TI ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΟ ΡΕΙΚΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

[fab1612]

Παιδιά ας μην κρίνουμε προς όφελος της κρίσης. Ο νονός παίζει σημαντικό ρόλο στο τυπικό καθώς και στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού, ασχέτως εάν με τα σύγχρονα δεδομένα περιορίζεται στα αυγά-λαμπάδες-τσουρέκια-παπούτσια. Οι γονείς επίλεξαν συγκεκριμένο τελετουργικό, πως είναι λοιπόν δυνατόν να συμμετέχει κάποιος που δεν πιστεύει σε αυτά τα τελετουργικά?

Πολύ σωστά έπραξε ο ιερέας. Εάν επίτρεπε την τέλεση του τελετουργικού ενώ γνώριζε, εκτός των θεμάτων σχετικά με το παιδί, είναι πιθανόν να γινόταν επίορκος και αυτό δεν παλεύεται, είναι πνευματική αυτοκτονία. Δεν γνωρίζω ακριβώς το τελετουργικό του ιερέα αλλά γνωρίζω από αδελφότητες όπου κάποια πράγματα απαγορεύονται ρητώς.

Εσείς, αφού ασχολείστε με το ρέικι, δεν δίνετε όρκους και όλο αυτό σας ξενίζει, αλλά δεν είναι παντού έτσι.

[ARTYADIS]

Οι γονείς επίλεξαν συγκεκριμένο τελετουργικό, πως είναι λοιπόν δυνατόν να συμμετέχει κάποιος που δεν πιστεύει σε αυτά τα τελετουργικά?

Έλα ντε! :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ρούλα για ποιά διαπαιδαγώγηση μιλάμε εδώ ,για αυτήν που τόσο λάθος μας έχει μεταδώσει η εκκλησία ,γιατί μας μαθαίνουν να φοβόμαστε το θεό αντι να τον εμπιστευόμαστε και να τον αγαπάμε

και εγώ η ίδια είμαι νονά ναι αλλά τι διαπαιδαγώγηση μπορώ να μεταδώσω στο βαφτιστήρη μου ,αυτή που μου μάθανε

αν κοιτάξουμε πίσω 2010 χρόνια πρίν ο Ιώαννης βάφτησε τον Ισού σε ένα ποτάμι χωρίς αμοιβή και περικοκλάδες...( στολισμός εκκλησίας ,λαμπάδες κτλ κτλ....)
το ρέκι δεν μας μαθαίνει να ξενίζουμε σε ότι δεν μας "συμφαίρει "αλλά μέσω του ρέκι μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς ψευδαισθήσεις ,συνειδητά και με αλήθεια .

[fab1612]

Ιωάννα η εκκλησία δεν είναι ηθικοπλαστικό σχολείο και δεν σου έχει μάθει να φοβάσαι τον Θεό. Αυτά τα μετέφεραν/μεταφέρουν στον κόσμο κάποιοι ιερείς λόγω μη κατανόησης και βεβαίως άλλοι τα δέχονται άλλοι δεν τα δέχονται, όμως ο κόσμος τους υποχρεώνει να συμπεριφέρονται έτσι ή αλλιώς.
Ξέρω ότι αυτά σου φαίνονται παράξενα και πιθανόν παράλογα αλλά εάν σε ενοχλεί το όλο θέμα με τα μυστήρια της εκκλησίας δεν έχεις λόγο να ασχολείσαι διότι απλά δεν τα γνωρίζεις και καταλήγεις σε συμπεράσματα που δεν σε ωφελούν.

Εννοείται πως σε κάθε περίπτωση δεν μου πέφτει λόγος για το τι θα κάνει ο κάθε άνθρωπος.

Δεν καταλαβαίνω την πρόταση
«το ρέκι δεν μας μαθαίνει να ξενίζουμε σε ότι δεν μας "συμφαίρει "».
Μήπως εννοείς να επικρίνουμε? δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να έχεις κατά νου.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Γνωρίζω πολύ καλά τα μυστήρια ,απλά δεν συμφωνώ με τον τρόπο που γίνονται ,έχει διαφορά ;)

το ρέκι δεν μας μαθαίνει να ξενίζουμε σε ότι δεν μας "συμφαίρει "αλλά μέσω του ρέκι μαθαίνουμε να ζούμε χωρίς ψευδαισθήσεις ,συνειδητά και με αλήθεια .

αυτή η πρόταση ήταν απάντηση σε αυτό που είπες εσύ

Εσείς, αφού ασχολείστε με το ρέικι, δεν δίνετε όρκους και όλο αυτό σας ξενίζει, αλλά δεν είναι παντού έτσι.

[Vasoula]

να γινόταν επίορκος και αυτό δεν παλεύεται

σωστά το λες Ρούλα μου...ο όρκος όταν δίνεται χρειάζεται να κρατιέται ευλαβικά

Αλλά απλά αναρωτιέμαι...ο όρκος κρατιέται μόνο για τα μυστήρια?
Για τις διαστροφές δεν κρατιέται άραγε?

Αν πατήσεις τον όρκο σου για κάτι για το οποίο έχεις δώσει μια βαθιά υπόσχεση, "το σύμπαν" ή η ιεραρχία προς την οποίαν τον έδωσες, δεν εξετάζει αν τον πάτησες γι' αυτόν ή για τον άλλον λόγο...

Πολύ θα ήθελα να μάθω πότε ένας άνθρωπος ορίζεται επίορκος...Από αυτό που πράττει φανερά ή και από αυτό που πράττει κρυφά, αλλά φανερώνεται?

[fab1612]

Εντάξει Ιωάννα μου, γνωρίζεις πολύ καλά τα μυστήρια.


Βάσω μου εάν πατήσεις τον όρκο σου έχει λήξει το θέμα, δεν υφίσταται δικαιολογία, δεν έχει ενδιαφέρον και δεν εξετάζεται ο λόγος που τον πάτησες. Η ιεραρχία δεν υπεισέρχεται σε αυτό, υπάρχουν Νόμοι που λειτουργούν και ισχύουν για όλους.
’λλο είναι η υπόσχεση που μπορεί να την τηρήσεις μπορεί και όχι και το προσπαθείς όσο μπορείς, στον όρκο δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα.

Γιατί αναφέρεις τις διαστροφές? Είχε προσαχθεί ο συγκεκριμένος ιερέας για διαστροφές? ή το γενικεύεις έχοντας κατά νου τα διάφορα σκάνδαλα?
Εάν ναι τότε λέω ότι ο κλήρος δεν αποτελείται μόνο από τέτοιους ανθρώπους, υπάρχουν και σωστοί.

[Vasoula]

όχι, δεν εξετάζω ποιοί ιερείς είναι σωστοί και ποιοί όχι, Ρούλα μου, αλλά πότε ένας όρκος κρατιέται με ευλάβεια και πότε όχι, όταν πρόκειται για συμφέροντα ατομικά ή των άλλων???

Ο ιερέας, και κάθε ιερέας ορκίζεται...αυτό είναι μια υπόσχεση που πρέπει να τηρήσει, όχι να προσπαθήσει να τηρήσει...
Ο όρκος είναι απόλυτη πράξη και όχι πράξη προσπάθειας.

Θα το καταλάβαινα, λοιπόν, να αρνηθεί την βάφτιση και θα συμφωνούσα με τις εντολές που τηρεί, αν η ιεραρχία τιμωρούσε τους υμέτερους, παραβάτες των όρκων γενικά...

Κάτι τέτοιο δεν έχω δει όμως! Οπότε και στους όρκους των ιερέων υπάρχει διάκριση και ελαστικότητα... τόσο απλά!

Και τότε έρχεται το εύλογο ερώτημα...Παραβάτης του όρκου του ο ιερέας αν τελούσε την βάφτιση (πνευματική αυτοκτονία είπες, μα εγώ το ελαφρύνω λίγο και λέω τιμωρία με βάση το παράπτωμά του από την ιεραρχία), όμως όταν κλέβει και βιάζει τα παιδιά δεν είναι επίορκος? Γιατί τότε χρειάζεται να καλυφτεί και δεν μιλάει κανείς για παραβίαση του όρκου...ούτε καν ο πάπας, που μετά από αρκετό χρόνο και μετά από την γενική κατακραυγή, αναγκάστηκε να ζητήσει συγνωμη...αλλά τιμωρία του ενόχου ουκ είδα...
και ούτε καν των δικών μας επιόρκων ιερέων, τιμωρία ουκ είδα...

Ας το αφήσουμε όμως το θέμα...Δυστυχώς ένα πανηγύρι είναι όλο το θέμα της εκκλησίας και των ιερέων...
Και το λέω από προσωπική εμπειρία και όχι γιατί το διάβασα...

Παντού, σε όλον τον κόσμο υπάρχουν επίορκοι, άσεμνοι, ασεβείς, φιλοδοξοι, αλαζόνες, άρπαγες...το κατανοώ! Ας μην όμως εμπορεύονται το θείο...αυτό δεν το κατανοώ...

ή τουλάχιστον, με όσο καλή θέληση έχω, ακόμα προσπαθώ...

[VasilisM]

Ναι υπάρχουν, αλλά το θέμα δεν είναι να αντιγράψουμε μια ωραία ηθική από κάποιον άλλο, αλλά να μπορέσουμε να αφουγκραστούμε την πνευματική Ηθική που ενυπάρχει στον ’νθρωπο. Και αυτό δεν το λέει κανένας παπάς και σίγουρα όχι το δόγμα της θρησκείας. Τοποθέτησαν τον Θεό έξω από εμάς, σε κάποια γωνία του Σύμπαντος και μας έκαναν να νοιώθουμε ντροπή για φυσιολογικά πράγματα όπως το σεξ. Ενοχοποίησαν το φυσικό σώμα μας ως ντροπιαστικό, και διαρκώς κάνουν λόγο για την σωτηρία της Ψυχής μας, και την αποφυγή από τα πάθη, οδηγώντας μας σε μια δραματική οπτική της Ζωής που επιφέρει μόνο πόνο και καθόλου Αγάπη.. Αφορίζουν οτιδήποτε διαφορετικό από το δόγμα τους, και παράλληλα μιλούν για αγάπη.. Πιο οξύμωρη θρησκεία δεν έχω συναντήσει ακόμα.. Το δόγμα της οποίας έχει αλλάξει πολλές φορές ανάλογα με τα συμφέροντα της εκάστοτε εποχής..

Το "σωστοί" λοιπόν δεν πείθει και πολύ κοντά στα εγκλήματα που έχει κάνει ο χριστιανισμός, δεν μιλάω μόνο για τους σφαγιασμούς αλλόθρησκων αλλά τις ενοχές και τις τύψεις που δημιουργούν στις Ψυχές των ανθρώπων.

Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι βλάπτουν οι άνθρωποι που επιτελούν κοινωνική προσφορά. Αλλά την επιτελούν θέλοντας να προσηλυτίσουν, και εκεί είναι το κατακριτέο.. δεν υφίσταται πράξη Αγάπης με το να περιμένει κανείς ανταπόκριση ή αντίτιμο..

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Vasoula]

Πιο οξύμωρη θρησκεία δεν έχω συναντήσει ακόμα.. Το δόγμα της οποίας έχει αλλάξει πολλές φορές ανάλογα με τα συμφέροντα της εκάστοτε εποχής..

ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...

Είναι ευαίσθητο το θέμα της θρησκείας και δύσκολο να το προσεγγίσει κανείς χωρίς να πληγώσει κάτι βαθύτερο μέσα του, Βασίλη μου!

Ο θεός ήταν πάντα για τους ανθρώπους μια πηγή ελπίδας και φόβου, μα συγχρόνως και μια πηγή ανεξάντλητης πίστης που δυνάμωνε το θάρρος τους να περάσουν τις αντιξοότητες με αντοχή και υπομονή.
Αν ακολουθήσουμε τα ιστορικά στοιχεία του χριστιανισμού θα δούμε ότι παλαιότεροι μύθοι από τις θρησκείες του κόσμου, έγιναν οι βάσεις για να στηριχτεί και να απλωθεί μια νέα πνευματική «οδηγία» προς τους ανθρώπους και είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι αυτό που σήμερα ονομάζεται «χριστιανισμός» είναι μια συλλογή πληροφοριών από ότι μπόρεσε να μείνει σαν γραπτή διαθήκη μεταξύ του ανθρώπου και του θεού, βασισμένη σε πνευματικές εμπειρίες ανθρώπων που δέχθηκαν μια ευαγγελική διδασκαλία και αποφάσισαν να την καταγράψουν.
Εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλά «είδη» χριστιανών καθένα με την δική του φιλοσοφία, παρ’ όλα αυτά όμως, όλα αυτά τα «είδη» μιλούσαν για την ενότητα, την αγάπη, την δύναμη που μπορεί να αντλήσει ένας άνθρωπος από την πίστη του.
Το ότι σήμερα έχουμε τα ευαγγέλια στην μορφή που αναγνωρίζονται σαν αυθεντικά από την ιεραρχία του χριστιανισμού είναι θέμα συγκυριών και επιλογών, 100 περίπου χρόνια μετά την έλευση του Ιησού Χριστού, πράγμα που καθιστά αμφίβολη την αυθεντικότητά τους, στους αναζητητές. Ακόμα και η ύπαρξη του Ιησού αμφισβητήθηκε, μια και δεν βρέθηκαν πουθενά γραπτές αναφορές γι’ αυτόν…
Κι όμως…
Μέσα σε κάθε άνθρωπο αναβλύζει η αυθεντικότητα της διαδρομής του και δεν έχει παρά να εμβαθύνει κανείς στα άδυτα της ιερότητάς του, για να «ανταμώσει» με τις «παραδόσεις» της διδασκαλίας της Αγάπης!

Αν καταφέρει κανείς να γκρεμίσει τα τείχη της «ελπίδας» που τόσο ανώφελα έχτισε, τότε σίγουρα θα έρθει σε επαφή με τον αυθεντικό Χριστό και θα μπορέσει να ακούσει τον Λόγο, που δεν χρειάζεται οριοθετήσεις για να εκφραστεί μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Αυτό που σήμερα δίνεται μαζικά σαν θρησκεία, με δόγμα και εντολές, εξυπηρετεί ακριβώς την μάζα και αναχαιτίζει τα ζωώδη ένστικτα της, γιατί είναι πολύ λίγοι εκείνοι που αναζητούν σοβαρά και με ευθύνη τον θεό, όχι για να διαχωριστούν από την ανθρωπότητα, αλλά για να νιώσουν ενότητα και αγάπη, και γι’ αυτό δεν χρειάζεται κανείς κανόνες, αλλά Θέληση και Δύναμη και Πνευματικό Στόχο! Αυτό που κυρίως χρειάζεται, είναι να μπορέσει κανείς να αντέξει την Ελευθερία Του να είναι Ανθρώπινη Ύπαρξη και είναι το πιο δύσκολο μέρος της φυσικής ζωής να ακολουθείς εσωτερικούς πνευματικούς «κανόνες» που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ορίσει, όπως δεν μπορεί να ορίσει και την Συνείδησή Σου!

Μάταιο λοιπόν να αναφερόμαστε στην θρησκεία, γιατί ο κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά την Ζωή…Και όπως είπε και η Ρούλα, όλα είναι θέμα επιλογών.
Με το να καταγράφουμε τα λάθη της θρησκείας, είναι σαν να αναζητάμε μέσα μας τις δικαιολογίες γιατί απομακρυνθήκαμε από αυτήν και να μισούμε όσους, θεωρούμε, ότι μας απομάκρυναν από τον θεό. Μα η δική μου εμπειρία, λέει ότι ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ανήκουν σε ορισμένους μόνο…
Ας τους αφήσουμε ήσυχους λοιπόν να «ακούνε» τον θεό, όπως θέλουν, μια και για όσους αναζητούν την Αλήθεια, αυτή θα αποκαλυφτεί μέσα τους!

Το κυριότερο μήνυμα που πήρα στην εσωτερική διδασκαλία ήταν η έλλειψη ανάγκης για επίκριση...
Ο κάθε άνθρωπος θα έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια από την ίδια του την ζωή, γιατί όλα υπάρχουν μέσα στο έλεος και την δικαιοσύνη που σπέρνει δίκαια τον σπόρο στις καρδιές των ανθρώπων.
Ποιός και πως θα τον θερίσει, εξαρτάται πάντα από το δικο του χωράφι και πόσο το έχει φροντίσει σε βάθος!

[fab1612]

Βάσω μου ο όρκος δεν έχει σχέση με συμφέροντα και η τιμωρία ή ας πούμε το αποτέλεσμα της καταπάτησης του όρκου, το επιφέρουν οι Νόμοι που λειτουργούν για όλους και σε κάθε περίπτωση. Αυτό που διακρίνεται είναι επιφανειακό, το τι συμβαίνει εσωτερικά είναι άλλο θέμα.

Βασίλη κάτι είχα γράψει αλλά δεν υπάρχει λόγος παράθεσης, ήδη κάλυψε το θέμα η Βάσω.


Πάντως, έστω κι αν είναι υπερβολή η επαναλαμβανόμενη παράθεση λέω ότι γι΄αυτό το απόσπασμα αξίζει τον κόπο

Μάταιο λοιπόν να αναφερόμαστε στην θρησκεία, γιατί ο κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά την Ζωή.......
Με το να καταγράφουμε τα λάθη της θρησκείας, είναι σαν να αναζητάμε μέσα μας τις δικαιολογίες γιατί απομακρυνθήκαμε από αυτήν και να μισούμε όσους, θεωρούμε, ότι μας απομάκρυναν από τον θεό. Μα η δική μου εμπειρία, λέει ότι ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ανήκουν σε ορισμένους μόνο…
Ας τους αφήσουμε ήσυχους λοιπόν να «ακούνε» τον θεό, όπως θέλουν, μια και για όσους αναζητούν την Αλήθεια, αυτή θα αποκαλυφτεί μέσα τους!

[Fotinoula]

Μάταιο λοιπόν να αναφερόμαστε στην θρησκεία, γιατί ο κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά την Ζωή…Και όπως είπε και η Ρούλα, όλα είναι θέμα επιλογών.
Με το να καταγράφουμε τα λάθη της θρησκείας, είναι σαν να αναζητάμε μέσα μας τις δικαιολογίες γιατί απομακρυνθήκαμε από αυτήν και να μισούμε όσους, θεωρούμε, ότι μας απομάκρυναν από τον θεό. Μα η δική μου εμπειρία, λέει ότι ο Δρόμος, η Αλήθεια και η Ζωή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ανήκουν σε ορισμένους μόνο…
Ας τους αφήσουμε ήσυχους λοιπόν να «ακούνε» τον θεό, όπως θέλουν, μια και για όσους αναζητούν την Αλήθεια, αυτή θα αποκαλυφτεί μέσα τους!

Το κυριότερο μήνυμα που πήρα στην εσωτερική διδασκαλία ήταν η έλλειψη ανάγκης για επίκριση...
Ο κάθε άνθρωπος θα έρθει αντιμέτωπος με την αλήθεια από την ίδια του την ζωή, γιατί όλα υπάρχουν μέσα στο έλεος και την δικαιοσύνη που σπέρνει δίκαια τον σπόρο στις καρδιές των ανθρώπων.
Ποιός και πως θα τον θερίσει, εξαρτάται πάντα από το δικο του χωράφι και πόσο το έχει φροντίσει σε βάθος!

είναι αλήθεια αυτό

δεν ανακαλύπτουμε τα θρησκευτικά πρότυπα για να μισησουμε και να διαφοροποιηθούμε αλλα για βρούμε την αλήθινη μας φύση και θεό μέσα μας

τότε όλα οδηγούν στην ενότητα και στην κατανόηση και όχι στον θυμό και την διαφοροποίηση

[ALEXOULA]

Από την μεριά μου θάθελα λίγο να αναφερθώ στο νομικό υπόβαρθο
του αρχικού θέματος που εξετάζουμε.
Συμφωνα με τους νόμους του κράτους από το 1976, όνομα αποκτά το νεογέννητο μόνο με την διαδικασία της ονοματοδοσίας , δηλ. με δήλωση των γονέων ενώπιον του αρμοδίου ληξίαρχου που γίνεται από κοινού από τους γονείς .
Η βάπτιση δεν είναι αναγκαία ούτε απαραίτητη για το όνομα του παιδιού αλλά καθορίζει το θρήσκευμα του , το οποίο μπορεί να αλλάξει εκ των υστέρων εφόσον ο ενήλικος πλέον πολίτης το επιθυμεί .
Η εκκλησία όμως για διαφόρους λόγους δογματικούς και "άλλους ", αποφάσισε ότι όσοι έχουν παντρευτεί με πολιτικό γάμο , άρα εξ αυτού συνάγεται ότι δεν δέχονται τα μυστήρια της για τον εαυτό τους και έτσι δεν μπορούν να γίνουν ανάδοχοι , να τους απαγορεύεται να τελέσουν το μυστήριο της βάφτισης .

"Ανάδοχος του παιδιού δεν μπορεί να γίνει αλλόδοξος ή αλλόθρησκος, αλλά και Ορθόδοξος, ο οποίος έχει τελέσει μόνο πολιτικό Γάμο.
Τέκνα προερχόμενα από γονείς πού έχουν τελέσει μόνο πολιτικό γάμο, βαπτίζονται εφόσον ο Ανάδοχος εγγυάται την κατήχηση του νεοφωτίστου. "

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω , δεν υπάρχει θέμα καταπάτησης όρκου από τους ιερείς μια και το θέμα έχει λυθεί από την ίδια την εκκλησία ,εφόσον έχουν αποφασίσει ότι δεν επιτρέπεται να γίνουν νονοί όσοι έχουν τελέσει πολιτικό γάμο .
Ομως , αφού έτσι αποφάσισαν , είναι υποχρεωμένοι πριν την τέλεση της βάπτισης να ενημερώνουν τους γονείς ώστε να αποφασίζουν το τι θα πράξουν και να μην συμβαίνουν την τελευταία στιγμή ευτράπελα άρνησης τέλεσης της βάπτισης με όσα αυτό συνεπάγεται .
Πράγμα όμως που σπανίως το κάνουν για ευνόητους λόγους , δηλ. λόγους που δεν έχουν σχέση ούτε με όρκους ούτε με δόγματα , ούτε με την πίστη και το Θεό, αλλά μόνο με πολιτικές χειραγώγησης , συμφερόντων και κέρδους !!!
Αυτά τα λίγα από μένα για ενημέρωσή όσων δεν γνωρίζουν

[Fotinoula]

πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες Αλεξιάκι ευχαριστούμε

ιδίαίτερα αυτο απο νομικής άποψης

Συμφωνα με τους νόμους του κράτους από το 1976, όνομα αποκτά το νεογέννητο μόνο με την διαδικασία της ονοματοδοσίας , δηλ. με δήλωση των γονέων ενώπιον του αρμοδίου ληξίαρχου που γίνεται από κοινού από τους γονείς .
Η βάπτιση δεν είναι αναγκαία ούτε απαραίτητη για το όνομα του παιδιού αλλά καθορίζει το θρήσκευμα του , το οποίο μπορεί να αλλάξει εκ των υστέρων εφόσον ο ενήλικος πλέον πολίτης το επιθυμεί .