Ποιητικά έργα, στίχοι

[Sofoula]

Ντάξει, υπέροχο

[Valia]

πολύ όμορφο

[Ellaki]

Ιωαννάκι

[Μάνος]

Ιωάννα μου

[Δεκατριούλης]

Παλια αγαπημενα τραγούδια, χιλιοακουσμένα.
Ξαναδιαβαζω τους στίχους και λέω μα τι γίνεται έδώ;
Στα τραγούδια ή στην ποιηση ήταν μετά το ερώτημα.
Στην ποιηση.


Λοιπόν, λοιπόν νομίζεις ότι μπορείς να ξεχωρίσεις
τον παράδεισο από την κόλαση;
γαλάζιους ουρανούς από τον πόνο;
μπορείς να ξεχωρίζεις ένα πράσινο χωράφι
από ένα παγωμένο ζευγάρι σιδηρογραμμές;
ένα χαμόγελο από ένα πέπλο;
πιστεύεις ότι μπορείς;

Και σε έχουν πείσει να ξεπουλήσεις
τους ήρωες σου σε αντάλλαγμα με φαντάσματα;
καυτή στάχτη αντί για δέντρα;
καυτό αέρα αντί για δροσερή αύρα;
ψυχρή άνεση αντί για αλλαγή;
και αντάλλαξες το να πας στον πόλεμο,
μ΄έναν ηγετικό ρόλο σ΄ένα κλουβί;

Πόσο θα ΄θελα, πόσο θα ΄θελα να ΄σουν εδώ
είμαστε μόνο δύο χαμένες ψυχές
που κολυμπούν στη γυάλα με τα ψάρια,
χρόνο με τον χρόνο,
τρέχοντας στο συνηθισμένο μέρος τι βρήκαμε;
τους ίδιους παλιούς φόβους.
Θα ΄θελα να ΄σουν εδώ



Ἡ ζωὴ δὲν εἶναι παῖξε-γέλασε
Πρέπει νὰ τήνε πάρεις σοβαρά,
Ὅπως, νὰ ποῦμε, κάνει ὁ σκίουρος,
Δίχως ἀπ᾿ ὄξω ἢ ἀπὸ πέρα νὰ προσμένεις τίποτα.
Δὲ θά ῾χεις ἄλλο πάρεξ μονάχα νὰ ζεῖς.

Πρέπει νὰ τηνε πάρεις σοβαρὰ
Τόσο μὰ τόσο σοβαρὰ
Ποὺ θὰ φυτεύεις, σὰ νὰ ποῦμε,
ἐλιὲς ἀκόμα στὰ ἑβδομῆντα σου
Ὄχι καθόλου γιὰ νὰ μείνουν στὰ παιδιά σου
Μὰ ἔτσι γιατὶ τὸ θάνατο δὲ θὰ τόνε πιστεύεις
Ὅσο κι ἂν τὸν φοβᾶσαι
Μὰ ἔτσι γιατί ἡ ζωὴ θὲ νὰ βαραίνει
πιότερο στὴ ζυγαριά.

[Ellaki]

[Έφη]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Ταρούλα]

[Ιωαννάκι]

[AMALIA]

[margaritarenia]

[Fotinoula]

[Stefanos]

[Μάνος]