ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΓΕΝΙΚΑ...

[Θοδωράκος]

το κυριότερο είναι να γνωρίζεις ότι κάθε ασθένεια μας δείχνει που δεν φροντίσαμε/αγαπήσαμε τον Εαυτό μας, εκτός κι αν αποτελεί μέρος της προσωπικής εμπειρίας.

Βασούλα, θες να το αναλύσεις λίγο παραπάνω αυτό;

[Vasoula]

εννοώ μέρος της εξέλιξής μας, Θοδωράκο μου.
Η δική μου ασθένεια πχ. ήταν σαφώς μέρος της εξέλιξής μου, γι' αυτό και όσο ήμουν ασθενής ήμουν φυσιολογική, δεν φοβόμουν, δεν με απασχόλησε ποτέ η ασθένειά μου, τόσο ώστε να χάσω το θάρρος μου.
Κουβαλούσα τα χάπια μαζί μου, αλλά όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...

Σίγουρα θα έχετε δει ανθρώπους που έχουν μια ασθένεια και όμως έχουν εξελιχτεί μέσω αυτής, σαν φυσιολογικοί άνθρωποι...
άνθρωποι που έχασαν κάποια μέλη τους, άνθρωποι με εγκεφαλική βλάβη, άνθρωποι με αναπηρία, δεν φαίνεται η ασθένεια να τους έχει αφήσει στάσιμους στην ζωή τους...Γίνονται περισσότερο αρωγοί της Υγείας σε καθολικό επίπεδο, παρά μιζεριάζουν στον καναπε του γιατρού ή παλεύουν διαρκώς ακόμα και με έναν απλό πονοκέφαλο...

Αυτό εννοώ...

[Θοδωράκος]

Να υποθέσω ότι άλλο "φυσιολογικός" και άλλο "φυσικός"... Με το "φυσιολογικός" εννοείς κάτι σαν "λειτουργικός", "υγιής", δηλαδή; Γιατί με μπέρδεψε η λέξη, για αυτό ρωτάω.

Δηλαδή, εάν κατάλαβα καλά, σε αυτήν την περίπτωση η ασθένεια δεν είναι ένα "λακουβάκι" στην ζωή, αλλά ένα εργαλείο εξέληξης, στην συνολική πορεία της ζωής; Που έχει πιο βαθειά κίνητρα, έναν πιο μεγάλο "κύκλο" και μία πιο μεγάλη "σημασία" μέσα μας;

Και αυτό που λες "αρωγός της Υγείας στο συνολικό επίπεδο", εννοείς ότι η πορία μέσα από αυτήν επιδρά και στο συλλογικό επίπεδο, ως παράδειγμα Θέλησης;

[Vasoula]

Δηλαδή, εάν κατάλαβα καλά, σε αυτήν την περίπτωση η ασθένεια δεν είναι ένα "λακουβάκι" στην ζωή, αλλά ένα εργαλείο εξέληξης, στην συνολική πορεία της ζωής; Που έχει πιο βαθειά κίνητρα, έναν πιο μεγάλο "κύκλο" και μία πιο μεγάλη "σημασία" μέσα μας;

ναι έτσι ακριβώς είναι Θοδωράκο μου. Η ασθένεια δεν έχει την "μιζέρια" του ασθενούς...(πιστεύω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ)

όσο για το αρωγός της Υγείας σε καθολικό επίπεδο, μπορούν να μιλήσουν για πιο βαθιές ποιότητες του Ανθρώπου και να γίνουν και παράδειγμα τους, επιδρώντας θετικά σε ένα σύνολο.

[Θοδωράκος]

Εντάξη

[Μπεττουλα]

Θυμάστε τότε που σας είχαν πιάσει νευρικά γέλια και που με κόπο καταφέρατε να τα καταπνίξετε πριν σας αντιληφθεί εκείνος που δεν έπρεπε; Μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας τις φορές που είχατε κατακλυστεί από πανικό και που μόλις μπορέσατε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να συγκρατήσετε τις κραυγές σας; Κι εκείνες τις στιγμές που το κλάμα σας ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό αλλά καταφέρατε να καταπιείτε τα δάκρυά σας ή τις διαμαρτυρίες σας; Όλοι έχουμε παρόμοιες στιγμές να θυμηθούμε.

Τι έγιναν όμως τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατήθηκαν, τα δάκρυα που δεν κύλησαν , οι κραυγές που δεν ακούστηκαν; Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι να έγιναν άραγε οι βρισιές που δεν ξεστομίστηκαν, οι πόθοι που δεν εκφράστηκαν , τα παράπονα που δεν ειπώθηκαν; Χάθηκαν; Για την ψυχολογία η απάντηση είναι ένα στρογγυλό όχι. Η φυσική σπεύδει να συνηγορήσει επισημαίνοντας πως τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται στη φύση κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο , σκέψη ή επιθυμία , φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια. Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται.

Κρυολόγημα: αν κάποια στιγμή θέλατε έντονα να κλάψετε και συγκρατήσατε τα δάκρυά σας καταπιέζοντας τα συναισθήματά σας είναι πολύ πιθανό μερικές μέρες αργότερα αυτή η εσωτερική κατάσταση να βρήκε διέξοδο σε ένα γερό κρυολόγημα όπου τα μάτια δακρύζαν και η μύτη έτρεχε σαν βρύση –όπως θα ήθελαν να τρέχουν τα δάκρυα αν είχατε επιτρέψει στη λύπη σας να εκφραστεί. Οι λυγμοί που καταπνίγηκαν βρίσκουν διέξοδο στο βήχα που ως σωματική έκφραση έχει παρόμοια εκδήλωση. Από μακριά δεν μπορεί κανείς να πει αν κάποιος τραντάζεται από λυγμούς ή από βήχα.
Η ίδια η λέξη κρυολόγημα υποδηλώνει κάτι που σας έκανε «να κρυώσετε μέσα σας» και εκφράζει τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή. Το κουκούλωμα με ζεστά ρούχα και ο πυρετός είναι μεταμφιεσμένες εκδηλώσεις αυτής της ανάγκης, όπως οι εντριβές δεν είναι παρά υποκατάστατα του χαδιού και της επαφής που η ψυχή σας είχε ανάγκη


Καρδιά: τα προβλήματα σ’ αυτό το ζωτικό όργανο υποδηλώνουν έντονες συναισθηματικές εντάσεις. Ερωτικές απογοητεύσεις , άρνηση συγχώρεσης, ενοχή και αυτομομφή , μεγάλη συναισθηματική εξάρτηση ή αντίθετα αποξένωση και «κλείσιμο της καρδιάς» έχουν άμεση σχέση με τη δυσλειτουργία της. Εκτεταμένες μελέτες έχουν αποδείξει πως η ροή της αγάπης και της συγχώρεσης αποτρέπουν τα ισχαιμικά επεισόδια ενώ αντίθετα διευκολύνεται η εμφάνισή τους όταν η έκφραση της αγάπης είναι προβληματική. Το μάθημα πίσω από τα προβλήματα στο καρδιαγγειακό σύστημα περιέχει πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα για άνοιγμα της καρδιάς , καλοσύνη και αποδοχή. Όσο πιο ανεπιφύλακτες, τόσο καλύτερα. Πρώτα και κύρια στον ίδιο τον εαυτό μας.

[Valia]

πολύ καλό!ευχαριστούμε!!

[ksan8oulla]

Τι έγιναν όμως τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατήθηκαν, τα δάκρυα που δεν κύλησαν , οι κραυγές που δεν ακούστηκαν; Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι να έγιναν άραγε οι βρισιές που δεν ξεστομίστηκαν, οι πόθοι που δεν εκφράστηκαν , τα παράπονα που δεν ειπώθηκαν; Χάθηκαν; Για την ψυχολογία η απάντηση είναι ένα στρογγυλό όχι. Η φυσική σπεύδει να συνηγορήσει επισημαίνοντας πως τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται στη φύση κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο , σκέψη ή επιθυμία , φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια. Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται.

Μπορεί όμως να μεταλλαχθεί. Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες ανακαλύψεις της ψυχοσωματικής ιατρικής που επιβεβαιώνει πως συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που συγκρούονται μέσα μας ή δεν βρίσκουν τρόπο να ικανοποιηθούν γίνονται τελικά οι μυστικοί συνωμότες που μαζί με τους διάφορους νοσογόνους παράγοντες καταβάλουν το αμυντικό μας σύστημα. Αν και για μακρύ διάστημα η συντηρητική και υλιστική πτέρυγα των επιστημόνων αρνούνταν να δεχθεί την άμεση σχέση όλων των ασθενειών με την ψυχική μας κατάσταση , η πανάρχαια εμπειρική γνώση των λαών δεν έτρεφε καμιά αμφιβολία για τη σχέση της λύπης με την ασθένεια.[quote][/quote]

Ποσες αληθειες θεε μου......

[Maraki]

Μαράκι μου γλυκια πολλες αγκαλίτσες

Αυτιά: βόμβος, πόνος ,βούλωμα των αυτιών ή περιορισμός της ακοής σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα. Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Η βαθύτερη ανάγκη πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να αποσυρθούμε στον εαυτό μας , να αφουγκραστούμε τι αυτός έχει να πει. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ένα σήμα που μας ειδοποιεί να ακούσουμε τη διαίσθησή μας και τη συνείδησή μας, αυτή την ψιθυριστή φωνή που δεν ακούγεται όταν όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη σ’ αυτά που λέει ο κόσμος.

[CHRYSSOULA]

Πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και πάντα επίκαιρο!!!!!
Στην ουσία δεν υπάρχει ασθένεια.....αστοχία μόνο υπάρχει στο να αντιληφθείς και να εκφράσεις τις αληθινές σου ανάγκες και συναισθήματα καταρρίπτοντας τα τείχη της άγνοιας αλλά και του καμουφλάζ τάχα για να μη εκτεθείς,μη πονέσεις,μη,μη........!!!!

Βασούλα,

[Μάνος]

...Συμπερασματικά:
Αγάπα τον εαυτό σου και κάτσε επιτέλους να τον αφουγκραστείς, άνθρωπε που ζεις ανέμελα και με την ψευδέσθηση της ευτυχίας!!!! Νιώσε τα θέλω σου και δώσ' τους ζωή μέσα από σένα! Κάνε αυτό που νιώθεις! Πες αυτό που έχεις να πεις! Δεν είναι εύκολάκι...
Αν όμως το κάνεις αυτό αρχίζεις να τον σέβεσαι και κατ' επέκταση να τον αγαπάς... Και τότε όλα αλλάζουν...

...Είχε πέσει κάποτε ένα βιβλίο στα χέρια μου του Μπουσκάλια: "Να ζείς, να αγαπάς και να μαθαίνεις". Μου φάνηκε πολύ καλό για να 'ναι αληθινό... Λάθη... Λάθη... Λάθη... :icon-sad:

[ARTYADIS]

Λάθη... Λάθη... Λάθη...

Κι αυτά καλά είναι Μάνο μου!

[Μάνος]

Σωστά κοριτσάκι μου...
Μαθαίνεις μέσα από αυτά!

[Vasoula]

αρκεί να είναι τα δικά σου λάθη ε?

[Μάνος]

Εννοείται Βάσω μου!!!!!!
Κηδεία με ξένα κόλύβα;;;;;;;;;;