ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

[CHRYSSOULA]

Ήταν βράδυ και η μικρή Λιζέτα βρισκόταν στο δωμάτιο της. Κοιτούσε με ανησυχία το ρολόι του τοίχου, γιατί ο αδελφός της είχε πει, ότι θα πήγαινε για λίγο στην πλατεία του χωριού που έμεναν και δεν είχε επιστρέψει ακόμα.!!
Μα γιατί άργησε τόσο ο Άγης (Αγησίλαος) σκεφτόταν?. Έπρεπε να ήταν ήδη εδώ!
Η Λιζέτα ήταν 8 χρονών και ο Άγης 9 και είχαν έλθει για λίγες ημέρες με τους γονείς τους σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας, το Μυρσινοχώρι, για να δουν την γιαγιά και τον παππού.!!
Το σπίτι ήταν λιγάκι απομονωμένο και μόλις έπεφτε ο ήλιος μαζευόντουσαν γύρω από το τζάκι γιατί έξω έκανε πολύ κρύο και ο δρόμος ήταν σκοτεινός.
Η πλατεία δεν ήταν μακριά αλλά για να φθάσει κάποιος εκεί από το σπίτι τους, έπρεπε να περάσει από ένα δρομάκι που ήταν γεμάτο αγριόχορτα και συχνά περνούσαν από εκεί διάφορα ζώα του αγρού ακόμα και φίδια
Όταν ξεκίνησε ο Άγης για την πλατεία ο ήλιος δεν είχε δύσει ακόμα και τώρα έξω ήταν σκοτάδι. Όταν τον ρώτησε η Λιζέτα γιατί θα πήγαινε εκεί, ο αδελφός της δεν της απάντησε. Της είπε μόνο να μη ανησυχεί γιατί θα επέστρεφε γρήγορα. Ήταν ήδη 9 η ώρα και εκείνος δεν είχε επιστρέψει. Η γιαγιά της δεν είχε πάρει είδηση, ότι έλειπε ο εγγονός της και φώναξε τα παιδιά να κατέβουν από το δωμάτιο τους στην τραπεζαρία γιατί είχε ετοιμάσει το βραδινό Το σπίτι ήταν ευρύχωρο αλλά η Λιζέτα και ο Άγης είχαν προτιμήσει να μένουν σε μια όμορφη σοφίτα στο πάνω μέρος του σπιτιού, που ανέβαιναν εκεί από μια εσωτερική σκάλα.
Η γιαγιά της ξαναφώναξε και η Λιζέτα κατέβηκε στην τραπεζαρία. Την κοίταξε και την ρώτησε που είναι ο αδελφός της. Εκείνη της αποκάλυψε, ότι ο Άγης είχε φύγει κάμποση ώρα γα την πλατεία και δεν είχε επιστρέψει ακόμα. Η γιαγιά θορυβήθηκε, γιατί έξω ήταν βαθύ σκοτάδι και φώναξε στον άνδρα της να πάει μέχρι την πλατεία να δει που ήταν ο εγγονός του. Ο παππούς Αγησίλαος φόρεσε κάτι ζεστό πήρε και ένα φακό για τον δρόμο και ξεκίνησε για την πλατεία του χωριού. Όταν έφθασε εκεί δεν βρήκε κανένα. Όλοι οι κάτοικοι είτε είχαν ήδη μαζευτεί στα σπίτια τους ή ήταν στο γειτονικό καφενείο και κουβέντιαζαν. Ο παππούς Αγησίλαος μπήκε μέσα και ρώτησε τον κύριο Αποστόλη που είχε το καφενείο, αν είχε περάσει από εκεί ο εγγονός του. Εκείνος απάντησε, ότι δεν τον είχε δει καθόλου όλη την ημέρα. Ο Αγησίλαος ρώτησε και σε άλλα δύο μαγαζιά και πήρε τον δρόμο για το σπίτι προβληματισμένος.
Εκεί η γιαγιά τον περίμενε με αγωνία. Εκείνος κοίταξε την εγγονή του και της ζήτησε να τους πει λεπτομέρειες για το πότε ακριβώς έφυγε ο αδελφός της ή αν ήξερε τι γύρευε τέτοια ώρα στην πλατεία.
Η Λιζέτα κούνησε το κεφάλι της. Δεν ήξερε απολύτως τίποτα. Η γιαγιά πρότεινε να ειδοποιήσουν την αστυνομία γιατί πιθανόν το παιδί να είχε πέσει θύμα απαγωγής. Όμως ο παππούς την καθησύχασε, ότι το χωριό ήταν απομονωμένο και δεν είχε ξένους αυτή την εποχή. Ο εγγονός τους ίσως είχε πάθει κάποιο ατύχημα. Ίσως είχε πέσει και κτυπήσει κάπου, σίγουρα όμως όχι στην πλατεία. Θα περίμενε λίγο ακόμα και θα πήγαινε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα να καταγγείλει την εξαφάνιση.

Κανένας δεν είχε πια όρεξη για φαγητό και η Λιζέτα ανέβηκε στην σοφίτα για να ψάξει μήπως και εύρισκε κάτι που θα τους έδινε κάποιο φως σε αυτό το μυστήριο της εξαφάνισης του Άγη. Κοίταξε μέσα στην ντουλάπα που έβαζαν τα πράγματα τους καθώς και σε κάποια συρτάρια, αλλά δεν βρήκε τίποτα αξιόλογο.

Κάθισε στο κρεβάτι της και σκεφτόταν τι να κάνει. Ξαφνικά τα μάτια της έπεσαν σε μια μικρή πόρτα που βρισκόταν στην άκρη του δωματίου. Ήταν μια αποθηκούλα που εκεί είχε βάλει η γιαγιά της διάφορα παλιά αντικείμενα που δεν χρησιμοποιούσε πια. Κάποτε την είχαν ψάξει μαζί με τον αδελφό της από περιέργεια αλλά δεν είχαν βρει κάτι που να τους ενδιέφερε. Σηκώθηκε και πήγε προς τα εκεί. Παρατήρησε, ότι η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, την έσπρωξε και μπήκε μέσα.
Υπήρχε λιγοστό φως και δεν μπορούσε να δει καθαρά. Περιεργάστηκε τον χώρο με το βλέμμα της και σταμάτησε σε μια παλιά τσαγέρα που υπήρχε σε ένα ράφι. Της έκανε εντύπωση γιατί η τσαγέρα ήταν γυρισμένη ανάποδα. Την πήρε από το ράφι που ήταν και την έφερε στο φως. Η τσαγέρα ήταν σιδερένια και στον πάτο της υπήρχαν σκαλισμένα κάποια γράμματα. Η Λιζέτα διάβασε:
«Αν θες να μάθεις μυστικά βάλε με επάνω στην φωτιά»
Η Λιζέτα απόρησε γιατί δεν το είχαν προσέξει αυτό,όταν είχαν ψάξει παλαιότερα την αποθήκη και ήταν σίγουρη, ότι η τσαγέρα ήταν τότε όρθια στο ράφι και όχι ανάποδα.
Βρήκε μέσα στην αποθήκη ένα παλιό καμινέτο, και αφού έριξε νερό μέσα στην τσαγέρα, το άναψε και την έβαλε επάνω.
Όταν άρχισε να βράζει τον νερό δακτυλίδια ατμού άρχισαν να δημιουργούνται μέσα στο δωμάτιο και ξαφνικά ένα από αυτά έγινε μια τεράστια φούσκα. Η Φούσκα άρχισε να στριφογυρίζει πάνω κάτω και μέσα από αυτή πετάχτηκε ένα περίεργο πλάσμα. Φορούσε πολύχρωμα ρούχα είχε μακρόστενο πρόσωπο με κοντά σηκωμένα μαλλιά και στρογγυλά μάτια. Δεν πατούσε κάτω αλλά έμοιαζε να πετάει μέσα στο δωμάτιο!!!
Η Λιζέτα ανατρίχιασε! Από πού πετάχτηκε αυτό το πλάσμα σκέφθηκε! Ήταν έτοιμη να βάλει τις φωνές, όταν αυτό το περίεργο πλάσμα μίλησε με ανθρώπινη φωνή και την ρώτησε τι ήθελε να μάθει!!
«Ποιος είσαι ?» τον ρώτησε η Λιζέτα «Πως βρέθηκες εδώ?»
Το όνομα μου είναι Μπορκάρ και βρέθηκα εδώ μέσα από τα «Κύματα του Χρόνου»
Την ώρα που άναβες την φωτιά είχες στον νου σου να μάθεις κάτι. Εγώ είμαι από ένα άλλο χώρο και η δύναμη της σκέψης σου με έκανε να ταξιδέψω εδώ για να σε βοηθήσω.
«Μπορείς να μου πεις που είναι ο αδελφός μου ?» ρώτησε η Λιζέτα.
Ο Μπορκάρ έβαλε το χέρι του μέσα στην τσέπη του και έβγαλε ένα μικρό μπουκάλι. Άνοιξε το καπάκι και φύσηξε μέσα. Τότε χιλιάδες μικρές φυσαλίδες άρχισαν να βγαίνουν από το μπουκάλι και σε λίγο όλες αυτές άρχισαν να ανοίγουν να ανοίγουν και να γίνονται μικροί καθρέφτες μέσα από τους οποίους έβλεπε διάφορες εικόνες. Παρόλο που το δωμάτιο ήταν σκοτεινό είχαν τέτοια λάμψη που μπορούσε να διακρίνει τα πάντα πεντακάθαρα.
Έβλεπε περίεργα τοπία με παράξενα σπίτια. Έβλεπε πρόσωπα που έμοιαζαν με αυτό του Μπορκάρ αλλά με διαφορετικά ρούχα. Ξαφνικά σε μια φυσαλίδα φάνηκε ένα ψηλό κτίριο με πολλές σκάλες. Στο τέλος της σκάλας υπήρχε μια μεγάλη σάλα και εκεί σε ένα κάθισμα βρισκόταν ο Άγης. Ήταν ντυμένος με διαφορετικά ρούχα και τα μαλλιά του ήταν μακριά. Όμως το πρόσωπο ήταν καθαρά του αδελφού της.
Απόρησε και ρώτησε τον Μπορκάρ τι γύρευε εκεί ο αδελφός της και πως βρέθηκε.
Μπορείς να πας και συ εκεί και να τον ρωτήσεις της είπε ο Μπορκάρ, αν ταξιδέψεις με τα «Κύματα του Χρόνου»
Η Λιζέτα δίστασε. Η γιαγιά της και ο παππούς της θα πέθαιναν από την στενοχώρια τους, αν έφευγε και αυτή. Από την άλλη ήθελε να μάθει γιατί πήγε σε αυτό το παράξενο μέρος ο αδελφός της χωρίς να της πει λέξη.

Μήπως όλα αυτά ήταν μια φαντασία, ένα όνειρο σκεφτόταν? Τσίμπησε δυνατά το μπράτσο της και ένοιωσε πόνο. «Είμαι ξύπνια» σκέφθηκε!! «Πως θα επιστρέψω» ρώτησε τον Μπορκάρ? Με το ίδιο τρόπο της απάντησε εκείνος, μέσα από τα «Κύματα του Χρόνου» Όμως έχεις πολύ λίγο χρόνο στην διάθεση σου για να αποφασίσεις!!!. Σε λίγο όλες οι φυσαλίδες θα ξεφουσκώσουν και τότε δεν θα έχεις αυτή την δυνατότητα. Εγώ ταξίδεψα μια φορά για να σε βοηθήσω. Μετά θα φύγω και εγώ και δεν θα έχεις απαντήσεις σε αυτό που γυρεύεις, γιατί ο αδελφός σου βρίσκεται σε άλλο χρόνο και χώρο από αυτό που βρίσκεσαι εσύ τώρα!
Γυρνώντας σε μια άλλη μικρότερη φυσαλίδα είδε η Λιζέτα τον παππού της να φεύγει για το αστυνομικό τμήμα και την γιαγιά της να προσεύχεται..
Τότε παρατήρησε, ότι κάποιες φυσαλίδες είχαν αρχίσει να σβήνουν και κατάλαβε, ότι έπρεπε να αποφασίσει γρήγορα. Γύρισε στον Μπορκάρ και του είπε, ότι επιθυμεί να ταξιδέψει με τα «Κύματα του Χρόνου» εκεί που βρίσκεται τώρα ο αδελφός της και να γυρίσουν μαζί πίσω
Τότε μια φυσαλίδα άρχισε να κινείται περιστροφικά μέσα στο δωμάτιο και μπροστά της ανοίχτηκε ένας δρόμος που έμοιαζε στριφογυριστός όπως στο Λούνα Παρκ Είχε όμως πολλά χρώματα. Ο Μπορκάρ πέρασε πρώτος μέσα και ακολούθησε η Λιζέτα. Σε λίγο ένοιωσε να κινείται προς τα εμπρός με μεγάλη ταχύτητα και όταν έγινε η εκτόξευση η Λιζέτα έβγαλε μια δυνατή κραυγή και έχασε τις αισθήσεις της.

Όταν συνήλθε βρισκόταν σε ένα άλλο χώρο!! Το σώμα της δεν ήταν ίδιο. Ήταν πολύ λεπτό σχεδόν διάφανο και δεν είχε βάρος. Μπροστά της είδε τον Μπορκάρ και άλλα πολύ διάφανα πλάσματα. «Που βρισκόμαστε»? τον ρώτησε. Είμαστε σε ένα χώρο που λέγεται Αιώνας απάντησε ο Μπορκάρ. Εδώ υπάρχουν όλες οι σκέψεις των ανθρώπων. Κάθε σκέψη ανάλογα με το τι εκφράζει έχει και ένα χρώμα. Κόκκινο αν είναι σκέψη θυμού πράσινο αν είναι ζήλειας, ροζ αν είναι σκέψη αγάπης και καλοσύνης, μπλε αν είναι σκέψη δικαιοσύνης . ¨Όταν μία σκέψη είναι γεμάτη κακία έχει ένα γκρίζο χρώμα και τότε έρχονται οι Λευκοί Πολεμιστές, την αρπάζουν και την οδηγούν στο Χάος μια άλλη περιοχή πολύ μακριά από τον Αιώνα για να μη τον μολύνει. Οι σκέψεις θυμού και ζήλειας μεταφέρονται σε ειδικά σχολεία και εκεί μαθαίνουν μέσα από την αγάπη, την συγχώρεση και την δικαιοσύνη να αλλάζουν και να γίνονται σκέψεις που τροφοδοτούν τους ανθρώπους με άλλα συναισθήματα.

«Είμαι αληθινά εδώ στον Αιώνα ή είναι μόνο η σκέψη μου εδώ» ρώτησε η Λιζέτα.
Ο Μπορκάρ της είπε, ότι ταξίδεψε μέσα από τα «Κύματα του Χρόνου» στον Αιώνα, γιατί η παρουσία της εδώ ήταν απαραίτητη, όπως και του Άγη!!

«Που είναι ο αδελφός μου» ξαναρώτησε εκείνη. Τότε ο Μπορκάρ της είπε να τον ακολουθήσει και σε λίγο η Λιζέτα ένοιωσε να διασχίζουν τον αέρα σαν να κολυμπούσαν κουνώντας τα πόδια τους σαν πηδάλιο.
Σε λίγο, που φάνηκε μόνο ένα δευτερόλεπτο, έφθασαν σε ένα ψηλό κτίριο με μια μεγάλη σκάλα. Γλίστρησαν πάνω σε αυτήν και περνώντας από ένα άνοιγμα μπήκαν σε μια σάλα. Εκεί υπήρχε ένα μεγάλο τραπέζι και πάνω του ήταν ανοιγμένα πολλά βιβλία. Σε ένα κάθισμα είδε η Λιζέτα μια φιγούρα που έμοιαζε πολύ στον αδελφό της. Γύρω του υπήρχε πολύ λευκό φως . Θέλησε να του φωνάξει, όμως αντιλήφθηκε, ότι δεν χρειαζόταν γιατί και προηγουμένως που μιλούσε με τον Μπορκάρ δεν μιλούσε με φωνή αλλά με την σκέψη της.


Του είπε λοιπόν νοερά, ότι βρισκόταν και εκείνη στον Αιώνα και τον ρώτησε τι έκανε εκεί.

Ο Άγης σήκωσε τα μάτια του και την είδε!! Έτρεξε και την αγκάλιασε και της διηγήθηκε τι ακριβώς είχε συμβεί και πως βρέθηκε εκεί

Το πρωί που εκείνη είχε πάει με την γιαγιά στο γειτονικό μπακάλικο για να την βοηθήσει να φέρουν στο σπίτι διάφορα τρόφιμα εκείνος είχε μπει στην αποθηκούλα γιατί έψαχνε για κάποιο παλιό παιχνίδι. Εκεί πρόσεξε την τσαγέρα που ήταν ανάποδα και την πήρε στα χέρια του. Διάβασε τι έγραφε επάνω και ευχήθηκε να μάθει τι έκανε ο μπαμπάς και η μαμά που είχαν φύγει το πρωί για να πάνε στη γειτονική πόλη να πάρουν από εκεί το αεροπλάνο για την Αθήνα, επειδή τους είχε τύχει κάτι ξαφνικό. Ο Άγης γνώριζε, ότι η μητέρα του αντιπαθούσε τα αεροπλάνα και θέλησε να μάθει πως είναι. Έτσι έβαλε την τσαγιέρα στην φωτιά και θέλησε να δει αν λειτουργεί. Τότε ο ατμός γέμισε τον χώρο με φυσαλίδες και παρουσιάσθηκε ο Μπορκάρ. Στην αρχή τρόμαξα της είπε όταν τον είδα αλλά όταν με ρώτησε τι ήθελα να μάθω του ζήτησα αμέσως να μάθω για την μαμά και τον μπαμπά. Τότε σε μια φυσαλίδα είδα το αεροπλάνο να απογειώνεται και σε λίγο ο κυβερνήτης να λέει στους επιβάτες ότι το αεροπλάνο παρουσίασε βλάβη. Όμως στην φυσαλίδα είδα την σκέψη του πιλότου που έδειχνε μεγάλη ανησυχία…..
Ρώτησα από τον Μπορκάρ να μάθω αν το αεροπλάνο θα έπεφτε και αν μπορούσε να γίνει κάτι, ώστε να το σταματήσουμε.
Ο Μπορκάρ μου είπε, ότι δεν μπορούμε να επέμβουμε σε ένα γεγονός . Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να στείλουμε σκέψεις με πιθανές λύσεις στον κυβερνήτη του αεροπλάνου. Όμως εκείνος δεν είχε γνώσεις για αυτό. Η μόνη λύση ήταν να πήγαινα εγώ μέσα από τα Κύματα του Χρόνου στον Αιώνα για να μιλήσω για αυτό το θέμα με τον ειδικό σε τεχνικές λύσεις. Εκείνη την ώρα άκουσα την πόρτα να ανοίγει κα κατάλαβα, ότι επιστρέψατε. Είπα στον Μπορκάρ, ότι δεν μπορούσα να φύγω εκείνη την στιγμή και εκείνος άρπαξε δύο φυσαλίδες και τις κλείδωσε σε ένα μπουκάλι. Μου είπε, ότι είχα διορία μέχρι το βράδυ γιατί μετά οι φυσαλίδες θα έσκαγαν και δεν θα μπορούσα να φύγω. Έτσι έκρυψα το μπουκάλι, έβαλα την τσαγιέρα πάλι ανάποδα γνωρίζοντας, ότι θα την έβλεπες και λίγο πριν βραδιάσει έφυγα χρησιμοποιώντας τα «Κύματα του Χρόνου»
Πίστευα, ότι θα επέστρεφα γρήγορα αλλά δεν μπόρεσα. Βλέπεις αυτές τις οθόνες… Εκεί είδα την ανησυχία της γιαγιάς και του παππού αλλά σκέφθηκα, ότι θα στενοχωριόντουσαν πιο πολύ αν έχαναν την κόρη τους σε αεροπορικό δυστύχημα. Παρακάλεσα τον Μπορκάρ να ταξιδέψει άλλη μια φορά, όταν εσύ θα έβαζες στην φωτιά την τσαγιέρα για να σε φέρει εδώ.
Εδώ ψάχνουμε μέσα από πολλές σκέψεις ειδικών που είναι σε αυτά τα βιβλία να στείλουμε την πιο κατάλληλη στον πιλότο, ώστε να φτιάξει την βλάβη.
Τότε η Λιζέτα πρόσεξε μια άλλη φιγούρα που ήταν μέσα στην σάλα και έψαχνε σε μια βιβλιοθήκη. Της φάνηκε γνωστή και αμέσως άστραψε στον νου της η μορφή του θείου της Ορέστη, του αδελφού της μητέρας της, που ήταν μηχανικός. Ο Άγης είχε επικαλεστεί την σκέψη του και μέσα από την βιβλιοθήκη του Αιώνα έψαχναν την λύση. Πραγματικά ο Ορέστης αντιλήφθηκε που ήταν το πρόβλημα και έστειλε στον πιλότο τον τρόπο αντιμετώπισης της βλάβης.

Στο αεροσκάφος ο πιλότος είχε εκείνη την στιγμή μια φαεινή ιδέα και καταϊδρωμένος έβγαλε κάποια καλώδια από ένα σημείο και τα έκοψε. Μετά τα πέρασε ένα ένα σε μια άλλη υποδοχή και περίμενε τα αποτελέσματα ευχόμενος να είχε πράξει σωστά.

Πραγματικά ο θόρυβος της μηχανής σταμάτησε και το αεροπλάνο συνέχισε ομαλά.

Ο Άγης και η Λιζέτα έβγαλαν ένα αναστεναγμό ανακούφισης και ευχαρίστησαν το Θεό που τελικά οι γονείς τους και πολύς άλλος κόσμος διέφυγαν τον κίνδυνο.

Ευχαρίστησαν και τον Μπορκάρ που ταξίδεψε στον δικό τους χώρο για να τους προειδοποιήσει. Η τσαγέρα ήταν απλά ένας τρόπος.

Ο Μπορκάρ τους οδήγησε μετά στην περιοχή του Αιώνα που μπορούσαν να ανοίξουν τα «Κύματα του Χρόνου» και να τους φέρουν πίσω στον δικό τους κόσμο….Έτσι και έγινε. !!!

Εντωμεταξύ στο σπίτι η γιαγιά ήταν στενοχωρημένη από την εξαφάνιση του εγγονού της και δεν είχε δει, ότι έλειπε και η εγγονή της. Ξαφνικά άκουσε φωνές πάνω στην σοφίτα και σήκωσε τα μάτια της απορημένη. Τότε είδε να κατεβαίνουν από την σκάλα η Λιζέτα και ο Άγης.

Που στην ευχή είχες πάει και τρελαθήκαμε όλοι από την αγωνία τον ρώτησε θυμωμένη η γιαγιά. Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα και ο παππούς και μίλησε πολύ αυστηρά στον εγγονό του για αυτό που είχε κάνει, να φύγει χωρίς να τους πει κουβέντα.

Τότε ο Άγης τους εξιστόρησε όλα όσα έγιναν. Για τη τσαγιέρα, τον Αιώνα, τα Κύματα του Χρόνου, το αεροπορικό ταξίδι των γονιών του, την βλάβη του αεροπλάνου, το αίσιο τέλος.

Η Λιζέτα τα επιβεβαίωσε όλα. Τότε ο παππούς γύρισε στον εγγονό του και του είπε αυστηρά, ότι χρησιμοποίησε όλα αυτά τα παραμύθια για να αποφύγει την τιμωρία καθώς και την αδελφή του για άλλοθι. Την επομένη φορά που θα έφευγε χωρίς να τους πει τίποτα θα είχε πολύ σοβαρές συνέπειες.

Ο Άγης κατέβασε το κεφάλι. Το περίμενε, ότι κανένας δεν θα τον πίστευε.!!!

Ύστερα από 2 ημέρες ήλθαν στο χωριό οι γονείς του Άγη και της Λιζέτας να τους πάρουν. Αχ μανούλα μου είπε η μητέρα των παιδιών στην γιαγιά. Ίσως σήμερα δεν μας ξανάβλεπες. Η γιαγιά και ο παππούς τα έχασαν. Μπήκαμε στο αεροπλάνο και ξαφνικά στον αέρα έπαθε μηχανική βλάβη. Ο πιλότος δεν μπορούσε ούτε να προχωρήσει ούτε να προσγειωθεί. Όμως μας είπε, ότι, σαν από μηχανής θεός, έγινε κάτι και όλα πήγαν πολύ καλά. Όμως πήραμε μια τρομάρα που δεν λέγεται….
Τα παιδιά κοίταξαν το ένα το άλλο και μετά τον παππού και την γιαγιά. Ο παππούς έκανε νόημα στον Άγη να μη πει απολύτως τίποτα για την δική τους περιπέτεια.

Το άλλο πρωί ο παππούς πλησίασε στον εγγονό του και του είπε…
Λοιπόν για ξαναπές μου πως ταξίδεψες στον Αιώνα και τι είδους σκέψεις υπάρχουν εκεί…. Α!!! και κάτι ακόμα …. Η τσαγιέρα είναι ακόμα επάνω στο ράφι
Ο Άγης χαμογέλασε και κατάλαβε, ότι ο παππούς του είχε αρχίσει να τον πιστεύει!!!!
Αν θελήσεις να ταξιδέψεις με τα «Κύματα του Χρόνου» του είπε πρέπει να προσέξεις τι σκέψεις κάνεις γιατί οι Λευκοί Πολεμιστές δεν αστειεύονται καθόλου!!!
Εκείνος χαμογέλασε και αγκάλιασε τον εγγονό του!!!!
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα

[CHRYSSOULA]

Φίλοι μου,

Μετά την "υποβολή" αυτού του παραμυθιού στο φόρουμ γύρισα στην φαντασία και της είπα χαμογελαστά:
" Έχω κάποια παλιά τσαγιέρα σε ένα ντουλάπι.....Νομίζω ότι αυτός ο τρόπος είναι πολύ πιο οικονομικός από την Aegean..."
Εκείνη τότε μου απάντησε :
Πρόσεξε όμως Χρυσούλα να γράφει:" Αν θες να μάθεις μυστικά βάλε με επάνω στην φωτιά"

Αν πραγματικά θέλεις να μάθεις μυστικά και να ταξιδέψεις πρέπει να αφήσεις την φωτιά να μεταστοιχειώσει την γνώση σε σοφία. Η φωτιά θα καθαρίσει, θα εξαγνίσει και θα συνθέσει την νέα Σκέψη που θα οδηγεί στην κατανόηση και στην αντίληψη πέρα από τα όρια του χρόνου!!!!

Εγώ πλάκα έκανα αλλά η Φαντασία μου την είπε πάλι !!!!!( Σίγουρα έχει κάνει εταιρία με την Βάσω "τηγανομπουρμπουλήθρα ο.ε")

Καλές Γιορτές και μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους

[Βικούλα]

Xρυσούλα πολυ πολυ ομορφο το παραμύθι

[Λιζούλα]

Πολύ όμορφο παραμύθι!! Καλές Γιορτές Χρυσουλίτσα!

[Annoula]

Χρυσουλίτσα

Καλές γιορτές

[Ταρούλα]

Πολύ Ομορφο Χρυσουλίτσα μου

Καλές Γιορτές

[Θοδωράκος]

Χρυσουλίτσα

Καλές γιορτούλες!!

[Fotinoula]

Χρυσουλίτσα

Πρόσεξε όμως Χρυσούλα να γράφει:" Αν θες να μάθεις μυστικά βάλε με επάνω στην φωτιά"

Αν πραγματικά θέλεις να μάθεις μυστικά και να ταξιδέψεις πρέπει να αφήσεις την φωτιά να μεταστοιχειώσει την γνώση σε σοφία. Η φωτιά θα καθαρίσει, θα εξαγνίσει και θα συνθέσει την νέα Σκέψη που θα οδηγεί στην κατανόηση και στην αντίληψη πέρα από τα όρια του χρόνου!!!!

Καλές γιορτές

[Ellaki]

Χρυσουλίτσα

καλές γιορτές

[nondas]

Χρυσούλα

Καλές γιορτές

[Giotoula]

Όμορφο Χρυσουλίτσα μας!!!

Καλές γιορτές!

[Vasoula]

τι όμορφος τρόπος για να μάθουν οι άνθρωποι ότι οι σκέψεις τους δεν είναι αυτές που νομίζουν, αλλά ότι ορίζονται περισσότερο από τα συναισθήματά τους...

Χρυσουλιτσα ευχαρίστησε την Φαντασία Σου εκ μέρους μου
Τα κέρδη από την εταιρία μας, θα τα μοιράσουμε σε όλους τους ανθρώπους, με τον όρο να γίνουν Παιδιά...

[Annoula]

[Δωρουλα]

Χρυσουλιτσα μου!!! τι όμορφο παραμύθι!!

Τα κέρδη από την εταιρία μας, θα τα μοιράσουμε σε όλους τους ανθρώπους, με τον όρο να γίνουν Παιδιά...

Βάσω!!!

[Stefanos]

Χρυσουλίτσα μου
Βασούλα μου