Μια ευκαιρία αρμονίας και σύνθεσης των αντιθέτων μέσα στον Εαυτό μας.
Η μάχη των φύλων ξεκινά πάντα από μέσα μας…Αυτό που παρουσιάζεται μετά στο εξωτερικό μας περιβάλλον, είναι ακριβώς αυτό που δεν καταφέραμε να ισορροπήσουμε μέσα μας.
Οι δύο άνθρωποι αναζητούν ασφάλεια, φροντίδα, αγάπη και γι’ αυτό πολεμάνε για να το αποκτήσουν από τον άλλον…Ο καθένας με τις δικές του πεποιθήσεις και ανάγκες που χρειάζονται να καλυφτούν, αλλά ποτέ δεν καλύπτονται…
Είναι μια ατέλειωτη μάχη με τον Εαυτό μας η συντροφική σχέση, που ποτέ δεν έχει νικητές ή νικημένους και αφήνει τους ανθρώπους μισούς, τραυματισμένους και μόνους…
Κάποιοι το βλέπουν σαν μια διαρκή υποχώρηση, κάποιοι το βλέπουν σαν μια διαρκή απαίτηση…
Η μάχη που λέγεται «έρωτας» δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, αν η επικρατούσα άποψη για τα δύο μισά που ενώνονται, δεν γίνει η αρμονία των δύο ολόκληρων, που μοιράζονται έναν ίδιο χώρο...
Πάντα ο ένας θα προσπαθήσει να καταλάβει περισσότερο χώρο από τον άλλον, αν νιώθει ότι αυτό που του λείπει το έχει ο άλλος.
Μέσα στον άνθρωπο παλεύουν δύο δυνάμεις…ο άντρας και η γυναίκα…ενόσω και οι δύο μέσα του τείνουν να γίνουν Ένας Άνθρωπος…
Μπορεί να πει κανείς με ασφάλεια ποιά μεριά του φερμουάρ είναι η πιο σημαντική?
