TI ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΡΕΙΚΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

[swami kirtana]

Διακατεχομαι απο θρησκευτικοτητα σημαινει, ειμαι γεματος απο
αγαπη και σεβασμο για ΟΛΑ!
Δεν υπαρχουν αντικρουομενες, αντιπαλες θρησκειες,απλα και μονο
διαφορετικες.
Η πηγη καθε κακου, ειναι οι θεολογιες σαν νοητικες συνθεσεις για
την εκδηλωση καθε μανιας για εξουσια, πλουτο, δυναμη με την
μεθοδο της χωριστικοτητας αλλα και της υποχρεωτικης αποκλει-
στικοτητας .
Ας σκυψει ο καθενας μεσα του και οτι δει αυτο ειναι δικο του.
Η κριτικη παντα ειναι ανωφελης,ακομη και για τον σκοταδισμο !

[Vasoula]

Η κριτικη παντα ειναι ανωφελης,ακομη και για τον σκοταδισμο !

μόνο που οι άνθρωποι δεν το παίρνουν καν είδηση και το συγχέουν με την κρίση!
Και ενώ με την μία αναπτύσσονται, με την άλλην εγκλωβίζονται, παρ' όλα αυτά επιμένουν να την ασκούν, διαχωριζόμενοι...

αλλά περί ορέξεως, αγαπητέ μου swami... ;)

Ξέρεις καμιά φορά σκέφτομαι ότι και η ανοησία μέρος της εξέλιξής μας είναι...Η καραμέλα του "φωτός" κάποια στιγμή λιώνει στο στόμα, οπότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματική της γεύση!

[zefira]

Ξέρεις καμιά φορά σκέφτομαι ότι και η ανοησία μέρος της εξέλιξής μας είναι...Η καραμέλα του "φωτός" κάποια στιγμή λιώνει στο στόμα, οπότε έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματική της γεύση!

[swami kirtana]

< Η καραμελα του 'φωτος'..........> Ετσι ειναι !

[ΙΩΑΝΝΑ]

η θρησκεία είναι ένας εξωτερικός δρόμος προς τον θεό, Ιωάννα...
΄Ενας δρόμος που δίνει τεχνικές για να εφαρμοστούν και να μπορέσει ο άνθρωπος να "εξαγνιστεί" και να αγγίξει την θειότητά του.

Οποιαδήποτε τεχνική εφαρμόζεται, χωρίς εσωτερική ανάπτυξη του ανθρώπου, δεν έχει επιτυχία...Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το ρέικι...

Γι' αυτό, παρ' όλο που το ρέικι έχει πια μπει στην ζωή πάρα πολλών ανθρώπων, λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει την "αγνοποίηση" των ενστίκτων τους.
Βλέπεις, η εσωτερική θέαση με το ρέικι, ακόμα υστερεί...
Γιατί η αγάπη είναι ακόμα σε διανοητική κατάσταση!

΄Οταν η αγάπη αγγίξει την καρδιά των ανθρώπων, τότε θα μπορεί και να εφαρμοστεί και η δυναμική της στην ζωή μας!

[Sofoula]

Χμμ, interesting...

Ποιός συνδέει άρρηκτα την θρησκεία με την ιεραρχία της εκκλησίας?
Όχι πολλοί πιστεύω... Η θρησκεία, η ευλάβεια, η επαφή με το Θείο στοιχείο δεν είναι απαραίτητα στοιχεία που έχουν να κάνουν με το τι λένε και κάνουν οι ιερείς. Κ αυτοί άνθρωποι είναι, όπως όλοι μας κ κυρίως λόγο παράδωσης είναι κομμάτι της κάθε θρησκείας. Αλλά δεν έχουν να κάνουν με τον κάθε θρησκευόμενο ξεχωριστά.

Δηλαδή εντάξει, νομίζω πως ο Χριστός δεν είπε ποτέ ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να κοινωνίσουν σε περίοδο περιόδου... Νομίζω πως μίλησε για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις κ χωρίς κριτήρια.

Και πολλά άλλα δηλαδή... ^^

[Vasoula]

Κ αυτοί άνθρωποι είναι,

Σοφάκι λίγοι το ξέρουν αυτό! Γιατί οι ίδιοι διαδίδουν ότι είναι διαμεσολαβητές! Χαίρε τρόμε, δηλαδή, αμαρτία, ενοχή, κλπ κλπ!

Η θρησκεία υπάρχει μέσα στον κάθε άνθρωπο. Είναι ακριβώς αυτό που είπες...Η επαφή με το θείο...η ενότητα, η τελειοτητα και η αγνότητα, δεν νομίζω ότι χρειάζονται διαμεσολαβητές για να βιωθούν...!!

[Sofoula]

A και ακόμα...

[Ελπίζω να μν είναι άσχετο με το topic]

Όταν κάποιος αναφέρεται στην αμαρτία, τι ακριβώς εννοεί? Γιατί κάποιος που είναι "αμαρτωλός" για την εκκλησία είναι και κακός άνθρωπος? Για παράδειγμα... Η μη νηστεία σε συγκεκριμένες περιόδους εκαθιστά κάποιον "αμαρτωλό"? Δεν ξέρω, μου φαίνονται πολύ έντονες και απόλυτες γενικεύσεις αυτα...

Και όσο βλέπω ανθρώπους να επιρεάζονται έντονα απο κάτι τέτοιες αντιλείψεις νιώθω να απογοητεύομαι...

Αλλά οκ, νομίζω ότι κουράζεται το θέμα... xD

Όμως γενικά θα με ενδιέφερε να ακούσω απόψεις γενικά με το τι ορίζει κανείς ως αμαρτία... Η ως ανηθικότητα. Αν υπάρχει σε άλλο topic, plz, let me know...

[Vasoula]

εδώ μέσα δεν μας έχει απασχολήσει η αμαρτία με την έννοια του "κακού" ή "καλού" ή των θρησκευτικών κανόνων που χρειάζεται να ακολουθήσει κανείς για να είναι ευσεβής!

΄Ετσι δεν υπάρχει ανάλογο τόπικ...νομίζω!

Θα το κοιτάξω όμως, Σοφία μου, και θα σου πω!

μέχρι τότε ας έχεις υπόψη σου, οτι το "αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου" είναι η αρχή του εσωτερικού ήθους και του αυτοσεβασμού!

[Επισκέπτης]

"αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου"

Αφου πρωτα να τον εχουμε αγαπησει ε???? τον εαυτο μας λεω ;)

[VasilisM]

Η λέξη "αμαρτία" με κάνει να ξινίζω!
Δεν θεωρώ τίποτα αμαρτία. Για μένα υπάρχει μόνο η προσωπική "ηθική" αν μπορώ να την πω έτσι. Και δεν έχει την έννοια του αυτο-περιορισμού! Προκύπτει από το τι πραγματικά εξυπηρετεί τις ανάγκες μας και μόνον.. Αν μια πράξη μας εξυπηρετεί τότε την κάνουμε εάν όχι τότε δεν την κάνουμε.

[Vasoula]

Η λέξη "αμαρτία" με κάνει να ξινίζω!
Δεν θεωρώ τίποτα αμαρτία. Για μένα υπάρχει μόνο η προσωπική "ηθική" αν μπορώ να την πω έτσι. Και δεν έχει την έννοια του αυτο-περιορισμού! Προκύπτει από το τι πραγματικά εξυπηρετεί τις ανάγκες μας και μόνον.. Αν μια πράξη μας εξυπηρετεί τότε την κάνουμε εάν όχι τότε δεν την κάνουμε.

Βασίλη "αμαρτία" έχει μία και συγκεκριμένη έννοια, που είναι άσχετη με αυτό που έχει επικρατήσει μέσω των θρησκευτικών προτύπων.
Κυρίως σημαίνει ότι αποτυγχάνω στην θεία ενοποίηση του Εαυτού μου! Παραβιάζω τους αρχέτυπους κανόνες του ΄Ηθους και τους Συμπαντικούς Νόμους!

Η αμαρτία περιέχει όλα τα δυνατά και μη-ηθικά συναισθήματα της επίκρισης, που σε απομακρύνουν από την θεία σου φύση.

Επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναγνωρίσει τι τον "εξυπηρετεί" και τι όχι, και επειδή, παραπέρα, αυτή η φαινομενική "εξυπηρέτηση" δεν είναι βαθύτερα ωφέλιμη για τον Δρόμο προς την θεότητα, δεν μπορεις να το βάλεις σαν παράμετρο, προς την γνωση του Εαυτου σου.

Αμαρτία, για μένα, είναι ότι με απομακρύνει από την αγνότητα και τον αυτο-σεβασμό, υπακούοντας μόνο στην κατώτερη φύση της προσωπικότητάς μου!

Η προσωπική ηθική, είναι ένα ελαστικό μέτρο για να μπορείς να ωφελήσεις τον Εαυτό σου σε διάρκεια, Βασίλη μου. Και ο καθένας θεωρεί ηθικό, ότι έμαθε ότι είναι...
Γιατί ο καθένας έχει μέσα του το θεϊκό ήθος μεν, αλλά στον κόσμο της πολικότητας χρειάζεται να βιώσει την ενότητα, για να μπορεί να ξεκαθαρίσει μέσα του την κοινωνική εκπαίδευση της ηθικής και να συνθεθεί με το εσωτερικό ήθος της αβλάβειας!

Το μίσος, είναι ένα ισχυρό δηλητήριο, η αλαζονεία, η οκνηρία, ο φθόνος, η λαιμαργία, η λαγνεία, η απληστία...΄Ολα αυτά για μένα, είναι η λεγόμενη "αμαρτία" που διαπράττουμε στον Εαυτό μας, δικαιολογώντας πάντα τις πράξεις μας προς τους άλλους!

΄Ετσι, Δημήτρη μου, το να αγαπήσεις τον Εαυτό σου, όπως τον πλησίον σου, έχει διπλή έννοια, πάντα!

Και αυτή η φράση του Ιησού έχει πιο βαθιά σημασία, από την απλή αγάπη του πλησίον σου, που καθιερώθηκε μέσα από την θρησκεία μας, σαν ένδειξη ανθρώπινης αλληλεγγύης και συμπόνιας!

΄Εχουμε δει ανθρώπους να φροντίζουν πιο αδύναμες ομάδες ανθρώπων, μα οι ίδιοι είναι τόσο αυτο-δηλητηριασμένοι, που καμία πράξη προσφοράς δεν μπορεί να τους ωφελήσει σε βάθος!
Εξακολουθούν λοιπόν να είναι ασθενείς και να αμαρτάνουν διαρκώς και αδιαλείπτως προς τον Εαυτό τους!

αμαρτάνω = αποτυγχάνω

[Sofoula]

Πάντως σχετικά με το θέμα ηθική, πέρα από το κομμάτι της που δεν είναι σταθερό
[αλλά αλλάζει από τόπο σε τόπο κ από χρόνο σε χρόνο]
θα έλεγα πως ένας σταθερός ηθικός κανόνας
(που για μένα χωρίζει σε γενικές γραμμές το δίκαιο κ το άδικο)
είναι το κατά πόσο κάποιος έχει πρόθεση την εκμετάλλευση. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που πάντα θεωρώ αδικαιολόγητο αυτό είναι η εκμετάλλευση (ανθρώπων, ζώων, φυσικών πηγών...) για προσωπικό όφελος κ μόνο.
Είναι για μένα η πιό μιασμένη πράξη (ή πρόθεση) καθώς κ ο ορισμός της ανηθικότητας...


{Συγγνώμη για τις πολλές παρενθέσεις, πρέπει να μου έχουν μείνει από τις πανελλήνιες }

But still... Είναι ανθρώπινο... :/

[Vasoula]

αυτό είναι η εκμετάλλευση (ανθρώπων, ζώων, φυσικών πηγών...) για προσωπικό όφελος κ μόνο.

συμφωνώ με το θέμα της εκμετάλλευσης...Αλλά και εκεί πάλι υπάρχουν προσωπικά στοιχεία που ερευνούν την ηθική και την ανηθικότητα με ελαστικά όρια...

τι είναι ας πούμε ο άνθρωπος που φορτώνει το γαϊδούρι του με ξύλα? Ανήθικος όταν τα ξύλα τα χρησιμοποιεί για το τζάκι του και ηθικός όταν τα χρησιμοποιεί για τους φίλους του?

τι είναι ένας άνθρωπος που παίρνει ένα ζωάκι στο σπιτι για συντροφιά, ενω δεν έχει καμία σχέση με τα αδέσποτα?

τι είναι ένας άνθρωπος που κάνει παιδιά για κοινωνικούς σκοπούς?

τι είναι ένας άνθρωπος που πλένει αυτοκίνητα σε ένα πλυντήριο και ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί το νερό του κήπου του για να πλένει το αυτοκίνητό του?

Το δίκαιο και το άδικο πάλι είναι υποκειμενική υπόθεση...

΄Ηταν δίκαιος ο Ρομπέν των Δασών ή άδικος?

Είναι δίκαιη μια τρομοκρατική οργάνωση που σκοτώνει τους "ισχυρούς" ή άδικη?

Είναι δίκαιο όταν σκοτώνεις έναν ληστή που μπήκε στο σπίτι σου ή άδικο?

Είναι δίκαιο όταν δεν επιτρέπεις στους άλλους να σε προσβάλλουν ή άδικο?

Είναι δίκαιο να έχουμε οι άνθρωποι ιδιοκτησίες ή άδικο?

Σκέψεις κάνω Σοφάκι πάνω σ' αυτό...

(που για μένα χωρίζει σε γενικές γραμμές το δίκαιο κ το άδικο)

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ]

καποιες σκεψεις δικες μου σε αυτο το θεμα ειναι οτι χρειαζομαστε να ειμαστε συνειδητοι και αληθινοι με τον εαυτον μας οταν πρατουμε, συναισθανομαστε η σκεφτομαστε. και σε θεματα ""ηθικης"" πρεπει να εχουμε συνειδηση των κινητροων μας και αποδοχη αυτων και του εαυτου μας, ολα τα παραδειγματα που ανεφερες βασω ειναι πολυ καλα, π.χ.
ηταν δικαιος η αδικος ο ρομπεν των δασων?
η οταν σκοτωσουμε καποιον ληστη που μπηκε στο σπιτι μας ειναι δικαιο η αδικο? κλπ

νομιζω οτι σε τετοια "δηληματα" παιζουν ρολο τα κινητρα μας, ο ρομπεν των δασων π.χ. για καποιους ηταν ενας ληστης-τρομοκρατης για αλλους ευεργετης και ηρωας, αλλα αυτο που καθοριζει τον ρομπεν των δασων προς τον εαυτον του ειναι πια ειναι τα κινητρα του? ηθελε με απολυτη αυτοθυσια και ανιδιοτελεια να βοηθησει τους καταπιεσμενους, φτωχους και ταλαιπωρημενους συνανθρωπους του? η μηπως ηθελε να ανυψωθει σε σχεσει μαζι τους ως σωτηρας, η να παρει "προσωπικη εκδικηση " και να το παιξει προσωπικος δικαστης και τιμωρως καποιων αλλων? ηθελε να των σεβονται η μεν και νοτ φοβουνται η δε?
η κανενα απο τα ανωτερω, εδρασε καθαρα χωρις εγωισμο και χωρις να τον ενδιαφερει αν θα τον δοξασουν, η τον φοβηθουν η τον σεβαστουν η τον βρισουν, δηλαδη εδρασε υπερβαινοντας την προσωπικοτητα του , της ταμπελες της κοινωνιας, (θετικες η αρνητικες) υπερπηδησε την πολοση και την δυαδικοτητα και εδρασε απροσωπα?

καπως ετσι τα βλεπω τα πραγματα και σε τετοιες περιπτωσεις εγω προσωπικα ερωτω τον εαυτον μου, ποια ειναι τα βαθεια κινητρα μου?
τι θελω να αποκομισω απο αυτην την εμπειρεια? και για πιον λογο?
θελω να υιοθετησω καποια δικη μου ταμπελα η να υπερβω της ταμπελες? κλπ κλπ κλπ συνεχης ελεγχος του εαυτου μου γιατι, γιατι γιατι και για πιον σκοπο.