Ίσως κανείς δεν φαντάζεται ότι ο πόλεμος με τις ασπίδες μόνο, γίνεται αιματοχυσία...Δεν διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος, γιατί έμαθε μόνο να τα αποφεύγει, ως προαγωγός του καλού και της ειρήνης και τα εμφάνισε στον κόσμο του, σαν κακό και πόλεμο...
Τι να το κάνω εγώ μετά, να πιστεύω σε έναν θεό πατέρα παντοκράτορα, όταν αυτό που έμαθα από τον πατέρα μου, δεν είναι ίδιο με αυτό που μαθαίνω από τον Θεό μέσα μου...
Είναι μάλλον οδυνηρό να παραδεχτεί κανείς ότι όλα όσα έμαθε ήταν λάθος και να αφεθεί να τα μάθει από την Αρχή…
Το χαρμόσυνο μήνυμα πάντως είναι ότι Μπορεί να το κάνει…
Είναι τόσα πολλά τα λάθη που έχουμε κάνει και δεν τα αντιληφθήκαμε , ούτε μπορέσαμε να διδαχτούμε από αυτά , γιατί μας έμαθαν πως ήταν τα σωστά και τα καλά για την ζωή μας ,Νταννιέλι μου, σε ένα παιδί οκτώ χρόνων, το μόνο που μπορείς να του δείξεις είναι την δική σου Ζωή
Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να μάθουμε στα παιδιά μας είναι να μάθουν να εμπιστεύονται την Ζωή, χωρίς εμάς...
Θεωρώ ότι τούτη η επιλογή και μόνο, σε κάνει να ξέρεις σε ποιόν Δρόμο πατάς εσύ πρώτα...Μετά θα μάθει κι εκείνο...
και τόσες πολλές οι ασπίδες που χρησιμοποιήσαμε για να προφυλαχτούμε , που με τον καιρό
οι ασπίδες έγιναν πανοπλίες μέσα στις οποίες αμέριμνοι και απαθείς ζούμε.
Δεν χρειάζεται να πάω μακρυά ,
μόνο λίγα χρόνια πίσω , για να με δω μέσα στην πανοπλία που έφτιαξα σιγά-σιγά για να αποφύγω ,
να προστατευθώ , να μην πονέσω και πληγωθώ ,
απ' έξω γιαλυστερή μα μέσα φρικτή και ματωμένη , που παρείχε την ψευδαίσθηση ειρήνης , αλλα ήταν πόλεμος ,σκλαβιά και δυστυχία.
Ναι είναι οδυνηρό και δύσκολο να αποδεχθεί κανείς , πως όσα έμαθε ήταν λάθος
και να αποφασίσει να μάθει από την Αρχή ,
αλλα είναι ο μόνος τρόπος αυτός , τόχω δει σε μένα και είναι βιωμένο ,
, να απαλλαχτούμε απο την πανοπλία και να βαδίσουμε τον Δρόμο που
επιλέγουμε με ό,τι αυτός περιέχει και αυτό να το δείξουμε και στα παιδιά μας .
