Όσο λοιπόν υπάρχει στον νου ο κριτής, θα υπάρχει και ο υποκριτής...
Είναι μια Αλήθεια του Σύμπαντος τούτη...
Για να εμπιστευθεί η Καρδιά και να ανοίξει χρειάζεται να βιώνεις μέσα σου την δημιουργική Σιωπή.
Να μπορείς να μην έχεις σκέψεις είναι ο υπέρτατος Στόχος της ανοιχτής και ανεπιφύλακτης καρδιάς που μπορεί να εκφράζει την Σοφία της.
Όταν λοιπόν, κυριαρχεί ο νους, η καρδιά προστατεύεται από την αλαζονεία του να νομίζει πάντα ότι είναι κάτι καλύτερο ή χειρότερο από τους άλλους...Κλείνει και σε αφήνει χωρίς την ευαισθησία της Αγάπης και την Σοφία της ενσυναίσθησης...
ο άνθρωπος είναι πάντα το τρυφερό και προστατευόμενο μέρος της Συνειδητότητάς μας, τον προσέχουμε και τον αγαπάμε σαν τον Εαυτό μας, γιατί είμαστε σε θέση να νιώθουμε τον Θεό σε όλους τους ανθρώπους ή…
Ο άνθρωπος είναι αυτός που πάντα πρέπει να προσέχουμε, μην μας την φέρει…
Τι χάνουμε, τι κερδίζουμε με την καχυποψία είναι κάτι που αξιολογεί ο καθένας μόνος του, ανάλογα με τους Στόχους του και τον Κόσμο μέσα στον οποίο Θέλει να Ζει…
Όπου είναι ο Εαυτός μας είναι και ο Θεός και όπου είναι ο Θεός είναι όλα....
Άραγε η Εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας, είναι ένας Στόχος?
Ο άνθρωπος είναι πάντα το τρυφερό και προστατευόμενο μέρος της Συνειδητότητάς μας, τον προσέχουμε και τον αγαπάμε σαν τον Εαυτό μας, γιατί είμαστε σε θέση να νιώθουμε τον Θεό σε όλους τους ανθρώπους ή…
Πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι όλα γεννήθηκαν για εσένα και εσύ γεννήθηκες για όλα, χωρίς να είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, αλλά να νιώθεις σαν κέντρο σου το Σύμπαν...
Για να εμπιστευθεί η Καρδιά και να ανοίξει χρειάζεται να βιώνεις μέσα σου την δημιουργική Σιωπή.
Να μπορείς να μην έχεις σκέψεις είναι ο υπέρτατος Στόχος της ανοιχτής και ανεπιφύλακτης καρδιάς που μπορεί να εκφράζει την Σοφία της.
Όταν γνωρίζουμε τους Στόχους μας, αγωνιζόμαστε γι' αυτούς...
Άραγε η Εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας, είναι ένας Στόχος?
Ο άνθρωπος είναι πάντα το τρυφερό και προστατευόμενο μέρος της Συνειδητότητάς μας, τον προσέχουμε και τον αγαπάμε σαν τον Εαυτό μας, γιατί είμαστε σε θέση να νιώθουμε τον Θεό σε όλους τους ανθρώπους ή…
Ο άνθρωπος είναι αυτός που πάντα πρέπει να προσέχουμε, μην μας την φέρει…
Τι χάνουμε, τι κερδίζουμε με την καχυποψία είναι κάτι που αξιολογεί ο καθένας μόνος του, ανάλογα με τους Στόχους του και τον Κόσμο μέσα στον οποίο Θέλει να Ζει…
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.
Vaso έγραψε:
Μήπως όμως ποτέ δεν είχαμε εμπιστοσύνη, γιατί εκπαιδευθήκαμε να είμαστε καχύποπτοι? Είναι μια κληρονομιά τούτη που περνάει από γενιά σε γενιά, το έχω δει να συμβαίνει διαρκώς και διαρκώς, καθιερώνοντας την ερμηνεία της καχυποψίας σε μια πιο επιφανειακή οπτική της διάκρισης…
Όχι φυσικά…η καχυποψία δεν είναι διάκριση, είναι επιφυλακή για να μην στην φέρουν…
Όσο λοιπόν υπάρχει στον νου ο κριτής, θα υπάρχει και ο υποκριτής...
Είναι μια Αλήθεια του Σύμπαντος τούτη...
Όταν λοιπόν, κυριαρχεί ο νους, η καρδιά προστατεύεται από την αλαζονεία του να νομίζει πάντα ότι είναι κάτι καλύτερο ή χειρότερο από τους άλλους...Κλείνει και σε αφήνει χωρίς την ευαισθησία της Αγάπης και την Σοφία της ενσυναίσθησης...
Όταν γνωρίζουμε τους Στόχους μας, αγωνιζόμαστε γι' αυτούς...
Άραγε η Εμπιστοσύνη στον Εαυτό μας, είναι ένας Στόχος?
Ο άνθρωπος είναι πάντα το τρυφερό και προστατευόμενο μέρος της Συνειδητότητάς μας, τον προσέχουμε και τον αγαπάμε σαν τον Εαυτό μας, γιατί είμαστε σε θέση να νιώθουμε τον Θεό σε όλους τους ανθρώπους ή…
Ο άνθρωπος είναι αυτός που πάντα πρέπει να προσέχουμε, μην μας την φέρει…
Τι χάνουμε, τι κερδίζουμε με την καχυποψία είναι κάτι που αξιολογεί ο καθένας μόνος του, ανάλογα με τους Στόχους του και τον Κόσμο μέσα στον οποίο Θέλει να Ζει…
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Γι' αυτό που πολεμάς είναι μόνο η εξέλιξή σου...Εκεί στον κάθετο άξονα...γιατί όταν αυτός ολοκληρωθεί, ο πόλεμος μετά, στον οριζόντιο, γίνεται αρμονία, ειρήνη και πληρότητα
__________________________________________________________
Πολέμα και Οραματίσου
Βασούλα έγραψε:Για να εμπιστευθεί η Καρδιά και να ανοίξει χρειάζεται να βιώνεις μέσα σου την δημιουργική Σιωπή.
Να μπορείς να μην έχεις σκέψεις είναι ο υπέρτατος Στόχος της ανοιχτής και ανεπιφύλακτης καρδιάς που μπορεί να εκφράζει την Σοφία της.
Βασούλα μου
Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου