Vasoula έγραψε: Το «εγώ» είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου, που δεν έχει υγιή Προσωπικότητα και ταυτίζεται με τους προγραμματισμούς, τους μηχανισμούς και τις ελλείψεις του, αποσπασμένος από την Πνευματική του υπόσταση. Είναι εκείνο το μέρος του ανθρώπου, που αναπτύσσεται μόνο οριζόντια, δημιουργεί συνειδήσεις όχλου και ζει σε ένα συναισθηματικό ολόγραμμα με κυρίαρχη κατάσταση τον φόβο.
Η Προσωπικότητα μας, αντίθετα με ότι πιστεύεται, δεν είναι ένα μόνο μέρος μας… αλλά μια ευρύτητα της Συνείδησής μας που μπορεί να αναπτυχθεί κάθετα και οριζόντια, πάνω στους άξονες Αγάπη-Σοφία, εγκαταλείποντας τους προγραμματισμούς και τους περιορισμούς και να ζει χαρούμενα και με αυθεντικότητα στον Φυσικό Κόσμο, χωρίς να εξαρτάται από αυτόν.
Η Προσωπικότητά μας είναι η αναγκαία φυσική δομή του αληθινού Εαυτού μας και όχι ο περιορισμός του «εγώ» μας.
Η Προσωπικότητα μας δεν είναι κάτι μονομερές, αλλά μια εστία μεταλλάξεων και αλχημικών διεργασιών που ενώνουν το μέσα με το έξω, την νόηση με τα συναισθήματα, την σκέψη με την πράξη, το Πνεύμα με την Ύλη. Είναι μια εστία που επιτρέπει να συμβούν συνειδησιακά άλματα και ολοκληρώνεται με τους εσωτερικούς Νόμους, ωριμάζοντας πνευματικά, νοητικά και συναισθηματικά και μπορεί να εκφράζει εκείνον τον Εαυτό, που ο άνθρωπος δεν φαντάστηκε ποτέ πως Είναι και παλεύει μεταξύ της Αγάπης και του φόβου, χαμένος στις προσωπικές του ερμηνείες…
[/quote]Χρειάζεται μια αποδόμηση όλων των ερμηνειών, που ίσως θα την ονομάζαμε, στα πλαίσια της προσωπικής μας ανάπτυξης, "Αθώωση"...
Όταν σημάνει μέσα μας το τέλος της επίκρισης, τότε μπορούμε πιο εύκολα να αθωώσουμε τον Φυσικό Κόσμο και μέσα από αυτήν την Αθώωση να ξεκινήσουμε από την Αρχή, την δική μας Αναγέννηση...
