το φως δεν είναι λίγο... λίγο το κάνουν οι ψίθυροι ότι το σκοτάδι υπάρχει μόνο στην κόλαση και έτσι χάνουμε την ευκαιρία να την φωτίσουμε, ώστε να γίνει Δρόμος κι αυτή...
Είναι σαν ένα δωμάτιο... Όσο το κρατάς με κλειστά παντζούρια, τότε γίνεται κόλαση...
Γιατί η κόλαση δεν είναι ένας τόπος που μπορείς να τον αποφύγεις, αλλά ένας χρόνος που σου έκλεψε περισσότερα από όσα ήθελες να του παραχωρήσεις από τον Εαυτό σου…
Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω ότι δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, γιατί ο καθένας μας έχει τον δικό του Θεό, και ανάλογα πάει εκεί που του δείχνει...
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...
Το Αστέρι μέσα μας περιμένει να το κοιτάξουμε ,
για λάμψει το φως του και να ζεστάνει την καρδιά μας
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα... κάτι ελευθερώνεται και μπορεί να αθωώσει τα πάντα, κοιτώντας τα με λίγο περισσότερο βάθος και επιείκεια...
Τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρωπότητας αποκτούν την Χάρη ενός Δρόμου που δημιουργείται εκεί που κάποιος μπορεί να τα φωτίσει...
Ο καθένας από΄εμάς
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Vasoula έγραψε:
Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα... κάτι ελευθερώνεται και μπορεί να αθωώσει τα πάντα, κοιτώντας τα με λίγο περισσότερο βάθος και επιείκεια...
Τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρωπότητας αποκτούν την Χάρη ενός Δρόμου που δημιουργείται εκεί που κάποιος μπορεί να τα φωτίσει...
Ο καθένας από΄εμάς
Γιατί η κόλαση δεν είναι ένας τόπος που μπορείς να τον αποφύγεις, αλλά ένας χρόνος που σου έκλεψε περισσότερα από όσα ήθελες να του παραχωρήσεις από τον Εαυτό σου…
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Θα ψιθυρίσω εγώ στον αιώνα, τι σημαίνει Αιωνιότητα...
έτσι μπας και σταματήσει αυτή η παράδοση να πηγαίνει από γενιά σε γενιά και καταφέρουν οι άνθρωποι να μην ελπίζουν σε παραδείσους, αλλά να δημιουργούν τον Κόσμο τους συνεχώς, πιο αληθινό και λιγότερο "ξεδιάντροπο"...
Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα... κάτι ελευθερώνεται και μπορεί να αθωώσει τα πάντα, κοιτώντας τα με λίγο περισσότερο βάθος και επιείκεια...
[/quote]
....
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...
Vasoula έγραψε:
Και εγώ δεν θέλω να μιλήσω για την κόλαση... Την χάρη δεν του την κάνω του χρόνου
Θα ψιθυρίσω εγώ στον αιώνα, τι σημαίνει Αιωνιότητα...
Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει να αποδείξω ότι δεν υπάρχει κόλαση ή παράδεισος, γιατί ο καθένας μας έχει τον δικό του Θεό, και ανάλογα πάει εκεί που του δείχνει...
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...
Θα ψιθυρίσω εγώ στον αιώνα, τι σημαίνει Αιωνιότητα...
Δεν θέλει πολύ... ένα γέλιο, ένας Έρωτας, ένα βλέμμα... κάτι ελευθερώνεται και μπορεί να αθωώσει τα πάντα, κοιτώντας τα με λίγο περισσότερο βάθος και επιείκεια...
Εκτός κι αν καταφέρουμε να κοιτάξουμε μαζί εκείνο το Αστέρι μέσα μας, που ζεσταίνει την Καρδιά μας...
Όπου είναι ο Εαυτός μας είναι και ο Θεός και όπου είναι ο Θεός είναι όλα....