Αλήθεια

[Leon1984rename011]

'Ασχημο πράγμα να μην έχεις όνειρα
πραγματικά όνειρα
να μην έχεις στόχους
Είμαι στο χωριό μου πάνω απο 10 μέρες
και συλλογίζομαι πως τα όνειρα μου είναι απραγματοποίητα
έτσι βρέθηκα σήμερα σε ένα ίντερνετ καφέ
να μιλήσω για ακόμη μια φορά στον εαυτό μου
Πολλές φορές παρακαλάω όσα γράφω να εισακούγονται
η φωνή μου
να μην ξεπεραστούνε
να μην πέσουνε όλα στο κενό
δυστυχώς δεν είμαι απο τους ανθρώπους που θα ήθελε να κανει οικογένεια
και να γεμίζω με τα απλά τα ανιαρά τα συνηθισμένα και τα καθημερινά
να κάνει παιδιά να κάνει γάμο και να συμβιβαστεί με τον εκμηδενισμό του θανάτου
Όχι έτσι δεν το θέλω
να ζώ ανύπαρκτα
λυπάμαι που δεν υπάρχει Θεός
λυπάμαι που το σώμα μου με σκοτώνει
και αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι ότι μπορεί ο ουρανός
κάποια στιγμή να με προδώσει
όπως δεν με πρόδωσε κανείς άλλος
Εκείνη την στιγμή που θα τον έχω πραγματικά ανάγκη
Μοναξιά αληθινή μοναξιά
απέραντη μοναξιά
πολύ δύσκολο να συμβιβαστείς με την μοναξιά σου
να μην περιμένεις τίποτα απο κανέναν
στην κάθε αμυδρή καθημερινότητα
εκεί που άλλοι ίσως να ονειρεύονται
να παλεύουν για μια ζωή συνηθισμένη
που επαναλαμβάνεται μεσα στην καθημερινότητα
Στο χωριό μου είδα ζωή να πεθαίνει
τρώγοντας ο καθε ένας το κάθε τί μια ζωή για να επιβιώσει
στο χώμα η ζωή
στο χώμα και ο θάνατος
και ανάμεσα η δουλεία και το χρήμα
εργασία θα πούνε άλλοι
δεν το πιστεύω
μόνο θάνατος στην ζωή που δεν πρόλαβα ποτέ να ζήσω
Ίσως αν πεθάνω να εγκλωβιστώ μέσα στα όνειρα μου
δεν το θέλω
Ίσως αν πεθάνω να είμαι κάποιος άλλος εμφανισιακά
και να επαναλαμβάνεται αυτό συνεχώς μέσα σε μια ζωή γεννημένη και εκμηδενισμένη στον θάνατο
δεν το θέλω
δεν το θέλω το να το ζώ σε μια ζωή που ποτέ δεν θέλησα αλλά ούτε και πρόλαβα να ζήσω
Ίσως αν πεθάνω να μην είμαι εδώ πιά
να μην μπορεί να με δεί κανείς
να μην μπορώ να έρθω
να μην υπάρχω πιά
Σύμπαν δημιουργός που δημιουργεί μόνο ελαττώμματα άλλοι θα το πούνε Θεός
για μένα ανύπαρκτος πεθαμένος
Λόγος=τίποτα
πράξη=τίποτα
ψάχνω να βρω προτερήματα
σε ένα γειά απο ένα παιδί απο έναν άνθρωπο
απο μια στιγμή χαράς απο μια ζωή;
ίσως να με ικανοποιήσει να με ξεγελάσει
όμως δεν θα με γεμίσει αληθινά

Όπως τις προάλλες όπου ξερίζωσα ένα χορτάρι
να φάνε τα ζωντανά
ήθελα να δώσω κάτι
απο την μια λυπήθηκα
αφαίρεσα μια ζωή
απο την άλλη ξέρω πως όλο αυτό είναι μια παγίδα
μια παγίδα θανάτου
μια παγίδα εκμηδενισμού
μια κοροϊδία της φύσης απέναντι σε μένα
στα συναισθήματα μου
που ποτέ δεν θέλησε να τα νοιώσει
Μοναχά φόβος για το σήμερα
για το αύριο
πως θα συνεχίσω;
Τρώω αυτό που πετάει που αποβάλλει ο κάθε ένας
το κάθε τί
μια αηδία που ανακυκλώνεται
όσο και ανακυκλώνεται όμως ποτέ δεν παύει να είναι μια αηδία
όπου άλλοτε στολίζεται και πουφαρωματίζεται
για να ξεγελάσει
και να κοροϊδεψει ακόμη μια φορά εμένα και την γλώσσα μου
να ξεγελάσει υποκριτικά τις αισθήσεις μου απέναντι στον θάνατο
Παρακαλώ το σώμα μου να μην παγώσει το αίμα που καίει η καρδιά μου
να μην ξεχάσω ποιός ήμουνα και ποιός είμαι
Αναμνήσεις βαριές πολύ βαριές
δυσκολεύομαι παρα πολύ για να τις κρατήσω
Όλο το οικοδόμημα της εξουσίας των ανθρώπων έχει χτιστεί μέσα στο ψέμα
στο ψυχρό ψέμα
στον εκμηδενισμό
που παρουσιάζεται ως φυσιολογικός
Μια ακόμη κοροιδία των ανθρώπων απέναντι στον εαυτό τους
Ψυχρή λογική της δικαιοσύνης
μιας δικαιοσύνης που δεν χωρά συναισθηματισμούς
μιας δικαιοσύνης ανίκανης να υπερασπιστεί την ζωή με λογική
μια δικαιοσύνη πλασμένη μέσα στην συνήθεια και το ψέμα
και μιας ελευθερίας που ποτέ δεν μπόρεσε να έρθει
Υποκρισία
ακόμη και η αγάπη βασίζεται στην πονηριά
στο ψεύτικο συμφέρον
Δεν έχω κάτι άλλο να πώ
Αλήθεια

[Vasoula]

καμιά φορά χρειάζεται να κοιτάς και πέρα από την αλήθεια σου, φίλε
να κοιτάς κατευθείαν μέσα σου
να μην ακούς την φωνή σου
ίσως τότε ξεφύγεις από την παγίδα που σου έστησες

[Ellaki]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Stefanos]

[Μάνος]

καμιά φορά χρειάζεται να κοιτάς και πέρα από την αλήθεια σου, φίλε
να κοιτάς κατευθείαν μέσα σου
να μην ακούς την φωνή σου
ίσως τότε ξεφύγεις από την παγίδα που σου έστησες

Βασούλα μου συμφωνώ απόλυτα!!!
...γιατί ερικές φορές αυτή η αλήθεια είναι πλασματική...
... γιατί μερικές φορές οι φωνές σου δεν είναι τίποτα άλλο από σειρήνες που σε παρασύρουν να πας κοντά τους...

Πόσο έυκολο όμως είναι να κοιτάξει κάποιος μέσα του; Πόσο εύκολο ειναι να αντέξει να το κάνει; Και ακόμα και αν το πετύχει πόσο εύκολο είναι να το διαχειριστεί όλο αυτό που θα αντικρύσει;

Πως όμως μπορείς να διαχωρίσεις την αλήθεια από μια πλασματική αλήθεια ωστε να μπεις στη διαδικασία να κοιτάξεις μέσα σου;
Και πως μπορείς να αντιληφθεις πως οι φωνές σου που ακούς δεν είναι σειρήνες αλλά η ψυχή σου που ουρλιάζει;;;

Βασούλα μου