ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ -ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ - ΣΚΟΤΑΔΙ & ΠΟΝΟΣ

[CHRYSSOULA]

ΗΛΙΟΑΔΥΣΙΑ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ- ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ


Η Εβάνσα άρχισε να προχωράει αργά αργά μέσα στην πρώτη ζώνη.. Από κάποιο σχεδόν αόρατο άνοιγμα άρχισε να βαίνει καπνός και αναθυμιάσεις. Ο αέρας γινόταν ασφυκτικός και νόμιζε, ότι θα λιποθυμούσε. Πήρε βαθιές αναπνοές και δένοντας ένα μαντήλι που είχε μαζί της γύρω από το πρόσωπο της συνέχισε να βαδίζει..
Μπροστά της τότε παρουσιάσηκε ένα μικρό αγόρι. Της άπλωσε τα χέρια και της φώναξε « Βοήθεια αδελφούλα μου μην αφήσεις να με πάρουν». Αστραπιαία μια εικόνα ήλθε στο νου της από την παιδική της ηλικία. Ο δίδυμος αδελφός της ένα πολύ ευαίσθητο αγόρι, που ήταν πολύ δεμένος μαζί της όσο πλησίαζε η ώρα του αποχωρισμού ένοιωθε μελαγχολία και συνεχώς έκλαιγε. Δεν ήθελε να χωρίσουν. Μάταια εκείνη τον καθησύχαζε, ότι θα βρισκόντουσαν με άλλα συνομήλικα τους με τα οποία θα έκαναν παρέα και θα μάθαιναν ενδιαφέροντα πράγματα. Ο αδελφός της αρνιόταν να δεχθεί την νέα κατάσταση που τους περίμενε. Κάποια στιγμή μίλησε για την αντίδραση του αδελφού της στην μητέρα τους, αλλά εκείνη ατάραχα αποκρίθηκε, ότι άρχιζε η περίοδος της ενηλικίωσης τους και θα έπρεπε να την αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία, ώστε να γίνουν χρήσιμοι πολίτες της φυλής τους.
Τον καθορισμένο χρόνο ήλθε η Μητέρα και πήρε την Εβάνσα, ο δε βοηθός της το μικρό αγόρι. Εκείνο αντιστεκόταν και έκλαιγε μη θέλοντας να φύγει και σε μια στιγμή ξέφυγε από το χέρι του βοηθού. Τότε παίρνοντας από ένα δοχείο πετρέλαιο που υπήρχε άφθονο στην Ηλιοαδύσια το έριξε επάνω του. Μετά έστρεψε με αστραπιαία ταχύτητα ένα κάτοπτρο που είχαν στο σπίτι στο ηλιακό φως και δημιούργησε σπίθα. Στη στιγμή λαμπάδιασε και κάηκε μπροστά στα μάτια όλων. Η Εβάνσα είχε μαρμαρώσει και από το σοκ δεν μιλούσε. Την μετέφεραν στα θεραπευτικά κέντρα και μετά από μακροχρόνια θεραπεία κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ. Από τότε δεν έφυγε ποτε από εκεί και πρόσφερε την ίδια θεραπεία σε παιδιά με παρόμοια προβλήματα.
Καθώς βίωνε τα ίδια γεγονότα όπως τότε, ένοιωσε θυμό και μνησικακία για τον άδικο χαμό του αδελφού της. Ένοιωσε να την πνίγει το παράπονο πολλών παιδιών και αθέλητα το χέρι της έσφιξε το μαχαίρι. Έβλεπε τον εαυτό της να δολοφονεί εκείνο το πρόσωπο, που στο θολωμένο της νου φαινόταν να είναι ο υπαίτιος του χαμού του αδελφού της. Μπροστά της έβγαιναν όσα είχε θάψει μέσα της και νόμιζε, ότι τα είχε ξεχάσει. Πονούσε και βογγούσε, γιατί οι εικόνες ή οι παραισθήσεις που δημιουργούνταν μέσα στην σπηλιά από τις αναθυμιάσεις έβγαζαν κάθε σκοτεινή της πλευρά. !!!!
Σε λίγο ο αέρας ξεκαθάρισε και εκείνη σέρνοντας σχεδόν τα πόδια της προχώρησε βαθύτερα στο σπήλαιο.
Ξαφνικά αναγνώρισε ένα πρόσωπο γνώριμο που την βοήθησε να ξεπεράσει το βαθύ τραύμα από τον τραγικό χαμό του αδελφού της. Ήταν η δική της θεραπεύτρια. Αυτή η γυναίκα την είχε αγκαλιάσει με αγάπη και μιλώντας ώρες μαζί της κατάφερε να γλυκάνει την καρδιά της. Μαζί της γιάτρεψε τις πληγές της και ένοιωθε μέσα της βαθιά αγάπη για αυτήν.Η θεραπεύτρια της ήταν ερωτευμένη με ένα αγγελιαφόρο της Μητέρας. Ένα πρωινό που είχε πάει αυτός να την συναντήσει και να πάρει τις αναφορές για την πορεία εκπαίδευσης των κοριτσιών, του έπεσε ένας μικρός σάκκος με πολύτιμους λίθους που χρησιμοποιούσε η Μητέρα σε κάποιες ράβδους σαν πυξίδες. Τον σάκκο τον βρήκε η θεραπεύτρια και αντί να τον παραδώσει τον έκρυψε στο συρτάρι της. Όταν ο αγγελιαφόρος αντιλήφθηκε, ότι τον έχασε το ανέφερε στην Μητέρα και εκείνη πήγε αμέσως στους ειδικούς κοιτώνες των κοριτσιών και ζήτησε έρευνα. Η θεραπεύτρια φοβούμενη, ότι θα αποκαλυφθεί και αναλογιζόμενη τις συνέπειες της απερισκεψίας της, πήρε τον σάκκο με τους πολύτιμους λίθους και τον έχωσε κάτω από το κρεβάτι της Εβάνσα, όταν εκείνη έλειπε για μάθημα. Προσφέρθηκε μάλιστα να βοηθήσει και εκείνη στην έρευνα. Τότε ψάχνοντας στο κρεβάτι του μικρού κοριτσιού έβγαλε τάχα γεμάτη έκπληξη μια φωνή και παρουσίασε τον σάκκο.
Η Μητέρα ρώτησε σε ποιάν ανήκε το κρεβάτι και όταν της έδειξαν την Εβάνσα την ρώτησε, που βρήκε τον σάκκο και γιατί δεν ανέφερε το γεγονός.
Γεμάτη έκπληξη η μικρή απάντησε, ότι ήταν όλο το πρωί σε μαθήματα και δεν είχε την παραμικρή ιδέα πως βρέθηκε ο σάκκος κάτω από το κρεβάτι της.
Τότε αμέσως η Μητέρα κατάλαβε τι ακριβώς συνέβηκε. Γυρίζοντας στην θεραπεύτρια της είπε, ότι όχι μόνο κράτησε κάτι που δεν της ανήκε αλλά παραπλάνησε τις έρευνες ρίχνοντας την ευθύνη αλλού. Την επομένη η θεραπεύτρια οδηγήθηκε στον Χειμάρριο Ποταμό και απομακρύνθηκε από την Ηλιοαδύσια.
Η Εβάνσα ένοιωσε δυνατό πόνο για δεύτερη φορά. Ένα πρόσωπο που αγαπούσε και εμπιστευόταν την είχε προδώσει με τον χειρότερο τρόπο.!!!!!
Όλη αυτή την ώρα που βίωνε όλες αυτές τις καταστάσεις ένοιωθε, ότι ανέβαζε πυρετό και είχε παραισθήσεις.!!!!!
Πολλά γεγονότα που την σημάδεψαν έρχονταν στην επιφάνεια. Ένοιωθε να βυθίζεται σε λήθαργο και να ξυπνάει. Δεν ήξερε πόση ώρα ήταν στην σπηλιά, Κάποια στιγμή νόμιζε, ότι θα χάσει τα λογικά της. Τότε είδε ένα δοχείο με νερό. Έριξε λίγο στο πρόσωπο της και προσπάθησε να συνέλθει.
Σέρνοντας τα πόδια της προχώρησε βαθύτερα και τότε είδε ένα αλλόκοτο Όν να στέκεται στην μέση της σπηλιάς. Είχε ανθρώπινο σώμα και κεφάλι φιδιού.!!!
Όμως η Εβάνσα εδώ δεν ένοιωσε φόβο,γιατί ο πόνος είχε παγώσει τον φόβο της.
Τι είσαι;;;; ρώτησε το Όν με φωνή που μόλις ακουγόταν.
Είμαι αυτό που φοβάσαι και μισείς ταυτόχρονα πιο πολύ γρύλισε εκείνο.!!!! Αμέσως το Όν άλλαξε μορφή και πήρε την μορφή της Μητέρας.
Είμαι πιο δυνατό από σένα και πάντα θα σε εξουσιάζω!!! Δεν μπορείς να απαλλαγείς από μένα με θεωρίες. !!!! Τότε το Όν όρμησε στην Εβάνσα. Εκείνη με μια ευλύγιστη κίνηση ξέφυγε. Βγάζοντας τότε μια πέτρα από την τσέπη της την έριξε στοχεύοντας το μέτωπο του. Το Όν τρέκλισε, Του πέταξε και την δεύτερη. Εκείνο σωριάστηκε κάτω. Η Εβάνσα πλησίασε και είδε, ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ξόανο που οι παραισθήσεις της το έκαναν τρομακτικό.!!!!
Αμέσως αντιλήφθηκε, ότι ο δακτύλιος ήταν ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα από συσσώρευση συναισθημάτων πόνου.!!!!!!
Αυτή η συνειδητοποίηση την έκανε να νοιώσει πιο δυνατή.!!!!!!
Καθώς συνέχιζε να προχωράει βρέθηκε σε ένα χώρο πιο φωτεινό και μπροστά της φάνηκε μια λίμνη. Στα νερά της πάλευε μια γυναίκα. Φαινόταν ότι πνιγόταν.
«Βοήθεια σώστε με» φώναζε η γυναίκα. Τότε η Εβάνσα αναγνώρισε την μορφή της Λιθάρ. Θέλω να γυρίσω στον Λεμλόρ της φώναξε.!!!! Τον αγαπώ και με αγαπάει!! Εσένα δεν θα σε αγαπήσει ποτέ!!!!!. Είσαι μόνο η αντικαταστάτρια μου όσο εγώ θα λείπω.
Αν με αφήσεις να πνιγώ θα σε πνίξω και σένα ούρλιαζε η Λιθάρ. Τότε είδε ένα τεράστιο κύμα να σηκώνεται έτοιμο να καταπιεί την Λιθάρ. Τότε η Εβάνσα έδεσε το σκοινί σε μια εσοχή εκεί κοντά και πέταξε το σχοινί στην Λιθάρ. Κρατήσου γερά της είπε. Είμαι καλή κολυμβήτρια και θα σε σώσω. Την στιγμή που έκανε να βουτήξει η λίμνη και η Λιθάρ εξαφανίστηκαν.
Για άλλη μια φορά ένοιωσε, ότι όλα όσα συνέβαιναν εκεί μέσα είχαν να κάνουν με εσωτερικές φοβίες, ανασφάλειες,εμμονές!!!!
Της είχε μείνει μόνο το μαχαίρι... Τι άραγε της επιφύλασσε ο δακτύλιος παρακάτω;;
Η Εβάνσα σέρνοντας τα πόδια της μπήκε στο πιο βαθύ επίπεδο του δακτυλίου..!!!
Μπροστά της φάνηκαν υπέροχοι κήποι με πανύψηλα δένδρα με καρπούς σαν και αυτά που συναντούσες παντού στην Ηλιοαδύσια. Στο βάθος φαινόταν ένα ανάκτορο από κατακόκκινο γρενάτη. Στα σκαλοπάτια του στεκόταν μια υπέρλαμπρη φιγούρα. Η Εβάνσα αναγνώρισε την Μητέρα.
Εκείνη την πλησίασε!!! Καλά τα πας της είπε αλλά δεν θα τα καταφέρεις μέχρι τέλους, γιατί ποτέ δεν θα αγγίξεις αυτό που φοβάσαι. Ισχυρίζεσαι, ότι η έλλειψη Φόβου είναι Ελευθερία αλλά εσύ θα είσαι πάντα αιχμάλωτη...δική μου αιχμάλωτη, γιατί δεν θα τολμήσεις ποτέ να με παρακούσεις...!!!! Εσύ με χρειάζεσαι ακόμα!!!!.Η Λιθάρ αντέδρασε και δέχθηκε με γενναιότητα την ποινή της.!!! Εσύ θα είσαι η υπάκουη κόρη της Μητέρας, γιατί από αυτήν εξαρτάται η ζωή σου. Η ήρεμη ζωή χωρίς προβλήματα και εντάσεις...η ζωή που όλοι οι Ζορκάλιοι ακολουθούν πιστά.....!!!!!
Η ζωή σου θα κυλήσει ανέφελα κοντά στον Λεμλόρ, που και εκείνος φοβήθηκε να με παρακούσει διώχνοντας την γυναίκα που αγαπούσε όσο τίποτα στην ζωή του......!!!!!
Εσύ είσαι όμορφη, πιο όμορφη από την Λιθάρ, αλλά δεν έχεις νεύρο...Εσύ και ο Λεμλόρ είστε ίδιοι .....χωρίς πάθος, φιλοδοξίες, όραμα....
Κολυμπάς στον Χειμάρριο Ποταμό για να εξορκίσεις τον φόβο σου, ότι δεν θα χρειαστείς ποτέ να τον περάσεις, γιατί πάντα θα υποκύπτεις σε αυτά που σε έμαθαν, ότι είναι σωστά.....!!!!
Ο δακτύλιος θα σε καταπιεί γιατί δεν μπορείς να τον νικήσεις....Ο προγραμματισμός σου είναι τέτοιος που δεν θα μπορέσεις ποτέ να τον υπερβείς!!!!
Η Μητέρα συνέχισε να της μιλά αυστηρά αγγίζοντας αλήθειες που η ίδια δεν είχε αναγνωρίσει ποτέ πριν......
Τότε ξαφνικά η Εβάνσα τράβηξε το μαχαίρι της και προχώρησε προς την μεριά της Μητέρας. Το πρόσωπο της ήταν ήρεμο, χωρίς θυμό.....!!!!!!!!!
Θα με σκοτώσεις την ρώτησε εκείνη ειρωνικά;;; Το ξέρεις, ότι είμαι αθάνατη......
Εσύ όμως είσαι θνητή, γιατί η αθανασία δεν χαρίζεται, κατακτιέται....!!!!!!.
Όχι, αποκρίθηκε με απόλυτη ψυχραιμία η Εβάνσα, δεν θα σε σκοτώσω, γιατί τότε θα σε κουβαλάω πάντα μέσα μου!!! Με ένα πήδημα έσπρωξε δυνατά την Μητέρα κάτω στο έδαφος και πατώντας το πόδι της στο λαιμό της απάντησε.
Λαθεύεις αν νομίζεις, ότι εγώ είμαι θνητή..... Βράδια ολόκληρα που ξαγρυπνούσα από τους ψυχικούς μου πόνους έμαθα ποια είμαι... Σε αυτό με βοήθησε το Πνεύμα του Πλανήτη ο ΣΑΝΑΤ ΚΟΥΜΑΡΑ!!!!! Με μια επιδέξια κίνηση άρπαξε τα μακριά μαλλιά της Μητέρας και τα έκοψε με το μαχαίρι.!!!! Τώρα είσαι δική μου αιχμάλωτη της απάντησε με σταθερή φωνή και ποτέ πια δεν θα σε φοβηθώ!!!! Όμως και εσένα ο ρόλος σου στην Ηλιοαδύσια τέλειωσε.!!!! Την θέση σου θα πάρω εγώ και θα φέρω τις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Όσο για τον Λεμλόρ εάν θέλει να επανορθώσει με την παλιά του αγαπημένη είναι ελεύθερος να το πράξει.!!!! Εγώ δεν είμαι αιχμάλωτη κανενός πια.!!!!! Είτε πρακτικά είτε συναισθηματικά!!!!!!
Είμαι Ελεύθερη!!!!!!!!
Με αυτά τα λόγια η Εβάνσα ένοιωσε ένα δυνατό τράνταγμα και βρέθηκε εκτός σπηλιάς κάτω από ένα δένδρο!!!!
Ανοίγοντας τα μάτια της είδε ένα Λευκό Όν να την κοιτάζει με γλυκύτητα.
Πέρασες την δοκιμασία κόρη μου της αποκρίθηκε...!!!!! Είμαι ο ΣΑΝΑΤ ΚΟΥΜΑΡΑ και σε ορίζω στο εξής ως την νέα μου Ιέρεια!!!! Θα αποκτήσεις σε λίγο καιρό απόγονο και θα τον ονομάσεις «ΠΗΓΑΣΟ»
Με αυτά τα λόγια η οπτασία χάθηκε!!!!


Η Εβάνσα τράβηξε για το σπίτι της!!!! Ο Λεμλόρ την περίμενε με ανυπομονησία..
Όλα καλά την ρώτησε με αγωνία;;;;. Εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της και του απάντησε αινιγματικά, ότι ο άνεμος της αλλαγής σύντομα θα παράσερνε τα πάντα στο πέρασμα του από στην Ηλιοαδύσια.!!!!!
Εκείνος την κοίταξε με απορία και επέμενε να μάθει τι εννοούσε.!!!!
Η Εβάνσα τον καθησύχασε και του είπε, ότι ήταν πολύ κουρασμένη εκείνη την σιγμή για εξηγήσεις αλλά σύντομα θα μάθαινε για τις νέες εξελίξεις που θα συνέβαιναν στην χώρα.Ίσως ήταν τόσο καταιγιστικές που θα παράσερναν και τον ίδιο σε δράσεις που ούτε καν μπορούσε να φανταστεί, ότι ήταν ικανός να κάνει !!!!!

Η Ηλιοαδύσια περνούσε σε νέα φάση εξέλιξης, και τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα ανατρέψουν για πάντα τον τρόπο ζωής και σκέψης όλων των πολιτών της!!!!


ΤΕΛΟΣ 2ου ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα

[Giotoula]

Χρυσούλα

[Θοδωράκος]

Πωπωπωπω μια αγωνια που εχω τωρα

[Έφη]

Χρυσούλα !!!

[Ellaki]

Χρυσουλίτσα συνταρακτικό μμμμμμ

[Vasoula]

πωπωπω, άντε Χρυσουλίτσα πέρασε κιόλας μια εβδομάδα από τότε που έβαλες το β μέρος

[CHRYSSOULA]

Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους που άφησαν την καινούργια ιστοριούλα να τους συναρπάσει και να ταξιδέψουν μαζί της.
Δεν σας κρύβω, ότι αυτό το κεφάλαιο με ζόρισε... Ο δακτύλιος μου έφερε και μένα αναμνήσεις και όταν η «μητέρα» άρχισε να προκαλεί την Εβάνσα με τα λόγια της τα μάτια μου είχαν γίνει.......φρουτάκια!!!!!
Η Εβάνσα της έκοψε τα μαλλιά σαν αρχέγονη συμβολική πράξη της στέρησης της δύναμης (Σαμψών –Δαλιδά) αλλά εμένα μου βγήκε να της κόψω την γλώσσα.!!!!
Φυσικά η Φαντασία δεν με άφησε και συνέχισα όπως εκείνη μου υπαγόρευε....
Όταν της είπα, ότι θα είχε πιο suspense με την δική μου εκδοχή, εκείνη γέλασε και απάντησε, ότι στην ιστορία υπάρχουν συμβολισμοί που καλούμαι να τους ανακαλύπτω κάθε φορά και όχι απλώς να καταγράφω τα γεγονότα με διάθεση μνησικακίας.....
Τότε πες μου την συνέχεια της είπα, για να δω την εξέλιξη....!!!!!
Φίλοι μου μόλις τέλειωσα το επόμενο κεφάλαιο και θέλω λίγο χρόνο να συνέλθω προτού το δημοσιεύσω.....!!!!!!!

Φιλάκια

[nondas]

Χρυσουλίτσα

[Βικούλα]

Χρυσουλίτσα υπέροχο! περιμενω τη συνέχεια!

[Λιζούλα]

[Ellaki]

[ARTYADIS]

[Danielli]

Με συνεπήρε αυτή η εξέλιξη στο δακτύλιο...

Φίλοι μου μόλις τέλειωσα το επόμενο κεφάλαιο και θέλω λίγο χρόνο να συνέλθω προτού το δημοσιεύσω.....!!!!!!!

Ανυπομονώ...

[Fotinoula]

Χρυσούλα...

είναι τόσο Αλήθεια όσα μεταφέρεις,
πως η πληγή όταν δεν περιποιείται κακοφορμίζει