Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Έχει μια ιερότητα η καθημερινή μας Ζωή...
Κάποιος μπορεί αυτήν την καθημερινότητα να την θεωρήσει ρουτίνα... Κινήσεις πέρα-δώθε μηχανικές... άλλοτε υποχρεωτικές, άλλοτε επιλεγμένες... Να εγκλωβίσει την ζωή μέσα σ' αυτές τις κινήσεις... ξυπνάω-εργάζομαι-διασκεδάζω-κοιμάμαι... και ανάμεσα σ' αυτήν την "τετραλογία" κάπου κάπου να επιτρέπει να εμφανίζονται γεγονότα έκτακτα, όπως ένας έρωτας, ένα ταξίδι, κάτι απρόσμενο, που σίγουρα είναι περιορισμένο στον χρόνο της χαράς του ή και της λύπης του... Μετά θα πούμε "πάει πέρασε κι αυτό"...
Το να περιμένουμε κάτι να μας εκπλήξει, αυτό το έκτακτο που θα σπάσει την ρουτίνα "ξυπνάω-εργάζομαι-διασκεδάζω-κοιμάμαι», είναι αυτό που κάνει την ζωή να τσουλάει...
Η αναμονή μελλοντικών γεγονότων... η νοσταλγία παρελθοντικών γεγονότων... να έχουμε κάτι να περιμένουμε, ή να θυμόμαστε, για να τσουλήσει η ζωή...
Κι όμως! Η Ζωή δεν τσουλάει... ο χρόνος δεν περνάει, όταν κολλήσει στο μηδέν...
Κάθε μέρα είναι ένα απεριόριστο σήμερα...
Μπορεί ο νους να σταματήσει αυτό το μπρος-πίσω μεταξύ της ανάμνησης και της προσδοκίας, όταν δεν ψάχνουμε τον τρόπο να ζήσουμε, αλλά επιτρέψουμε στο σήμερα να γίνει η έκπληξη και να την καλοδεχτούμε, όπως και να έχει...
Η εμπειρία μας ποτέ δεν είναι αρνητική ή θετική, όταν τολμάμε να ολοκληρωνόμαστε μέσα της κάθε στιγμή που δεν επιτρέπουμε στην ανάσα μας να κόβεται...
Γιατί να είναι σίγουρο πια, ότι η ανάσα δεν κόβεται από μια αρνητική εμπειρία, ούτε παίρνεται από μια θετική εμπειρία...
Κόβεται από αυτήν την αναμονή να περιμένουμε κάτι για να τσουλήσει η ζωή... ας είναι και δυσάρεστο!
Να μην πούμε "πάει πέρασε κι αυτό", περιμένοντας να έρθει κάτι άλλο, αλλά να ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο με εκείνη την έκπληξη του παιδιού, που δεν έχει προλάβει να αλλοτριωθεί μεταξύ ανάμνησης και προσδοκίας...
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται ότι ο Θεός είναι μέσα του και εκείνος είναι μέσα στον Θεό, ξεχνώντας τους όρους που του έθεσαν για να γίνει άνθρωπος?
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται την Υπόσχεσή του, ότι όσα βουνά και να ανέβει ή να κατέβει, όσες θάλασσες και να διασχίσει, όσες καταιγίδες ή λιακάδες και να συναντήσει στο διάβα του, εκείνος θα είναι ένας διαβάτης που δεν έχασε τον δρόμο του, αλλά απλά τον περπατάει με ανοιχτή καρδιά?
Δεν υπάρχει το αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε κάπου, παρά σαν μια ακόμα προσδοκία...
Και με προσδοκίες δεν φτάνουμε πουθενά... κάνουμε απλά κύκλους, περιορισμένοι από την αμνησία μας...
και τότε θέλουμε να είμαστε εκλεκτοί... Η αμνησία τούτη δίνει αξίες εκεί που δεν υπάρχουν... Ο Θεός δεν εκλέγει έναν ή δύο για να τον εκπροσωπήσουν... Πόσο αστείο είναι κάτι τέτοιο σαν σκέψη.. .Όσο ακριβώς αστεία είναι και η σκέψη ότι ο Θεός είναι ένας γέροντας που παραφυλάει, να σε τσακώσει στην αδυναμία σου...
Είμαστε περαστικοί...
Αυτό είναι μια Αλήθεια, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει...
Το θέμα είναι τι αφήνουμε πίσω μας...
Υπάρχει ο Λόγος της Αθωότητας και ο Λόγος της κατηγορίας... Και καλούμαστε να επιλέξουμε με ποιό από τα δύο θα Ζήσουμε, γιατί όσο και να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, η επιλογή είναι δική μας τελικά...
Κάποιος μπορεί αυτήν την καθημερινότητα να την θεωρήσει ρουτίνα... Κινήσεις πέρα-δώθε μηχανικές... άλλοτε υποχρεωτικές, άλλοτε επιλεγμένες... Να εγκλωβίσει την ζωή μέσα σ' αυτές τις κινήσεις... ξυπνάω-εργάζομαι-διασκεδάζω-κοιμάμαι... και ανάμεσα σ' αυτήν την "τετραλογία" κάπου κάπου να επιτρέπει να εμφανίζονται γεγονότα έκτακτα, όπως ένας έρωτας, ένα ταξίδι, κάτι απρόσμενο, που σίγουρα είναι περιορισμένο στον χρόνο της χαράς του ή και της λύπης του... Μετά θα πούμε "πάει πέρασε κι αυτό"...
Το να περιμένουμε κάτι να μας εκπλήξει, αυτό το έκτακτο που θα σπάσει την ρουτίνα "ξυπνάω-εργάζομαι-διασκεδάζω-κοιμάμαι», είναι αυτό που κάνει την ζωή να τσουλάει...
Η αναμονή μελλοντικών γεγονότων... η νοσταλγία παρελθοντικών γεγονότων... να έχουμε κάτι να περιμένουμε, ή να θυμόμαστε, για να τσουλήσει η ζωή...
Κι όμως! Η Ζωή δεν τσουλάει... ο χρόνος δεν περνάει, όταν κολλήσει στο μηδέν...
Κάθε μέρα είναι ένα απεριόριστο σήμερα...
Μπορεί ο νους να σταματήσει αυτό το μπρος-πίσω μεταξύ της ανάμνησης και της προσδοκίας, όταν δεν ψάχνουμε τον τρόπο να ζήσουμε, αλλά επιτρέψουμε στο σήμερα να γίνει η έκπληξη και να την καλοδεχτούμε, όπως και να έχει...
Η εμπειρία μας ποτέ δεν είναι αρνητική ή θετική, όταν τολμάμε να ολοκληρωνόμαστε μέσα της κάθε στιγμή που δεν επιτρέπουμε στην ανάσα μας να κόβεται...
Γιατί να είναι σίγουρο πια, ότι η ανάσα δεν κόβεται από μια αρνητική εμπειρία, ούτε παίρνεται από μια θετική εμπειρία...
Κόβεται από αυτήν την αναμονή να περιμένουμε κάτι για να τσουλήσει η ζωή... ας είναι και δυσάρεστο!
Να μην πούμε "πάει πέρασε κι αυτό", περιμένοντας να έρθει κάτι άλλο, αλλά να ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο με εκείνη την έκπληξη του παιδιού, που δεν έχει προλάβει να αλλοτριωθεί μεταξύ ανάμνησης και προσδοκίας...
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται ότι ο Θεός είναι μέσα του και εκείνος είναι μέσα στον Θεό, ξεχνώντας τους όρους που του έθεσαν για να γίνει άνθρωπος?
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται την Υπόσχεσή του, ότι όσα βουνά και να ανέβει ή να κατέβει, όσες θάλασσες και να διασχίσει, όσες καταιγίδες ή λιακάδες και να συναντήσει στο διάβα του, εκείνος θα είναι ένας διαβάτης που δεν έχασε τον δρόμο του, αλλά απλά τον περπατάει με ανοιχτή καρδιά?
Δεν υπάρχει το αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε κάπου, παρά σαν μια ακόμα προσδοκία...
Και με προσδοκίες δεν φτάνουμε πουθενά... κάνουμε απλά κύκλους, περιορισμένοι από την αμνησία μας...
και τότε θέλουμε να είμαστε εκλεκτοί... Η αμνησία τούτη δίνει αξίες εκεί που δεν υπάρχουν... Ο Θεός δεν εκλέγει έναν ή δύο για να τον εκπροσωπήσουν... Πόσο αστείο είναι κάτι τέτοιο σαν σκέψη.. .Όσο ακριβώς αστεία είναι και η σκέψη ότι ο Θεός είναι ένας γέροντας που παραφυλάει, να σε τσακώσει στην αδυναμία σου...
Είμαστε περαστικοί...
Αυτό είναι μια Αλήθεια, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει...
Το θέμα είναι τι αφήνουμε πίσω μας...
Υπάρχει ο Λόγος της Αθωότητας και ο Λόγος της κατηγορίας... Και καλούμαστε να επιλέξουμε με ποιό από τα δύο θα Ζήσουμε, γιατί όσο και να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, η επιλογή είναι δική μας τελικά...
- Συνημμένα
-
- anoteros eautos-1.jpg (49.85 KiB) Προβλήθηκε 10722 φορές
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Είμαστε περαστικοί...
Αυτό είναι μια Αλήθεια, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει...
Το θέμα είναι τι αφήνουμε πίσω μας...
Υπάρχει ο Λόγος της Αθωότητας και ο Λόγος της κατηγορίας... Και καλούμαστε να επιλέξουμε με ποιό από τα δύο θα Ζήσουμε, γιατί όσο και να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, η επιλογή είναι δική μας τελικά...
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται ότι ο Θεός είναι μέσα του και εκείνος είναι μέσα στον Θεό, ξεχνώντας τους όρους που του έθεσαν για να γίνει άνθρωπος?
Ποιός μπορεί να ξαναγεννηθεί και να θυμάται την Υπόσχεσή του, ότι όσα βουνά και να ανέβει ή να κατέβει, όσες θάλασσες και να διασχίσει, όσες καταιγίδες ή λιακάδες και να συναντήσει στο διάβα του, εκείνος θα είναι ένας διαβάτης που δεν έχασε τον δρόμο του, αλλά απλά τον περπατάει με ανοιχτή καρδιά?
Δεν υπάρχει το αργά ή γρήγορα θα φτάσουμε κάπου, παρά σαν μια ακόμα προσδοκία...
Και με προσδοκίες δεν φτάνουμε πουθενά... κάνουμε απλά κύκλους, περιορισμένοι από την αμνησία μας...
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Υπάρχει ο Λόγος της Αθωότητας και ο Λόγος της κατηγορίας... Και καλούμαστε να επιλέξουμε με ποιό από τα δύο θα Ζήσουμε, γιατί όσο και να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, η επιλογή είναι δική μας τελικά...
Επιτρέπω...σημαίνει ότι μειώνεις την απόσταση εσένα με ΕΣΕΝΑ!!!
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
ετοίμασε την καρδιά ένα ναό να έρθει να κατοικήσει ο Θεός.
αν τον αφήσεις μισοτελειωμένο δεν μπορεί να έρθει να κατοικήσει
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
εκείνος θα είναι ένας διαβάτης που δεν έχασε τον δρόμο του, αλλά απλά τον περπατάει με ανοιχτή καρδιά
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Πολύ όμορφο κείμενο
Θυμάμαι-Πιστεύω-Ζω
Όσο μακρύτερα ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
Όσο μακρύτερα ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Vaso έγραψε: Κι όμως! Η Ζωή δεν τσουλάει... ο χρόνος δεν περνάει, όταν κολλήσει στο μηδέν...
Κάθε μέρα είναι ένα απεριόριστο σήμερα...
Μπορεί ο νους να σταματήσει αυτό το μπρος-πίσω μεταξύ της ανάμνησης και της προσδοκίας, όταν δεν ψάχνουμε τον τρόπο να ζήσουμε, αλλά επιτρέψουμε στο σήμερα να γίνει η έκπληξη και να την καλοδεχτούμε, όπως και να έχει...
Η εμπειρία μας ποτέ δεν είναι αρνητική ή θετική, όταν τολμάμε να ολοκληρωνόμαστε μέσα της κάθε στιγμή που δεν επιτρέπουμε στην ανάσα μας να κόβεται...
Γιατί να είναι σίγουρο πια, ότι η ανάσα δεν κόβεται από μια αρνητική εμπειρία, ούτε παίρνεται από μια θετική εμπειρία...
Κόβεται από αυτήν την αναμονή να περιμένουμε κάτι για να τσουλήσει η ζωή... ας είναι και δυσάρεστο!
Να μην πούμε "πάει πέρασε κι αυτό", περιμένοντας να έρθει κάτι άλλο, αλλά να ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο με εκείνη την έκπληξη του παιδιού, που δεν έχει προλάβει να αλλοτριωθεί μεταξύ ανάμνησης και προσδοκίας...
όσο ζούμε σε τούτον τον κόσμο, θα τον Ερωτευόμαστε με όλη μας την Αγνότητα, έτσι ώστε να πάμε στον Θεό γεμάτοι από Αγάπη και όχι γεμάτοι από φόβο...
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Ολο Υπέροχο
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Όλα είναι θέμα οπτικής... Πως επιλέγουμε να προσεγγίζουμε τη ΖωήVaso έγραψε:Υπάρχει ο Λόγος της Αθωότητας και ο Λόγος της κατηγορίας... Και καλούμαστε να επιλέξουμε με ποιό από τα δύο θα Ζήσουμε, γιατί όσο και να κάνουμε πως δεν το ξέρουμε, η επιλογή είναι δική μας τελικά...
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night...
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
μπορούμε να θυμηθούμε αρκεί να το θελήσουμε πραγματικάΈχει μια ιερότητα η καθημερινή μας Ζωή...
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Re: Ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ
...Τι να πρωτοπαραθέσω δεν ξέρω!!!!
Επίκαιρο μέχρι εκεί που δεν πάει!
Βασούλακι μου
Ευχαριστώ για τα μυνήματα του κειμένου αυτού...
Επίκαιρο μέχρι εκεί που δεν πάει!
Βασούλακι μου
Ευχαριστώ για τα μυνήματα του κειμένου αυτού...
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...