ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

[Vasoula]

κι εγώ είχα Πάρη...

και η ΄Εμμα λίγο πριν χωρίσω από τον πατέρα της...

ευτυχώς, δεν είχαν γίνει σοβαρές, γιατί οι εντάσεις δεν ήταν συνεχόμενες...
Προφανώς σε σένα ήταν...

Και γιατί ως δια μαγείας οι ωτίτιδες εξαφανίζονται στην ηλικία 6-7 ετών?

γιατί το παιδί, καταλαβαίνει, λυπάται, νιώθει μόνο του, θεωρεί ότι είναι αιτία των καυγάδων και στέλνει τα συναισθήματα στο υποσυνείδητο, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει.

[Deukalion]

Τουλάχιστον για εμένα η μάνα μου το έλεγε απο μόνη της πως εγώ είμαι η αιτία για όλα επομένως δεν χρειάζοταν να το θεωρήσω απο μόνος μου. Κ πηγαινε ετσι καπως φασαρία απο τη μητέρα μου κλάμα κτλ οτι φταίω εγώ κ μετα τιμωρία απο το πατέρα μου ζώνες διπλα χαστούκια κτλ

Επίσης παρατηρησα πως σφίγγω το θώρακα κάπως ασυνειδητα μια πίεση κάπως ,δε το νιωθω αυτο τι μπορεί να σημαίνει . Αν χαλαρώσω αλλάζει κ η φωνή μου ακόμα γίνεται πολυ πιο δυνατή χωρίς δυσκολια αλλα αν με ακούσει η μανα μου θυμώνει κ λέει πως μιλάω πολυ δυνατα κ οτι θα πεθάνει απο τη καρδια της κ αλα τέτοια.

Τελος εχω βρει πως νιώθω ενοχη για πολλά πραγματα. Για παραδειγμα αν ειναι να κάνω μια συζήτηση με κάποιο άτομο για αδιευκρινιστους λογους νιώθω ενοχή κάπως για το τι θα πω για αυτο που κανω ,αμηχανια,ανησυχία κ μπερδεμα . Κ με ταλαιπωρούν πολυ διαφορες ενοχές υποσυνείδητα τα αποτελέσματα των οποίων είναι να τα σκ**νω σε πολλες συνιστώσες της ζωης μου

[Vasoula]

κ μετα τιμωρία απο το πατέρα μου ζώνες διπλα χαστούκια κτλ

τι εννοείς Πάρη μου? ΄Οτι σε χτύπαγε με την ζώνη?

Τελος εχω βρει πως νιώθω ενοχη για πολλά πραγματα

Μα φυσικό δεν είναι? ΄Οχι μόνο έφταιγες εσυ για όλα, αλλά στο έδωσαν να το καταλάβεις και με βία...

Πάρη...τι να πω?

[Deukalion]

Ναι Bάσω αλλά το πρόβλημα είναι οι δυσκολίες του τώρα.
Πως μπορω να αντιμετωπισω αυτα τα βιώματα;

[Danielli]

Αγοράκι μου ,πόσα πράγματα έχεις βρεί μόνος σου
Βρίσκοντας τα ο Εαυτός σου θα σε βοηθήσει να απελευθερώσεις την ψυχή σου.
Θα τα αντιμετωπίσεις.

Ευχομαι κάθε σου πονεμένη σκέψη ,και κάθε συναίσθημα σου να φωτίζεται από την αγάπη, και το Ρεικι θα βοηθήσει να κλείσουν οι πληγές για να φτιάξεις όπως θέλεις τη ζωή σου

[Vasoula]

Πάρη μου, δεν ξέρω αν θα ακουστώ σκληρή, στο είχα πει και τότε που συναντηθήκαμε...

Το περιβάλλον δεν σε βοηθά να εργαστείς με τον εαυτό σου, γιατί συνεχώς χάνεις την εσωτερική σου ισορροπία.

Εγω, πχ., για τον ίδιο ακριβώς λόγο παντρεύτηκα...

Οι καταστάσεις ήταν σχεδόν οι ίδιες, αν εξαιρέσεις την σωματική βία που δεν υπήρχε, όλα τα άλλα επίπεδά μου είχαν βιαστεί ασυστόλως και χωρίς συναίσθηση από τους γονείς μου, της βλάβης που επέφεραν...

Αλήθεια, δεν γνωρίζω πως μπορεί ένας άνθρωπος να βγει από το βαρύ συναισθηματικό φορτίο, αν παραμένει στο ίδιο περιβάλλον, που του το δημιούργησε και συνεχίζει να το κάνει...

΄Εχω εμπιστοσύνη στον θεό και στις επιλογές της ψυχής σου για εσωτερική ανάπτυξη.
΄Ισως μια ειλικρινής συζήτηση με τους γονείς σου, έβαζε τα όρια του σεβασμού στην σχέση σας. Λέω ίσως...

[Danielli]

Πόσο δίκιο έχεις...

[zefira]

Πάρη μου

[Deukalion]

Βασω δεν μου φάνηκες σκληρη καθολου.
Πιστεύεις δηλαδή ότι θα έπρεπε να είμαι ανεξάρτητος για να μπορέσω να έχω σημαντική "πρόοδο'' εσωτερική; γιατί αν έχω καταλάβει σωστά άπο άλλα που έχεις γράψει λες πως δεν έχει σημασία το περιβάλλον ότι μπορούμε να το κάνουμε να μη μας επηρεάζει.
Εάν ήμουν γυναικα θα παντρευόμουν όπως ειχες κάνει(χωρις να πιστεύω πως ειναι η λύση) ,αλλά για τους αντρες ειναι πιο δυσκολα τα πραγματα σε κάποια θεματα θαρρώ.
Τα βιώματα μου με έχουν κάνει να εκτιμώ παρα πολυ μερικά πραγματα. Και σίγουρα δεν εξηγουνται ολα μονο με λογική κ ενστικτο. Κ κάποια άτομα που με γνωριζαν για κάποια χρονική περίοδο δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατι μου συμβαίνουν κάποια πράγματα όπως και γιατι μπορει να με αντιμετωπίζουν οι άλλοι με κάποιο τρόπο. Κ πιστεύω πως το θέμα είναι εσωτερικό και προβάλλεται κ στην αυρα μου.
Τι ειναι ο θεος για σενα Βασω;

[Deukalion]

Σε όλους

[Vasoula]

Βασω δεν μου φάνηκες σκληρη καθολου.
Πιστεύεις δηλαδή ότι θα έπρεπε να είμαι ανεξάρτητος για να μπορέσω να έχω σημαντική "πρόοδο'' εσωτερική; γιατί αν έχω καταλάβει σωστά άπο άλλα που έχεις γράψει λες πως δεν έχει σημασία το περιβάλλον ότι μπορούμε να το κάνουμε να μη μας επηρεάζει.
Εάν ήμουν γυναικα θα παντρευόμουν όπως ειχες κάνει(χωρις να πιστεύω πως ειναι η λύση) ,αλλά για τους αντρες ειναι πιο δυσκολα τα πραγματα σε κάποια θεματα θαρρώ.
Τα βιώματα μου με έχουν κάνει να εκτιμώ παρα πολυ μερικά πραγματα. Και σίγουρα δεν εξηγουνται ολα μονο με λογική κ ενστικτο. Κ κάποια άτομα που με γνωριζαν για κάποια χρονική περίοδο δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατι μου συμβαίνουν κάποια πράγματα όπως και γιατι μπορει να με αντιμετωπίζουν οι άλλοι με κάποιο τρόπο. Κ πιστεύω πως το θέμα είναι εσωτερικό και προβάλλεται κ στην αυρα μου.
Τι ειναι ο θεος για σενα Βασω;

Πάρη φυσικά το περιβάλλον δεν μας επηρεάζει, όταν έχουμε την ωριμότητα να είμαστε εσωτερικά σταθεροι...

Μέχρι εκείνη την στιγμή όμως, και εφ΄όσον μου λες ότι επηρεάζεσαι, δεν έχω λογο να αμφισβητήσω την κατάσταση που βιώνεις και την αδυναμία σου να νιώσεις καλά και μέσα σ' αυτό το περιβάλλον.

Κι εγώ δεν ήμουν πάντα δυνατή...Τώρα όμως ξέρω ότι χρειάζεται να αποδεχτούμε και την αδυναμία μας και να εκδηλώσουμε την θέλησή μας για ανάπτυξη, που καμιά φορά στο περιβάλλον μας θεωρείται κίνηση εισβολική...

Και επειδή δεν είμαστε σε θέση να στηρίξουμε εσωτερικά τον εαυτό μας με "επιχειρήματα" γινόμαστε ευάλωτοι και επιρρεπείς στις συμπεριφορές των οικειων...
Σ' αυτήν την φάση, που προσπαθούμε να αναπτυχθούμε και εμποδιζόμαστε, παίρνουμε και σημαντικές αποφάσεις για την ευθύνη μας, να επιτρέπουμε το εμπόδιο...

Εγώ πριν λίγα χρόνια (10 νομιζω), κατάφερα να συνειπάρξω με την μητέρα μου ειρηνικά. Γιατί η ειρήνη ειναι μέσα μου κατάσταση και όχι ανάγκη...

Μέχρι να γίνει όμως αυτό, μέχρι να βιωθεί η ειρήνη εσωτερικά, απεφευγα την στενή επαφή μαζί της...

ο θεός τι ειναι για μένα? ΟΛΑ!

[Deukalion]

Δεν μπορώ να λειτουργήσω στο περιβάλλον μου με τους γονείς μου. Επιμένουν συνέχεια για ανόητα πράγματα,πέρα του οτι κάθε μερα τσακωνονται.
Για παράδειγμα πριν απο λίγο ήθελα να πετάξω κάποια σκουπίδια και να σκουπίσω το αυτοκίνητο και είχα φορέσει μια φόρμα ενώ ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκινητο του.
Επέμενε να φορέσω και πουλόβερ απο πάνω κτλ. Αλλά εγώ δεν ήθελα και επι μιση ωρα για αυτο το θέμα τσακωνόμασταν. Δηλαδή δεν καταλαβαίνω αφού δεν κρυώνω και θέλω να είμαι έτσι γιατι επιμένει.Και δεν με άφησε να κάνω τιποτα απολύτως. Απαιτούσα αλλα δεν γινόταν. Εβγενε η μάνα μου στο μπαλκόνι και φώναζε οτι θα πάθω πνευμονία και οτι δεν έχουμε λεφτά για νοσοκομείο και ο πατέρας μου ότι δεν μπορώ να έχω ενα παιδί κατάκοιτο γιατι θα αρωστήσω και πως θα έχω ακροαστικά για μια ζωή και άλλα τέτοια.Και οτι θα παιθάνω αβοηθητος και οτι θα με βάλουν σε ιδρυμα εαν αρρωστήσω ελεγε η μάνα μου. Και έλεγε οτι ειμαι ψυχοπαθής όπως μια συγγενής γιαγιά που έχουμε.
Εγω ομως ούτε κρύωνα και τα μάλλινα δεν μου αρέσουν με ενοχλούν με πιάνει φαγούρα κάπως νιώθω άβολα. Και δεν κρύωνα. Μπουφάν δεν ήθελα να βάλω γιατι περιορίζει πολύ τις κινήσεις μου και για κάποιο λόγο που δεν μπορω να εξηγήσω για την δουλειά που ηθελα να κανω περισσότερο θα κρύωνα.
Με λίγα λόγια δεν μπορώ να υποχωρώ σε όλα όσα θέλουν γιατι οι συνεπιες της υποχωρησής μου σε μερικά θεματα μπορει να ειναι καταστροφικές για εμένα.

Για αυτο ειναι πολύ δυσκολη με τις παρούσες συνθηκες η συμβίωση μαζί τους. Και δεν ξερω πια ειναι τα όρια στην τελική στη σχέση μου με τους γονείς μου

[Vasoula]

Και δεν ξερω πια ειναι τα όρια στην τελική στη σχέση μου με τους γονείς μου

αυτά θα έρθουν σε δεύτερη μοίρα, με το που ανακαλύψεις τα όρια στην σχέση με τον εαυτό σου...

Αν κρύωνες, Πάρη...λέμε αν...θα ήσουν σε θέση να διαχειριστείς μόνος σου την ασθένειά σου?

[Deukalion]

Φυσικά θα ήμουν αλλά στη χειρότερη ένα κρύωμα θα πάθαινα στη όχι και πνευμονία! ούτε θα πεθαινα.
Αλλά ξερω τις αντοχές μου. Εξάλου βρισκομαι τις περισσότερες ώρες έξω θα έπρεπε να είχα πάθει ηδη πολλά. Και απο τότε που ξεκινησα το ρεικι κ απο το Σεπτεμβρη μεχρι σήμερα μια φορα έχω πάθει κρύωμα και αυτο διότι είχα υπερβει το όρια μου κ το πληρωσα.(Πεζοπορία με κρυο σε βουνό 8 ώρες και είχα να φάω κανονικό φαγητό απο τη προηγούμενη μέρα το μεσημέρι.)

Γίνεται να μου προτείνεις Βάσω κάποιους τίτλους για βιβλία που μιλάνε για την ασθένεια πως σχετίζεται με την ψυχή;

[Vasoula]

Ξέρεις καμιά φορά οι γονείς είναι υπερβολικά προστατευτικοί, γιατί θεωρούν τα παιδιά τους ανεύθυνα, χωρίς να αναλογίζονται ότι αυτοί τα εκπαίδευσαν...

Όταν μια μητέρα ντύνει το παιδάκι της υπερβολικά στο κρύο, φοβάται τα επακόλουθα μιας ασθένειας, γιατί έχει κι αυτή συμμετοχή χρόνου και κούρασης σ' αυτό...

Σε ρώτησα, μήπως η μητέρα σου νιώθει αδύναμη η ίδια να σε περιποιηθεί και θέλει να προλάβει...

΄Οχι ότι το θεωρώ υγιές στην σχέση μεταξύ παιδιών και γονιών, αλλά συνήθως τα παιδιά δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν πόσο κουραστική είναι μια ασθένεια, όχι μόνο για τα ίδια, αλλά και για τους άλλους γύρω τους.

Και αν είναι τυχαία, κανεις δεν μπορεί να μιλήσει. Αν όμως γίνει από ευθύνη του παιδιού, τότε την επόμενη φορά οι γονεις το πιέζουν να προσέχει τον εαυτό του, φτάνοντας ακόμα και στην υπερβολή...


Το βιβλίο που γράφω στην αρχή "η ασθένεια ως γλώσσα της ψυχής" ξέρω μόνο. Αλλά σίγουρα οι φίλοι μας εδώ μέσα, θα γνωρίζουν κι άλλα...