Θέλει γερά νεύρα και Θάρρος για να πολεμήσεις ότι νόμιζες για εαυτό και ότι νόμιζες ότι σου προκαλεί ασφάλεια, ενώ στην ουσία αυτό σε οδηγούσε να παραμείνεις ανώριμος, ανασφαλής και φοβισμένος, χωρίς να ξέρεις γιατί φοβάσαι τόσο πολύ την Αγάπη και γιατί δεν μπορείς να νιώσεις Ελεύθερος...
"Να υποστηρίζεις αυτό που Είσαι, αλλιώς το συναίσθημα θα σε βάζει να πράττεις σαν αυτό που έγινες” μου έλεγε ο Δάσκαλός μου…
Θέλει μεγάλη Διάκριση για να αντιληφθούμε ότι αυτό που γίναμε, δεν έχει καμία ίδια πρόθεση, ούτε με αυτό που θέλουμε να είμαστε, ούτε με αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε…
Αν μας λείπει η πνευματική «γέφυρα» του Εαυτού μας, τότε ο κόσμος μας θα είναι μικρός και θυμωμένος… και κυρίως ψεύτικος… Θέλει γερά νεύρα να πεις «Είμαι Παιδί του Θεού», όταν πατέρας και μητέρα σου είναι εκείνοι που φρόντισαν να το ξεχάσεις…
πολεμω με μενος εκεινο που μου προκαλει ανασφαλεια, οσο περισσοτερο νομιζω πως ειμαι ωριμος, ασφαλης, ελευθερος.
Υπερασπιζομαι το καστρο μου, μπας και τρυπωσει απο καμια κερκοπορτα η .. αγαπη.
παραδεχομαι καποια βραδια, με κλαμα βουβο, στο κρεββατι πως φοβαμαι. Δεν ειμαι θεος. Ειμαι (εστω 'και') μικρος και θυμωμενος. ''- δεν ειχα τετοια προθεση! Αυριο θα επανορθωσω.'' λες και ειμαι ελαττωματικος. Ψεμα; Ο Τζεπέττο και το ξυλινο αγορι του. ξυλινες και οι γεφυρες του ομως. καιγονται. Ευτυχως.
"Τα πράγματα δεν αγγίζουν την ψυχή αλλά στέκουν ακίνητα έξω από αυτήν, ενώ οι ενοχλήσεις προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από κρίση που σχηματίζουμε μέσα μας γι΄αυτά." Μάρκος Αυρήλιος