Χρειάζομαι την συμβουλή σας

[Παναγιώτης]

Καλησπέρα παιδιά, κυρίες και κύριοι ! Εγώ μέσα στην καρδιά μου έχω την επιθυμία (δεν ξέρω είτε από προηγούμενες ζωές, πάντως δεν είναι τυχαία παρόρμηση) να γνωρίσω τον ανώτερο Εαυτό μου και να περπατήσω στον δρόμο της μύησης διοτι θέλω το καλύτερο για μένα και το Αγαθό, καθώς και να γνωρίσω και να ανακαλύψω την δική μου Αλήθεια. Οπότε όμως τα λέω ρε παιδιά στους υπόλοιπους γύρω μου είτε είναι ο κοινωνικός μου περίγυρος είτε οι φίλοι μου είτε η οικογένειά μου, με περιγελούν. Άλλοι μου λένε που πάω να μπλέξω, άλλοι μα δεν γίνεται αυτό είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος και μπλέκουν το δόγμα, άλλοι μόλις ακούνε για τσάκρα γελάνε και μου λένε τι μ****ιες λες ή αν τα πιστεύω αυτά σοβαρά, άλλοι να μην είμαι τόσο αθώος ή χάπατο να με κοροϊδεύουν, άλλοι ότι δεν γίνεται ποτέ να είμαστε ευτυχισμένοι διότι η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας, άλλοι μένουν παντελώς αδιάφοροι, άλλοι με χαρακτηρίζουν τρελό, αιθεροβάμων ή ότι όλα αυτά παραείναι "ιδεατά και ιδανικά" που ίσως δεν πραγματοποιηθούν ποτέ και καλύτερα να κοιτάω το τομάρι μου, άλλοι να είσαι στα τέτοια σου (για να το πω πιο όμορφα) και να κοιτάς την πάρτη σου, άλλοι ότι δεν γίνεται να αλλάξεις ή να σώσεις εσύ τον κόσμο, άλλοι ότι τα υλικά αγαθά φέρνουν την ευτυχία και μόνο αυτά αποκλειστικά κ.α. Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά πάντως, αλλά ειλικρινά ΑΥΤΗ είναι η στάση που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι απεναντίας τον εαυτό τους ; Να εμμένουν στα ελλατώματα και τις αδυναμίες τους με αποτέλεσμα ακόμα και στην σκέψη τους ή τις απόψεις τους να επικρατεί ο υλισμός, ο ατομικισμός, η αδυναμία, η μοιρολατρία, η αθεΐα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο ; Για αυτό πάμε έτσι σαν ανθρωπότητα. Επειδή ξέρουμε ότι υπάρχουν ανώτερες αξίες, ιδανικά, ιδεώδη που μπορούν να ομορφύνουν την ζωή μας και να την βελτιώσουν ώστε να εκδηλώσουμε τις αρετές μας αλλά παρόλα αυτά εμείς παραμένουμε κάτω να κυλιόμαστε στα πάθη και τα ελλατώματα μας και επειδή δεν καταφέραμε να "νικήσουμε" εμείς ποτέ μας τα πάθη μας επειδή νομίζαμε ότι αυτοί είμαστε, αποθαρύνουμε όμως και τον άλλο που έχει υγιές και γνήσιο ενδιαφέρον για αυτά (Μύηση, ενεργειακές θεραπείες, Εσωτερισμός) με το πρόσχημα ότι "εντάξει, είσαι μικρός ακόμα", "εγώ όταν ήμουν 20 χρόνων δεν με ενδιέφεραν τέτοιες μ****ιες και ήμασταν πιο ξέγνοιαστοι" κ.α. Γενικότερα παρατηρώ ότι η στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην Αλήθεια γενικά κυμαίνεται από αδιαφορία μέχρι λύσσα, μανία απέναντι της, απάθεια, κοροϊδία και ειρωνεία. Τόσο δύσκολη είναι πια πραγματικά η αφύπνιση ; Ως πότε θα κρατάμε τέτοια στάση ; Ο καθείς μας μπορεί να γίνει Μύστης, Θεραπευτής ή έστω καλύτερος άνθρωπος, αρκεί να το θέλει και παρόλα αυτά κάτι τέτοια για εμάς είναι "παραμύθια για παιδάκια" που δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.

[Ιωαννάκι]

Παναγιώτη σε νιώθω πολυ Όλα αυτά που περιγράφεις λίγο πολύ τα έχουμε ζήσει όλοι όσοι έχουμε στόχο να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας καλύτερα! Είναι κάπως σαν άγραφος νόμος να υπάρχει αντίσταση από το άμεσο περιβάλλον όταν κάποιος προσπαθεί να ξεφύγει από τις κοινωνικές νόρμες και να αναζητήσει το δικό του δρόμο, γιατί του φαίνεται βαρύ να περπατάει σε δρόμους που έχουν χαράξει άλλοι γι' αυτόν.
Προσωπικά, έχω ακούσει όλα όσα περιγράφεις παραπάνω ( εκτός από την ηλικία ), όταν δε άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια αλλαγής, οι χαρακτηρισμοί πήγαν και ήρθαν, με είπαν αχάριστη, πρόβατο, ανόητη, ευκολόπιστη και δεν συμμαζεύεται, κανονικό στόλισμα σου λέω Και εκεί θέλει να δυναμώσεις περισσότερο και να μην σε παρασύρουν οι όποιες αντιδράσεις των άλλων, ακόμα και των πιο οικείων σου. Όταν κάνεις κάτι για εσένα, το οποίο ουσιαστικά δεν βλάπτει κανένα, τότε όποιος θέλει ας μείνει αλλιώς ας πάει στο καλό Θέλει γερό στομάχι στην αρχή, αλλά σε βλέπω αποφασισμένο, οπότε θα σου ευχηθώ καλή δύναμη και να βρεις αυτό που αναζητάς

[Annoula]

Παναγιώτη μου

Θα συμφωνήσω με το Ιωαννάκι, είναι κάτι σύνηθες αυτό να γίνεται. Είναι δρόμοι που τους βρίσκεις εσύ και αυτό ξεβολεύει το περιβάλλον σου. Αντίστοιχα κι εγώ έχω ακούσει τα χίλια δυο, σατανίστρια, ότι έχω μπλέξει, έχω αλλάξει και η λίστα συνεχίζεται. Και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και σκληρό στην αρχή να ακούς όλα αυτά από το περιβάλλον σου. Θέλει επιμονή σε αυτό που σου λέει η ψυχή σου και η αναζήτησή σου. Και θα έρθουν και οι άνθρωποι σιγά σιγά που θα μπορείς να πεις και δυο κουβέντες, να πας και πιο βαθιά. Και καταλαβαίνω, δεν μπορείς να απομονωθείς και από τον κοινωνικό σου περίγυρο και όλο αυτό μπορεί να σε τρομάζει στην αρχή ή να σου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα. Δώστου χρόνο να τα νιώσεις όλα αυτά, συνέχισε τις αναζητήσεις σου και κάπου θα βρεις την ισορροπία. Γιατί αυτό που θέλει η ψυχή μας είναι σημαντικό και όχι τι λέει ο κόσμος, αλλά για να φτάσεις αυτό να είναι μέσα σου στεριωμένο γερά και όχι το επιφανειακά δεν με νοιάζει και το συναίσθημα από μέσα να χτυπιέται (παθούσα γαρ) θέλει το χρόνο του.

[Παναγιώτης]

Άστα να πάνε Άννα, λες και όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου. Όταν όμως υπερισχύσει η Ελεύθερη Βούληση της Ψυχής σου, του "εν υμίν Θεού" που κρύβει ο κάθε άνθρωπος στα μύχια βάθη του, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη της σε αυτή την ζωή και στην επέκεινα μετά θάνατον (ναι, πιστεύω ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον αλλά δεν είναι έτσι ποιητική όπως την περιγράφει η Εκκλησία με αγγελάκια, κήπους ή καζάνια να βράζουν οι ψυχές ).

[Παναγιώτης]

Παναγιώτη μου

Θα συμφωνήσω με το Ιωαννάκι, είναι κάτι σύνηθες αυτό να γίνεται. Είναι δρόμοι που τους βρίσκεις εσύ και αυτό ξεβολεύει το περιβάλλον σου. Αντίστοιχα κι εγώ έχω ακούσει τα χίλια δυο, σατανίστρια, ότι έχω μπλέξει, έχω αλλάξει και η λίστα συνεχίζεται. Και καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και σκληρό στην αρχή να ακούς όλα αυτά από το περιβάλλον σου. Θέλει επιμονή σε αυτό που σου λέει η ψυχή σου και η αναζήτησή σου. Και θα έρθουν και οι άνθρωποι σιγά σιγά που θα μπορείς να πεις και δυο κουβέντες, να πας και πιο βαθιά. Και καταλαβαίνω, δεν μπορείς να απομονωθείς και από τον κοινωνικό σου περίγυρο και όλο αυτό μπορεί να σε τρομάζει στην αρχή ή να σου δημιουργεί διάφορα συναισθήματα. Δώστου χρόνο να τα νιώσεις όλα αυτά, συνέχισε τις αναζητήσεις σου και κάπου θα βρεις την ισορροπία. Γιατί αυτό που θέλει η ψυχή μας είναι σημαντικό και όχι τι λέει ο κόσμος, αλλά για να φτάσεις αυτό να είναι μέσα σου στεριωμένο γερά και όχι το επιφανειακά δεν με νοιάζει και το συναίσθημα από μέσα να χτυπιέται (παθούσα γαρ) θέλει το χρόνο του.

Καλά, κατηγορίες τύπου Σατανισμού έχω ακούσει πλείστες και για τον Τεκτονισμό από δογματικούς Χριστιανούς που ούτε καν γνωρίζουν τι είναι ο Τεκτονισμός (ηθικό και φιλοσοφικό σύστημα τελειοποίησης του ανθρώπου και κατ' επέκταση της κοινωνίας) καθώς και άλλα Τάγματα και συστήματα Εσωτερισμού. Η ημιμάθεια και η αμάθεια των ανθρώπων δημιουργεί όλο αυτόν τον αρνητισμό και την καχυποψία, καθώς και ο παρωπιδισμός. Και δεν είναι απαραίτητα μέλη του κλήρου ή της Εκκλησίας που πέφτουν σε αυτή την παγίδα. Και άλλοι άνθρωποι πέφτουν σε τέτοιες παγίδες και προκαταλήψεις δίχως να κατανοούν - ή τουλάχιστον να θέλουν να κατανοήσουν - τι εστί Εσωτερισμός και εσωτερική αναζήτηση του Εαυτού.

[Ellaki]

Οι περισσότεροι από τους συνανθρώπους μας νιώθουν ασφαλείς μόνο όταν ανήκουν κάπου, και αισθάνονται ανασφαλείς όταν συναναστρέφονται με ανθρώπους που ψάχνουν την Αλήθεια, την Εσωτερική τους φωνή. Κατά κάποιο τρόπο τους ταρακουνάς το σύμπαν τους και τους βγάζεις από την φούσκα μέσα στην οποία έχουν επαναπαυτεί. Το εύκολο είναι να ζητάς να σε σώσουν οι άλλοι, πχ θρησκεία, γιατί έτσι έχεις σε κάποιον να ρίξεις τις ευθύνες και δεν είναι ανάγκη να τις αναλάβεις εσύ ο ίδιος. Όμως, τι όφελος έχει αυτό στην εξέλιξη σου! Λίγοι είναι αυτοί που διαλέγουν τον δύσκολο δρόμο, αλλά αρκετοί.....

[Παναγιώτης]

Παναγιώτη σε νιώθω πολυ Όλα αυτά που περιγράφεις λίγο πολύ τα έχουμε ζήσει όλοι όσοι έχουμε στόχο να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας καλύτερα! Είναι κάπως σαν άγραφος νόμος να υπάρχει αντίσταση από το άμεσο περιβάλλον όταν κάποιος προσπαθεί να ξεφύγει από τις κοινωνικές νόρμες και να αναζητήσει το δικό του δρόμο, γιατί του φαίνεται βαρύ να περπατάει σε δρόμους που έχουν χαράξει άλλοι γι' αυτόν.
Προσωπικά, έχω ακούσει όλα όσα περιγράφεις παραπάνω ( εκτός από την ηλικία ), όταν δε άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια αλλαγής, οι χαρακτηρισμοί πήγαν και ήρθαν, με είπαν αχάριστη, πρόβατο, ανόητη, ευκολόπιστη και δεν συμμαζεύεται, κανονικό στόλισμα σου λέω Και εκεί θέλει να δυναμώσεις περισσότερο και να μην σε παρασύρουν οι όποιες αντιδράσεις των άλλων, ακόμα και των πιο οικείων σου. Όταν κάνεις κάτι για εσένα, το οποίο ουσιαστικά δεν βλάπτει κανένα, τότε όποιος θέλει ας μείνει αλλιώς ας πάει στο καλό Θέλει γερό στομάχι στην αρχή, αλλά σε βλέπω αποφασισμένο, οπότε θα σου ευχηθώ καλή δύναμη και να βρεις αυτό που αναζητάς

Αναζητώ τις πανάρχαιες αξίες και ιδανικά που μας κάνουν Ανθρώπους με Α κεφαλαίο και την προώθηση της Γνώσης και της Σοφίας σε κάθε Άνθρωπο ανεξάρτητου θρησκεύματος, κοινωνικής θέσης, οικονομικής κατάστασης καθώς και την μεγαλύτερη Ανοχή στο διαφορετικό και στην άποψη του άλλου.

[Μάνος]

Παναγιώτη μου συμφωνώ με όλα τα παραπάνω.
Δυό λόγια μόνο να προσθέσω:
Περνώντας τα χρόνια και μεγαλώνοντας σε μια κοινωνία που έτρεμε για το τι θα πει ο κόσμος, κατέληξα να έχω φτάσει 45 και ο κόσμος δεν έχει πει τίποτα(!)
Ε, λες να πει από εδώ και πέρα;;;

…Και κάτι άλλο από προσωπική εμπειρία: όσο δε μιλάς σε αγαπάνε. «Όταν μιλήσεις, θα αγαπήσεις εσύ τον Εαυτό σου…»
Μπορεί να είναι κλεμμένο από κάτι δικά μου που γράφω, όμως πιστεύω πως είναι επίσης και μεγάλη αλήθεια!

Εσύ εστιασμένος στον Δρόμο σου…

[Annoula]

Είναι πολύ όμορφη αυτή η Βούληση της ψυχής και η αναζήτησή της. Και ναι ο κόσμος μπορεί να έχει στο μυαλό του διάφορα και να μην το ψάχνει. Είναι σημαντικό όπως το έχω βιώσει να μην αγνοώ και το συναίσθημα και να έχω επαφή μαζί του στο βαθμό της εξέλιξής μου κάθε φορά ( μην μένω νοητικά στο δεν με νοιάζει ή δεν το ψάχνει ο κόσμος). Γιατί καλά τα λέμε αλλά το σημαντικό είναι τι μας προκαλεί εμάς μέσα μας όλο αυτό για να μπορέσουμε να το φέρουμε στην επιφάνεια να το ωριμάσουμε σε αυτή τη ζωή όπως λες και εσύ.

[Giorgos Agelis]

Παναγιώτη μου και εγώ φυσικά είχα κάποιες παρόμοιες αντιδράσεις με τις δικές σου στο κοινωνικό μου περίγυρο καθώς και σκέψεις- προβληματισμούς για το πως πορεύονται, αν εξελίσσονται οι άνθρωποι και οι κοινωνίες, για την επίδραση της μαζικής κουλτούρας πάνω στις ατομικές πορείες των ανθρώπων κτλ.
Κατάλαβα ότι η πνευματική μου εξέλιξη και η λαχτάρα μου να μάθω ποιος είμαι είναι εντελώς προσωπική εμπειρία και δεν αφορά τους υπόλοιπους και ότι χρειάζεται πιστη και αφοσίωση για να περπατήσω σαυτό τον δρόμο που εγώ επέλεξα. Σαφώς και βλέπω γύρω μου και ζωντανούς- νεκρούς αλλά και άλλους που προσπαθούν να μην μένουν στην επιφάνεια και να τολμούν να συνειδητοποιήσουν μέσα τους και γύρω τους την Αλήθεια. Ο καθένας διανύει τον δικό του δρόμο και το ζήτημα είναι τι συνειδητοποιεί και κατά πόσο ελευθερώνεται η ψυχή του μέσα σε αυτόν.

[Fotinoula]

Παναγιώτη

Συνέχισε μην μασάς πάντα κάτι θα βρίσκουν να πουν

Παιδάκια