Υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία μέσα στην οποία ο άνθρωπος αποκτά Συνείδηση του Εαυτού του και φέρνει ξανά αρμονία στην Φύση του, έτσι ώστε να μην χρειάζεται πια να σπάσει τις αλυσίδες για να βιώνει Ελευθερία, αλλά να την βιώνει ακόμα και όταν ζει μέσα στις κοινωνίες, ενόσω οι άλλοι ζουν δεμένοι στο υλικό.
Ο Υλικός Κόσμος δεν είναι εμπόδιο στο να αποκτήσει κανείς Συνείδηση του Εαυτού του, η εξάρτηση του από αυτόν είναι...
Δεν χρειάζεται να αντέξει κανείς να Ζει μέσα σε μη συνειδητούς ανθρώπους, αν Αγαπήσει τους ανθρώπους, χωρίς εξάρτηση από αυτούς.
Δηλαδή αγαπάς ένα ζώο επειδή είναι ελεύθερο ή μπορείς να το αγαπήσεις ακόμα και όταν είναι δεμένο σε στύλο και βασανίζεται από το αφεντικό του? Διαφοροποιείται άραγε η Αγάπη που νιώθεις για όσους είναι ελεύθεροι, από όσους είναι δεσμευμένοι?
Γιατί αν διαφοροποιείται, τότε δεν έχεις Συνείδηση του Εαυτού σου, αλλά απλά θέλεις να τον "χωρέσεις" στον κόσμο και Εκείνος δεν "χωρά" πουθενά...
Πολύ εύκολα φτάνουμε στο σημείο να θέλουμε να ελευθερώσουμε τους ανθρώπους από τις αλυσίδες τους, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι τούτο είναι δική μας ανάγκη και όχι των άλλων πάντα.
Μπορείς να χαϊδεύεις με την ίδια Αγάπη ένα ζώο ελεύθερο και ένα ζώο που το αφεντικό του το έχει δέσει...Και αν πας να ελευθερώσεις το δεμένο ζώο, τότε εκείνο ίσως δεν μπορεί πια να επιβιώσει...Πρέπει να το πάρεις μαζί σου και να το φροντίζεις εσύ ο ίδιος...
Άρα στο τέλος θα βρεθείς με ελεύθερα ζώα που σε ακολουθούν, γιατί δεν έχουν άλλον τρόπο να επιβιώσουν και όχι γιατί ήθελαν να είναι ελεύθερα...Μα τούτο δεν ήταν η ανάγκη σου...Δεν πρέπει να ήταν η ανάγκη σου...
Βασουλα μου..
Ολη η Αληθεια βιωμενη..ξανα και ξανα,γυρω απο στυλους!!
Ειμαι απ’τους ανθρωπους που επαιρνα τον στυλο μαζι μου παντου..να τον φροντιζω να τον γυαλιζω να του παρεχω ασφαλεια..
Κατι που ο ιδιος ο στυλος δεν μου εδωσε ποτε!Παρα μονο την ασφαλεια οτι υπηρχε εκει..
Ολα τα αλλα μονη μου τα εκανα..μονη μου επεφτα,μονη μου σηκωνομουν..και για παν ενδεχομενο,υπηρχε και ενας στυλος να πιαστω βρε αδερφε..
Μα μολις πηγα να πιαστω,ανακαλυψα πως ηταν σαπιος και ξαναεπεσα!
Μα συγνωμη,λεω,ετσι ξερω να πεφτω και μονη μου!Ευχαριστω πολυ..
Μα καποια στιγμη ξερεις γιατι πεφτεις!Καθε φορα που παω να σωσω τον οποιοδηποτε στηλο,ειτε απο εγωισμο,ειτε απο αλαζονεια,λυπηση με μαθηματικη ακριβεια πεφτω κι εγω μαζι!Μονο η Αγαπη δεν χωραει σε τετοιες καταστασεις..
Και αυτο ποναει πολυ..και το ξανακανω!και ποναω ακομη περισσοτερο..Ε φτανει ομως ε?
Ας κανω την αρχη να κοψω τις δικες μου αλυσιδες!!
Και ειναι πραγματικα αστειο οταν το σκεφτομαι..διοτι η Ζωη μου αποδεικνυει σε καθε δυσκολη στιγμη μου,με τη Θεληση μου αφυπνισμενη,οτι εχω ολες τις Δυνατοτητες να Ζησω και να προχωρησω αρπαζοντας τη καθε Ευκαιρια που μου δινεται απλοχερα..και αυτο ειναι Αληθεια!!
.ας δω με ειλικρίνεια τις δικές μου ανάγκες και ας δώσω αγάπη στις σχέσεις μου με τους άλλους άσχετα με το αν είναι ελευθεροι ή είναι δεμένοι στο στύλο....
Λαζαρακο..
Να μπορώ να αγκαλιάζω και τους ελεύθερους και τους δεμένους με την ίδια Αγάπη, ενόσω όμως προχωράω στον Δρόμο μου.
αυτοί που θα έρθουν μαζί μου, σαν συνοδοιπόροι μου, είναι τελικά μόνο οι ελεύθεροι, γιατί οι άλλοι και να θέλουν, δεν θα μπορούν. Εγώ όμως δεν χρειάζεται να απορρίψω κανέναν, ούτε να προτιμήσω κανέναν...Εγώ απλά προχωράω στον Δρόμο μου...
Ετσι Βασουλα μου!!
Παιδακια ολα!!
