ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

[Λιζούλα]

[Μάνος]

Η Ζωή μας έγινε πολύ συναισθηματική...Όλα όσα μας συμβαίνουν, περνούν από το πρίσμα των συναισθημάτων μας, και παίρνουν την μορφή μιας προσωπικής απειλής, με τη οποία μπορεί να πολεμάμε και για όλη μας την Ζωή...
Τα συναισθήματα αλλοιώνουν τα πάντα, αν δρουν ανεξέλεγκτα μέσα στον πολυτάραχο νου μας...

Από την πρώτη κι όλας φράση του θέματος, αντιλήφθηκα πως αυτό το θέμα είναι συγχρονικότατο!!! Πιο συγχρονικό όμως πεθαίνεις!!! Άνοιξα λοιπόν διάπλατα τα μάτια μου για να ρουφήξω μέχρι και την τελευταία τελεία του...

...Και όσο και να προσπαθούμε να εκλογικεύσουμε τις συναισθηματικές απειλές, δεν τα καταφέρνουμε, γιατί η συνείδηση μας νομίζει ότι μπορεί να διαλέξει παρατάξεις, δηλαδή συναίσθημα ή λογική και να δρα ανενόχλητη...

Βασούλα μου μπορείς σε αυτό να μου δώσεις κάποιο παράδειγμα, γιατί έτσι δεν μπορώ να το καντανοήσω...

Δεν παίρνουμε εύκολα είδηση ότι δεν υπάρχει αυθόρμητη δράση, όλα υποκινούνται από την ανώριμη κατάσταση του νου, που ζει μέσα στα συναισθήματα, χωρίς κανένας να τον ενοχλεί...Μπορεί να ελέγχει, να δημιουργεί σενάρια, να δημιουργεί απογοητεύσεις, να απορρίπτει, να αποθαρρύνει, να φοβίζει, να μας κλέβει την ενέργεια...

Αυτό ακριβώς όλη μου η ζωή! Ακόμα και αυτές οι τελευταίες μέρες που περάσανε(!) Αχ ατός ο νους πόσο ύπουλος δημιουργός είναι... Έχει πολύ καλό μάρκετινγκ και σε καθιστά χάπατο αν του το επιτρέψεις...

Μόνο μία στιγμή να μείνουμε συνειδητοί σ' αυτό που συμβαίνει και μας παραπλανά συνεχώς, θα καταφέρουμε να κλείσουμε την "τρύπα" στην καρδιά μας, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις της ωρίμανσής μας, της αλλαγής, της ανάπτυξης, της διεύρυνσης του νου μας...

Αυτό...!!!

Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο παρελθόν και προσπαθούμε να το αναβιώσουμε, είναι χαμένος χρόνος...
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στον έλεγχο, για καταστάσεις που δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην συντήρηση καταστάσεων που μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να λυπόμαστε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να αποφύγουμε μια αλλαγή, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να ζηλεύουμε, να μισούμε, να φοβόμαστε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο κυνήγι της επιτυχίας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε κάθε μας αποτυχία, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην απογοήτευση, τις ενοχές, την αποθάρρυνση, είναι χαμένος χρόνός
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε συναναστροφές που απλά καλύπτουν την μοναξιά μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να χάνουμε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος

Πόσο χαμένος χρόνος ενώ υποτίθεται πως "ζούμε"

Πόσα χρόνια παρεξήγησης!!!! Χαμένoς χρόνος από τον Εαυτό μας!

Και έτσι η ζωή περνά και χάνεται μέσα από τα χέρια μας... Μόλις μου ήρθαν κάποιοι στίχοι του Κραουνάκη:
"...μου `γνεφε η καρδιά, πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι!"

όταν αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις χαθεί από τον Εαυτό σου........απλά προχώρα χωρίς να κοιτάς πίσω
σφράγισε την πόρτα και πέτα το κλειδί, για να ζήσεις την στιγμή
αυτή η μοναδική στιγμή είναι και η πιο αθώα, η πιο αληθινή
κι όταν πάλι έρθει μπροστά σου το παρελθόν
θυμήσου............την στιγμή........ και αγάπησε με όλη σου την δύναμη τον Εαυτό σου
Αγάπα άνθρωπε και μεσ' τον πόνο και μεσ' την θλίψη και μέσα στην χαρά..........γιατί η Αγάπη είναι παντού, η αγάπη είναι η αληθινή σου δύναμη

Ελλάκι μου, υπέροχα αυτά τα λογια σου...

Μόνο για σήμερα νιώθω ευλογημένος που είμαι εδώ μαζί σας, που μοιραζόμαστε πράγματα, σκέψεις, συναισθήματα και που κοντά σας με κάνετε καλύτερο Άνθρωπο!
Μόνο για σήμερα σας αγαπάω πολύ!

[Δωρουλα]

Μάνο μου!

[AMALIA]

Μανο μου..

[Vasoula]

Και όσο και να προσπαθούμε να εκλογικεύσουμε τις συναισθηματικές απειλές, δεν τα καταφέρνουμε, γιατί η συνείδηση μας νομίζει ότι μπορεί να διαλέξει παρατάξεις, δηλαδή συναίσθημα ή λογική και να δρα ανενόχλητη...

Βασούλα μου μπορείς σε αυτό να μου δώσεις κάποιο παράδειγμα, γιατί έτσι δεν μπορώ να το καντανοήσω...

Μάνο μου εδώ εννοώ ότι ο άνθρωπος ζει με την λογική του, χωρίς να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και έτσι χάνει και την λογική του...

Θυμήσου πριν λίγο καιρό που μου είπες ότι έχεις ανάγκη την αποδοχή των γονιών σου και όταν σε ρώτησα έναν καλό λόγο που το χρειάζεσαι, δεν ήξερες να μου απαντήσεις...
Η λογική σου λοιπόν λέει ότι οι γονείς οφείλουν να αγαπούν και να αποδέχονται τα παιδιά, σαν λογική του κόσμου τούτου και δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι πίσω από αυτήν την λογική, κρυβόντουσαν ανώριμα συναισθήματα...
Έτσι η λογική δεν είχε επιχειρήματα να δώσει, στο γιατί έχεις ανάγκη την αποδοχή, χάθηκε δηλαδή...
Πόσο μπορείς μετά από αυτό να θεωρείς ότι ζεις με την λογική σου? Αυτό δεν θα σου δώσει ερέθισμα να ερευνήσεις πιο πολύ αυτόν τον άγνωστο μέσα σου, που αποφασίζει για εσένα, χωρίς εσένα?

πιο κατανοητό τώρα?

[JOANNA]

χαμένος χρόνος από τον Θεό μέσα μας...
χαμένος χρόνος από την Ζωή μας...

Ψάχνουν όλοι εναγωνίως να βρουν αγάπη και αποδοχή από έξω, ενώ μέσα τους κουβαλάνε όλον αυτόν τον χαμένο χρόνο...
Και είναι απόλυτα φυσιολογικό, αυτό το χάσιμο χρόνου, να μας κάνει αλαζονικούς, εχθρικούς και δειλούς και να μας κατατάσσει αυτόματα η Ζωή στους νικημένους, όσα και να έχουμε αποκτήσει...
Και ακόμα πιο φυσιολογικό είναι, να μην το παίρνουμε καν είδηση...
Η καρδιά έχει μια τρύπα που μέσα της ανθεί όλος αυτός ο χαμένος χρόνος και γίνεται η κόλαση του καθενός μας
Μια τρύπα, που ποτέ δεν κλείνει απ' έξω, όσο και να προσπαθούμε να την γεμίσουμε...
Γιατί ο Θεός είναι μέσα μας...
Και όσα "δώρα" μας έδωσε, μόνο μέσα μας θα τα βρούμε...
Μέσα σ' αυτόν που εγκαταλείψαμε, θέλοντας να παραμείνουμε "παιδιά" για να δικαιώσουμε την ανάγκη μας και τον φόβο μας να αγαπηθούμε, να επιβεβαιωθούμε, να γίνουμε αποδεχτοί και να επιβιώσουμε χωρίς τον Εαυτό μας, νομίζοντας ότι η μεγαλύτερη απώλεια βρίσκεται έξω από εμάς.

Παιδακια

[Βικούλα]

Μανούλη

[Μάνος]

Άκρως κατανοητό τώρα Βασούλα μου, σε ευχαριστώ!!!
Ταυτόχρονα όμως στα δικά μου τα μάτια φαντάζει βουνό και μου προκαλέι και λίγο φόβο καθώς συνειδητοποιώ πως αυτή η λογική υπάρχει μέσα μου για τα καλά ριζωμένη!!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι πάντα σε οτιδήποτε να επιστράτευα τη λογική... Εκείνη τη λογική που νόμιζα και που δυστυχώς ακόμα νομίζω πως είναι "κοινή λογική' για όλους μας. Για συναίσθημα ούτε λόγος! Όταν κάποια στιγμή κατάφερνε κάποιο συναίσθημα να ξεπεταχτεί η λογική αγρίευε και γινόταν ακόμα πιο ισχυρή μέσα μου. Αυτό το φαινόμενο νομίζω πως κόπασε κάπως από τη δραματική και μετά... ...Αλλά και πάλι, μη φαντάστείς τίποτα θεαματικά αποτελέσματα...

[Θοδωράκος]

Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο παρελθόν και προσπαθούμε να το αναβιώσουμε, είναι χαμένος χρόνος...
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στον έλεγχο, για καταστάσεις που δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην συντήρηση καταστάσεων που μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να λυπόμαστε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να αποφύγουμε μια αλλαγή, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να ζηλεύουμε, να μισούμε, να φοβόμαστε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο κυνήγι της επιτυχίας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε κάθε μας αποτυχία, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην απογοήτευση, τις ενοχές, την αποθάρρυνση, είναι χαμένος χρόνός
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε συναναστροφές που απλά καλύπτουν την μοναξιά μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να χάνουμε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος

Τόσο "βαρύ" όλο το κείμενο, με πλάκωσε... Με πλάκωσε γιατί έχω χάσει τόσο πολύ χρόνο... Μια ζωή...
Και το τραγικό είναι πως πάντα ήθελα να εκμεταλλεύομαι την κάθε ημέρα, και πάντα με άγχωνε ο χρόνος που περνάει...
Όμως πως να "κερδίσω" τον χρόνο, όταν δεν ήξερα πως αυτός "χάνεται";...
Βηματάκι βηματάκι, ξαναβρίσκω την Ζωή...

[Fotinoula]

Μάνο

Θοδωρή

[Δωρουλα]

Μάνο μου!

Θοδωρή!

[Μάνος]

Θοδωράκο μου

[Μπεττουλα]

Και ενώ νομίζουμε ότι ο νους μας είναι το ισχυρότερο όπλο μας, δεν καταλαβαίνουμε ότι είναι όμηρος των συναισθημάτων μας κι αυτός και μας κλέβει όλα τα ψυχικά μας αποθέματα...μας κλέβει τον χρόνο μας και την ζωτικότητά μας...

Δεν παίρνουμε εύκολα είδηση ότι δεν υπάρχει αυθόρμητη δράση, όλα υποκινούνται από την ανώριμη κατάσταση του νου, που ζει μέσα στα συναισθήματα, χωρίς κανένας να τον ενοχλεί...Μπορεί να ελέγχει, να δημιουργεί σενάρια, να δημιουργεί απογοητεύσεις, να απορρίπτει, να αποθαρρύνει, να φοβίζει, να μας κλέβει την ενέργεια...

Το τι μας βάζει ο νους μας να κάνουμε, δεν περιγράφεται σε λίγες αράδες...Όμως δεν είναι ο νους μας που τα κάνει...Όλα περνάνε από εκείνο το πεδίο που ορίζει την Ζωή μέσα από μια παραπλανημένη οπτική, που έχει παραμείνει στο παρελθόν...το συναισθηματικό μας πεδίο, γεμάτο κόλαση, δρα ανενόχλητο και κατευθύνει τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, την δύναμή μας, εξαντλεί τα ψυχικά μας αποθέματα...


Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο παρελθόν και προσπαθούμε να το αναβιώσουμε, είναι χαμένος χρόνος...
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στον έλεγχο, για καταστάσεις που δεν μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην συντήρηση καταστάσεων που μπορούν να αλλάξουν, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να λυπόμαστε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε για να αποφύγουμε μια αλλαγή, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να ζηλεύουμε, να μισούμε, να φοβόμαστε, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο κυνήγι της επιτυχίας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε κάθε μας αποτυχία, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στην απογοήτευση, τις ενοχές, την αποθάρρυνση, είναι χαμένος χρόνός
Ο χρόνος που αφιερώνουμε σε συναναστροφές που απλά καλύπτουν την μοναξιά μας, είναι χαμένος χρόνος
Ο χρόνος που αφιερώνουμε στο να χάνουμε τον Εαυτό μας, είναι χαμένος χρόνος


Και είναι απόλυτα φυσιολογικό, αυτό το χάσιμο χρόνου, να μας κάνει αλαζονικούς, εχθρικούς και δειλούς και να μας κατατάσσει αυτόματα η Ζωή στους νικημένους, όσα και να έχουμε αποκτήσει...

απολυτα συγχρονικο .. επεσα μεσα στα τραυματα του παρελθοντος, στο να δω τι υπαρχει μεσα μου και με ολα αυτα που εβγαιναν εχανα και την ενεργεια μου, και την Ζωτικοτητα μου και τη Χαρα μου..και στην αρχη χαιρομουν για οσα εβλεπα, για οσα συναισθηματα ξεπαγωνα επιτελους και για εκεινες τις μικρες υπερβασεις που εκανα βημα βημα σε οτι μπορουσα αλλα δεν εβλεπα τι αφηνω απεξω για αυτα.. μεχρι που μου ηρθε καποια στιγμη οτι εχω αφησει τη Ζωη μου στο Εδω και Τωρα απεξω.. νομιζα οτι σκαρφαλωνα στην πραγματικοτητα σερνομουν.. και ηταν το μικρο παιδακι μεσα μου που ελεγε "μονη μου θα τα κανω μονη μου" και εγω του ελεγα μπραβο που επιτελους θελει να σταθει στα ποδια του και να καλυψει τις αναγκες του μονο του.. αλλα που πας?? ξεχασα οτι ειναι ακομα παιδι και εχει εναν εγωισμο τεραστιο και αλλα λεει και αλλα κανει απο πισω.. και ενω προσπαθουσα να ανοιξω την καρδια δεν εβλεπα οτι την κλεινω.. αφηνα Φιλια και Ενοτητα απεξω και βουτηχτηκα στον φοβο και τον θυμο και την ζηλεια και την κακια!!και η Ζωη μου στο Τωρα????που την αφησα οεο????σε ποιον??? και τα σημαδια δυο μερες τωρα φωναζουνε Αγαπη οχι Φοβο.. Φιλία..

[Βικούλα]

Μπεττούλα

[Μάνος]

και ηταν το μικρο παιδακι μεσα μου που ελεγε "μονη μου θα τα κανω μονη μου" και εγω του ελεγα μπραβο που επιτελους θελει να σταθει στα ποδια του και να καλυψει τις αναγκες του μονο του.. αλλα που πας?? ξεχασα οτι ειναι ακομα παιδι και εχει εναν εγωισμο τεραστιο και αλλα λεει και αλλα κανει απο πισω.. και ενω προσπαθουσα να ανοιξω την καρδια δεν εβλεπα οτι την κλεινω..

Αυτό ρε γαμώτο!
Αχ βρε Μπεττούλα μου γλυκιά...