ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

[Vasoula]

Βάζω την φωτογραφία του κοριτσιού που χάθηκε, μήπως καποιος φίλος μπορεί να βοηθήσει.

Νίκο, Ηλία, αν νομιζετε ότι δεν πρέπει, ας το σβήσετε...

[Emmaki]

Στο μετρό υπάρχουν πάρα πολλές φωτογραφίες παιδιών που χάθηκαν...ή εξαφανίστηκαν μυστυριωδώς!!!

Υπάρχει κάποιος λόγος σίγουρα...!!

Ας ελπίσουμε να βρεθούνε....και να είναι καλά...

[nikos]

’λλαξε τον τίτλο απλώς σε "εξαφανίσεις ανθρώπων" ή κάτι παρόμοιο ώστε να μπορούμε να προσθέτουμε κι άλλα παρόμοια περιστατικά.

[zefira]

Φοβάμαι ότι οι εξαφανίσεις παιδιών και μάλιστα
της συγκεκριμένης ηλικίας είναι για να μας προκαλέσει
τρόμο.
Αυτή η ηλικία είναι κατάλληλη για τα όργανα των παιδιών,
γιατί μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για όλες τις ηλικίες ανθρώπων.
Οπότε πιστεύω οι "εξαφανίσεις" τους είναι σκόπιμες.

Πιστεύω ότι παρακάτω θα μας υποχρεώνουν να βάζουμε στα
παιδιά μας τσιπ για να μπορούμε να τα βρίσκουμε.

Μέχρι τώρα το να βάλουν τσιπ σε άνθρωπο δεν ήταν εφικτό, ενώ αν αρχίσουν να χάνονται παιδιά με τέτοιες συχνότητες τότε θα το σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο του τσιπ.

[Vasoula]

Ζefira, o φόβος είναι το μέσον χειρισμού μας...

Τίποτα δεν θα συμβεί, εκτός από ότι αποφασίσουμε...
Εμπιστοσύνη στην ζωή μας χρειάζεται...

Αν φοβόμαστε συνέχεια, όχι τσιπάκι θα βάλουμε, αλλά και κολλάρο στο λαιμό και θα τους παραδώσουμε το σχοινί, για να μας "πηγαίνουν"...

[Vasoula]

ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ στο Διαδίκτυο κινητοποίησε όλη την Ελλάδα



Βρήκε τον γιο του και τους ανθρώπους



Του ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ



Δεν υπάρχει ελληνικός υπολογιστής που δεν έλαβε αυτές τις μέρες ένα ηλεκτρονικό μήνυμα για την εξαφάνιση ενός 11χρονου αγοριού.





Ο 11χρονος Γιώργος Μεσσήνης περιπλανήθηκε από το βράδυ της Πέμπτης μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου. Ο πατέρας του Θόδωρος εστειλε μήνυμα στο Ιντερνετ και έλαβε κύμα συμπαράστασης

Η δικτυακή έκκληση του πατέρα του πέρασε κάθε τηλεφωνικό καλώδιο και τρύπωσε στις οθόνες, φτιάχνοντας έναν τρομερό ιστό αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Και ενώ το αγόρι είχε βρεθεί από τη νύχτα του Σαββάτου, τα e-mail συμπαράστασης και κουράγιου έφταναν ποταμηδόν στον υπολογιστή του Θόδωρου Μεσσήνη.

«Καλημέρα σας, απευθύνομαι σε εσάς για βοήθεια στην εύρεση του παιδιού μου, που εξαφανίστηκε χθες το απόγευμα από το σπίτι του στην Αθήνα. Το όνομά του είναι Γιώργος Μεσσήνης και είναι έντεκα χρόνων. Παρακαλώ βρείτε τη φωτογραφία του συνημμένη σε αυτό το μήνυμα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας».

Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε σε πέντε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ο 35χρονος το πρωί της περασμένης Παρασκευής και αφού είχε περάσει την πρώτη εφιαλτική νύχτα της περιπέτειάς του. Ο Γιώργος, ο ένας από τους τρεις γιους του, είχε φύγει το απόγευμα της Πέμπτης από το σπίτι τους στους Αμπελοκήπους της Αθήνας. Το ίδιο βράδυ τηλεφώνησε στην Αστυνομία και ενημέρωσε για την εξαφάνιση. «Από το μυαλό μου περνούσαν χιλιάδες σκέψεις, που μ' έκαναν να τρέμω», λέει στην «Ε» ο Θόδωρος. Γεννήθηκε στη Νότια Αφρική, είναι παιδί μεταναστών και έχει σπουδάσει ναυπηγός-μηχανολόγος. Ενα ατύχημα, όμως, τον έκανε ν' αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό. Εγινε μηχανικός υπολογιστικών συστημάτων και η εξοικείωσή του με το Δίκτυο είχε αρχίσει από την εποχή που το Ιντερνετ στην Ελλάδα ήταν ακόμα στην πρωτόγονη μορφή του. Μαθητής της Ε' Δημοτικού, ο Γιώργος είναι ένα ανήσυχο παιδί. Παρακολουθεί ώρες τον πατέρα του να ασχολείται με τους υπολογιστές τους κι έτσι έμαθε κι αυτός, όχι μόνο τα βασικά αλλά και πολλά άλλα που θεωρούνται «προχωρημένα» για την ηλικία του.

«Συνήθιζε, λέει ο Θοδωρής για τον γιο του, να πηγαίνει τα απογεύματα σε Ιντερνετ καφέ, να κάθεται λίγο και όταν σκοτείνιαζε η μέρα με έπαιρνε τηλέφωνο να πάω να τον πάρω. Το απόγευμα της Πέμπτης, όμως, δεν με πήρε». Πήγε σπίτι και τα άλλα δύο αγόρια του, ο Λευτέρης, 10 ετών και ο Αντώνης, 8 ετών, του είπαν ότι ο Γιώργος είχε φύγει. «Αρχισα να ψάχνω, πήγα εκεί όπου πήγαινε, τίποτα».

Οταν ξημέρωσε η Παρασκευή έστειλε τα e-mail στους τηλεοπτικούς σταθμούς. «Μου τηλεφώνησαν για να βγω στα κανάλια, το εκτίμησα πολύ αλλά δεν ήμουν σε θέση να βγω στην τηλεόραση». Ηταν μαύρη η Παρασκευή που πέρασε. Στο Δίκτυο κυκλοφορούσε με ταχύτατους ρυθμούς το απεγνωσμένο του μήνυμα.



Λάμβανε πολλά μηνύματα συμπαράστασης από πολλές περιοχές της Ελλάδας. Από τη Θράκη και τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κρήτη. «Κάντε κουράγιο», «Ο Θεός είναι μεγάλος» και πολλά άλλα. Απλοί άνθρωποι, γυναίκες, ιερωμένοι, το Λιμενικό, που του έγραφε ότι θα βάλει τη φωτογραφία του μικρού στα καράβια, το Μετρό που θα έβαζε τη φωτογραφία στους σταθμούς, το Χαμόγελο του Παιδιού, μια ιδιωτική εταιρεία ταχυμεταφορών, η DHL, που τον ενημέρωσε ότι τύπωσε τη φωτογραφία του Γιώργου και την έδωσε στους οδηγούς που κάνουν τις μεταφορές, μια κοινωνία που δείχνει ότι δεν είναι κούτσουρο σε ανθρώπινες δύσκολες στιγμές.

Πέρασαν τα μεσάνυχτα του Σαββάτου και στις 2.30 χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού του. Ηταν από το αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ο μικρός είχε περάσει τη νύχτα περιπλανώμενος «ευτυχώς χωρίς άλλα προβλήματα - και είχε βρεθεί σε έναν πολυχώρο στην περιοχή του Ρέντη. Είχε καταλύσει στο Ιντερνετ καφέ του πολυχώρου, όπου έπαιζε παιχνίδια στον υπολογιστή. Οταν είχε φύγει είχε μαζί του 30 ευρώ. Είχε ξοδέψει τα 15. Μόνος του μετά πήρε ένα ταξί και του είπε να τον πάει στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ολα καλά, λοιπόν. Και τώρα, και οι δύο, πατέρας και γιος, μπορούν να βλέπουν μαζί τα μηνύματα συμπαράστασης που συνέχιζαν να καταφτάνουν ακόμα και χθες...



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/06/2005

[Ellaki]

[Επισκέπτης]

[AMALIA]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Vasoula]

μακάρι να πιάσει τόπο η καταχώρηση

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Αντε τωρα να εισαι η μανα του παιδιου..

[Vasoula]

άστα, Τασούλη!

[Fotinoula]

μακάρι να βρεθεί το παιδάκι...

[AMALIA]