ΑΞΙΖΕΙ...

[Μπεττουλα]

Την καταγράφω σαν μια αξία που δεν χρειάζεται να εκφραστεί, παρά να βιωθεί σεμνά μέσα στον Εαυτό μας.
Η ανάγκη της επιβράβευσης...
Η ανάγκη της διάκρισης...
ναι, κανένας άνθρωπος δεν τα χρειάζεται...Δεν προσθέτουν τίποτα στην Ουσία του, στο Έργο του, στον Στόχο του...

οτιδήποτε κάνει ο Άνθρωπος δεν του δίνει αξία περισσότερη, από αυτήν που ίσως δεν έχει ακόμα ανακαλύψει μέσα στον Εαυτό του...Κάθε βραβείο για το χάρισμα του καθενός, είναι ο τρόπος να στοχεύεις λανθασμένα...

Μα ο Νικητής δεν είναι αυτός που οι άλλοι τον αναγνωρίζουν...
Νικητής είναι αυτός που δεν τον γνωρίζει κανείς, αλλά αυτός τους γνωρίζει όλους!

Κάποτε θα μάθουμε να πατάμε στον Δρόμο, στην Αλήθεια, στην Ζωή, ερμηνεύοντας διαφορετικά τα μηνύματα που μας έχουν δοθεί ανά τους αιώνες, σαν πανανθρώπινες Αλήθειες της Αγάπης!

Κάποτε θα μάθουμε στα παιδιά μας να μην δημιουργούν κοινωνίες βραβείων, αλλά να αφήνουν ίχνη Ομορφιάς στον Δρόμο τους…

[ARTYADIS]

Μα ο Νικητής δεν είναι αυτός που οι άλλοι τον αναγνωρίζουν...
Νικητής είναι αυτός που δεν τον γνωρίζει κανείς, αλλά αυτός τους γνωρίζει όλους!

«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται…. Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου -και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά -και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας…

[ALEXOULA]

Ο γιατρός των πέντε δολλαρίων!

Dr. Russell Döhner

Την ώρα που κάποιοι γιατροί εξευτελίζουν τον Ορκο του Ιπποκράτη παίρνοντας φακελλάκια, μίζες και υπέρογκες αμοιβές για τις υπηρεσίες τους, κάποιοι άλλοι με τη ζωή και τη στάση τους σε κάνουν να πιστεύεις ξανά στον άνθρωπο.
Ο λόγος για τον 88χρονο πια γιατρό Russell Döhner από το Rushville του Ιλινόις, ο οποίος για περίπου 60 χρόνια ασκεί την ιατρική χρεώνοντας την επίσκεψη 5 μόνο δολλάρια!
Ο Δρ. Russell Döhner, ήταν οικογενειακός γιατρός στην μικρή πόλη του Ράσβιλ από το 1955. Στις περίπου έξι δεκαετίες της καριέρας του, έφερε στον κόσμο πάνω από 3.500 μωρά και είχε τη φροντίδα ολόκληρων γενεών από τις τοπικές οικογένειες. Δεν έκανε ποτέ διακοπές, δεν δεχόταν ραντεβού αλλά έφευγε από το ιατρείο του μόνο όταν είχε φροντισθεί και ο τελευταίος ασθενής του κι όταν είχε καιρό πήγαινε και στο τοπικό νοσοκομείο να προσφέρει κι εκεί τις υπηρεσίες του! Οταν το ρώτησαν τι θα έκανε αν έπαιρνε μια μέρα ρεπό, εκείνος απάντησε ότι θα ήθελε να επισκευθεί το Μιζούρι (μια κοντινή πόλη!) αλλά προείχε η φροντίδα των ασθενών του.
Η αμοιβή του σε όλες αυτές τις δεκαετίες αναπροσαρμόστηκε μόνο μία φορά: Οταν τελείωσε την ιατρική και ανέλαβε γιατρός, κρέμασε μια ταμπελίτσα στο ιατρείο του που έλεγε: "Επίσκεψη 2 δολλάρια" και δεν την ξαναάλλαξε παρά είκοσι χρόνια μετά, στα τέλη του 1970 όπου ανέβασε το ποσό στα 5 δολλάρια προκειμένου να μπορεί να διατηρήσει την εύρυθμη λειτουργία του ιατρειου του που έχει μείνει απαράλλαχτο όλα αυτά τα χρόνια! Η ίδια επίπλωση, και οι πάμπολλοι πια φοριαμοί με τα ιατρικά ιστορικά των ασθενών του τα οποία κρατούσε πάντα χειρόγραφα!
Ο ίδιος, έλεγα πάντα ότι δεν ασκεί την ιατρική για τα χρήματα, αλλά για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Τον απασχολούσε πολύ το γεγονός ότι η υγειονομική περίθαλψη ήταν τόσο ακριβή και ήθελε όλοι να έχουν πρόσβαση στο γιατρό, ανεξάρτητα με το αν είχαν ή όχι ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Με τα ποσά που χρέωνε, ίσα ίσα κατάφερνε να πληρώνει την για πάρα πολλά χρόνια νοσοκόμα του Florence Bottorff, επίσης 88 ετών σήμερα και να ζει και ο ίδιος, με πολύ σεμνό και ταπεινό τρόπο.
Ολοι έχουν έναν καλό λόγο για τον αγαπημένο τους γιατρό ο οποίος είναι κάτι σαν τοπικός ήρωας. Λένε για αυτόν ότι έδινε σιγουριά και ασφάλεια στους φτωχούς ανθρώπους και τους έκανε να νοιώθουν χαρούμενοι και αξιοπρεπείς που μπορούσαν να τον πληρώσουν. "Ολα έχουν να κάνουν με την αγάπη" λένε οι συμπολίτες του που πρόσφατα τον τίμησαν τοποθετώντας ένα χάλκινο άγαλμά του στην πλατεία του χωριού τους.
Ο καλός γιατρός, τον Νοέμβριο κρέμασε το στηθοσκόπιό του και εισήχθη στο τοπικό γηροκομείο. "Είναι καιρός να αποσυρθώ", είπε, αλλά δεν ήθελε να δώσει συνεντεύξεις...
Οι κάτοικοι της πόλης του εκτιμούν ότι κανείς δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει το κενό που αφήνει και να πάρει τη θέση του.
info:
Το κείμενο φτιάξαμε με πληροφορίες από τα sites:

people.com
nbcnews.com
examiner.com

Πηγή :e-fungus.gr

[Δεκατριούλης]

ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΛΕΞΙΑ ΜΟΥ!
Ο καλος γιατρος. Ακούγεται παραξενο αλλά υπάρχουν ακομα αναμεσά μας και αρκετοι.
Ενας φιλος μου στις διακοπες μας χτυπησε με την μηχανη. Πηγαμε σε έναν από τους ποιο γνωστους γιατρους στο ΚΑΤ. Ακολουθησε τις οδηγίες του, γλυτωσε την εγχειρηση και δεν δεχτηκε επίσης να πάρει ουτε ένα ευρώ.

[ALEXOULA]

[Βικούλα]

[Giotoula]

[Annoula]

[Ιωαννάκι]

[lazaros]

[Ellaki]

[eirini]

[Μάνος]

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα τέτοιοι...

[Ταρούλα]

[Fotinoula]

σπανίζουν αλλά υπάρχουν