Επέλεξα να μοιραστώ τις παρακάτω σκέψεις μου σε αυτή την ενότητα, γιατί θεωρώ πως είναι σχετική με αυτά που έχω στο μυαλό μου... Αν κάποιος από τους admin νομίζει ότι θα έπρεπε να μετακινήθει σε κάποια κάποια άλλη ενότητα, παρακαλώ να το κάνει...
Την εβδομάδα που μας πέρασε μια λέξη έρχεται συχνά στο μυαλό μου... Χειρισμός... Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να σε χειριστεί; Και το δυστύχημα είναι να μην παίρνεις χαμπάρι από τον χειρισμό αυτό. Ο χειρισμός είτε σε γραπτό είτε σε προφορικό λόγο τα ίδια αποτελέσματα έχει... Απλά νομίζω πως στον γραπτό λόγο έχεις την ευκαιρία να τον αντιληφθείς πιο εύκολα από ότι στον προφορικό γιατί έχεις χρόνο να το δείς το κείμενο, να το μελετήσεις, να το σκεφτείς... Αντίθετα στον προφορικό λόγο ο χειρισμός φαντάζομαι πως είναι πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστεί τη στιγμή που συμβαίνει, ειδικά όταν παράλληλα συμβαίνουν και άλλα πράγματα και καλείσαι να δώσεις μιαν απάντηση και μάλιστα γρήγορα...
Ένα μύνημα μου έστειλε μια φίλη στο facebook του τύπου: "...και φυσικά δεν ξέρω ποιός, αλλά εγώ θα σε συνοδεύσω στο γάμο του αδερφού σου" Τι λέτε μανδάμ;;; Ζήτησα εγώ συνοδεία;;; Ή μήπως καλέστηκες στο γάμο και δεν το ξέρω;;; Τί είδους πρωτοβουλίες είναι αυτές;;; Η απάντηση μου ήταν η εξής: "Ευχαριστώ για την προσφορά σου, αλλά ο μοναδικός συνοδός για μένα δε θα είναι άλλος από τον εαυτό μου!!!" Και τότε η διάγνωση - απάντηση της προσφερόμενη φίλης ήταν "γιατί τέτοια μελαγχολία Μάνο μου;;;" Όταν της απάντησα πως κάθε άλλο από μελαγχολία νιώθω, η κουβέντα ξέφυγε και πήγαμε στο κεφάλαιο μήπως έχω βρει σύντροφο... Τι να πω... Κοπελιά έρχομαι Ελλάδα και θέλω να βρίσκομαι στο γάμο του αδερφού μου, θεωρώντας πως είναι μια σημαντική στιγμή της ζωής του που θα ήθελα και θα ήθελα να την μοιραστούμε. Δεν θα παρεβρίσκομαι εκεί σαν γλάστρα συνοδευόμενος από μια άλλη γλάστρα - τρόπαιο... Ευχαριστώ, δε θα πάρω...
Παρατήρησα επίσης κάτι: Λόγω του ότι πλησιάζει η ημέρα για να έρθω για διακοπές στην Ελλάδα, πολλοί είναι εκοίνοι που προσπαθούν να με βάλουν σε ένα καλούπι και να μου φτιάξουν το πρόγραμμα των διακοπών μου με βάσει τα δικά τους θέλω... Ναι, αλλά τι γίνεται με τα θέλω τα δικά ΜΟΥ;;;; ΌΟΟΟΟΟΟχι καργιολάκια!!!! Δε θα σας αφήσω να μου το χαλάσετε αυτό! Θα κάνω ότι θέλω εγώ και ότι έχω ανάγκη, θα πάω όπου θέλω εγώ, με όποιους θέλω, όποτε θέλω και δε θα δώσω λογαριασμό σε κανέναν!!!! ...Γιατί που ήταν όλοι αυτοί όταν εγώ πέρναγα τα ζόρια μου στη Μελβούρνη; Ήταν καλά βολεμένοι μέσα στη ζωή τους με ίχνος ενσυναίσθησης για τον φίλο τους που τώρα θέλουν να του κανονίσουν το πρόγραμμα!!!! Δεν ξέρω αν αυτό κρύβει μνησικακία ή όχι, δεν ξέρω επίσης αν κρύβονταν προσδοκίες ενσυναίσθησης από τους φίλους μου, δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή εκφράζω μια προσπάθεια αποδοχής από τους φίλους αυτούς, όμως στην παρούσα φάση ένα μόνο ξέρω: Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να κάνει πράγματα που πραγματικά διψάει η ψυχή του για αυτά... Βόλτες, θέατρο, καμμιά συναυλία, κουβεντούλα και φυσικά να σας γνωρίσω από κοντά!!!!
Έχω μια ερώτηση να κάνω: Ο άνθρωπος ο οποίος χειρίζεται δεν το κάνει πάντα συνειδητά. Σωστά; Το αν είναι συνειδητός ο χειρισμός ή όχι έχει και αυτό να κάνει με την αποδοχή;
