Περί πίστης

[Θοδωράκος]

Πίστη λοιπόν. Τι είναι επί τέλους αυτή η πίστη; Ωραίο ερώτημα. Είναι ίσως μία κρυφή ελπίδα; Ελπίδα ενάντια στο μηχανοκρατικό και λογοκρατούμενο περιβάλλον που νιώθουμε ότι μας πνίγει και μας περικυκλώνει όλο και πιο ασφυκτικά; Ή μήπως μια βαθιά ανάμνηση και μια προγονική γνώση ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτό; Είναι μήπως μια κρυφή δύναμη του ανθρώπου, πέρα από τα μαθηματικά δεδομένα της ζωής; Ή μήπως πάλι δεν είναι τίποτά άλλο από μια πλάνη στα μυαλά των ανθρώπων, που εμφύτεψαν άτομα και άρχοντες κοινωνιών με σκοπό την δημιουργία ενός μέσου κυριαρχίας;

Πραγματικά δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά μπορώ να… πιστέψω και εγώ με την σειρά μου. Έχω ακούσει βεβαίως και πειράματα για την δύναμη της πίστης, για την δύναμη της προσευχής, την αλλόκοτη φύση του αγιασμού και όλα αυτά. Αυτά να τα πάρω ως δεδομένα; Θα ήταν μια καλή αρχή. Κατά πόσο άλλωστε είναι αμφισβητήσιμες οι πειραματικές μετρήσεις και παρατηρήσεις; Αμφισβητήσιμη είναι μόνο η εκγυρώτητά τους, το κατά πόσο δηλαδή όντως έγιναν και κατά πόσο τέλος πάντων είναι αλήθειες όλα αυτά και πάει λέγοντας. Όμως, πρέπει και εγώ από κάπου να πιαστώ. Και θεωρώ ότι αυτά, σε συνδυασμό με βιώματα δικά μου και άλλων ατόμων, είναι μια καλή αρχή.

Έστω λοιπόν. Κατά κάποιον τρόπο η πίστη, η προσευχή και αυτή η έντονη «προσδοκία ότι θα γίνει όντως αυτό που ζητάμε» έχει κάποιο αποτέλεσμα. Τι συμβαίνει και όντως αυτό φέρει αποτελέσματα; Μιλάμε για μεγάλη ανατροπή των δεδομένων στην ζωή μας. Ή μήπως τελικά όχι και τόσο; Τι θα κάνατε άμα αποδεικνυόταν «επιστημονικά» ότι άμα κάνατε μια προσευχή για κάτι, αυτό θα πραγματοποιούταν; Δεν λέω για «μεγάλα» πράγματα, μιλάω για πιο καθημερινά: υγεία, ευημερία, ευτυχία και τα λοιπά.

Όλοι όσοι ασχολούνται με τον εσωτερισμό, ένα από τα πρώτα πράγματα που αναφέρουν είναι η δύναμη της σκέψης και του λόγου και των δυνατοτήτων που αυτή προσφέρει, άμα καταφέρουμε και ελέγξουμε τον εαυτό μας στο τι σκέφτεται, τι λέει και τι αισθάνεται. Και κυρίως, στο τι εύχεται. Με λίγα λόγια, λένε ότι άμα «καθαρίσουμε» τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας από κάθε τι «αρνητικό», τότε θα γίνουμε αγνοί και καθαροί και θα μπορέσουμε να φωτίζουμε με θείο φως και πάει λέγοντας. Και μέσα σε αυτήν την κατάσταση, έχοντας συνειδητοποιήσει την όντως δύναμη των σκέψεων και του λόγου, θα μπορέσουμε να μεταμορφώσουμε την ζωή μας και να μετατρέψουμε την καθημερινότητα μας σε έναν πραγματικό παράδεισο. Χμμμ…. ναι, ξέρω τι σκέφτεστε: μήπως όλο αυτό δεν είναι τίποτά άλλο από μια απλή αυθυποβολή;

Ιδέα δεν έχω. Αλλά όταν βλέπω ότι αυτή η «αυθυποβολή» επηρεάζει και πράγματα πέραν του «εγώ» μας και της «καλής μας κατάστασης» και αρχίζουν να περικλείονται θέματα όπως «λουλούδια στο κήπο μου όλο τον χρόνο ανθισμένα», «καινούργιες επαγγελματικές προτάσεις» και τέλος πάντων θέματα που ουδεμία σχέση έχουν με την όποια «αυθυποβολή», καθ’ ότι είναι πέραν την σφαίρας της επιρροής της, ε εκεί κάτι δεν πάει καλά.

Είναι γνωστό το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στην ανάρρωση η καλή ψυχική υγεία του ασθενούς. Επίσης, είναι γνωστό και το φαινόμενο placebo, που τόσο συχνά ακούνε όλοι οι ασχολούμενοι με «εναλλακτικές θεραπείες» ως απάντηση στις επιτυχίες της ομοιοπαθητικής και του βελονισμού και λοιπά. Δεν θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Θα αναφέρω απλώς ότι δεν μπορεί κάτι τέτοιο να ισχύει σε περιπτώσεις όπου η πίστη επηρεάζει θέματα εξόν της αρρώστιας και του πόνου. Τέλος πάντων, η πίστη και η προσευχή όντως επηρεάζει την ανάρρωση του ασθενούς, είτε έχει να κάνει και το placebo είτε όχι. Γίνεται (ή έχει γίνει;) ένα πείραμα με καρδιοπαθείς και άτομα που μυστικώς προσεύχονταν για αυτά και υπήρξαν σημαντικές βελτιώσεις στην υγεία τους.

Λοιπόν, μακρηγορώ μου φαίνεται. Ας επανέλθουμε στο θέμα της πίστης. Ο εσωτερισμός λοιπόν μας λέει ότι άμα «καθαρίσουμε» από αρνητικές σκέψεις κλπ, η σκέψη μας όντως επηρεάζει την ζωή μας. Βασικά, δεν είναι καν ανάγκη να φτάσουμε τόσο «ψηλά» για να το πετύχουμε αυτό. Ίσως τότε να έχουμε πιο… συγκεντρωμένη ενέργεια (;) και να «πιάνουν» οι σκέψεις μας πιο εύκολα (;). Κάτι ανάλογο μπορώ να υποθέσω ότι γίνεται και με την πίστη: μέσω της προσευχής, της συνεχούς επανάληψης κάποιας φράσης ή και μόνο με την βαθιά πίστη μας σε αυτήν, συγκεντρώνουμε κάποια «ενέργεια», η οποία μπορεί και επηρεάζει την ζωή μας. Αυτά στην θεωρία. Αποδείξεις;

Ενδιαφέρον, ε; Φανταστείτε τις δυνατότητες που θα είχαμε άμα κάτι τέτοιο ίσχυε. Αλήθεια, και ποιος μας λέει ότι δεν ισχύει; Θα μου πείτε «η επιστήμη». Και εγώ θα πω «δοκιμάστε ξανά». Υπάρχουν όντως περιπτώσεις ατόμων που ανάρρωσαν «από θαύμα», υπάρχουν όντως περιπτώσεις ατόμων που προσευχήθηκαν για κάτι και το απέκτησαν.

Και εδώ έρχεται το αιώνιο ερώτημα: κατά πόσο όλα αυτά είναι θέματα πίστης και όχι άγνωστων φαινομένων, τα οποία η επιστήμη δεν είναι ακόμα σε θέση να εξηγήσει; Και κατά πόσο το γεγονός ότι δεν μπορούν να εξηγηθούν επιστημονικώς αναιρεί την ισχύ τους; Ή μήπως, τελικά, όλα αυτά δεν είναι παρά αυταπάτες;

Εδώ λοιπόν εγώ δεν μπορώ να πω το οτιδήποτε. Και αυτό, γιατί βλέπω να υπάρχει πραγματικά ένας πόλεμος μεταξύ των υποστηρικτών την πίστης και των αντιπάλων της. Ένας «ψυχρός πόλεμος», ας πούμε, όπου πλέον η εγκυρότητα του κάθε δεδομένου είναι συζητήσιμη. Ναι, ξέρω ότι οι Ρώσοι κάνουν διάφορα πειράματα με αυτά και έχω ακούσει για μερικά, αλλά έγιναν όντως; Όταν η ίδια η επιστήμη λοιπόν αμφισβητείται, γυρνάμε πάλι πίσω στην πίστη: να διαλέξουμε τι από αυτά που ακούμε θα πιστεύουμε και τι θα απορρίπτουμε ως «ράδιο-αρβύλες», κάνοντας άμα θέλουμε και ανάλογες θεωρίες περί συνομωσίες και τα λοιπά.

Εγώ πάντως πιστεύω στην δύναμη της πίστης, στην δύναμη της σκέψης και, κυρίως, στην δύναμη της ευχής. Για αυτό θα συνιστούσα στον οποιονδήποτε τα εξής: να προσέχουμε τι ευχόμαστε, τι σκεφτόμαστε και τι λέμε. Ας γεμίσει η σκέψη μας με θετικές εικόνες αγάπης, φωτός, συνειδητότητας, αφθονίας, υγείας και αρμονίας. Και ας ευχόμαστε πάντα το καλό όλων των ανθρώπων, όποιο και αν είναι αυτό – αυτό δεν μπορούμε ποτέ να το ξέρουμε. Και ας είμαστε ευγνώμονες για ό,τι έχουμε και ας λέμε «ευχαριστώ» στους ανθρώπους, στον εαυτό μας και στον θεό, στο σύμπαν, σε ό,τι πιστεύει ο καθένας τέλος πάντων. Και σύντομα αυτές μας οι σκέψεις και ευχές θα αρχίζουν να υλοποιούνται και στην ζωή μας. Είθε λοιπόν να έχουμε μια ζωή γεμάτη αγάπη, συμπόνια, συνειδητότητα και αρμονία.

[galazia_sfaira]

Mε γοητεύει αυτό το θέμα ΠΙΣΤΗ.
Σίγουρα δνε ιναι ελπίδα.Ναι το λεω με σογουριά και θα το κατανοείστε και σεις αν είστε ειλικρινείς με τον εαυτο σας κάθε φορά που "ΕΛΠΙΖΕΤΕ".........στην πραγμτικότητα δεν πιστευετε αλλά πολυ θα θελατε να το πιστεψτε.
Πιστη σημαινει ΘΩΡΩ ΤΟΝ ΣΤΌΧΟ ΜΟΥ.
Εχω μπροστα μου αυτο που ΕΙΝΑΙ.
Με ολα τα κυτταρά μου εχω υποποιήσει τον στοχο μου στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Ναι ειναι η δυναμη της σκεψης στον συγκεκριμενο στόχο.
Πολλα εχουν αποδειξει αλλά η επιστημονική κοινότητα αρνειται κι αυτη να πιστεψει,γιαδιαφορετικους λογους,που δνε εχουν σχεση καν με τον εσωτερισμο.Ποιον αληθεια συμφερει να μεταδοθει η δυναμη της σκεψης,η δυναμη του εαυτου μας;Ποιον συμφερει να γίνει γνωστο ότι πρωτα αρρωσταινει η ψυχή και μετα το σώμα ως εκφραστης της;
Ποιον συμφερει να μάθει ο άνθρωπος την δύναμη που εισπράτει οταν νοιώθει οτι είναι ένα μερος του ολου κι όχι μόνος;
Σκέψεις αγαπητοί συνοδοιποροι με αφορμή την ΠΙΣΤΗ.

Πιστη σημαινει ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ = ΕΝΤΟΣ -ΠΙΣΤΗ!
Καλλιόπη

[Rainmaker]

Ο τρόπος της ζωής του ανθρώπου εξαρτάται από την πίστη του..
Η πίστη, με τον καιρό γινεται απλουστερη, καθαρότερη και πλησιάζει περισσότερο την πραγματική αλήθεια, και ανάλογα με την απλοποίηση και την καθαρότητα της πίστης, οι ΄΄ανθρωποι ενώνονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους..

Πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να εξηγήσουν τί ακριβώς είναι πίστη... η πίστη όμως είναι κάτι τόσο "βαθύ" κατι τοσο απλο κι όμως τόσο πολύπλοκο που δεν μπορεί να οριστεί..

(κατά την άποψή μου πάντα...) :roll:
Ηλίας

[galazia_sfaira]

Μια φωτεινή καλημερα σε ολους!
Θα συμφωνήσω μαζι σας Ilias,γιατί απλά ό,τι πιστεύεις ΕΙΝΑΙ!
Αρκει να το πιστέψεις .
Να ειστε καλα!

[Θοδωράκος]

Συμφωνώ, είναι αρκετά δύσκολο (έως και αδύνατο) να ορίσεις έννοιες, όπως αυτήν της πίστης. Ο καθ'ένας θα βρει μέσα του την αλήθεια, όλη την Αλήθεια.



Υ.Γ.: Τα κείμενά μου (να το πω τώρα, για να υπάρχει) εκθέτουν απλά προβληματισμούς, χωρίς να προσπαθούν να φτάσουν σε μία λύση και, άμα φτάσουν, δεν είναι παρά η δικιά μου, υποκειμενική απάντηση επί αυτού. Σχεδόν όλες τις φορές, λειτουργώ απλά σαν... "διαολάκι", που τσιγκλάει ορισμένα θέματα, για να τα ξανασκεφτούμε.

[Rainmaker]

Η έννοια της λέξης Πίστη έχει πολλες διαστάσεις και οσο τιν ψάχνεις τοσο πιο πολυπλοκη γίνεται.. λες και δεν θέλει να αποκαλυψει αυτη η λέξη τα μυστικά της...
ίσως όμως να είναι κάτι σαν την "Ιθάκη".. να είναι το "ταξίδι" που μετράει κι οχι ο "προορισμός"

[galazia_sfaira]

Αρραγε χωρις την ΠΙΣΤΗ στην΄΄υπαρξη της Ιθάκης (του προορισμου)θα υπήρχε τοταξείδι;Εκει νομίζω ότι η πιστη διαφοροποιέι τις καταστασεις ,σ εκανει να αντεχεις το ταξέιδι,τους κύκλωπες τις σειρήνες.......

[Rainmaker]

Χάρη στην πίστη γινεται το ταξίδι πράγματι! πολλές φορές δοκιμάζεται αλλα αντέχει .. και το ταξίδι συνεχίζεται..

[galazia_sfaira]

Ναι η πιστη στον προορισμό που ειναι Ζωή και Ζωή =Αγαπη........αρα το ταξειδι συνεχίζεται!

[Rainmaker]

Πόλλοί είναι αυτοι που πιά δεν πιστεύουν .. ούτε στο θεό ούτε στην δύναμη του πνεύματος, της ψυχής, της αγάπης,.. πιστεύουν στα υλικά μόνο.. σε ότι μπορεί να εξηγηθεί επιστημονικά από την ιατρική την φυσική και τις άλλες επιστήμες...
Πώς προχωράνε αυτοί οι άνθρωποι..; πού βαδίζουν;
Γιατί;;

[Θοδωράκος]

"Η πίστη δίχως την επιστήμη είναι τυφλή, η επιστήμη δίχως την πίστη είναι ανάπηρη" - Α. Einstein.

Η επιστήμη μπορεί μόνο να μελετήσει τα φαινόμενα και τις σχέσεις αιτίου-αιτιατού. Δεν μπορεί να απαντήσει όμως στην ερώτηση "ωραία, και γιατί γίνονται όλα αυτά;". Δυστηχώς όμως, πολλοί έχουν αποδώσει στην επιστήμη ιδιότητες θρησκείας, πράγμα παντελώς λάθος. Η επιστήμη απλά μελετάει τα φυσικά φαινόμενα, διατυπόνοντας "νόμους"/διαπιστώσεις για τον τρόπο λειτουργείας τους, εκ των οποίων αρκετές είναι μάλλον υποθέσεις.

Ένας άνθρωπος που μπει σε ένα μονοπάτι αναζήτησης, πιστεύω πως αναγκαστικά θα αρχίσει να ψυλιάζεται τον "μεταφυσικό" παράγοντα. Και αυτό, γιατί πιστεύω ότι θα καταλάβει ότι "κάτι δεν πάει καλά" με τον απόλυτο υλισμό.

[Rainmaker]

Το θέμα είναι όμως ότι πρέπει να το δεί το μονοπάτι και να το ακολουθήσει.. αλλιώς επιστρέφουμε πισω εκεί που ξεκινήσαμε Deodonus...
Στην επιστήμη χωρίς πίστη και που η αληθινή ηθική παίζει ρόλο "κομπάρσου"...