ΕΣΥ ΘΑ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΣΟΥ ...ΕΣΥ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ...ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ !!!!!!!
Δεν του έδωσε καμία άλλη πληροφορία.. έτσι έμεινε να κοιτάζει μέσα από τα μάτια της φαντασίας του την αγαπημένη του μαγισσούλα ....Την αγαπούσε .. την λάτρευε την ειχε βασίλισσα της καρδιάς του .. έδεινε για εκείνη την αναπνοή του όλη .. οταν εκείνη δεν μπορούσε να σηκωθεί απο το λουλουδένιο της κρεβάτι .
Τον αγαπούσε πολύ και εκείνη.. ομως έπρεπε να συνεχίσει την πορεία της ... έπρεπε να μαθει.. να διδαχτεί όλα ξόρκια της φυλής της και .αλλες ιστορίες να διηγήτε..έπρεπε να μάθει ολα τα μυστικά της γής.. του νερού.. του μυροδάτου αέρα .. της φωτιάς ...ΕΠΡΕΠΕ ..
Ο περήφανος δράκος ομως πίστευε στη απόλυτη αγάπη . Πίστευε οτι ο αέρας το νέρο τα τραγούδια η φωτιά δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την απόλυτη αγάπη και αφοσίωση ..
Πως μπορεις να δειξεις την πραγματική σοφία αν δεν την βιώσεις ομως ? Ο Εγωιστης Δράκος την κατήχε .. χρόνια τη σπούδαζε ..
Την έμαθε μέσα απο την πλούσια εμπειρία που είχε .. μέσα απο πολέμους με γίγαντες και ξωτικά που ήθελαν να πάρουν τη δύναμη του και να τον σκοτώσουν .. μέσα απο τους μεγάλους του δασκάλους .. αυτά σκεφτόταν και αναπολούσε μονάχος και πληγωμένος μέσα στο δάσος .
Ξαφνικά τη σιωπή του την έσπασε μια μικρή νεράιδα ..την είδε με τη άκρη του ματιού δεν ειναι απο ξακουστό σοι σκέφτικε ... ηταν λίγο λερώμενη απο της λάσπες τα φτερά της ηταν κοκκίνα το δέρμα της σαν λευκό φίλντισι άστραφτε κατω απο το φως της σελήνης ... της άρεσε να παίζει παιχνίδια με τον ανέμο την γή τη θάλασσα...-χμμ μπα δεν ειναι απο την βασιλική οικογένεια αστο καλύτερα ..ειπε ο Εγωιστής δρακος .
Εκείνη δεν εδωσε σημασία στο αυστηρό του ύφος κανονικά δεν θα έπρεπε να μιλήσει σε ενα δράκο της ειχαν πει φοβερές ιστορίες για τους δράκους ..εκείνη ειχε αγαπήσει.. λουλούδια.. δέντρα ..ποτάμια αλλα δράκο ποτέ ..
Δεν θα τον αγαπήσω .. είμαι σίγουρη... ομως μπορώ να του κάνω παρέα .. και ετσι έγινε ηταν αχώριστοι φιλοι ..το πρωι του έκοβε ενα όμορφο μαύρο τριαντάφυλλο και του το πήγαινε γελαστή ..το μεσημέρι του μάζευε το νέκταρ απο τα λουλούδια και τον πότιζε νερό απο την πηγή ... είδε την πληγή του .. έπρεπε λοιπόν να του δώσει λιγο μαγικό φώς για να την κλείσει και το έκανε χωρις να ΣΚΕΦΤΕΙ.. να σκεφτει οτι ενας δρακος δεν γινετε ΠΟΤΕ φίλος με μια νεράιδα ...τα βράδια του διάβαζε παραμύθια .. του χαίδευε τη ράχη του να κοιμηθεί .. εκείνος της τραγουδούσε τα τραγούδια της φυλής του της υποσχόταν οτι θα την παει βόλτα στις φτερούγες του ...οτι θα την προσέχει πάντα ...και ετσι παίζοντας και μιλώντας περνούσαν τα βράδια τους στο μαγεμένο δάσος .
Της άρεσε να τον διασκεδάζει .. ειχε μάθει γκριμάτσες και αστεία απο τον βασιλικό γελοτοποιό του παλατιού .. o δράκος γελούσε με την καρδιά του και σιγά σιγά έκλεινε η πληγή ... ομως τα βράδια ... άνοιγε το μαγικό του κουτί και κοιτούσε τη μαγική του σφαίρα που έκρυβε μεσα ... της μιλούσε τη φιλούσε και εκρύβε το κουτί του κάτω απο τα γαμσά του νύχια ...
Ενα βράδυ η μικρη η νεράιδα κα8όταν κουρασμένη και λυπημένη στο αγαπημένο της Μαύρο τριαντάφυλλο ... και σκεφτόταν .. δεν μπορώ να φυγώ πια .. να πάω στην άλλη άκρη του δάσους να παίξω με τα ποτάμια .. τα λουλούδια ..δεν εχω χρόνο να δίνω φως σε άλλες πληγωμένες ψυχές του δάσους ... τα φτερά μου τα έδωσα στον αγαπημένο δράκο για να κλήσει η πληγή του δεν εχει μείνει κατι αλλό να του δώσω .. πρέπει να φύγω ..
Αλλα ηταν αδύνατο οταν περνούσε απο το μυαλό της ... σκεφτόταν και την θλίψη που θα προκαλούσε στον φίλο της ... έπρεπε να αντέξει λίγο ακόμα .. ομως οσο έμενε τόσο χειρότερα ηταν .. του έλεγε πάντα οτι έπρεπε να σηκωθεί να κλείσει της πληγές του να πιει νερό απο την πηγή της λήθης να ξεχάσει... ομως εκείνος άνοιγε το κουτί του και σιωπούσε ...
Οταν τον ρωτούσε να μάθει τη έκρυβε στο μαγικό κουτί του ..
εκείνος θύμωνε άνοιγε το στόμα του και πετούσε φωτιές .. αποφάσισε να ανοίξει το κουτί του και να μάθει την αλήθεια .. ξέροντας μετα οτι ο Εγωιστής Δράκος θα την τιμωρούσε αυστηρά....ισως και να την σκότωνε ... ομως για την αγάπη ειχε πεθάνει πολλές φορές ... και πάντα απο ψυχές που την ειχαν αγαπήσει και εκείνη .. σημασία ειχε η αλή8εια ... σημασία ειχε να μην πληγώσει άλλες ψυχές χωρις να το ξέρει ... άλλωστε ειχαν κάνει μια συμφωνία... εκείνος θα της έλεγε πάντα την ΑΛΗ8ΕΙΑ και εκείνη θα έμενε οσο χρειαζόταν να κλείσει η ΠΛΗΓΗ του ...
Πήρε βαθιά εισπνοή και το έκανε ...ομως ξέχασε ενα δάκρυ της μέσα στο κουτί του ... ειχε σκεφτεί να φύγει οταν κοιμόταν και θα τα κατάφερνε αλλα οπως σας ειπα ενας Εγωιστής δράκος δεν γίνετε ΦΙΛΟΣ δεν ΑΓΑΠΑ νεράιδες ...
Ανοιξε το στόμα του και έκαψε τα φτερά της .. φυλάκισε τα ξωτικά του δάσους... έδιωξε τις πληγωμένες ψυχές...την έδεσε με μαγικά ... να μην μπορεί να κοιμη8εί .. να μην μπορεί να φάει...να μη μπορει να δει..... την καταραστικε και έβαλε τέσσερα άσχημα κακά πνεύματα να φυλάνε τη φυλακή της ...
Εκεινή δεν φοβήθηκε.. δεν ικέτευσε.. δεν παρακάλεσε περίμενε εκει να ερθει το τέλος και καθε μερα το μαγικό της φως μεγάλωνε ... μέχρι που έγινε μια εκτιφλωτική δεσμίδα λευκού φωτός και περάσε μέσα απο τα κάγκελα της φυλακής ...ηταν ΕΛΕΥΘΕΡΗ πια ...
ΤΕΛΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=Uq5cpGZV76A" onclick="window.open(this.href);return false;
