ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ...

[Vasoula]

Ίσως μας λείπει ο Έρωτας…ο βαθύς και απόλυτος για τον Άνθρωπο και έτσι δεν μπορούμε να βρούμε τον Δρόμο της Αγάπης για να υπερβαίνουμε το «εγώ» και του μηχανισμούς του…
Παλεύουν στην Ζωή τούτοι οι χαρακτήρες μας...


Πίσω από τον ανθρώπινο χαρακτήρα, υπάρχει ένα σύμπλεγμα του "εγώ" που του δημιουργεί συνεχώς αντιδράσεις μέσα και έξω, γιατί η προσωπικότητα προσπαθεί να προστατέψει τα τραυματισμένα μέρη και γίνεται σκληρή σαν τον γύψο, που προστατεύει ένα σπασμένο κόκαλο...Είναι τόσο ισχυρός αυτός ο μηχανισμός της θεραπείας, που μετά δεν μπορεί εύκολα κανείς να σπάσει το γύψο, ακόμα και όταν το κόκαλο είναι πια υγιές...Φοβάσαι ότι αν βγει τούτος ο γύψος, το κόκαλο πάλι θα πονάει και έτσι τον διατηρείς εις βάρος του υπόλοιπου οργανισμού σου (εις βάρος του υπόλοιπου Εαυτού σου δηλαδή).

Χρειάζεται πρώτα να βεβαιωθείς ότι τελικά αυτό που σε βλάπτει πια είναι μια φαντασίωση ενός σπασμένου κόκαλου και του πόνου που έχεις σαν ανάμνηση από αυτόν τον τραυματισμό και ο φόβος του αναμνηστικού πόνου, σε κάνει να διατηρείς τον γύψο σαν μια μόνιμη προστασία, που δεν την έχεις ανάγκη, αντίθετα σε δυσκολεύει στην λειτουργία της Ζωής σου...

Όταν έχεις μάθει έναν τρόπο θεραπείας που σου έφερε κάποτε μια προσωρινή ανακούφιση, τότε τον κάνεις τρόπο ζωής...

το "κάποτε" σηματοδοτεί τα χρόνια της αθωότητάς μας, τότε που δεν είχαμε καμία δυνατότητα να βρούμε τρόπους προστασίας, και έτσι θάψαμε την παιδικότητα πίσω από το "εγώ" για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε...
Αν όλη η αθωότητα θαφτεί πίσω από το "εγώ" τότε δεν υπάρχει τέλος στον φόβο για έναν άνθρωπο...Παρ' όλα αυτά, είναι σίγουρο, ότι ο Άνθρωπος δεν είναι αυτός ο ανθρώπινος χαρακτήρας που ζει μέσα στην ζωή μας...Δεν είναι αυτός ο κακός, άπληστος, αχόρταγος, ανήλεος, ντροπιασμένος και φοβισμένος, ο οργισμένος και αναίσθητος χαρακτήρας που συναντάμε έξω μας και μέσα μας…

Ο γύψος έπαιξε κάποτε τον ρόλο του...Ήταν αναγκαίος ίσως γιατί χωρίς την νόηση το παιδί, θα ήταν απολύτως αδύνατον να επιβιώσει μέχρι τέλους, λόγω των τραυμάτων της αθωότητας και της ψυχής του...

Το παιδί μαθαίνει να προστατεύεται από τον πνευματικό, νοητικό και συναισθηματικό, ενίοτε και σωματικό, βιασμό, που βιώνει τα χρόνια της αθωότητάς του…Μαθαίνει να αναπτύσσει ένα «εγώ» που συνεχώς αμύνεται και υποτάσσεται…Δεν έχει άλλον τρόπο για να προστατευθεί…
Σαν ενήλικας μπορεί όμως πια και να επιτεθεί, για να προστατευθεί…
Μπορεί να καταδείξει, να επικρίνει, να δολοφονήσει, να βρίσει, να σκοτώσει, να αρπάξει, να κυριεύσει, απλά γιατί δεν ξέρει άλλον τρόπο ζωής, έχοντας μάθει να ζει ανάμεσα σε «θηρία», που πρέπει να εξοντώσει, πριν τον εξοντώσουν…

Σε ποια Ψυχή αρέσουν όλα τούτα?

Ο εξουσιαστής δεν θα υπήρχε σαν χαρακτήρας της Ζωής, αν δεν υπήρχαν εκείνοι που είναι έτοιμοι να εξουσιαστούν…

Δεν έχει σημασία από ποιόν και πως ονομάζεται…Μπορεί να ονομάζεται ακόμα και «θεός»…

Σημασία έχει να αντιληφθούμε το θέατρο, για να μην παίζουμε τους ρόλους μας…Γιατί τούτο το «χειροκρότημα» που περιμένουμε, τελικά πονάει σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε προλάβει να νιώσουμε, από τις λανθασμένες φιλοδοξίες μας…

Και ενόσω η Ζωή προχωράει, οι περισσότεροι μένουμε απ’ έξω να την πολεμάμε, για να ικανοποιήσουμε μια μικρής διάρκειας δικαίωση…
Οπότε και αν έρθει, τελικά…

Η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι μέχρι σήμερα δεν ήρθε ποτέ…
Η Ειρήνη δεν θα βιωθεί ποτέ μέσα στο θέατρο, ποτέ μέσα σε ακροατήριο…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Danielli]

Η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι μέχρι σήμερα δεν ήρθε ποτέ…
Η Ειρήνη δεν θα βιωθεί ποτέ μέσα στο θέατρο, ποτέ μέσα σε ακροατήριο…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Ταρούλα]

[konstantinos s.]

Χρειάζεται πρώτα να βεβαιωθείς ότι τελικά αυτό που σε βλάπτει πια είναι μια φαντασίωση ενός σπασμένου κόκαλου και του πόνου που έχεις σαν ανάμνηση από αυτόν τον τραυματισμό και ο φόβος του αναμνηστικού πόνου, σε κάνει να διατηρείς τον γύψο σαν μια μόνιμη προστασία, που δεν την έχεις ανάγκη, αντίθετα σε δυσκολεύει στην λειτουργία της Ζωής σου...

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Ταρούλα]

Σημασία έχει να αντιληφθούμε το θέατρο, για να μην παίζουμε τους ρόλους μας…Γιατί τούτο το «χειροκρότημα» που περιμένουμε, τελικά πονάει σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε προλάβει να νιώσουμε, από τις λανθασμένες φιλοδοξίες μας…

[elenaki]

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Λιζούλα]

Η Ειρήνη δεν θα βιωθεί ποτέ μέσα στο θέατρο, ποτέ μέσα σε ακροατήριο…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Fotinoula]

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Annoula]

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Ελενίτσα]

Η Ειρήνη δεν θα βιωθεί ποτέ μέσα στο θέατρο, ποτέ μέσα σε ακροατήριο…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Δωρουλα]

Σημασία έχει να αντιληφθούμε το θέατρο, για να μην παίζουμε τους ρόλους μας…Γιατί τούτο το «χειροκρότημα» που περιμένουμε, τελικά πονάει σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε προλάβει να νιώσουμε, από τις λανθασμένες φιλοδοξίες μας…

Και ενόσω η Ζωή προχωράει, οι περισσότεροι μένουμε απ’ έξω να την πολεμάμε, για να ικανοποιήσουμε μια μικρής διάρκειας δικαίωση…
Οπότε και αν έρθει, τελικά…

Η ιστορία της ανθρωπότητας δείχνει ότι μέχρι σήμερα δεν ήρθε ποτέ…
Η Ειρήνη δεν θα βιωθεί ποτέ μέσα στο θέατρο, ποτέ μέσα σε ακροατήριο…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[ΙΩΑΝΝΑ]

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Giotoula]

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[VasilisM]

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…

[Βικούλα]

Σημασία έχει να αντιληφθούμε το θέατρο, για να μην παίζουμε τους ρόλους μας…Γιατί τούτο το «χειροκρότημα» που περιμένουμε, τελικά πονάει σε ένα επίπεδο που δεν έχουμε προλάβει να νιώσουμε, από τις λανθασμένες φιλοδοξίες μας…

Η Ειρήνη είναι μια μοναχική κατάσταση Έρωτα…
Χωρίς φώτα, χωρίς σκηνές και κουστούμια και κυρίως χωρίς θεατές…
Είσαι Εσύ και ο Θεός…

Όλα αλλάζουν, αν εκεί που σου τοποθέτησαν τα βάρη, εσύ αφήσεις τις φτερούγες σου να ξεπροβάλλουν για να σε ανυψώσουν προς την αθωότητα σου…