ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ -ΣΕΑΝΙΑ

[CHRYSSOULA]

ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ – ΣΕΑΝΙΑ


Καθώς ο άνεμος της αλλαγής είχε αρχίσει να φυσάει στην Ηλιοαδύσια, ο Χειμάρριος Ποταμός ξεδιπλώνει τα γεγονότα, που ακολούθησαν μετά την τιμωρία της Λιθάρ

Η Λιθάρ μέσα στην βάρκα. που την οδηγούσε μακριά από την χώρα της και τον αγαπημένο της σύντροφο, προσευχόταν να την βοηθήσει ο Χειμάρριος Ποταμός να βρει ένα ήρεμο μέρος να αράξει, για να γεννήσει το παιδί της. Αγαπώ πολύ αυτό το παιδί που κουβαλάω μέσα μου και αν τα καταφέρω και το γεννήσω θα του μάθω, ότι οι Νόμοι είναι εκείνοι της Καρδιάς και ότι η Αγάπη είναι η Κινητήριος Δύναμη για όλα.
Αρνούμαι να φοβηθώ ακόμα και αυτή την τόση δύσκολη στιγμή για μένα!! Αν δεν τα καταφέρω δεν θα μπορέσω ποτέ να εκπληρώσω αυτά που τόσο βαθιά πιστεύω.!!!!!
Δώσε μου δύναμη Χειμάρριε Ποταμέ να βγω νικήτρια από αυτή την τόση δύσκολη δοκιμασία.
Εκείνη την στιγμή ένα δυνατό ρεύμα έσπρωξε την βάρκα με ορμή και η Λιθάρ κρατήθηκε γερά από τα πλαινά της βάρκας, για να μη παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά. Όμως λίγο πιο κάτω τα νερά δημιουργούσαν καταρράκτη και η βάρκα παρασύρθηκε με φόρα. Η Λιθάρ ένοιωσε, ότι πλησίαζε το τέλος της και έκλεισε τα μάτια της.
Καθώς η βάρκα παρασυρόταν από την δίνη του ρεύματος μια Λευκή Οπτασία παρουσιάστηκε και σταμάτησε την καταστροφική πτώση. Η βάρκα προσγειώθηκε ομαλά σε μια ήσυχη λίμνη χωρίς να πάθει τίποτα η επιβάτιδα επάνω της.
Ανοίγοντας τα μάτια της η Λιθάρ και αντικρίζοντας τον Λευκό Όν το ευχαρίστησε που την έσωσε από τραγικό θάνατο. Ποιός είσαι;;;; ρώτησε μετά .
Είμαι ο ΣΑΝΑΤ ΚΟΥΜΑΡΑ το ΠΝΕΥΜΑ του ΠΛΑΝΗΤΗ αποκρίθηκε εκείνο.
Θα είσαι ασφαλής και θα γεννήσεις το παιδί σου. Θα είναι αγόρι και θα το ονομάσεις « ΣΕΝΤΑΡΙΟΝ»
Θα σου στείλω έναν οδηγό τον Μέλντερ, που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια σε μια πόλη πολύ μακριά από εδώ στο Νότιο Ημισφαίριο της Γης. Η πόλη αυτή είναι η ΣΕΑΝΙΑ. Εκεί θα μάθεις πολλά αλλά και θα αναλάβεις νέα καθήκοντα.
Ώστε δεν θα με τιμωρήσεις που παράκουσα τις εντολές της Μητέρας;;; ρώτησε με έκπληξη η Λιθάρ...
Σύντομα θα αλλάξουν όλα στην Ηλιοαδύσια.. Η Μητέρα θα αποσυρθεί και την θέση της θα πάρει η Εβάνσα η νέα σύντροφος του Λεμλόρ.
Στο άκουσμα αυτών των λόγων η Λιθάρ έκλεισε ασυναίσθητα τα μάτια της νοιώθοντας ένα δυνατό σφίξιμο στην καρδιά. Ο αγαπημένος της Λεμλόρ και πατέρας του παιδιού της την είχε ήδη αντικαταστήσει.!!!!!!
Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια της αλλά το σκούπισε γρήγορα με την παλάμη της.
Τώρα η μοναδική της σκέψη ήταν να γεννήσει με ασφάλεια το παιδί της.
Όταν άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε προς την Λευκή Οπτασία εκείνη είχε ήδη εξαφανιστεί από μπροστά της.




Η Λιθάρ πήρε τα κουπιά και άρχισε να κωπηλατεί προς τις όχθες της λίμνης. Πως να είναι άραγε ο οδηγός που θα μου στείλει το Πνεύμα;;; αναρωτήθηκε. Πως θα τον αναγνωρίσω;;; Τώρα είμαι εκτός Ηλιοαδύσιας και τα πλάσματα επάνω στην Γη είναι διαφορετικά. Γνωρίζω ακόμα, ότι υπάρχουν ζώα στην επιφάνεια, που εμείς δεν έχουμε εκτός από κάτι ποταμίσια και κάποια μικρά ερπετά. Πως θα τα αντιμετωπίσω αν μου επιτεθούν σκεφτόταν με αγωνία. Στην Ηλιοαδύσια ήταν όλοι οι κάτοικοι προστατευμένοι από εξωτερικές επιθέσεις, γιατί ποτέ κανένας από την επιφάνεια δεν είχε κατορθώσει να φθάσει εκεί.. Η θερμοκρασία στην Ηλιοαδύσια ήταν σταθερή ενώ τώρα ένοιωθε το σώμα της άλλοτε να καίγεται και άλλοτε να παγώνει.
Έκανε υπερπροσπάθεια να φθάσει στην πλησιέστερη ξηρά και όταν η βάρκα πλησίασε στην όχθη, κατέβηκε και κατάκοπη έπεσε κάτω και αποκοιμήθηκε
Όταν άνοιξε τα μάτια της ένας πάραξενος άνδρας την κοιτούσε. Ήταν ακαθόριστης ηλικίας με γκρίζα μακριά μαλλιά δεμένα σε κοτσίδα και φορούσε ένα μεγάλο καπέλο.
Η Λιθάρ μαζεύτηκε φοβισμένα μη γνωρίζοντας τι διαθέσεις είχε αυτός ο άνδρας που στεκόταν μπροστά της
Προσπαθώντας να κάνει την φωνή της σταθερή τον ρώτησε: «Ποιός είσαι; Που βρίσκομαι;;;»
Ο άνδρας δεν έδειξε να καταλαβαίνει τι τον ρώτησε αλλά της έκανε νόημα να μη φοβάται. Μετά έβγαλε από ένα σακκούλι κάποιες πέτρες με παράξενα σχήματα ζωγραφισμένα επάνω τους και με αυτά της έδειξε ένα τρόπο επικοινωνίας μεταξύ τους. Η Λιθάρ ύστερα από λίγο κατάλαβε, ότι ο άνδρας ήταν κυνηγός. Έμενε σε μια μικρή καλύβα λίγα μέτρα πιο κάτω και σε δύο μέρες θα έφευγε από εκεί πηγαίνοντας στην Γαλάζια Πολιτεία. Είχε ακούσει, ότι ήταν μια πολύ πλούσια πόλη και πίστευε, ότι θα ζούσε μια καλύτερη ζωή εκεί από αυτή που έκανε μέχρι τώρα.
«Πως σε λένε;;;» τον ρώτησε η Λιθάρ
«Μέλντερ» αποκρίθηκε εκείνος. Το όνομα μου σημαίνει « ο Γρήγορος»
Στο άκουσμα του ονόματος του η Λιθάρ ανατρίχιασε!!!! Αυτός λοιπόν θα ήταν ο οδηγός της στην πόλη που της είχε αναφέρει ο Σάνατ Κουμάρα;;;
Με την μέθοδο συνεννοήσης που είχε επινοήσει ο Μέλντερ τον ρώτησε αν μπορούσε να την πάρει μαζί του, γιατί και εκείνη έψαχνε να βρεί ένα ήσυχο μέρος να γεννήσει το παιδί της.
Όταν άκουσε ο Μέλντερ, ότι ήταν έγκυος απόρησε και την ρώτησε τι απέγινε ο άνδρας της. Εκείνη του αποκρίθηκε, ότι τον δάγκωσε ένα φίδι και πέθανε. Έτσι εκείνη βρέθηκε ολομόναχη με ένα παιδί στην κοιλιά.!!!
Ο Μέλντερ έμεινε συλλογισμένος και της ανέφερε, ότι το ταξίδι στην Γαλάζια Πολιτεία θα ήταν μακρινό και δύσκολο και δεν ήταν σίγουρος, ότι μπορούσε να πάρει μια έγκυο γυναίκα μαζί του.
Η Λιθάρ όμως επέμενε, ότι από την χώρα που ερχόταν είχε εκπαιδευθεί σε πολλά και διάφορα πράγματα, ιδαίτερα σε ειδικές κατασκευές, και ίσως του φαινόταν χρήσιμη στο μακρινό του ταξίδι, γιατί θα μπορούσε να βρει τρόπο να ξεπεραστούν δυσκολίες που πιθανόν να αντιμετώπιζε.
Ο Μέλντερ δεν έδειχνε να έχει πειστεί από τα λόγια της Λιθάρ.
Τότε ξέσπασε μια ξαφνική καταιγίδα και ο Μέλντερ έκανε νόημα στην Λιθάρ να τον ακολουθήσει σε ένα δένδρο που ήταν παρακάτω. Ο κορμός ήταν κούφιος και θα μπορούσαν να προφυλαχτούν για λίγο μέχρι να περάσει η ξαφνική μπόρα.
Καθώς έμπαιναν στο κοίλωμα του δένδρου η Λιθάρ προαισθάνθηκε κίνδυνο. Κλείνοντας τα μάτια της είδε το δένδρο να καίγεται από κτύπημα κεραυνού.
Στην στιγμή άρπαξε από το χέρι τον Μέλντερ και του έκανε νόημα να απομακρυνθούν από το δένδρο.
Εκείνος την ακολούθησε αμήχανα και σε λίγα δευτερόλεπτα το δένδρο είχε γίνει στάχτη από τον κεραυνό που έπεσε!!!
Ο Μέλντερ κοίταξε σοβαρά στα μάτια την Λιθάρ και της είπε, ότι θα ξεκουραζόντουσαν για λίγες ημέρες στην καλύβα του και μετά θα ξεκινούσαν το μακρινό τους ταξίδι. Σίγουρα το πέσιμο του κεραυνού ήταν σημάδι, ότι έπρεπε να την πάρει μαζί του!!!!!!!

Πραγματικά ύστερα από λίγες ημέρες η Λιθάρ είχε ανακτήσει τις δυνάμεις της αλλά και την εμπιστοσύνη της, ότι αυτή και το παιδί της βρισκόταν υπό την προστασία του Πνεύματος του Πλανήτη. Έτσι ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τον Μέλντερ στο μακρινό ταξίδι τους σε μια άγνωστη πόλη στο Νότιο Ημισφαίριο της Γης.
Η συνεννόηση με τον Μέλντερ είχε αρχίσει να γίνεται ευκολότερη γιατί η Λιθάρ είχε αξιοθαύμαστη μνήμη και απομνημόνευε γρήγορα όλες τις καινούργιες λέξεις που τις μάθαινε.
Κάποια στιγμή τον ρώτησε αν και εκείνος είχε παιδιά ή σύντροφο αλλά ο Μέλντερ κούνησε αρνητικά το κεφάλι του, ενώ μια σκιά θλίψης φάνηκε στο πρόσωπό του.
Η Λιθάρ δεν επέμεινε αλλά το ένστικτό της της έλεγε, ότι αυτός ο μοναχικός κυνηγός είχε υποφέρει και εκείνος πολύ!!! Ίσως ο λόγος που ήθελε να ταξιδέψει τόσο μακριά να ήταν μια ανάγκη του να ξεφύγει από κάτι που τον βασάνιζε.!

Επειδή το ταξίδι θα ήταν μακρινό ο Μέλντερ σκεφτόταν τι μέσο μεταφοράς να βρει, γιατί τώρα δεν θα ήταν μόνος του στην νέα του περιπλάνηση, αλλά θα είχε και μια γυναίκα ετοιμόγεννη μαζί του.
Η Λιθάρ σαν να κατάλαβε την σκέψη του, του ανέφερε, ότι στην βάρκα που την έφερε σε αυτό το μέρος υπήρχαν στο πάτο της διάφορα εργαλεία και υλικά. Επειδή στην χώρα της ασχολιόταν με ειδικές κατασκευές θα έκοβαν κορμούς δένδρων και με το σίδερο που υπήρχε στην βάρκα θα του έδειχνε πως θα έφτιαχναν ένα τροχοφόρο. Είχε παρατηρήσει, ότι στα γύρω βουνά υπήρχαν άγρια άλογα. Αν έπιαναν 2-3 θα μπορούσαν να τα ζέψουν, ώστε να σύρουν το όχημα τους.
Ο Μέλντερ κοίταξε στα μάτια την Λιθάρ και της είπε.:
Δεν είσαι μόνο όμορφη αλλά έξυπνη και ικανή. Ο άνδρας σου θα ήταν πολύ τυχερός με μια τέτοια γυναίκα. Βλέποντας όμως βουρκωμένα τα μάτια της, πήρε το καπέλο του και βγήκε από την καλύβα τραβώντας για την βάρκα να φέρει τα εργαλεία και τα υλικά, όπως του είχε αναφέρει η Λιθάρ.
Από την επομένη στρώθηκαν και οι δύο στην δουλειά προκειμένου να φτιάξουν το όχημα τους. Οι γνώσεις της Λιθάρ στην κατασκευή ήταν αξιοθαύμαστες και σε λίγες ημέρες είχαν μια ευρύχωρη άμαξα όπου θα μπορούσαν να τοποθετήσουν δέρματα ζώων, μικρά έπιπλα για καθημερινή χρήση και κάμποσα δοχεία με νερό.
Όταν τις έδειξε, τα μικρά σιδερένια δοχεία με το μαύρο πηκτό υγρό και τα κάτοπτρα που είχε βρει στην βάρκα ένα χαμόγελο άνθισε στο πρόσωπο της Λιθάρ. Δεν θα μας λείψει η φωτιά είπε στον Μέλντερ... Αμέσως όμως σκέφθηκε, ότι ο Ήλιος στην επιφάνεια της Γης ήταν καυτός και θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί με το πετρέλαιο.....
Τους έμενε τώρα να πιάσουν κάποια από τα άγρια άλογα και αυτό δεν θα ήταν καθόλου εύκολο, γιατί τα πανέμορφα αυτά ζώα ζούσαν ελεύθερα και δεν θα άφηναν ανθρώπου χέρι να τους περάσει χαλινάρι. Κάθε φορά που πλησίαζε κοντά τους ο Μέλντερ, για να ρίξει λάσο και να τα πιάσει, αυτά έτρεχαν σαν τον άνεμο μακριά.


Τότε η Λιθάρ σκαρφίστηκε ένα τολμηρό σχέδιο. Ζήτησε από τον Μέλντερ να μεταφέρει το σούρουπο 2-3 δοχεία με πετρέλαιο στο σημείο που πήγαιναν για βοσκή τα άλογα και να τα βάλει κυκλικά σε απόσταση το ένα από το άλλο. Την επομένη ημέρα εκείνη ανεβαίνοντας σε ένα βράχο έστρεψε τις ακτίνες του Ήλιου μέσα από ένα κάτοπτρο στα δοχεία με το πετρέλαιο. Στην στιγμή η φωτιά φούντωσε μέσα στα δοχεία ξαφνιάζοντας τα άλογα που δεν τολμούσαν να περάσουν τον κλοιό. Τότε ο Μέλντερ πετώντας το λάσο του έπιασε κάποια που είχαν σχεδόν πραλύσει από τον φόβο τους. Τους πέρασε χαλινάρι και τα έδεσε σε κάποιο κοντινό δένδρο.
Μετά έριξε βρεγμένα κομμάτια από ύφασμα στα δοχεία και έσβησε τις φωτιές. Όταν έσβησαν οι φωτιές τα υπόλοιπα άλογα έφυγαν καλπάζοντας μακριά από εκείνο το σημείο.
Ο Μέλντερ εκπαίδευσε τα άλογα και σύντομα αυτά ήταν έτοιμα για να τους οδηγήσουν μακριά στην άλλη άκρη της Γης.
Το βράδυ καθώς έτρωγαν γύρω από την φωτιά η Λιθάρ ρώτησε τον Μέλντερ τι γνώριζε για την Γαλάζια Πολιτεία και πως του είχε έλθει η επιθυμία να ταξιδέψει εκεί.
Τότε ο Μέλντερ άρχισε να της διηγείται την ιστορία του:
Πριν αρκετά χρόνια είχε μια όμορφη φάρμα με ζώα και έμενε εκεί με την χήρα μητέρα του. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ που ο αγέρας φυσούσε δυνατά και έπεφτε ασταμάτητα βροχή άκουσε ένα θόρυβο από τον σταύλο. Τα άλογα έδειχναν ανήσυχα.
Άναψα μια λάμπα συνέχισε ο Μέλντερ και βγήκα να καθησυχάσω τα ζώα.
Τότε είδα πεσμένη μέσα στον σταύλο μια νεαρή κοπέλα βρεγμένη ως το κόκκαλο και λιπόθυμη. Την σήκωσα στα χέρια και την μετέφερα στο σπίτι. Η γυναίκα είχε πυρετό και παραμιλούσε....κουνούσε τα χέρια της σαν να ήθελε να διώξει κάποιον από κοντά της.... Η μητέρα μου της έβγαλε τα βρεγμένα ρούχα και την σκέπασε με ζεστές κουβέρτες δίνοντας της ένα σορόπι που έδινε και σε μένα όταν ανέβαζα πυρετό σε μικρή ηλικία. Ύστερα από αρκετές ώρες η νεαρή γυναίκα συνήλθε και άνοιξε τα μάτια της. Μας κοίταξε με απορία και ρώτησε πως βρέθηκε εκεί. Όταν την διηγήθηκα, ότι την βρήκα λιπόθυμη στον σταύλο μια σκιά θλίψης πέρασε από τα μάτια της. Προσπάθησε να σηκωθεί, θέλοντας να φύγει αλλά δεν την κρατούσαν οι δυνάμεις της.
Της είπα να μείνει ξαπλωμένη και θα έφευγε μόλις γινόταν καλά!!!
Εκείνη μας ευχαρίστησε και αποκοιμήθηκε... Πέρασαν κάμποσες ημέρες και η νεαρή γυναίκα συνήλθε.
Τότε την ρώτησα πως λεγόταν και πως βρέθηκε μόνη στην ερημιά.
Εκείνη απάντησε, ότι λεγόταν Κίρα και έμενε σε ένα γειτονικό χωριό. Είχε χάσει τους γονείς της σε δυστύχημα και δεν ήθελε να μείνει πια σε εκείνο το μέρος.
Της πρότεινα να μείνει μαζί μας για όσο χρόνο ήθελε και μετά να αποφάσιζε να πάει όπου επιθυμούσε. Έτσι άρχισε η κοινή ζωή μας με την Κίρα.
Η Κίρα ήταν όμορφη, ευγενική και πολύ εργατική. Είχε αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού και η μητέρα μου ξεκουραζόταν. Επιτέλους, έλεγε χαμογελώντας, βρήκα την κόρη που πάντα ήθελα....Πολλές φορές τα βράδια που εκείνη πήγαινε για ύπνο καθόμασταν μαζί με την Κίρα και κουβεντιάζαμε για διάφορα θέματα. Καθημερινά ερχόμασταν όλο και πιο κοντά, ώσπου κάποια στιγμή της ζήτησα να γίνει γυναίκα μου.
Εκείνη κλαίγοντας μου είπε, ότι για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια ένοιωθε ευτυχισμένη και δέχθηκε με χαρά να γίνει η σύντροφος μου.
Ένα πρωινό καθώς γύριζα από την κοντινότερη πόλη, όπου είχα πάει να πάρω ζωοτροφές είδα έφιππους χωροφύλακες έξω από το σπίτι.
Είχαν πιάσει την Κίρα και την τραβούσαν έξω από το σπίτι. Όρμησα κατά επάνω τους, να τους εμποδίσω αλλά αμέσως με ακινητοποίησαν με τα όπλα τους.
«Τι συμβαίνει» τους ρώτησα αγριεμένα, γιατί τραβάτε έτσι την αρραβωνιαστικιά μου;;;»
Χα, απάντησε ειρωνικά κάποιος. Ωραία αρραβωνιαστικιά διάλεξες....Το ξέρεις, ότι καταζητείται για την δολοφονία των γονιών της... Έβαλε φωτιά στο σπίτι τους και τους έκαψε την ώρα που κοιμόντουσαν...Την είδε όμως κάποιος γείτονας την ώρα που το έσκαγε και το ανέφερε στην χωροφυλακή...
Κοίταξα άφωνος την Κίρα..Λένε αλήθεια;;; την ρώτησα έκπληκτος
Εκείνη τότε με βλέμα απλανές αποκρίθηκε.
Από μικρό κορίτσι δεχόμουν την κακοποίηση από τον πατέρα μου...Τα βράδια όταν γύριζε από την ταβέρνα έδερνε την μητέρα μου και μετά πλάγιαζε μαζί μου. Αντιστεκόμουν και τον κτυπούσα αλλά αυτός έπαιρνε ένα μαχαίρι και με χαράκωνε στο στήθος. Πονούσα και υπόφερα πολύ όση ώρα εκείνος έπεφτε σαν κτήνος επάνω μου. Η μητέρα μου φοβόταν και σιωπούσε. Έριχνε το φταίξιμο σε μένα. Εγώ ήμουν γυναίκα έλεγε και έπρεπε να είμαι υπάκουη όπως εκείνη.
Αυτός ήταν ο άνδρας του σπιτιού και οφείλαμε υποταγή....!!!!!
Ένα βράδυ μετά από ένα ολόιδιο σκηνικό πήρα την λάμπα, για να βάλω φωτιά στο κρεβάτι μου, για να καώ και να γλιτώσω, όμως η φωτιά φούντωσε και έκαψε τα πάντα. Βγήκα έξω καλώντας βοήθεια όταν έπιασε δυνατή μπόρα. Η φωτιά έσβησε αλλά είχε κάψει την μητέρα και τον πατέρα μου. Άρχισα να τρέχω μες την βροχή ώσπου έφθασα στο σπίτι σας. Με εσένα και την μητέρα σου ένοιωσα αγάπη για πρώτη φορά.. Τελειώνοντας τα λόγια της κατέβασε την μπλούζα της και είδαμε όλοι το γεμάτο ουλές στήθος της από την βαναυσότητα του πατέρα της.
Για μένα είσαι αθώα της φώναξα!!!!! Ένοχος είναι εκείνος που σου έκανε αυτές τις πληγές.!!!!!!
Οι χωροφύλακες ένοιωσαν αμήχανα μπροστά στο δράμα του κοριτσιού.
Ο νόμος είναι νόμος είπε σε μια στιγμή ο επικεφαλής. Πρέπει να έλθεις μαζί μας, για να περάσεις από δίκη. Εκεί θα κριθεί η αθωότητα σου.
Οι δικαστές είναι όλοι άνδρες είπε ήρεμα η Κίρα και με μια γρήγορη κίνηση άρπαξε ένα μαχαίρι που βρισκόταν εκεί κοντά και το βύθισε στο στήθος της. Έπεσε αιμόφυρτη κάτω και μου ψιθύρισε: « Να ξέρεις, ότι σε αγάπησα πάρα πολύ !!!!»
Μετά άφησε την τελευταία της πνοή!!!
Οι χωροφύλακες έφυγαν....για αυτούς είχε κλείσει η υπόθεση!!
Εγώ φρόντισα για την ταφή της.... Σε λίγες ημέρες όμως έχασα και την μητέρα μου. Η καρδιά της δεν άντεξε όλα αυτά τα γεγονότα
Εγώ πούλησα την φάρμα και από τότε περιπλανιέμαι σε διάφορα μέρη χωρίς να μπορώ να μείνω πουθενά. Μπαίνοντας κάποτε σε μια ταβέρνα άκουσα άλλους κυνηγούς να μιλάνε για την μυθική Γαλάζια Πολιτεία όπου εκεί όλοι οι κάτοικοι της ήταν πλούσιοι αλλά προπαντός ευτυχισμένοι!!!!
Εμένα τα πλούτη δεν με ενδιαφέρουν αλλά νοιώθω, ότι ήλθε ο καιρός να αράξω εκεί που θα κάνει την καρδιά μου χαρούμενη και ευτυχισμένη.
Ρώτησα τάχα αδιάφορα πως πάνε σε αυτό το μέρος και οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα. Απαντούσαν, ότι αυτή η πολιτεία ήταν μύθος και όχι αληθινή.
Ένα πρωινό που κυνηγούσα είδα κάτι να εξέχει από το έδαφος. Έμοιαζε με σιδερένιο κουτί. Το τράβηξα και το άνοιξα και είδα ένα κομμάτι δέρμα μέσα τυλιγμένο σε ρολό. Το ξετύλιξα και είδα ένα χάρτη που οδηγούσε σε μια χώρα.... Ο χάρτης ήταν σχεδιασμένος με γαλάζια γράμματα και έγραφε ......ΣΕΑΝΙΑ ......Τότε άστραψε μέσα μου η ιδέα, ότι κάποιος με βοηθούσε να ταξιδέψω σε εκείνος το μέρος.
Τώρα ξέρεις όλη την ιστορία μου είπε ο Μέλντερ στην Λιθάρ.
Τότε εκείνη κοιτώντας τον στα μάτια του αποκάλυψε την δική της αληθινή ιστορία και όχι αυτή που του είχε αναφέρει στην αρχή της γνωριμίας τους.
Ο Μέλντερ δεν μπορούσε να κρύψει την αγανάκτηση του, για τον Λεμλόρ.
Ποιός άνδρας αφήνει την γυναίκα που αγαπάει μόνη και αβοήθητη;;; πόσο μάλλον όταν αυτή είναι έγκυος στο παιδί του;;; Νόμοι;;;;; ναι, αλλά με έλεος και επιείκεια...!!..
Εξάλλου τι νόμοι είναι αυτοί που αναγκάζουν μια μελλοντική μητέρα να κινδυνέψει να πεθάνει στην ερημιά;;; Για μένα Λιθάρ ισχύουν οι νόμοι της καρδιάς και αν η Κίρα δεν είχε πεθάνει από το δικό της χέρι δεν ξέρω τι θα έκανα με τους χωροφύλακες....... Η Κίρα ήταν αθώα όπως και συ που δεν θέλησες να σου επιβάλλουν πότε θα γίνεις μητέρα....!!!!!
Σου υπόσχομαι, ότι όσο περνάει από το χέρι μου δεν θα αφήσω να πάθεις ποτέ κάτι κακό εσύ ή το παιδί που περιμένεις.!!!!
Η Λιθάρ αγκάλιασε τον Μέλντερ και τον φίλησε!!!
Εκείβο το βράδυ έγιναν ζευγάρι και το επόμενο πρωί εκείνος της ανακοίνωσε, ότι μια και θα έκαναν ένα πολύ μεγάλο ταξίδι μαζί, από όσα μέρη περνούσαν, θα ήταν για όλους η γυναίκα του, που περίμενε το πρώτο τους παιδί !!!
Η Λιθάρ συμφώνησε μαζί του και ευχαρίστησε ενδόμυχα το Πνεύμα του Πλανήτη που της έστειλε αυτόν τον άνδρα στο δρόμο της.!!!
Έτσι ο Μέλντερ και η Λιθάρ ξεκινούσαν την πιο μεγάλη περιπέτεια που μπορούσαν να φανταστούν.

ΤΕΛΟΣ 3ου ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

[Θοδωράκος]

[Λιζούλα]

[Βικούλα]

[Vasoula]

Με παρέσυρες στην ιστορία σαν να την ζούσα, Χρυσουλίτσα....

[nondas]

[Ταρούλα]

[Annoula]

[Giotoula]

κι αλλο...!

[Danielli]

Ναι ,ναι, κι άλλο!!!!

[margaritarenia]

[Ellaki]

κι άλλο κι άλλο

[ΙΩΑΝΝΑ]

[ARTYADIS]

Ω, ναι κι άλλο Χρυσουλίτσα!

[ALEXOULA]

Υπέροχο , περιμένουμε τη συνέχεια