Αρχικά να μοιραστώ ότι τα προσωπικά μου βιώματα δεν ήταν τραγικά, όμως δεν μου άρεσε ποτέ το σχολείο, το έβρισκα βαρετό και κουραστικό. Είχα την τύχη να έχω κάποιους δασκάλους που με ενέπνευσαν, μία από αυτές ήταν καθηγήτρια αγγλικών στο φροντιστήριο που πήγαινα. Ήταν δασκάλα μου για πολλά χρόνια κ τις ώρες που περνούσα μαζί της ένιωθα όμορφα, ένιωθα ότι αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε κ αυτό το πέρναγε και σε εμένα. Δυστυχώς όταν ξεκίνησα να διδάσκω, είχα στο μυαλό μου την τελειότητα και τους βαθμούς, ότι είχε περαστεί δηλαδή κ σε εμένα από τους γονείς μου. Χαιρόμουν την ώρα του μαθήματος, αλλά επικεντρωνόμουν περισσότερο στο διδακτικό αντικείμενο και τις τυχόν πρακτικές δυσκολίες του μαθητή και πολύ λιγότερο στον ψυχικό του κόσμο. Όλο αυτό ενισχυόταν κ επιτεινόταν μπορώ να πω από τους γονείς, οι οποίοι ήταν κολλημένοι στο πότε θα πάρει πτυχίο. Ξεκινώντας την αυτογνωσία κ μπαίνοντας στο δικό μου εσωτερικό παιδί, είδα όλα αυτά τα βάρη που κουβαλούσε και προσπάθησα να ανατρέψω αυτήν την κατάσταση, άρχισα να πλησιάζω τα παιδιά και να αισθάνομαι την Ψυχή τους. Δεν μπορώ να πω ότι οι πάγοι μου έλιωσαν αμέσως αλλά δεν σταμάτησα την προσπάθεια, η οποία συνεχίζεται ακόμα και τώρα.
Όπου και να εργάστηκα η αντιμετώπιση από γονείς και αφεντικά ήταν ίδια. Πώς τα πάει με τα μαθήματα, αν προχωράει, τρέξε τον κ άλλο να τελειώνει, πίεσέ τους κ πόσα άλλα. Όταν η τύχη μου με έφερε σε ένα σχολείο ειδικής αγωγής, ήταν ίσως η πρώτη φορά που δεν μου ζητήθηκε τίποτα τέτοιο. Ήταν η πρώτη φορά που εργοδότρια μας είπε ξεκάθαρα ότι προτεραιότητα έχει η ψυχολογία του παιδιού και το παιδί να φευγει από το σχολείο χαρούμενο
Σάστισα και τολμώ να πω ότι μου πήρε πάρα πολύ καιρό να ελευθερωθώ από τα δεσμά που τελικά εγώ είχα βάλει στον εαυτό μου και να ξεκολλήσω, να μην κοιτάω πανικόβλητη μόνο την ύλη αλλά να είμαι εκεί για τους μαθητές μου, μικρούς και μεγάλους. Έγινα και εγώ μαθήτρια, μαθαίνοντας από την αρχή τι σημαίνει δάσκαλος, τι σημαίνει προσφορά, τι σημαίνει διδάσκω με την Καρδιά μου, όχι μόνο με το μυαλό μου. Μόνο Ευγνωμοσύνη Ακόμα σε κάποια πράγματα ψάχνομαι, όμως θέλω να γίνω καλύτερη δασκάλα και να βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ τους μαθητές που θα έρθουν στο δρόμο μου. Γι αυτό και σκοπεύω να μοιράζομαι τις απορίες και τις δυσκολίες μου και κάθε βοήθεια θα τη δεχτώ με Ευγνωμοσύνη και Χαρά
Ευχομαι ο τομέας της Εκπαίδευσης να αποκτήσει το Φως που του αξίζει!!!
Αρχικά, θα ήθελα να ρωτήσω πώς έχετε το θέμα της εκπαίδευσης μέσα σας, πώς θεωρείτε ότι οφείλει να είναι ή ποια πράγματα σας δυσκόλεψαν σαν μαθητές?
Θα μπορεί να εκφράζεται, να δημιουργεί και να συμπεριφέρεται σωστά στα πλαίσια της ομάδας του και να μπορεί εύκολα να προσαρμόζεται και να λύνει προβληματικές καταστάσεις. Γιατί στην τελική, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε, όταν σταματάμε να μαθαίνουμε».
. Θέλει προσοχή εδώ να μην πάιρνω ρόλο γονιού με την έννοια των ευθυνών που δεν μου αναλογούν, γιατί κακά τα ψέματα, τα πιο μικρά μας φωνάζουν " μαμά". Γι΄αυτό και αποφεύγω να αναλαμβάνω πολύ μικρά παιδάκια. Δεν ξέρω έξω απο την τάξη τι κάνουν, ή αν θα τους μείνει κάτι απο όλο αυτό, γιατί πηγαίνοντας σπίτι λειτουργούν με τον τρόπο που μαθαίνουν απο το οικογενειακό περιβάλλον τους. Όμως ξέρουν ότι αν θα περάσουν το κατόφλι του δικού μου χώρου μπαίνουν στους κανόνες που έχουμε συμφωνήσει. Ευτυχώς επειδή τα αποτελέσματα είναι θετικά μέσα απο όλο αυτό, δεν έχω αντιδράσεις, και ίσως επειδή με ξέρουν πια μετά απο τόσο καιρό που συνεργάζομαι μαζί τους, έχει αναπτυχθεί και μια σχέση εμπιστοσύνης και αυτό βοηθάει. Χρησιμοποιώντας λοιπόν όσο μπορώ και το χιούμορ, το να μην βάζω ταμπέλες και να λειτουργώ χωρίς πεποιθήσεις με έχει βοηθήσει πολύ. Κερδίζω την εμπιστοσύνη τους, και έτσι μπορώ να λειτουργώ ευχάριστα μαζί τους και να μην βαριούνται. Και όσο μπορώ περνάω μηνύματα μέσα απο δράσεις, βιντεάκια στην τάξη, διάβασμα άρθρων που ανοίγουν ορίζοντες και ότι είναι δυνατόν.
