ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ -ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο - Η ΕΞΟΔΟΣ

[CHRYSSOULA]

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ – Η ΕΞΟΔΟΣ (ΤΕΛΟΣ Α΄ ΚΥΚΛΟΥ)

Μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Ηλιοαδύσια όλοι οι Ζορκάλιοι δούλευαν πυρετωδώς για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να επαναφέρουν την πόλη στην πρωταρχική της κατάσταση. Ο πληθυσμός της χώρας είχε ελαττωθεί σημαντικά, γιατί πολλοί Ζορκάλιοι πέθαναν είτε από την φωτιά που ξέσπασε αμέσως μετά τον σεισμό είτε από το γκρέμισμα κτισμάτων, που τα περισσότερα διαλύθηκαν από την ισχυρή σεισμική δόνηση.

Η Εβάνσα προσπαθούσε να τους εμψυχώνει, ώστε με αισιοδοξία να προχωρήσουν παρακάτω την ζωή τους. Εκείνη ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα, που ενώ έχασε τον σύντροφο και πατέρα του παιδιού της στα χαλάσματα,παρόλα αυτά συνέχιζε να πιστεύει, ότι η Ηλιοαδύσια θα γινόταν και πάλι μια λαμπρή πολιτεία με νέες δομές ανάπτυξης.
Συνέχιζε να πηγαίνει τακτικά στον ΑΡΧΑΙΟ, που δεν είχε υποστεί καμία ζημιά από την σεισμική λαίλαπα και προσευχόταν στον Πνεύμα της Γης να την βοηθά και να την καθοδηγεί στον νέο έργο που κλήθηκε να αναλαβει κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Κάθε φορά που μια ερώτηση ερχόταν στο μυαλό της και δεν ήξερε πως να αντιδράσει ένοιωθε το λαμπερό κόσμημα που της είχε φορέσει η Μητέρα στο στήθος να τρεμοπαίζει και μετά να γίνεται ολοφώτεινο.
Τότε ένοιωθε ξεκάθαρα μέσα της την απάντηση σε κάθε απορία που είχε.!!!
Έτσι ο καιρός περνούσε και όλα φαινόντουσαν να είναι ήσυχα και ήρεμα.!!!!
Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που δεν μπορεί να καθορισθεί ακριβώς μέσα στην Ηλιοαδύσια, καθώς η Εβάνσα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει για τις συνηθισμένες της ασχολίες, ένοιωσε το κόσμημα στο λαιμό της να τρεμοπαίζει και να κινείται κυκλικά χωρίς εκείνη να κάνει την παραμικρή κίνηση. Απόρησε προς στιγμή, γιατί δεν είχε κάποια ερώτηση κατά νου, ώστε να περιμένει απάντηση!!!
Τότε άκουσε μια φωνή μέσα της να της λέει να πάει αμέσως στον ΑΡΧΑΙΟ!!!
Κατάπληκτη ξεκίνησε για το Ιερό Δένδρο προκειμένου να μάθει τι συνέβαινε.
Μόλις έφθασε εκεί είδε τα φύλλα του δένδρου να κουνιούνται ρυθμικά και μέσα από το θρόϊσμα άκουσε την παρακάτω εντολή:

«Θα δώσεις οδηγίες στους κατασκευαστές της φυλής να φτιάξουν ειδικά σκεπαστά πλοιάρια. Εκεί θα αποθηκεύσετε εργαλεία, τρόφιμα,ρούχα και νερό. Μόλις το χώμα από τις ρίζες μου που είναι βαθιά χωμένες στην Γη έχει σκορπίσει, πρέπει όλοι οι Ζορκάλιοι να εγκαταλείψετε την πόλη. Θα μπείτε σε αυτά τα πλοιάρια και το Πνεύμα της Γης θα σας οδηγήσει σε νέο προορισμό.
Η Ηλιοαδύσια θα γκρεμισθεί και όσοι θελήσουν να μείνουν πίσω αμφιβάλλοντας για τις εξελίξεις θα θαφτούν στα συντρίμια.»

Εκείνη την στιγμή σταμάτησε το θρόισμα των φύλλων και το κόσμημα στο λαιμό της ησύχασε.!!!!!!

Άφωνη η Εβάνσα τράβηξε για το κέντρο της πόλης και κάλεσε επείγουσα γενική συγκέντρωση όλων των Ζορκάλιων.

Μόλις όλοι συγκεντρώθηκαν τους εξήγησε τις εντολές που πήρε και πως έπρεπε να αρχίσουν άμεσα οι εργασίες. Κάποιοι θέλησαν να φέρουν αντιρρήσεις, όμως αυτή την φορά η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη και επείγουσα. Το Πνεύμα της Γης τους είχε προειδοποιήσει και δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τα λόγια του.
Η Εβάνσα όρισε έναν αγγελιαφόρο να επισκέπτεται καθημερινά το Ιερό Δένδρο και να παρατηρεί τις ρίζες του. Θα ανέφερε με λεπτομέρεια πόσο ήταν χωμένες βαθιά στο έδαφος και πόσο είχαν αρχίσει να εξέχουν από το χώμα.
Όλες οι άλλες εργασίες θα επιβραδυνόντουσαν, γιατί η πρώτη προτεραιότητα ήταν να φτιαχτούν το ταχύτερο τα σκεπαστά πλοιάρια.
Κάποιοι θα ξεχώριζαν τα εργαλεία που θα έπαιρναν μαζί τους και κάποιοι άλλοι τα ρούχα, τα τρόφιμα, και το νερό που θα τα έβαζαν μέσα σε ειδικά δοχεία, ώστε να μπορούν να διατηρηθούν. όσο χρειαζόταν μέχρι την μεταφορά τους σε νέα τοποθεσία.
Η Εβάνσα προσπαθούσε να δείχνει ψύχραιμη αλλά κάποιες στιγμές αναλογιζόταν πόσο της έλειπε ο Λεμλόρ και πόσο πολύτιμη θα ήταν η βοήθεια του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, που θα περνούσε η χώρα και οι κάτοικοι της. Ο μικρός Πήγασος, που θα ήταν τότε περίπου 6-7 χρόνων, είχε πολλές ερωτήσεις και η Εβάνσα προσπαθούσε να τον κάνει να νοιώθει ασφάλεια και πίστη, ότι όλα αυτά γινόντουσαν για κάποιο σκοπό και για την εξέλιξη της φυλής.!!!
Η ίδια όταν αναπαυόταν έφερνε στο νου της τις στιγμές που είχε περάσει μέσα στο δακτύλιο αλλά και έξω, όταν για πρώτη φορά έμαθε από τον Σάνατ Κουμάρα, ότι θα αποκτούσε παιδί αλλά και τις εξελίξεις που ακολούθησαν όλα αυτά τα γεγονότα.
Είχε φανταστεί αλλαγές, ποτέ όμως δεν μπορούσε να συλλάβει όλες αυτές τις ανατροπές που την έκαναν πιο υπεύθυνη από ποτέ.!!!
Έτσι τόσο οι μελετητές όσο και οι κατασκευαστές της φυλής έπεσαν με τα μούτρα στις εργασίες, ώστε να ετοιμάσουν το γρηγορότερο τα πλοιάρια εκείνα, που θα τους οδηγούσαν σε άλλο τόπο και χώρο. Η κατασκευή δεν ήταν καθόλου εύκολη, γιατί μέχρι τώρα έφτιαχναν βάρκες για την διέλευση του Χειμάρριου Ποταμού. Τώρα οι οδηγίες ήταν ξεκάθαρες. Τα πλοιάρια έπρεπε να είναι σκεπαστά πιθανότατα για την αποφυγή εισροής νερού μέσα σε αυτά.
Οι θεραπευτές ανελαβαν το έργο να προετοιμάσουν τα μικρά παιδιά, για την νέα κατάσταση, ώστε να είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές χωρίς πανικό όσο αυτό βέβαια ήταν εφικτό, γιατί σε όλους ήταν νωπές οι αναμνήσεις από την πρόσφατη καταστροφή της πόλης τους και τον θάνατο πολλών συμπολιτών τους.

Οι κατασκευαστές των πλοιαρίων δεν είχαν όμως να φροντίσουν μόνο για την κατασκευή τους αλλά και για την στεγάνωση τους. Όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα,τα οποία είχαν μακρόστενο σχήμα και όχι μεγάλο ύψος,για να μπορούν να είναι ευκίνητα όχι μόνο στον Χειμάρριο Ποταμό αλλά και σε άλλους παραποτάμους του, τα άλλειψαν με ειδική πίσσα και ρητίνες που δεν άφηναν το νερό να περνάει και αποθήκευσαν λιγνίτη και γαιάνθρακες που θα τα χρησιμοποιούσαν σαν υλικά κίνησης, καθόσον τα πλοιάρια λόγω όγκου δεν θα μπορούσαν να κινηθούν με απλά κουπιά. Φυσικά υπήρχαν πολλά διαθέσιμα ορυκτά μέσα στην Ηλιοαδύσια και δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα σχετικά με αυτά. Είχαν φτιάξει και ειδικές εισόδους και εξόδους αέρα, ώστε να μπορούν να αναπνέουν μέσα στον κλειστό χώρο.
Ακόμα είχαν φτιάξει και μικρές οπές σαν παράθυρα σφραγισμές με ειδικές διαφανείς αδιάβροχες μεμβράνες, ώστε να παρατηρούν την κατάσταση εξωτερικά.
Οι μελετητές είχαν συγκεντρώσει κάθε είδους πληροφορία που μπορούσαν, ώστε αυτή την φορά να είναι προετοιμασμένοι, για την έξοδο τους από την Ηλιοαδύσια.
Στην Ηλιοαδύσια κατοικούσαν πριν το σεισμό περίπου 10.000 Ζορκάλιοι. Μετά τον σεισμό είχαν μείνει μόνο 6000. Τα πλοιάρια είχαν χωρητικότητα 2000 ατόμων και έτσι θα χρειαζόντουσαν 3 για να μπορέσουν να φύγουν όλοι από την πόλη.
Ο χρόνος κυλούσε, όμως επειδή μέσα στην Ηλιοαδύσια έμενε συνεχής, οι κάτοικοι ασχολιόντουσαν με τις συνηθισμένες εργασίες τους πιστεύοντας, ότι ίσως και ο ΑΡΧΑΙΟΣ αργούσε να αποβάλλει το χώμα από τις ρίζες του και έτσι θα καθυστερούσε η έξοδος τους από την χώρα τους.
Μόλις όμως και το τρίτο πλοιάριο ήταν σχεδόν έτοιμο, ο αγγελιοφόρος που παρατηρούσε καθημερινά το χώμα του Ιερού Δένδρου, είδε έντρομος τις μεγάλες ρίζες του δένδρου να εξέχουν από το έδαφος και το χώμα τους να έχει διασκορπιστεί αρκετά.!!!!
Έφυγε τρέχοντας και ειδοποίησε την Εβάνσα για το γεγονός.!!!
Σε λίγο όλοι οι Ζορκάλιοι πληροφορήθηκαν, ότι ο χρόνος παραμονής τους στην Ηλιοαδύσια ήταν περιορισμένος και θα έπρεπε σύντομα να αρχίζουν να επιβιβάζονται στα πλοιάρια. Οι κατασκευαστές ολοκλήρωναν τις τελευταίες λεπτομέρειες στο τρίτο, όταν άρχισε η πρώτη σεισμική δόνηση.
Τότε η Εβάνσα έδωσε οδηγίες να πάρουν τα πιο απαραίτητα, που μπορούσε ο καθένας, και να αρχίσουν να επιβιβάζονται χωρίς πανικό. Εκείνη θα έμπαινε με κάποια παιδιά, μερικούς θεραπευτές, κατασκευαστές και οδηγούς στο πρώτο πλοιάριο μέχρι αυτό να γεμίσει. Το ίδιο θα γινόταν και στα άλλα, όπου θα υπήρχαν στο καθένα όλες οι ειδικότητες των Ζορκάλιων.
Εκείνη με τις οδηγίες που θα λάμβανε θα καθοδηγούσε τους οδηγούς του πρώτου πλοιαρίου και οι αγγελιαφόροι θα έκαναν σινιάλα χρησιμοποιώντας κάτοπτρα, ώστε οι αγγελιαφόροι που βρισκόντουσαν στο δεύτερο και τρίτο πλοιάριο να αποκωδικοποιούν τις οδηγίες και να τις μεταφέρουν στους οδηγούς.
Αυτό ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο μεταξύ των αγγελιαφόρων, γιατί όταν βρισκόντουσαν σε διαφορετικά σημεία μέσα στην Ηλιοαδύσια και έπρεπε να ενημερώνουν ο ένας τον άλλον συγκέντρωναν το φως σε μικρά κάτοπτρα που είχαν πάντα μαζί τους και εξέπεμπαν κωδικοποιημένα σήματα.
Οι οδηγοί έπρεπε να είναι εντελώς προσεκτικοί και να ακολουθούν τις οδηγίες χωρίς αμφισβητήσεις ή διαφωνίες, γιατί είχαν στα χέρια τους πολλές ζωές.
Η Εβάνσα επέβλεπε την επιβίβαση και όταν όλοι είχαν μπει μέσα και είχαν ανεβεί οι κρεμαστές σκάλες μπήκε και εκείνη τελευταία δίνοντας το σήμα εκκίνησης.
Μόλις η σκάλα του δικού της πλοιαρίου ανέβηκε όλη η Γη τραντάχτηκε και οι δονήσεις έκαναν τα πλοιάρια να ταρακουνούνται.
Η Εβάνσα έριξε μια τελευταία ματιά από τα παράθυρα και είδε τα φράγματα των ποταμών, που διέσχιζαν την Ηλιοαδύσια να γκρεμίζονται και τόνοι νερού να ξεχύνονται στην πόλη παρασύροντας κάθε τι στο πέρασμα τους.
Το νερό του Χειμάρριου Ποταμού είχε ανέβει σημαντικά και τα πλοιάρια γλίστρησαν επάνω στα ορμητικά νερά. Οι οδηγοί,που δεν ήταν μαθημένοι στην οδήγηση τέτοιων οχημάτων έκαναν τεράστιες προσπάθειες να συγκρατούν τα πλοιάρια για να μη τουμπάρουν. Είχαν δέσει σφιχτά τα δοχεία με τα τρόφιμα και το νερό, ώστε να μη χυθούν από τις αναταράξεις.
Σε λίγο είχαν απομακρυνθεί από την Ηλιοαδύσια, ενώ η Γη εξακολουθούσε να δονείται.
Η Εβάνσα απομονώθηκε για λίγο και κλείνοντας τα μάτια της ζήτησε από το Πνεύμα της Γης να τους δείξει προς τα που να προχωρήσουν, γιατί κανένας μέχρι τώρα δεν είχε πλεύσει στον Χειμάρριο Ποταμό και η σπηλιά που είχε κολυμπήσει κάποτε ήταν τώρα πλημμυρισμένη από τα ορμητικά νερά του ποταμού κάνοντας αδύνατη οποιαδήποτε διέλευση από εκείνο το μέρος. Ανακαλώντας στην μνήμη της το άνοιγμα που είχε δει εκεί στο πρώτο σεισμό ήταν σίγουρη, ότι λίγα μέτρα επάνω από τον Χειμάρριο Ποταμό υπήρχε η επιφάνεια της Γης. Όμως τα πλοιάρια σίγουρα δεν μπορούσαν να ανέβουν προς τα επάνω εκτός και αν υπήρχε κάποια άλλη έξοδος που θα τους βοηθούσε να ανέλθουν προς τα εκεί.

Τότε είδε το κόσμημα που φορούσε να δονείται και άκουσε τις παρακάτω οδηγίες.

«Λίγα μέτρα πιο κάτω τα νερά του ποταμού θα χωριστούν προς δύο κατευθύνσεις.
Ακολουθήσατε την δεξιά μέχρι να συναντήσετε ένα τούνελ. Πρέπει να μπείτε μέσα και να προχωρήσετε μπροστά!!»

Η Εβάνσα επανέλαβε τις οδηγίες που έλαβε στον οδηγό και αμέσως με τα ειδικά σινιάλα μεταδόθηκε και στα άλλα πλοιάρια που ακολουθούσαν σε μικρή απόσταση.
Ακόμα είχαν φως,όταν θα έμπαιναν όμως στο τούνελ θα έπρεπε να ετοιμάσουν δαυλούς και φανάρια, γιατί θα ήταν εντελώς σκοτάδι.
Πραγματικά σε λίγο βρέθηκαν σε μια διασταύρωση που χώριζε τα νερά του ποταμού στα δύο. Ακολούθησαν την δεξιά κατεύθυνση, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχαν πάρει, όταν ύστερα από λίγα μέτρα ο οδηγός ακινητοποίησε απότομα και με τεράστια προσπάθεια το πλοιάριο!!
Πολλοί μέσα έχασαν την ισορροπία τους και έπεσαν στο πάτωμα. Όταν ξανασηκώθηκαν η Εβάνσα ρώτησε τον οδηγό τι συνέβηκε και εκείνος της έδειξε από το παράθυρο μια τεράστια ρουφήχτρα που απλωνόταν μπροστά τους.
Τα νερά άφριζαν και κινιόντουσαν κυκλικά. Σίγουρα, ότι έπεφτε εκεί μέσα, η δίνη θα το τραβούσε προς τα κάτω λόγω ισχυρής μαγνητικής έλξης!!!
Η Εβάνσα με την απορία στο πρόσωπό της είδε το κόσμημα να φωτίζεται και πήρε την εξής απάντηση:

«Για να εξουδετερωθεί ο μαγνητισμός της δίνης πρέπει να ρίξεις το κόσμημα που φοράς μέσα σε αυτή. Ο μαγνητισμός του είναι πολύ ισχυρός και με την κυκλική απορρόφηση του από το νερό θα απομαγνητίσει τις μαγνητικές πλάκες που υπάρχουν στον βυθό και έχουν δημιουργήσει την δίνη στην επιφάνεια»

Το εγχείρημα ήταν πολύ σοβαρό και επικίνδυνο.!!! Προς στιγμή η Εβάνσα ένοιωσε αδυναμία αλλά γρήγορα συνήλθε σκεπτόμενη, ότι ήταν πολύ καλή κολυμβήτρια και θα τα κατάφερνε. Εξάλλου δεν μπορούσε να το αναθέσει σε κανένα άλλο. Το κόσμημα ήταν δικό της!!!
Έτσι, αφού έδεσε την άκρη ενός σχοινιού γύρω από την μέση της έδωσε εντολή να κρατάνε γερά την άλλη άκρη, ώστε να υπάρχει αντίσταση εάν η δίνη εξασκούσε ισχυρή έλξη επάνω της. Αμέσως μετά βούτηξε στα νερά του ποταμού. Κολύμπησε προσεκτικά μέχρι τα όρια της δίνης όταν ένοιωσε, ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο, γιατί αισθάνθηκε μια ισχυρή δύναμη να την τραβάει προς το κέντρο της. Τότε βγάζοντας το κόσμημα από επάνω της αναπήδησε και το εκσφενδόνισε με φόρα προς το μάτι της δίνης.
Τότε φώναξε:

«Μητέρα στο επιστρέφω!!!!!»


Το κόσμημα χάθηκε στα νερά και μέσα σε λίγα λεπτά ένας τεράστιος πίδακας νερού υψώθηκε από το βάθος του ποταμού πέφτοντας με φόρα επάνω στην Εβάνσα αλλά και στο πλοιάριο που βρισκόταν εκεί κοντά. Η Εβάνσα,νοιώθοντας το σχοινί χαλαρό γύρω από την μέση της, κατάλαβε, ότι κάτι συνέβαινε με το πλοιάριο, και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα χώθηκε κάτω από τα νερά κολυμπώντας προς την μεριά των πλοιαρίων. Όταν βγήκε στην επιφάνεια είδε, ότι το δικό της πλοιάριο είχε γείρει στο πλάι από την δύναμη του νερού με την πόρτα προς τα επάνω. Κολύμπησε γρήγορα προς το δεύτερο πλοιάριο, το οποίο έριξε την σχοινένια σκάλα και την τράβηξαν επάνω. Εκείνη χωρίς να σταματήσει ζήτησε να πλησιάσουν το αναποδογυρισμένο πλοιάριο όσο πιο κοντά γινόταν και να ρίξουν σανίδες από την οροφή του δικού τους μέχρι την πόρτα του αναποδογυρισμένου, ώστε να μεταφέρουν όσους βρισκόταν μέσα στο αναποδογυρισμένο σκάφος στο δικό τους.
Ο Πήγασος ο αγαπημένος της γιός βρισκόταν εκεί αναλογίστηκε.
Έτσι οι Ζορκάλιοι κατασκευαστές έβγαλαν κάποιες σανίδες και δημιούργησαν μια πρόχειρη γέφυρα μεταξύ των δύο πλοίων.
Φθάνοντας στην πόρτα είδαν, ότι η δύναμη του νερού την είχε σπάσει, και έτσι το νερό είχε περάσει μέσα πλημμυρίζοντας τον χώρο.
Πολλοί Ζορκάλιοι βρέθηκαν κάτω από τόνους νερού και αυτό οδήγησε στον πνιγμό τους. Ελάχιστοι είχαν καταφέρει να επιβιώσουν σκαρφαλώνοντας σε υψηλότερα του νερού σημεία. Οι περισσότεροι, που τα είχαν καταφέρει, ήταν από την ομάδα των καλλιεργητών. Εκείνοι είχαν μάθει να σκαρφαλώνουν σε ψηλά δένδρα για να μαζεύουν καρπούς και να κόβουν κλαδιά και φύλλα, που τα χρησιμοποιούσαν σε διάφορες εργασίες. Ανάμεσα τους ήταν και ο μικρός Πήγασος, που από τότε που έμαθε, ότι ο πατέρας χάθηκε εκεί την ώρα του σεισμού, η παρακολούθηση των καλλιεργειών και το σκαρφάλωμα στα δένδρα είχε γίνει η αγαπημένη του απασχόληση.
Όταν οι επιζώντες πέρασαν στα άλλα πλοιάρια η Εβάνσα έσφιξε με λαχτάρα τον γιό της στην αγκαλιά της.
Μετά τους ζήτησε να βάλουν φωτιά στο πλοίο, ώστε να καεί μαζί με τα πτώματα εκείνων που δεν τα κατάφεραν.
Αφού οι Ζορκάλιοι παρακολούθησαν με βουρκωμένα μάτια το φλεγόμενο πλοιάριο αμέσως μετά έπλευσαν με τα άλλα δύο στα ήσυχα πια νερά του ποταμού. Τότε αντίκρυσαν από μακριά το τούνελ.
Αμέσως ετοίμασαν ειδικά μικρά φαναράκια σαν καντήλια με νερό λάδι και μια εύφλεκτη ουσία και τα άναψαν. Οι κατασκευαστές έβγαλαν γάτζους έξω από τα σκάφη και κρέμασαν και εκεί φαναράκια, ώστε οι οδηγοί να βλέπουν μπροστά τους.
Έτσι το πρώτο σκάφος μπήκε μέσα στο τούνελ και σε μικρή απόσταση πίσω του ακολουθούσε το δεύτερο.
Καθώς είχαν φθάσει στα μισά της διαδρομής ένοιωσαν ένα δυνατό ταρακούνημα σαν κάποιος να έσπρωχνε το πλοιάριο. Ο οδηγός προσπάθησε από τα παράθυρα να δει τι συμβαίνει και του κόπηκε η ανάσα. Ένα παράξενο κήτος με τεράστιο σώμα σαν χέλι και σαγώνια αμφίβιου ερπετού είχε καθήσει μπροστά από το σκάφος και το ταρακουνούσε. Άνοιγε τα σαγώνια του όπου είχε πολλά μικρά κοφτερά δόντια και δάγκωνε με λύσσα το ξύλο του πλοιαρίου. Τα πλοιάρια δεν είχαν μεγάλο βάρος, ώστε να μπορούν να επιπλέουν σε ποτάμια και οι κατασκευαστές χρησιμοποίησαν μαλακούς κορμούς δένδρων για να κινούνται με ευελιξία σε στενά περάσματα κάτω από την Γη.
Τώρα το τρομερό κήτος ζητούσε να τους καταπιεί.!!!
 
Η Εβάνσα προσπάθησε να συγκεντρωθεί αλλά μάταια, γιατί μετά τα τελευταία γεγονότα που χάθηκαν τόσοι Ζορκάλιοι και που η ίδια κινδύνευσε να πνιγεί, ήθελε λίγο χρόνο για να βρει εκ νέου τις δυνάμεις της !!
Ρώτησε και τους άλλους επιβαίνοντες να πουν την γνώμη τους για την αντιμετώπιση του κήτους πριν είναι αργά, αλλά κανένας δεν είχε έλθει αντιμέτωπος με τέτοια κατάσταση, γιατί μέσα στην Ηλιοαδύσια δεν είχαν μεγαλόσωμα ζώα, ούτε ποτέ είχαν δεχθεί επίθεση από κάποιο,ώστε να γνωρίζουν τι να κάνουν. Το κήτος όμως ροκάνιζε με λύσσα ένα σημείο του ξύλινου σκελετού του πλοίου και καθώς αυτός ήταν μαλακός ήταν θέμα λίγου χρόνου να ανοίξει τρύπα και να μπει μέσα, αν δεν προλάβαιναν να το εξολοθρεύσουν.
Τότε μέσα στην απόλυτη απελπισία τους άκουσαν τον Πήγασο να λέει:
Σκέφθηκα, ότι υπάρχει μια λύση. Στις καλλιέργειες, για να εξολοθρεύσουμε κάποια σκουλήκια και φίδια φτιάχναμε δολώματα. Αυτά όταν τα έτρωγαν ναρκωνόντουσαν στην αρχή και μετά πέθαιναν. Αν ρίξουμε και σε αυτό κάποια ίσως το ναρκώσουμε και μετά το σκοτώσουμε.
Πως θα τα ρίξουμε;;; αναρωτήθηκαν αν ανοίξουμε την πόρτα θα ορμήσει μέσα.
Αυτό βρίσκεται μπροστά συνέχισε ο Πήγασος. Θα ανοίξουμε το πίσω παράθυρο βγάζοντας την μεμβράνη και εγώ θα περάσω από το μικρό άνοιγμα. Θα σκαρφαλώσω στην οροφή του πλοιαρίου θα συρθώ με την κοιλιά προς το μέρος του και αφού πλησιάσω αρκετά κοντά θα πετάξω τα δολώματα προς την μεριά του.
Όλοι είχαν μείνει άφωνοι με την εξυπνάδα και το θάρρος του μικρού Πήγασου. !!!
Η Εβάνσα δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη.!!! Ο μικρός πήγε και πήρε 2-3 πίτες που είχαν στα τρόφιμα και από ένα μπουκάλι, που βρισκόταν σε ένα άλλο σημείο με σπόρους και φύλλα, έρριξε υπνωτικό στις πίτες.
Μετά ζήτησε από ένα κατασκευαστή να βγάλει την μεμβράνη από το τελευταίο παράθυρο. Σκαρφάλωσε σαν αίλουρος στην οροφή και σύρθηκε με την κοιλιά προσεκτικά. Πέταξε με δύναμη το ένα δόλωμα και το κήτος προς στιγμή ξαφνιάστηκε.Άφησε για λίγο το ροκάνισμα του πλοίου και το καταβρόχθισε.
Καθώς ο Πήγασος ετοιμαζόταν για το δεύτερο, το κήτος τον πήρε είδηση και σύρθηκε με ευλυγισία επάνω στην οροφή. Στη στιγμή ετοιμάστηκε να καταπιεί το μικρό παιδί, όταν ξαφνικά ζαλίστηκε και έπεσε με δύναμη κάτω στο νερό ταρακουνώντας το πλοίο και κάνοντας το παιδί να γλιστρήσει, Καθώς έπεφτε ο Πήγασος πιάστηκε από δύο γάτζους που είχαν κρεμάσει τα φαναράκια και με ένα σάλτο βρέθηκε στο πίσω παράθυρο όπου χώθηκε πάλι μέσα στο πλοίο.
Ο οδηγός τότε τους φώναξε, ότι το κήτος ήταν αναίσθητο. Τότε αμέσως άλλοι Ζορκάλιοι πήραν μαχαίρια και τσεκούρια και κολυμπώντας το πλησίασαν. Του έκοψαν το κεφάλι και το πέταξαν σε μια γωνιά και μετά έκοψαν το τεράστιο σώμα σε μικρότερα κομμάτια.
Μετά ανέβηκαν στο πλοίο νοιώθοντας ανακουφισμένοι που αυτό εγχείρημα έληξε με επιτυχία και συνέχισαν την πορεία. Το δεύτερο πλοιάριο ακολούθησε αλλά και εκεί είχαν μείνει όλοι έκπληκτοι από το θάρρος και την τόλμη του Πήγασου.
Ο Λεμλόρ είχε αφήσει άξιους αντικαταστάτες πίσω του σκεφτόντουσαν όλοι!!!!!
Τα πλοιάρια συνέχισαν την πορεία τους και σε λίγο βρέθηκαν σε μια κλειστή λίμνη.
Είχαν πέσει σε αδιέξοδο, γιατί τριγύρω υπήρχαν ψηλοί τοίχοι και πουθενά έξοδος ή πέρασμα, για να προχωρήσουν.
Η Εβάνσα που είχε συνέλθει ζήτησε από ένα κατασκευαστή να της πει πόσο βαθιά ήταν τα νερά της λίμνης. Εκείνος έβγαλε ένα εργαλείο με μεταλικές εγκοπές και το βύθισε στο νερό. Τα νερά ήταν ρηχά. Σε ένα ενήλικα θα έφθανε μέχρι την μέση αλλά για τα παιδιά ίσως ήταν βαθιά. Τότε η Εβάνσα πήδηξε μέσα στην λίμνη και άρχισε να την περιεργάζεται τοίχο τοίχο. Τότε άκουσε:
«Ψηλά υπάρχει ένα άνοιγμα που οδηγεί στην επιφάνεια της Γης. Τώρα έξω είναι νύχτα και δεν βλέπετε φως. Θα ανεβείτε επάνω και θα καλύψετε το σώμα σας με μακριά ρούχα. Επίσης θα καλύψετε και τα μάτια σας. Δεν θα ταξιδέψετε στο φως της ημέρας.
Θα ταξιδεύετε βράδυ ακολουθώντας τον Γαλάζιο Ποταμό και θα προχωρήσετε μέχρι να βρείτε την Κλειστή Κοιλάδα με τις 8 βουνοκορφές. Εκεί θα κτίσετε την Νέα Πόλη.»
Ευχαριστώντας το Πνεύμα της Γης κοίταξε η Εβάνσα προς τα πάνω και διέκρινε το μικρό άνοιγμα.
Γύρισε στο πλοιάριο και έδωσε οδηγίες για την ανάβαση στην επιφάνεια της Γης.
Αμέσως οι έμπειροι καλλιεργητές σκαρφάλωσαν στον τοίχο και έστησαν μια σχοινένια σκάλα.
Έτσι ανέβηκαν όλοι σιγά σιγά και όσα παιδιά δεν μπορούσαν τα έπαιρναν στους ώμους τους οι μεγαλύτεροι.
Ανέβασαν, κάποια τρόφιμα, ρούχα, εργαλεία,νερό σε μικρά δοχεία, και όσα πράγματα θα μπορούσαν να κουβαλήσουν.
Όταν έφθασαν επάνω κρύωναν. Άναψαν φωτιά και φόρεσαν ειδικά ενδύματα που είχαν φτιάξει στην Ηλιοαδύσια. Αναπαύθηκαν και όταν ανέτειλε ο Ήλιος όλοι κάλυψαν τα μάτια τους κάνοντας μικρές τρύπες για να βλέπουν.Η Εβάνσα διέκρινε στο φως μια αχνογάλαζη λουρίδα. Αυτός θα είναι ο Γαλάζιος Ποταμός σκέφθηκε
Το σούρουπο ξεκίνησαν την πορεία τους προς την Κλειστή Κοιλάδα ακολουθώντας το ποτάμι. Στο δρόμο τους δεν συνάντησαν άλλους ανθρώπους ή ζώα και ύστερα από 3 ημέρες διέκριναν μια οροσειρά με 8 βουνοκορφές. Σταμάτησαν στους πρόποδες και η Εβάνσα κοίταξε την περιοχή. Ήταν άγονη με πολλές πέτρες
Πως θα μείνουμε εδώ αναρωτήθηκε;;. Τότε πρόσεξε ένα μονοπάτι, που οδηγούσε επάνω σε ένα από τα βουνά. Περπάτησε για λίγο και παρατήρησε, ότι το βουνό σε ένα σημείο είχε μια μεγάλη σχισμή. Από ένστικτο χώθηκε μέσα και τότε αυτό που αντίκρυσε από την άλλη πλευρά την έκανε να νοιώσει δέος.:
Μπροστά της βρισκόταν μια πλούσια κοιλάδα με βλάστηση, δένδρα με καρπούς, ρυάκια, πηγές και κάποια αγριοκάτσικα που έβοσκαν τριγύρω.
Εδώ θα κτίσουμε την Νέα Πόλη μας σκέφθηκε με ανακούφιση. Εδώ θα κτιστεί η φωτεινένια πόλη η ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ στην θέση της ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑΣ
Γύρισε πίσω και ανέφερε σε όλους τα ευχάριστα νέα.!!!!!
Έτσι οι Ζορκάλιοι θα άρχιζαν μια νέα ζωή στην επιφάνεια της Γης.
Όμως τώρα θα άρχιζαν και οι νέες προκλήσεις και ανατροπές σε όλα όσα είχαν μάθει!!!
Τώρα θα ερχόντουσαν αντιμέτωποι με εκείνες τις αλήθειες, που δεν είχαν ποτέ ομολογήσει στον εαυτό τους και που θα ήταν η αφετηρία για την εξέλιξή τους. Μια εξέλιξη που θα έκανε μια υπόγεια φυλή να ανελιχθεί σε ένα λαό με πλούσια γνώση και σοφία.!!!!



(ΤΕΛΟΣ 1ου ΚΥΚΛΟΥ)

[Έφη]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[ARTYADIS]

ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ!!!!

Πω, πω!! Υπέροχο Χρυσούλα μου! :lol:

[Annoula]

πω, πω

[Ellaki]

αααααααααχχχχχχ πάλι έμεινα με αγωνία

[Vasoula]

Τι σημαίνει τέλος του πρώτου κύκλου? Δεν φαντάζομαι να εννοείς αραλίκι για εσένα...

γράφεεεεεεεεεεε

γράφε Χρυσουλίτσα, μην σταματάς...

[CHRYSSOULA]

Αχ Βασούλα το πιάσες!!!

Όμως δε θέλω να λουφάρω....Δεν θέλω να γράψω, τουλάχιστον όχι ακόμα, αυτά που μου έδειξε η Φαντασία στα προσεχώς.....Όσο έγραφα τα πρώτα κεφάλαια της Ηλιοαδύσιας είχα μια δυσφορία.....Κάποια στιγμή γύρισα και της είπα:
ΧΡΥΣΟΥΛΑ:Χαλάρασε λίγο κοπελιά...εδώ γράφουμε παραμύθια και όχι τις ειδήσεις των 8 με λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς!!!!!
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: Αλήθεια τι ακριβώς σε ενόχλησε Χρυσούλα;;; Τα φυσικά φαινόμενα, που όπως αναφέρεις είναι γνωστά ή τα συναισθήματα που βιώνουν οι ήρωες;;;
Η προδοσία, η εγκατάλειψη, η αμφισβήτηση,ο προγραμματισμός ή μήπως η τόλμη η γενναιότητα να αποδεχθείς τα λάθη, η Λογική;;;;;
ΧΡΥΣΟΎΛΑ: Καλά γλυκιά μου, είπα με ένα ξυνό χαμόγελο «η ανάλυση του φιλοσοφικού δοκίμιου βρίσκεται στους επάνω ορόφους» δείχνοντας με τον αντίχειρα μου τα παραπάνω από τα παραμύθια posts και χρησιμοποιώντας την γνωστή διαφημιστική ατάκα.....
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: Ατάραχη....Μα Χρυσούλα η άνοδος προς τους άνω ορόφους περνάει από την κατανόηση των πιο κάτω αυτό το γνωρίζεις καλά!!!!!!
ΧΡΥΣΟΥΛΑ: .............. ( την τύχη μου μέσα τι μιλάω)
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: Πάντως μπορείς να σταματήσεις να γράφεις την συνέχεια, η οποία δεν θα είναι μόνο ανατρεπτική αλλά θα δημιουργεί καταστάσεις με όχι ευχάριστη κατάληξη,,,,είναι στην δική σου διακριτική ευχέρεια....Μπορείς αν θέλεις να ρωτήσεις και αυτούς που διάβασαν τα προηγούμενα κεφάλαια τι γνώμη έχουν και αν θέλουν την συνέχεια!!!!!
ΧΡΥΣΟΥΛΑ: Καλά πλάκα κάνεις!!! Εδώ έγραφαν στα προηγούμενα «και άλλο» «σαν να το βλέπω» «πότε η συνέχεια» κλπ Έτσι και βγω και τους πω, ότι είδα στα επόμενα μαγεία, διεφθαρμένους άρχοντες και ιερατεία,επαναστάτες και δεν ξέρω τι άλλο και σταματάω να γράφω θα βγουν με τηγάνια και όχι μόνο η Βάσω ........
Μπα μπήκα στον χορό και θα χορέψω και αυτό δεν είναι latin αλλά hard rock…Θέλω όμως χρόνο για το καινούργιο είδος ιστοριών......
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: Θα σου πω ακόμα ένα πράγμα Χρυσούλα καθώς θα αφήνεσαι στην Φαντασία σου ταυτόχρονα θα αγγίζεις την Φαντασία όλων όσω παρακολουθούν την ιστορία και τότε θα βγαίνουν στην επιφάνεια όχι μόνο όσα εσυ θα βλέπεις αλλά όσα θα βλέπουν και οι αναγνώστες μέσα από μια διεύρυνση της δικής τους φαντασίας....
Πολλοί θα έχουν την αίσθηση, ότι αποτελούν μέρος των εξελίξεων...Αυτά!!!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

α ρε Χρυσουλίτσα είσαι φοβερή με το χιούμορ σου

περιτό να σου πώ ότι τώρα έχω μεγαλύτερη αγωνία για την συνέχεια

ΦΑΝΤΑΣΙΑ: Θα σου πω ακόμα ένα πράγμα Χρυσούλα καθώς θα αφήνεσαι στην Φαντασία σου ταυτόχρονα θα αγγίζεις την Φαντασία όλων όσω παρακολουθούν την ιστορία και τότε θα βγαίνουν στην επιφάνεια όχι μόνο όσα εσυ θα βλέπεις αλλά όσα θα βλέπουν και οι αναγνώστες μέσα από μια διεύρυνση της δικής τους φαντασίας....
Πολλοί θα έχουν την αίσθηση, ότι αποτελούν μέρος των εξελίξεων.

[Λιζούλα]

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα

[Ellaki]

όσα θα βλέπουν και οι αναγνώστες μέσα από μια διεύρυνση της δικής τους φαντασίας....
Πολλοί θα έχουν την αίσθηση, ότι αποτελούν μέρος των εξελίξεων...Αυτά!!!!!

τώρα είναι που ανυπομονώ ακόμη περισσότερο
κάνε γρήγορα Χρυσουλίτσα

[nondas]

Χρυσουλίτσα υπέροχο

[margaritarenia]

Υπέροχο ......

κι άλλο .....κι άλλο ....κι άλλο ......

[Βικούλα]