ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

[Vasoula]

Όταν ο άνθρωπος καταλάβει, ότι έζησε την ζωή του χωρίς Ψυχή, χωρίς αυτήν την βαθιά Ουσία της Σοφίας...

Και όταν καταλάβει, ότι έζησε την ζωή του χωρίς Πνεύμα, χωρίς αυτήν την βαθιά Ουσία της Αγάπης...

Και όταν καταλάβει ότι ο εγωισμός του ποτέ δεν τον χώρεσε ολόκληρο...

Και όταν καταλάβει ότι, ότι κι αν έφτιαξε στην κοσμική ζωή του, δεν άγγιξε ούτε ένα μόριο της Αρμονίας που του αναλογούσε...

Όταν το καταλάβει, τότε θα ξεκινήσει ένα άλλο ταξίδι Ελευθερίας...

Αλλά μπορεί, λέω μπορεί, όταν το καταλάβει, να είναι αργά για να πάρει πίσω όλες τις αιτίες που τον έκαναν δυστυχισμένο και τον σκλάβωσαν στις ίδιες του τις πεποιθήσεις/προσδοκίες/ψευδαισθήσεις (όπως θέλετε πεστε το)...

Είναι ένας μοναδικός Δρόμος, που τον παίρνεις μόνον όταν έχεις βαθιά νοσταλγία για το Αληθινό...

[Θοδωράκος]

Βασούλα

Και όταν καταλάβει ότι ο εγωισμός του ποτέ δεν τον χώρεσε ολόκληρο...

Αυτό ήρθε συγχρονικότατα με αυτό που παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες. Ο εγωισμός πολλές φορές εκφράζεται ως μία εικόνα/περσόνα που δημιουργούμε για τον εαυτό μας, και αυτό γιατί έχουμε την πεποίθηση ότι χωρίς αυτό είμαστε "λίγοι", "μικροί". Όμως η αλήθεια είναι ακριβώς το ανάποδο: γινόμαστε "μικροί" για να χωρέσουμε μέσα σε αυτήν την εικόνα. Στριμώχνουμε τον Εαυτό μας σε ένα απειροελάχιστο χώρο-"κουβούκλιο", μόνο και μόνο γιατί πιστέψαμε ότι εμείς είμαστε μικρότεροι από αυτό ή/και ότι το έχουμε ανάγκη για να "μεγαλώσουμε".

βαθιά νοσταλγία για το Αληθινό...

[Μάνος]

Συμφωνώ πολύ Θοδωράκο μου!!!

Είναι ένας μοναδικός Δρόμος, που τον παίρνεις μόνον όταν έχεις βαθιά νοσταλγία για το Αληθινό...

Αυτή η "βαθιά νοσταλγία για το Αληθινό" Βασούλα μου...
Πολλές φορές χάνετε στα βάθη της... Ουρλιάζει η φωνή της μέσα μας, μα είμαστε πολύ απασχολημένοι φαίνεται και η φασαρία της καθημερινότητας μας, την καλύπτει...
Στο μεταξύ, μέσα μας μπορεί να εξακολουθούμε να το νιώθουμε πως κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν δίνουμε σημασία. Τρέχουμε!!! Τρέχουμε για μια καλή δουλειά, μια καλή κοινωνική θέση, ένα πολυτελές σπίτι, ένα καινούργιο αυτόκίνητο... Τα κατακτάμε και πάλι δεν είμαστε ευτυχισμένοι...! Και τότε πάμε για το κάτι παραπάνω! Δεν έχει τέλος όλο αυτό παρά το γεγονός πως μερικές φορές μπορεί να σκεφτόμαστε πως δεν μπορεί να είναι αυτό η ζωή...! Μα αφού το κάνουν έτσι όλοι, άρα έτσι θα είναι! Συνεχίζουμε λοιπόν να καμωνόμαστε πως ζούμε...
Και η φωνή εξακολουθεί και ουρλιάζει... Ούτε που μας περνάει από το μυαλό να κάνουμε μια παύση, να μας νιώσουμε λίγο, να αποδεχτούμε κατ' αρχάς πως η ζωή μας στην πραγματικότητα δεν είναι αυτή που θέλουμε!
...Και ύστερα όλα σιγά σιγά, ανάλογα την Θέληση και την Πίστη σε αυτό το Αληθινό, ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του...

Όμως για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ...

[Ellaki]

Όταν ο άνθρωπος καταλάβει,

Όταν και εάν ο άνθρωπος καταλάβει, πρέπει πρώτα να είναι διατεθειμένος να ξεβολευτεί, το οποίο είναι δυσκολάκι γιατί ο καινούριος δρόμος είναι απάτητος από τους πολλούς και φαντάζει επικίνδυνος.

Πάνω απ' όλα κινδυνεύεις να χάσεις την εικόνα σου. Αυτό το κουτάκι όπως είπε ο Θοδωράκος, που ο καθένας το χτίζει με κόπο και πεποιθήσεις.
Και μετά έρχεται η διαφορετικότητα που σε απομακρύνει από την μάζα και τους συνηθισμένους στόχους, δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο κλπ
Άρα κινδυνεύεις να χάσεις την αξία σου, αλλά ανάθεμα κι αν ξέρεις την αξία σου.
Οπότε καλύτερα μέσα στο κλουβί παρά απέξω. Εξάλλου έχουμε δημιουργήσει μια πληθώρα κλουβιών πχ θρησκεία, διαθέσιμα για κάθε γούστο.

Παρόλα αυτά υπάρχουν φωτεινοί άνθρωποι στην ζωή μας διατεθειμένοι να μας πλησιάσουν και να μας βοηθήσουν.
Ας το επιτρέψουμε

[ALEXOULA]

Και όταν καταλάβει ότι, ότι κι αν έφτιαξε στην κοσμική ζωή του, δεν άγγιξε ούτε ένα μόριο της Αρμονίας που του αναλογούσε...

Όταν το καταλάβει, τότε θα ξεκινήσει ένα άλλο ταξίδι Ελευθερίας...

Η κοσμική ζωή είναι έτσι δομημένη και κατασκευασμένη ,που κάνει τον άνθρωπο ρομπότ , να κάνει , να ενεργεί ,να ζει τη ζωή του μέσα σε κουτάκια διάφορα και πλαίσια καθορισμένα που αφορούν θρησκεία , κοινωνία , εκπαίδευση και όλα αυτά .
Χιλιάδες πρέπει ,για να ακολουθεί το ρεύμα , να μην βγαίνει από το κοπάδι , γιατί του είπαν πως αν βγει θα τον φάει ο λύκος .
Τόσα πολλά αμέτρητα του είπαν και αυτός τα πιστεύει γιατί βολεύεται εκεί σε ένα τέλμα ,
ακολουθεί την ύλη γιατί νομίζει ότι έτσι ολοκληρώνεται και κάτι πετυχαίνει , κάνει πως δεν καταλαβαίνει το μεγάλο ψέμα στο όποιο ζει και δεν δίνει σημασία στα μηνύματα .
Για να ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι της Ελευθερίας , χρειάζεται να τα πετάξει όλα , να ακούσει την φωνή μέσα του , να πάρει την απόφαση και την ευθύνη του και να κάνει το μεγάλο βήμα
όχι προς τα έξω αλλά προς τα μέσα .
Μπορεί και Ποτέ δεν είναι αργά για να καταλάβει

[Δεκατριούλης]

Όταν ο άνθρωπος καταλάβει, ότι έζησε την ζωή του χωρίς Ψυχή, χωρίς αυτήν την βαθιά Ουσία της Σοφίας...

Και όταν καταλάβει, ότι έζησε την ζωή του χωρίς Πνεύμα, χωρίς αυτήν την βαθιά Ουσία της Αγάπης...

Αχ και βαχ
Πλέοντας στην θάλασσα της ψευδαίσθησης και του ασυνείδητου, τα κύματα μας πάνε όπου θέλουν και εμείς νομίζουμε ότι ζούμε.
Όμως μπορούμε...

[Annoula]

Αυτός ο εγωισμός και αυτές οι κοινωνικές αξίες. Να γίνουν όλα σωστά, Και στρέφουμε τη ματιιά μας εξωτερικά. Και όλα αυτά κανουν θόρυβο και περνάει η ζωή και αρεσκομαστε (φαινομενικά) στο θόρυβο και το μέσα μας ασθενεί. Αλλά διαβάζοντας αυτό για τη νοσταλγία ένιωσα αυτή τη γλύκα της και το δρόμο για να τη βρούμε ότι και να περιέχει. Να θυμηθούμε αυτό που είμαστε και μην μας πλακώσει αυτό που γίναμε