ΕΠΙΓΝΩΣΗ-ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗ

[ALEXOULA]

[Stefanos]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Valia]

πολύ συγχρονικό

[sofia sourra]

Bασουλα , σε ευχαριστω !

[Δεκατριούλης]

Βασούλα μου νομίζω ότι τα κειμενά σου εδώ χθες και σημερα είναι πιο ξεκάθαρα απο ποτέ.

[Μάνος]

Όσο ο συναισθηματικός μας κόσμος είναι ανώριμος, τόσο οι «καλοπροαίρετες» προθέσεις μας καταλήγουν σε δραματικές συμπεριφορές, γιατί δεν έχουμε επαρκώς συνειδητοποιήσει ότι η Δύναμή μας δεν είναι στην επίθεση, αλλά στην Αγάπη. Και ο μόνος που μας αποκλείει από αυτήν την αυτοεπίγνωση, είναι ένας μηχανισμός του «εγώ», που χρησιμοποιεί τον χρόνο κατά πως θέλει και έτσι χρησιμοποιεί και τον νου μας ανάλογα... τον κάνει συναισθηματικά εμμονικό, περιορισμένο και όμηρο του παρελθόντος. Αυτές οι συναισθηματικές εμμονές…

Πληγώνεις και πληγώνεσαι όταν δεν είσαι με τον Εαυτό σου και ζητάς διακαώς αποδοχή/επιβεβαίωση/ασφάλεια από τους άλλους ή τους απορρίπτεις μένοντας μόνος σου. Η μοναξιά που επιβάλλουμε στον Εαυτό μας λόγω συνθηκών όμως δεν έχει καμία σχέση με την υγιή πνευματικότητα ενός Ανθρώπου, που είναι ανοιχτός στην έκπληξη, χωρίς να την κυνηγάει ή να την αποφεύγει. «Ζω στον φυσικό κόσμο, χωρίς να εξαρτάμαι από αυτόν»… Σπουδαία συνειδητοποίηση… Σου δίνει πίσω την Χαρά, την Αγάπη, την αυθεντικότητα, την Ζωή σου.

Να τα, να τα, τα ανοξείδωτα...
Το θεμα είναι πως το διαχειρίζεσαι όλο αυτό;
Είναι η παρατήρηση ένα πρώτο βήμα; Και μετά τι;
Το πως φτάνει κάποιος στην αυτοεπίγνωση ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου...