Αποδέχεστε την κριτίκή ή απλα αντιδράται χωρίς λόγο όταν απευθύνονται τα βέλη της κριτικής πάνω σας;
Τελικά η κριτική είναι ή δεν είναι χρήσιμο εργαλείο στην πραγμάτωση των στόχων μας;
Στη συνέχεια μπορείτε να θέσετε την συζήτηση σε όποια βάση εσείς επιθυμείτε μια που τα παραπάνω αποτελούν απλά την αφετηρία της συζήτησης.
Ευχαριστώ
Ποιος ο ρόλος της κριτικής στη ζωή σας;
-
Skapaneas
Ηλια συμφωνα απολυτα μαζι σου.
Και ηταν η πρωτη μου σκεψη οταν ειδα το θεμα στο νεο topic.
Γεωργιε, θεωρω οτι το ζητημα της κριτικης ειναι ενα εξαιρετικα επικαιρο και κανεις μας δεν ειναι στο απυροβλητο.
Αρα χρειαζεται πραγματι ο πληθυντικος.
Και σε αυτη τη βαση πρεπει να το θεσουμε εξ αρχης, συμφωνα και με τη δικη σου εισηγηαη.
Και θεωρω ακομα απολυτα λογικο, να αναφερεται εξ αρχης ο εισηγητης στον εαυτο του ωστε να παροτρυνει και τους αλλους να ανοιχτουν στο σχετικο διαλογο.
Ωστοσο θα σου απαντησω, μη περιμενοντας να τοποθετηθεις πρωτα εσυ.
Εχω υποστει στη ζωη μου τεραστια κριτικη, ασυλληπτου πραγματικα μεγεθους για το κοινο καθημερινο μυαλο μας.
Ως ανθρωπος εχω υποφερει εξ αυτου του γεγονοτος.
Ως ψυχη ομως μονο ευγνωμοσυνη αισθανομαι για ολους τους κριτες μου, διοτι αναγνωριζω βαθια μεσα μου οτι χωρις αυτες τις ανηλεεις επιθεσεις, δεν θα ημουν σημερα αυτο που ειμαι ( ο,τι κι αν νομιζω τελοσπαντων οτι ειμαι... ).
Συμπερασμα
Η κριτικη ειναι αναγκαια να ερχεται και να προσφερεται, αλλά με συναισθηση οτι ο αλλος ειναι ανθρωπος οπως και εμεις.
Και αρα πρεπει να ασκειται με τροπο παρομοιο που ο ξυλογλυπτης "λιμαρει" τις ατελειες στο εργο του, αφηνοντας το "σκαρπελο" ( το οργανο που σκαβει το ξυλο για να του δωσει τη τελικη του μορφη ) για τον ιδιο τον "κρινομενο".
Και ηταν η πρωτη μου σκεψη οταν ειδα το θεμα στο νεο topic.
Γεωργιε, θεωρω οτι το ζητημα της κριτικης ειναι ενα εξαιρετικα επικαιρο και κανεις μας δεν ειναι στο απυροβλητο.
Αρα χρειαζεται πραγματι ο πληθυντικος.
Και σε αυτη τη βαση πρεπει να το θεσουμε εξ αρχης, συμφωνα και με τη δικη σου εισηγηαη.
Και θεωρω ακομα απολυτα λογικο, να αναφερεται εξ αρχης ο εισηγητης στον εαυτο του ωστε να παροτρυνει και τους αλλους να ανοιχτουν στο σχετικο διαλογο.
Ωστοσο θα σου απαντησω, μη περιμενοντας να τοποθετηθεις πρωτα εσυ.
Εχω υποστει στη ζωη μου τεραστια κριτικη, ασυλληπτου πραγματικα μεγεθους για το κοινο καθημερινο μυαλο μας.
Ως ανθρωπος εχω υποφερει εξ αυτου του γεγονοτος.
Ως ψυχη ομως μονο ευγνωμοσυνη αισθανομαι για ολους τους κριτες μου, διοτι αναγνωριζω βαθια μεσα μου οτι χωρις αυτες τις ανηλεεις επιθεσεις, δεν θα ημουν σημερα αυτο που ειμαι ( ο,τι κι αν νομιζω τελοσπαντων οτι ειμαι... ).
Συμπερασμα
Η κριτικη ειναι αναγκαια να ερχεται και να προσφερεται, αλλά με συναισθηση οτι ο αλλος ειναι ανθρωπος οπως και εμεις.
Και αρα πρεπει να ασκειται με τροπο παρομοιο που ο ξυλογλυπτης "λιμαρει" τις ατελειες στο εργο του, αφηνοντας το "σκαρπελο" ( το οργανο που σκαβει το ξυλο για να του δωσει τη τελικη του μορφη ) για τον ιδιο τον "κρινομενο".
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Skapaneas την 23 Οκτ 2007 11:10 am, έχει επεξεργασθεί 3 φορές συνολικά.
-
galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
«Όταν κερδίζεις ό,τι επιθυμείς στον αγώνα της ζωής
Και σε στέφει ο κόσμος βασιλιά,
Πήγαινε στον καθρέφτη και κοιτάξου
Να δεις τι έχει να σου πει ΑΥΤΟ το πρόσωπο.
Γιατί δεν είναι η κρίση της μητέρας,
Του πατέρα ή του συζύγου σου
Αυτό που περισσότερο μετράει.
Το πρόσωπο του οποίου η ετυμηγορία βαραίνει
Πάνω από όλα στη ζωή σου,
Είναι αυτό που σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Μπορεί οι άλλοι να σε θεωρούν σπουδαίο
Το πρόσωπο όμως στον καθρέφτη, θα σε βγάλει σκάρτο,
Αν δεν μπορείς στα μάτια να το δεις.
Αυτό πρέπει να ικανοποιήσεις, τους άλλους αγνόησε τους
Με αυτό να είσαι ειλικρινείς.
Η άσκηση κριτκής ενέχει εγω και περηφάνια.
Δημιουργεί ενοχές και βαρη την στιγμή που μονο αυτά δεν χρειάζεσαι.
Ο καλυτερος δρόμος ειναι να απενοχοποιήσεις το ατομο απο τα πεπραγμενα,να τον πας στον χαρτη της ζωής του ,στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ,και να του δείξεις κι αλλους τροπους σκεψης ,λυσεων,δηαλδή μια διαφορετική θέαση των παραγματων.
Κριτική ασκειται αν δεν λαβει κανεις υπόψιν του ότι την στιγμή που λειτουργησε το άτομο ,στο παρλεθόν,ώστε να αποδειχθεί λαθος στο μελλον ,που προσδιορίζεται απο την τωρινή στιγμή(εδω και τωρα),Δηλαδή δενλαμβανεται υπόψιν η συνειδητότητα του ατόμου κείνης της στιγμής που κριτικάρεται.
Τίποτε απ'ότι φανταστήκατε ποτέ δεν είναι πέρα από τις δυνάμεις μας,μονάχα περα απο την τωρινή μας αυτογνωσία!
Κάνουμε παντα αυτο που ειναι μπορετο για μας.
Οτι εκανα το εκανα εγω γιατι δεν πιστευα οτι μπορουσα κι αλλα και διαφορετικά!!!!!!
Η κριτική δεν με ακουμπαει γιατι ο καθενς κρινει απο τον δικο του βαθμο συνειδητότητας.
Το μονο που δεχομαι ειναι νεοι τρόποι!
Ειναι το τι μπορεί και καποιος αλλος μηπως και καταφερω να δω ότι μπορω κι εγω.Εϊναι το πως αντιμετώπισε καποιος άλλος μηπως και αντιληφθώ την διαδρομή του και την κάνω και δικη μου.
Και σε στέφει ο κόσμος βασιλιά,
Πήγαινε στον καθρέφτη και κοιτάξου
Να δεις τι έχει να σου πει ΑΥΤΟ το πρόσωπο.
Γιατί δεν είναι η κρίση της μητέρας,
Του πατέρα ή του συζύγου σου
Αυτό που περισσότερο μετράει.
Το πρόσωπο του οποίου η ετυμηγορία βαραίνει
Πάνω από όλα στη ζωή σου,
Είναι αυτό που σε κοιτάει από τον καθρέφτη.
Μπορεί οι άλλοι να σε θεωρούν σπουδαίο
Το πρόσωπο όμως στον καθρέφτη, θα σε βγάλει σκάρτο,
Αν δεν μπορείς στα μάτια να το δεις.
Αυτό πρέπει να ικανοποιήσεις, τους άλλους αγνόησε τους
Με αυτό να είσαι ειλικρινείς.
Η άσκηση κριτκής ενέχει εγω και περηφάνια.
Δημιουργεί ενοχές και βαρη την στιγμή που μονο αυτά δεν χρειάζεσαι.
Ο καλυτερος δρόμος ειναι να απενοχοποιήσεις το ατομο απο τα πεπραγμενα,να τον πας στον χαρτη της ζωής του ,στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ,και να του δείξεις κι αλλους τροπους σκεψης ,λυσεων,δηαλδή μια διαφορετική θέαση των παραγματων.
Κριτική ασκειται αν δεν λαβει κανεις υπόψιν του ότι την στιγμή που λειτουργησε το άτομο ,στο παρλεθόν,ώστε να αποδειχθεί λαθος στο μελλον ,που προσδιορίζεται απο την τωρινή στιγμή(εδω και τωρα),Δηλαδή δενλαμβανεται υπόψιν η συνειδητότητα του ατόμου κείνης της στιγμής που κριτικάρεται.
Τίποτε απ'ότι φανταστήκατε ποτέ δεν είναι πέρα από τις δυνάμεις μας,μονάχα περα απο την τωρινή μας αυτογνωσία!
Κάνουμε παντα αυτο που ειναι μπορετο για μας.
Οτι εκανα το εκανα εγω γιατι δεν πιστευα οτι μπορουσα κι αλλα και διαφορετικά!!!!!!
Η κριτική δεν με ακουμπαει γιατι ο καθενς κρινει απο τον δικο του βαθμο συνειδητότητας.
Το μονο που δεχομαι ειναι νεοι τρόποι!
Ειναι το τι μπορεί και καποιος αλλος μηπως και καταφερω να δω ότι μπορω κι εγω.Εϊναι το πως αντιμετώπισε καποιος άλλος μηπως και αντιληφθώ την διαδρομή του και την κάνω και δικη μου.
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!
"Αφίεσθε Ημών"
"Αφίεσθε Ημών"
-
Skapaneas
-
galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
Πες τα Καλλιόπη μου....
η κριτική δεν είναι πάντα κακο.... κριτική είναι να πεις κάτι όμορφο ας πούμε... κρίνεις με βάση τα δικά σου δεδομένα..
οποτε δεν είναι πάντα κακό το να κάνεις κριτική...
αλλα όταν η κριτική γινεται αρνητική.. την θεωρώ εγω αχρηστη για τους στόχους μου.. δεν μας χρειάζεται κριτική για να φτάσουμε τα όσα στοχεύουμε.. αυτό που ίσως χρειαστει είναι αυτό που λέει η καλλιόπη να μου δείξεις άλους τρόπους λυσης ή σκεψης αλλα και πάλι εγω θα διαλέξω και κανείς δεν μπορεί να με κρίνει για αυτό..
η κριτική δεν είναι πάντα κακο.... κριτική είναι να πεις κάτι όμορφο ας πούμε... κρίνεις με βάση τα δικά σου δεδομένα..
οποτε δεν είναι πάντα κακό το να κάνεις κριτική...
αλλα όταν η κριτική γινεται αρνητική.. την θεωρώ εγω αχρηστη για τους στόχους μου.. δεν μας χρειάζεται κριτική για να φτάσουμε τα όσα στοχεύουμε.. αυτό που ίσως χρειαστει είναι αυτό που λέει η καλλιόπη να μου δείξεις άλους τρόπους λυσης ή σκεψης αλλα και πάλι εγω θα διαλέξω και κανείς δεν μπορεί να με κρίνει για αυτό..
-
galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
Η κριτική Ηλια μου εχει γίνει ταυτόσημη με τα εξής.
Λάθος
Απερισκεψία
Βιασύνη
Ανωριμότητα
Και
εγω θα ..............αλλά εσυ δεν
εγω αν....................αλλά εσυ όχι
εγω σιγουρα ...........αλλα εσυ ποτε.
Δείξε μου αγαπη αι οσα εκανα κιοσα δεν έκανα.
Στηριξε με γαιτι αυτο θελω τωρα με οσα ήδη κουβαλώ.
Δέιξε μου κι αλλο τρόπο κι ασε με να επιλλεξω.
Δωσε μαου λιγακι ουρανό βρε αδελφε απο το να θελεις σωνει και καλα να με πας στα τάρταρα ώστε να δείς "ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΩς"
Βρες το μεσα σου χωρις να σκοταδιάσεις εμενα!!!!!!!!!!!!!
Λάθος
Απερισκεψία
Βιασύνη
Ανωριμότητα
Και
εγω θα ..............αλλά εσυ δεν
εγω αν....................αλλά εσυ όχι
εγω σιγουρα ...........αλλα εσυ ποτε.
Δείξε μου αγαπη αι οσα εκανα κιοσα δεν έκανα.
Στηριξε με γαιτι αυτο θελω τωρα με οσα ήδη κουβαλώ.
Δέιξε μου κι αλλο τρόπο κι ασε με να επιλλεξω.
Δωσε μαου λιγακι ουρανό βρε αδελφε απο το να θελεις σωνει και καλα να με πας στα τάρταρα ώστε να δείς "ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΩς"
Βρες το μεσα σου χωρις να σκοταδιάσεις εμενα!!!!!!!!!!!!!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!
"Αφίεσθε Ημών"
"Αφίεσθε Ημών"
Υποστηρίζω την κριτική, από όπου και εάν προέρχεται αυτή. Επικεντρώνω όμως την προσοχή στο υπόβαθρο και την στάση που θα κρατήσει αυτός που θα την δεχθεί. Και αυτή δεν είναι άλλη από την αποστασιοποίηση. Κανείς δεν ξέρει την απόλυτη αλήθεια. Ακούς μόνο ιδέες και «σημειώσεις», σημεία που ο άλλος σε καλεί να επανεξετάσεις στην ζωή σου. Αυτό και μόνον. Ακόμα και εάν η κριτική γίνει με τον πιο άσχημο, απότομο, απόλυτο και επιθετικό τρόπο, κάνε τον εγωισμό σου στην άκρη (που το πιο πιθανόν είναι να θιχθεί και να αντιδράσει, περνώντας στην «αντεπίθεση») και κράτα απλά την κριτική σαν ιδέα, σαν πρόσκληση σε εσωτερικό διάλογο με αυτό που ο άλλος πρεσβεύει με την στάση του.
’μα είσαι ευεπηρέαστος στην κριτική των άλλων, σύντομα θα θολώσεις. Γιατί τόσο η αρνητική όσο και η θετική κριτική μπορεί να σε αποπλανήσει. Και αυτό, γιατί όλοι οι άνθρωποι, ως ξεχωριστές και ανεξάρτητες μονάδες, έχουν και τις δικές τους απόψεις και οπτικές γωνίες. Και εάν τις αφήσεις όλες αυτές να μπουν μέσα σου, τότε θα αποσυντονιστείς και δεν θα ξέρεις ποιος είσαι και που πας.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, που η κριτική έχει αντικειμενικά κριτήρια. Όπως λόγου χάριν στα επαγγελματικά θέματα, σε θέματα σπουδών και τα λοιπά. Δηλαδή σε τομείς που υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όσον αφορά το τι είναι σωστό και τι λάθος. Σε αντίθεση με την ζωή του ανθρώπου και τον ίδιο τον άνθρωπο, που δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, πιστεύω ότι η κριτική είναι κάτι καλό και ωφέλιμο. Υπάρχει πάντα η «εσωτερική αλήθεια», αλλά το να έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας κλειστά σε ό,τι μας λέει ο έξω κόσμος το θεωρώ κάτι παραπάνω από λάθος. Εξηγώντας το γιατί με «πνευματική» ορολογία: έχοντας έρθει στην τρίτη διάσταση, την διάσταση της ύλης και του δυϊσμού, με το να απομονωθούμε από τους άλλους ανθρώπους με οποιονδήποτε τρόπο, δεν αφήνουμε την δυϊκότητα να εκφραστεί, μέσω του διαλόγου, της δράσης-αντίδρασης, της κριτικής. Το θέμα είναι τι στάση θα κρατήσουμε εμείς απέναντι σε όλα αυτά και το πόσο θα τα χειριστούμε σωστά και δεν θα γίνουμε έρμαιο των απόψεων των άλλων.
Όσον αφορά την κριτική που ασκούμε εμείς, πρέπει να είναι καλοπροαίρετη, με σεβασμό, χωρίς να καταπιέζουμε και χωρίς να θέλουμε να «βγούμε από πάνω». Εμένα με διευκολύνει να χρησιμοποιώ την λέξη «σημείωση», όπως ανέφερα και παραπάνω. Σημείωση σημείων που σε καλώ να επανεξετάσεις. Και καλό είναι να λαβαίνουμε υπ όψιν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η κριτική μας στον άλλον τόσο η κακή όσο και η καλή. Και το τονίζω συνέχεια ότι και η καλή κριτική μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, γιατί έχω προσωπικά έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειές της στην ζωή μου.
Αυτά.
Υ.Γ.: Σύμπτωση; Χθες βράδυ σκεφτόμουνα για την έννοια της κριτικής, όσον αφορά την τέχνη βέβαια.
’μα είσαι ευεπηρέαστος στην κριτική των άλλων, σύντομα θα θολώσεις. Γιατί τόσο η αρνητική όσο και η θετική κριτική μπορεί να σε αποπλανήσει. Και αυτό, γιατί όλοι οι άνθρωποι, ως ξεχωριστές και ανεξάρτητες μονάδες, έχουν και τις δικές τους απόψεις και οπτικές γωνίες. Και εάν τις αφήσεις όλες αυτές να μπουν μέσα σου, τότε θα αποσυντονιστείς και δεν θα ξέρεις ποιος είσαι και που πας.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, που η κριτική έχει αντικειμενικά κριτήρια. Όπως λόγου χάριν στα επαγγελματικά θέματα, σε θέματα σπουδών και τα λοιπά. Δηλαδή σε τομείς που υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όσον αφορά το τι είναι σωστό και τι λάθος. Σε αντίθεση με την ζωή του ανθρώπου και τον ίδιο τον άνθρωπο, που δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, πιστεύω ότι η κριτική είναι κάτι καλό και ωφέλιμο. Υπάρχει πάντα η «εσωτερική αλήθεια», αλλά το να έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας κλειστά σε ό,τι μας λέει ο έξω κόσμος το θεωρώ κάτι παραπάνω από λάθος. Εξηγώντας το γιατί με «πνευματική» ορολογία: έχοντας έρθει στην τρίτη διάσταση, την διάσταση της ύλης και του δυϊσμού, με το να απομονωθούμε από τους άλλους ανθρώπους με οποιονδήποτε τρόπο, δεν αφήνουμε την δυϊκότητα να εκφραστεί, μέσω του διαλόγου, της δράσης-αντίδρασης, της κριτικής. Το θέμα είναι τι στάση θα κρατήσουμε εμείς απέναντι σε όλα αυτά και το πόσο θα τα χειριστούμε σωστά και δεν θα γίνουμε έρμαιο των απόψεων των άλλων.
Όσον αφορά την κριτική που ασκούμε εμείς, πρέπει να είναι καλοπροαίρετη, με σεβασμό, χωρίς να καταπιέζουμε και χωρίς να θέλουμε να «βγούμε από πάνω». Εμένα με διευκολύνει να χρησιμοποιώ την λέξη «σημείωση», όπως ανέφερα και παραπάνω. Σημείωση σημείων που σε καλώ να επανεξετάσεις. Και καλό είναι να λαβαίνουμε υπ όψιν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η κριτική μας στον άλλον τόσο η κακή όσο και η καλή. Και το τονίζω συνέχεια ότι και η καλή κριτική μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα, γιατί έχω προσωπικά έρθει αντιμέτωπος με τις συνέπειές της στην ζωή μου.
Αυτά.
Υ.Γ.: Σύμπτωση; Χθες βράδυ σκεφτόμουνα για την έννοια της κριτικής, όσον αφορά την τέχνη βέβαια.
Πολέμα και Οραματίσου 
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
-
galazia_sfaira
- Δημοσιεύσεις: 10143
- Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
- Τοποθεσία: Μυτιλήνη
Να μια καλη ευκαιρία λοιπον Θεόδωρε να μας εξηγήσεις τι ειναι αντικειμενικά κριτήρια;Εναντι ποίων τα αντιπαραβαλεις;Δηλαδή σε τομείς που υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια, όσον αφορά το τι είναι σωστό και τι λάθος. Σε αντίθεση με την ζωή του ανθρώπου και τον ίδιο τον άνθρωπο, που δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια.
Τι ειναι σωστό και λαθος;Που ειναι η διαχωριστική γραμμή και ποιος την καθορίζει.
Και γιατι διαφοροποιείς την εργασία δηλαδη το 1/3 του 24ωρου του ανθρωπου και την απομονώνεις;
Ποιά εινα τα αντικειμενικά κριτήρια για τις σπουδες;
Αυτες δεν εχουν σχεση με την οντοτητα μας; Ειναι ξεχωρα κομματια που τα διαπραγματεύεσαι κατω απο αλλες παραμετρους απο αυτο που ΕΙΣΑΙ;
Ποιός σημερα θεωρείται με αντικειμενικά κριτηρια ευτυχεστερος ,τυχερότερος και καλυτεροτερος.
Ο Αλέξανδρος γιος του Αριστοτελη του γνωστου ή εσυ;
Η κόρη του μηπως ή εσύ;
Η εγγονή του ίσως ή εσυ;
Εγω παντως βαζω τον εαυτο μου στην συγκριση και λεω ΕΓΩ και τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.
Για ρωτα ομως καποιον "θαθελες να εισαι γιος του ταδε και του δηνα;"Δεν θα προλαβουν να το σκεφτουν.Θελουν να ειναι ολα εκτος απο αυτο που ειναι λογω αντικειμενικών κριτηρίων.
Καμιά κριτική και καμιά συμβουλή δεν αποδεχομαι.Οταν όμως ειμαι συντονισμενη ψυχικά με καποιον και ξερω τις προθεσεις του αλλά ταυτοχρονα ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΕΠΙΘΥΜΩ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΩ θα το κανω αλλα και παλι για τους δικους μου λογους,υποκειμενικους απολυτα.Γιατι υπαρχει ροή ανάμεσα σε οποιον και σε μενα.Γιατι υπαρχει ενιαιότητα ,αν υπαρχει ο όρος,αναμεσα σε κεινον και σε μενα,την δεδομενη στιγμη του εδω και τωρα.Γιατι εχουν υπαρξει στιγμες στις ζωές των ανθρωπων που μετα απο χρονια λενε ανοιγοντας την παλαμη τους προς το προσωπο τους "Παρε πεντε γιατι ποτε δεν εκανα αυτο που ηθελα αλλα δανειστηκα τα θελω των αλλων"
Αλλά θα σου πω και για την αλλη πενταρα"Παρε πεντε γιατι μου ταλεγε η μανα μου"Μονο που τοτε που ταλεγε ηταν μονο δικη της εμπειρία κι οχι δικη σου.
Τις πεντάρες αυτές να τις θυμασαι στην ζωή σου κι ευχομαι να ειναι ελαχιστες!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!
"Αφίεσθε Ημών"
"Αφίεσθε Ημών"
-
gexrag
Φίλε μου Deodonus
Υποκλίνομαι μπροστά σου. Αυτό περίπου ήθελα να τονι΄σω αλλά με κατεύθυνση προς την αυτοκριτική στο μέλλον.
Το θέμα τέθηκε σωστά κα ισε τέτοια βάση που να επιτρέπει να αλλάζει κατευθυνση για να μην υπάρχουν νέα όμοια θέματα αλλά σε ένα να δίδεται κάθε φορά η κατευθυνση.
Δεν φλυαρώ. Φιλοσοφώ.
Υποκλίνομαι μπροστά σου. Αυτό περίπου ήθελα να τονι΄σω αλλά με κατεύθυνση προς την αυτοκριτική στο μέλλον.
Το θέμα τέθηκε σωστά κα ισε τέτοια βάση που να επιτρέπει να αλλάζει κατευθυνση για να μην υπάρχουν νέα όμοια θέματα αλλά σε ένα να δίδεται κάθε φορά η κατευθυνση.
Δεν φλυαρώ. Φιλοσοφώ.