική/νηπιακή ηλικία, όταν ο πόθος για εξάρτηση αντιμετωπίστηκε αρνητικά.

Να ρωτήσω κάτι.

Αυτό ισχύει σε όποια ηλικία μας παρουσιαστεί ο θυρεοειδής? Δηλαδή να ψάξουμε στη βρεφική μας ηλικία?

Αυτό το κομμάτι υποβόσκει αν καταλαβαίνω σωστά και με ανάλογους χειρισμούς που κάνουμε αφυπνίζεται?

Μπορεί να φαίνεται ότι ότι θυμαμαι χαίρομαι. Αλλά τελευταία γνωρίζω συνέχεια ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με το θυρεοειδή τους. Το ποσοστό είναι 1 στους 2 και μου έκανε εντύπωση.

[Deukalion]

Λενε οτι εξαρτάται και απο το περιβάλλον μολυνση κτλ.

[Ichor]

Τίποτα που να εκδηλώνεται στο υλικό πεδίο, δεν είναι ανεξάρτητο από το πνευματικό πεδίο.

Η μόλυνση είναι υλική εκδήλωση της νόσου της Γης.
Το αποτέλεσμά της έχει συνέπειες και στους κατοίκους της, οι οποίοι αδιαφορούν για την υγεία της και έτσι έχουμε ένα φαύλο κύκλο.

Αυτό Δευκαλίωνα, πρέσβευαν χιλιάδες χρόνια πριν και ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης.....! Το κακό είναι πως δεν ακούμε.....

Ελάττωμα των Ελλήνων...........!

[galazia_sfaira]

Εμμέις Πεννη μου είμαστε έξω απο τους Ελληνες....;

Η γενικότητα διευκολύνει.

[Ichor]

Καλώς την σφαιρούλα.....

Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, θέλει νέο τόπικ.........!

Εγώ πάντως λόγω καταβολών.....εχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να "μην ακούει"......!

[zefira]

εχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να "μην ακούει"......!

Κι εγώ το έχω αυτό....

Τελευταία έχω αρχίσει και δέχομαι τα μηνύματα σχεδόν αμέσως, τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε μια πληροφορία να έρθει σε μένα αρκετές φορές και από διαφορετικά πρόσωπα για να καταλάβω ότι κάτι θέλει να πει ο ποιητής.

Εδώ και λίγο καιρό όμως ακούω με την πρώτη.

Χαίρομαι πολύ γι αυτό.

[Ichor]

Μπράβο Ζεφιρούλα.......
εγώ κάνω τα "στραβά μάτια"........!χεχεχεχεχε

[zefira]