Απορίες πολλές και η υπομονή μικρή!Θα χαιρόμουν τη βοηθειά σας
Αν έχω καταλάβει καλά ,κατεβαίνοντας στο υποσυνείδητο ή νομίζω το λέτε και λαβύρινθο συναντάμε το μέσα μας...τα όμορφα αλλά κυρίως τα φοβισμένα μας ..εγώ το έκανα κάποιες φορές και ήταν τρομερά έντονο γιατί ότι συναντούσα και "καθάριζα" εκδηλωνόταν μετά σε εμένα είτε σαν κρίσεις πανικού είτε σαν θλίψη...πήρα και δώρα βέβαια γιατί άρχισε να ανοίγει λίγο λίγο η καρδιά και όταν ήμουν χωρίς το φόβο έμαθα πράγματα για μένα ,γνώσεις που είχα ξεχάσει ή δεν πίστευα πως έχω ή μάλλον μια κατανόηση...και βρήκα και καταπιεσμένες αγάπες της καρδιάς μου που εκδηλώθηκαν και αυτό το νοιώθω ωραίο..Χτες αποφάσισα να οραματιστώ ότι εκεί με οδηγεί ο ανώτερος εαυτός μου τον κάλεσα..Τον κάλεσα και χωρίς να είμαι εκεί όχι σαν κάτι έξω από εμένα αλλά σαν την ανώτερη συνειδητότητα που έχω μέσα μου και πάλι δούλεψε και ίσως και καλύτερα γιατί δεν το ένοιωσα διαχωρισμένο από εμένα...ήμουν εγώ.
Γνωρίσω πως ,κάνοντας ρέικι, όταν είμαι στη ροή της ενέργειας πάω εκεί και αυτό που βλέπω αυτό είναι...κάνω βουτιά σε εμένα...αλλά όταν δεν είμαι στη ροή είτε γιατί έχει εκδηλωθεί αγχος είτε θυμός ή κάτι άλλο τελος πάντων,αυτό γίνεται καθαρά με το κεφάλι...χάνω τη διαύγεια της κατανόησης...Τότε θέλω να ρωτήσω,αυτό που βλέπω με ξεγελά ή είναι το κομμάτι μου το εγκεφαλικό που εκδηλώνεται όταν η καρδιά ακριβώς εκφράζει συσσωρευμένο φόβο?Δηλαδή είναι καθαρή φαντασία ή η εκδήλωση του φόβου?ρωτάω γιατί δεν είναι απαραίτητα "κακό" αυτό που μπορεί να βλέπω..
Ακόμη να ρωτήσω,γιατί μπερδεύομαι,εγώ αν και αρχικά συνήθως εστιάζω στο δεύτερο κέντρο όταν διαλογίζομαι (και είμαι και στο ρέικι) γιατί αυτό συνήθως το χάνω,μετά όταν έρχεται στην επιφάνεια το μέσα μου,αυτό που βγαίνει δεν το κατατάσσω σε κάποιο κέντρο(δεν ξέρω και τι ακριβώς είναι το κάθε ένα,μόνο πολύ γενικά,πάω διαισθητικά όπως και όταν εστιάζω στο δεύτερο-εκ του αποτελέσματος καταλαβαίνω που πάει τι)...φαντάζομαι έχει να κάνει με όλα λίγο πολύ..Έχει μήπως σημασία να ταξινομώ σε κέντρα και λειτουργίες κτλ για διευκόλυνση;..Χτές λοιπόν κατάλαβα ότι πρέπει πέρα από τη γνώση του τρόπου να έχω και μια μέθοδο και αυτοπειθαρχία και υπομονή κυρίως γιατί όταν πέφτω με τα μούτρα,βγαίνουν τόσα πολλά στην επιφάνεια που ,ένω το ελέγχω , χάνω το εδώ και τώρα..Σε αυτή τη βάση ρωτάω..
Και επίσης το αστρικό πεδίο τι είναι;Η είσοδος στο υποσυνείδητο από την καρδιά ή κάτι άλλο;Γιατί ότι δουλεύω έχει να κάνει με φόβο και αγάπη στην ουσία...Και οι σκεπτομορφές εκεί δεν ανήκουν;;Εγώ έχω συναντήσει τέτοιες,που φυσικά είναι έντονες κρίσεις πανικού και μόνο με αγάπη και επελευθέρωση τις "νίκησα"..Και αυτό δε μου είναι ξεκάθαρο:Μπορούν να έχουν και άλλες μορφές;;Όχι στη βάση του καθαρού φόβου,αλλά να εκδηλώνονται σαν προσδοκίες ή εγωισμός;Η αυτό είναι κάτι άλλο;;
Και τελικά ο οραματισμός είναι κάτι άλλο;Οραματίζομαι τον ανώτερο εαυτό κάποιου και "συνομιλώ" για να πάρω απαντήσεις για το μεταξύ μας..αυτό είναι άλλο από την κατάβαση στο υποσυνείδητο;Και στο υποσυνείδητο μπορώ να βρώ ανώτερο εαυτό κάποιου άλλου?Η αυτό είναι δική μου προβολή;;Η αυτό που βλέπω εκεί είναι η ενέργεια που εγώ έχω κατανοήσει έτσι σε σχέση με τους άλλους;;;Και πάλι πρέπει να είμαι στη ροή φαντάζομαι για να είναι στην ουσία ,έτσι δεν είναι;Αλλιώς είναι αυταπάτη του μυαλού..
Αλλά και πάλι ,είτε το ένα κάνω,είτε το άλλο υπάρχει περίπτωση ο εαυτός να μας ξεγελά και σε αυτά τα επίπεδα???Ρωτάω γιατι ,ναι μεν έχω βρεί φόβο και πανικό και ανασφάλειες και θλίψη αλλά έχω βρεί και κάτι πολύ καλό για να είναι αληθινό και αναρωτιέμαι μήπως δεν μου είναι ξεκάθαρο..μήπως από τη μία είναι αλλά από την άλλη του φορτώνω προσδοκίες,εγωισμό κτλ αλλά και ανασφάλειες ,φόβο,μη εμπιστοσύνη σε εμένα;;;Ως που φτάνουν οι μάσκες που βάζουμε σε εμάς;;;
Και τελικά ,κάπου εδώ μέσα διάβασα ,ότι πρέπει να έχουμε καθαρίσει κάποια πράγματα σε εμάς,να έχουμε δηλαδή μια βάση για να προχωρήσουμε βαθύτερα στο είναι μας..Η αλήθεια είναι ότι μου δημιούργησε μια αμφιβολία αυτό γιατί ενώ ξέρω ότι εγώ έχω λύσει κάποια βασικά θέματα της παιδικής ηλικίας ας πούμε,και έχω πάρει τις ανάλογες κατανοήσεις ,απέχω από το να θεωρηθώ προσγειωμένος άνθρωπος στο εδώ και τώρα με αγάπη και χαρά!Κάποιες φορές ναι(και για μένα αυτό με τις κρίσεις πανικού είναι κατόρθωμα!),αλλά όχι πάντα...Φοβήθηκα ότι κάνω κάτι λάθος..ότι θα φάω τα μούτρα μου,αντί να κάνω καλό..Αλλά βλέπω ότι αυτός ο τρόπος ,να με βλέπω σαν σύνολο δηλαδή,παράλληλα το επιφανειακό με το όσο βαθύτερα μπορώ να δώ μέσα μου με βοηθάει..βάζει κομμάτια στη θέση τους...ολοκληρώνει το αφηρημένο και κατακερματισμένο εντώς μου..
Ουφ!Μακρύ το πόστ,ελπίζω να μη σας κουράσει!
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
:lol: :lol: 
