ΕΝΤΕΜ 1Η ΕΝΟΤΗΤΑ

[CHRYSSOULA]

ΕΝΤΕΜ
(1η ενότητα)

Μια φορά και ένα καιρό στα περίχωρα μιας μεγάλης πολιτείας βρισκόταν ένα μικρό σπιτάκι. Σε αυτό ζούσε η Εβόρα με την κόρη της την Χρισεντίνα που ήταν 8 χρονών. Ο άνδρας της Εβόρας ήταν ναυτικός και ταξίδευε συχνά. Κάποτε το καράβι του έπεσε σε σφοδρή ανεμοθύελλα και χάθηκε. Όμως ούτε το καράβι ούτε κάποιος από το πλήρωμα βρέθηκαν ποτέ. Λες και ο άνεμος τους τράβηξε πολύ μακριά, γιατί αν είχαν παρασυρθεί από τα κύματα ή είχαν πνιγεί σίγουρα κάτι θα είχε βρεθεί, που να βεβαιώνει τον χαμό τους.

Η Εβόρα έφτιαχνε διάφορα πήλινα σκεύη όπως βάζα, πιάτα, ποτήρια, κηροπήγια και τα πουλούσε στην αγορά, για να ζήσουν. Η κόρη της, επειδή της άρεσε να ζωγραφίζει, σχεδίαζε όμορφα σχέδια επάνω στα πήλινα δοχεία, που εκείνη έφτιαχνε, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο σε κάθε πήλινο μια διαφορετική μορφή. Τα σκεύη είχαν μεγάλη ζήτηση και έτσι από τα χρήματα που έπαιρναν κατάφερναν να εξασφαλίζουν τα αναγκαία.

Η Χρισεντίνα, όταν δεν είχε σχολείο, της άρεσε να πηγαίνει στον κοντινό λιβάδι και να μαζεύει όλων των ειδών τα λουλούδια που εύρισκε εκεί. Τα χρώματα τους αλλά και οι μυρωδιές τους την μάγευαν και της έδιναν έμπνευση για τα σχέδια που ζωγράφιζε.

Ένα πρωινό μετά το σχολείο της αποφάσισε να περπατήσει για λίγο μέσα στο αγαπημένο της λιβάδι προτού επιστρέψει σπίτι της. Καθώς έσκυψε να μαζέψει ένα αγριολούλουδο είδε κάτι να γλιστράει ανάμεσα στα χόρτα. Η μητέρα της συχνά της έλεγε, ότι έπρεπε να περιορίσει τις βόλτες της στους αγρούς, γιατί εκεί μαζευόντουσαν αλεπούδες, αρουραίοι, φίδια και θα μπορούσε να πάθει κάποιο κακό.
Της τόνιζε, ότι ήταν το μοναδικό πλάσμα που της είχε απομείνει και αν πάθαινε κάτι και την έχανε, θα πέθαινε και αυτή.
Η Χρισεντίνα έμεινε ακίνητη και κοίταζε να δει τι ήταν αυτό που είχε κινηθεί ανάμεσα στα χόρτα. Σκεφτόταν, ότι αν ήταν κάποιο ζώο του αγρού και αυτή έκανε κάποια απότομη κίνηση, σίγουρα θα της ορμούσε.
Τότε είδε μια μουσούδα να ξεπροβάλει μέσα από τα χόρτα και δύο μεγάλα λαμπερά μάτια να την κοιτάζουν. Το ζώο είχε πυκνό καστανό τρίχωμα και μια μεγάλη φουντωτή ουρά.
«Αλεπού» σκέφθηκε η Χρισεντίνα. Ίσως πεινάει και ψάχνει για τροφή ξανασκέφθηκε.
Τότε με αργή κίνηση έβγαλε από την μπροστινή θήκη της σάκα της το σάντουιτς με κοτόπουλο που της είχε φτιάξει η μητέρα της και το πέταξε στο ζώο. Εκείνο το άρπαξε και χάθηκε τρέχοντας.
Η Χρισεντίνα γύρισε σπίτι της και δεν ανέφερε τίποτα στην μητέρα της, γιατί εκείνη θα ανησυχούσε πολύ και δεν θα της επέτρεπε να πάει ξανά στον αγρό.
Όμως εκείνο το μέρος είχε κάτι που της έφτιαχνε την διάθεση κάθε φορά που ένοιωθε λυπημένη. Ο πατέρας της, όταν έμενε μαζί τους, συνήθιζε να την πηγαίνει εκεί και να της μιλά ώρες για την φύση. Της μίλαγε για την Γη και την Θάλασσα. Της έλεγε όμορφες ιστορίες για νεράιδες που ζούσαν στα λιβάδια και για γοργόνες που κολυμπούσαν στην θάλασσα. Η Χρισεντίνα τον άκουγε μαγεμένη, γιατί όλος αυτός ο κόσμος έμοιαζε παραμυθένιος για αυτήν.

Μια Κυριακή σηκώθηκε πολύ πρωί, προτού ξυπνήσει η μητέρα της, και αποφάσισε να πάει πάλι στον αγρό παίρνοντας μερικά τρόφιμα μαζί της καθώς και κάποια πράγματα όπως σκοινί, μαχαίρι, σπίρτα που ίσως της χρησίμευαν. Ξαφνιαζόταν που δεν φοβόταν καθόλου παρά τις προειδοποιήσεις της μητέρας της, αλλά αντίθετα ένοιωθε, ότι όλα αυτά έμοιαζαν με αληθινή περιπέτεια που λαχταρούσε να ζήσει, έστω και με κίνδυνο της ζωής της.
Καταλάβαινε πολύ καλά τον πατέρα της που λάτρευε την περιπέτεια και την θάλασσα ακόμα και αν εκείνη δεν τον είχε τώρα πια κοντά της.

Έτσι βρέθηκε να περπατάει πολύ προσεκτικά στο ίδιο μέρος που είχε συναντήσει την μικρή αλεπού. Λες να έλθει πάλι αναρωτιόταν; Όλα γύρω φαινόντουσαν όμως ήρεμα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Κάθισε σε μια στρογγυλή πέτρα και έβγαλε να φάει το κολατσιό που είχε πάρει μαζί της. Τότε άκουσε και πάλι θόρυβο και εμφανίστηκε μπροστά της το μικρό ζώο.

Α! Ήλθε πάλι για φαγητό σκέφθηκε το κορίτσι και κόβοντας μια μπουκιά από το ψωμί με τυρί που είχε μαζί της άπλωσε το χέρι της προς το ζώο.
Εκείνο όμως δίσταζε να πλησιάσει.
Τότε παρατήρησε η Χρισεντίνα, ότι η αλεπού ήταν χτυπημένη στο ένα πόδι και κούτσαινε. Κατάλαβε, ότι δεν μπορούσε να τρέξει για να βρει αλλού τροφή και είχε περιοριστεί στον αγρό όπου εκεί υπήρχαν αγριοπούλια και ίσως κατάφερνε να πιάσει κανένα.
Το κορίτσι έκανε νόημα στην αλεπού να πλησιάσει κοντά της. Το ζώο σαν να κατάλαβε, ότι δεν διέτρεχε κίνδυνο, πλησίασε και της άπλωσε το πόδι του.
Η Χρυσεντίνα έπιασε το ποδαράκι του ζώου και το έπλυνε με λίγο νερό. Μετά έκοψε 2 κλαδιά με το μαχαίρι, τα έβαλε ανάμεσα στο κτυπημένο πόδι και τα έδεσε με το σκοινί., φτιάχνοντας ένα πρόχειρο δέσιμο. Παρατήρησε, τότε ότι υπήρχε μια μεγάλη μαύρη βούλα στο τρίχωμα του ποδιού που ήταν κτυπημένο. Έχω και εγώ μια ελιά στο πόδι της είπε χαϊδευτικά Μετά έδωσε στο ζώο να φάει και να πιεί από τις προμήθειες που είχε πάρει μαζί της και του έφτιαξε μια πρόχειρη φωλιά από φύλλα για να κοιμάται. Την επόμενη ημέρα η Χρισεντίνα ρώτησε κάποιον έμπορο στην πόλη, που είχε ζώα, πως θεράπευε τα χτυπήματα και τα σπασίματα στα πόδια των ζωντανών, γιατί, όπως του εξήγησε, είχε βρει μια γατούλα στο δρόμο με χτυπημένο πόδι και ήθελε να την βοηθήσει.
Εκείνος της έδωσε κάποιες αλοιφές αλλά της διευκρίνισε, ότι αν ήταν σπάσιμο μόνο ο κτηνίατρος της περιοχής θα μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό.
Έτσι η Χρισεντίνα πήγαινε κάθε πρωί και άλειφε το ποδαράκι της αλεπούς με την αλοιφή για να θρέψει το κτύπημα και την τάιζε για να δυναμώσει.
Αυτό κράτησε για δύο εβδομάδες. Όταν όμως πήγε την τρίτη εβδομάδα να δει το ζώο η πρόχειρη φωλιά που του είχε φτιάξει ήταν άδεια και εκείνο ήταν άφαντο.
Η Χρισεντίνα ένοιωσε ανησυχία, γιατί σκέφθηκε, ότι ίσως κάποιος περαστικός είχε βρει το ζώο και το είχε αρπάξει για την γούνα του, που πουλιόταν ακριβά.
Ενώ σκεφτόταν διάφορες εκδοχές άκουσε ένα ελαφρύ θόρυβο και ξαφνικά πρόβαλε μπροστά της η μικρή αλεπού. Το πόδι της είχε θεραπευτεί και περπατούσε κανονικά. Α! Με τρόμαξες της είπε γλυκά το κορίτσι. Βλέπω, ότι είσαι καλά και μπορείς πια να τρέξεις της είπε δείχνοντας το πόδι της.



Το ζώο σαν να κατάλαβε σηκώθηκε στα δύο του πόδια και της έκανε νόημα να την ακολουθήσει. Η Χρισεντίνα απόρησε νομίζοντας, ότι δεν κατάλαβε καλά, αλλά το ζώο τράβηξε προς μια κατεύθυνση σταματώντας συχνά και κοιτώντας πίσω για να βλέπει αν το ακολουθούσε.
Η Χρισεντίνα το ακολουθούσε αλλά πρόσεξε, ότι είχαν απομακρυνθεί αρκετά από την κατοικημένη περιοχή που έμενε και τραβούσαν για την άλλη άκρη της πόλης.
Εδώ δεν ήταν πια ο γνώριμος αγρός με τα λουλούδια και τα αγριοπούλια αλλά μια εντελώς άγνωστη περιοχή. Η Χρισεντίνα ένοιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος. Πρέπει να γυρίσω πίσω σκέφθηκε. Έχω αργήσει πολύ και η μητέρα μου θα ανησυχεί.
Τότε η αλεπού πήδηξε σε ένα πεζούλι επάνω στον δρόμο και της έδειξε με το πόδι προς τα κάτω. Σκύβοντας είδε μια μεγάλη λίμνη με πράσινα νερά και μια ξύλινη γέφυρα.
Ποτέ δεν είχε δει λίμνη μέχρι τώρα, ούτε γνώριζε καν για την ύπαρξη της, γιατί ούτε η μητέρα της ούτε κάποιος συμπολίτης τους είχε αναφέρει κάτι για αυτήν
Πόσο θα ήθελε να την δει από κοντά. Αλλά φαινόταν τόσο μακριά που θα ήθελε ημέρες για να φθάσει
Έτσι αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι της και ίσως εύρισκε κάποιο τρόπο για να πάει εκεί κάποια άλλη φορά
Φεύγοντας το κορίτσι είδε την αλεπού να την κοιτάζει λυπημένα και να χάνεται στους γύρω θάμνους.
Όταν έφθασε σπίτι η Χρισεντίνα η Εβόρα ήταν ανάστατη. Την έσφιξε στην αγκαλιά της και την ρώτησε γεμάτη αγωνία. «Που χάθηκες; Λείπεις ώρες και ήμουν έτοιμη να ζητήσω βοήθεια».

Η Χρισεντίνα της τα διηγήθηκε όλα και η μητέρα της κόντεψε να λιποθυμήσει που η μονάκριβη θυγατέρα της είχε κάνει τέτοια απερισκεψία.

«Είναι ποτέ δυνατόν να ακολούθησες ένα ζώο;; της είπε Αυτό από την φύση του έχει μάθει να αμύνεται. Εσύ τι θα έκανες αν πεταγόταν μπροστά σου ένα μεγαλύτερο;; Ποιος θα σε βοηθούσε στην ερημιά;;»
«Για την λίμνη δεν σου έχω πει τίποτα, γιατί έχω ακούσει να αναφέρονται παράξενα πράγματα για αυτήν. Λέγεται, ότι όποιος περάσει την γέφυρα από την μια άκρη στην άλλη χάνει τα λογικά του, γιατί μπαίνει σε έναν αλλόκοτο κόσμο. «Θυμάσαι τον γέρο Μαϊλό που τον έχουν όλοι για τρελό στην πόλη;; Αυτός, λέγεται από τους παλιότερους, ότι πέρασε την γέφυρα κάποτε και όταν γύρισε πίσω, του είχε σαλέψει του δύστυχου από όσα είχε δει εκεί.»
«Υποσχέσου μου, ότι θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά και δεν θα απομακρυνθείς ποτέ ξανά από την πόλη».
Η Χρισεντίνα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της αλλά όταν έπεσε να κοιμηθεί χιλιάδες σκέψεις γύριζαν στο μυαλό της. Η μητέρα της φοβόταν υπερβολικά για την ζωή της και αν μπορούσε θα την κλείδωνε μέσα στο σπίτι για να την προστατέψει. Θυμόταν, ότι και για τον πατέρα της ανησυχούσε πολύ και του έλεγε να αλλάξει δουλειά. Όμως εκείνος δεν μπορούσε να ζήσει μια ήρεμη ζωή. Ζούσε για την κάθε στιγμή και την αλλαγή που έφερνε. Έτσι και εκείνη. Της φαινόταν, ότι μια ζωή τακτοποιημένη, όπως την ήθελε η Εβόρα, ήταν καταδίκη για αυτήν.
Με αυτές τις σκέψεις αποκοιμήθηκε.

Οι επόμενες ημέρες κύλησαν ήρεμα και η Χρυσεντίνα είχε αρχίσει να ξεχνά και την αλεπού και την λίμνη με τα πράσινα νερά.

Πλησίαζε όμως η καιρός που θα γινόταν το μεγάλο παζάρι στην πόλη τους και αυτό ήταν ένα αρκετά σημαντικό γεγονός για όλους τους κατοίκους, γιατί ερχόντουσαν έμποροι από τις γειτονικές περιοχές με παραγγελίες αλλά και για αγορές διαφόρων τοπικών προϊόντων και αυτό έδινε ζωή αλλά και οικονομικούς πόρους σε όλη την περιοχή.
Η Εβόρα είχε ετοιμάσει αρκετά πήλινα και η Χρισεντίνα είχε φτιάξει πανέμορφα σχέδια επάνω σε αυτά.
΄Έτσι όταν ήλθε ο καθορισμένος χρόνος έστησαν τον πάγκο τους μαζί με όσους είχαν διάφορα είδη για πούλημα και περίμεναν να δουν αν τα πήλινα τους θα είχαν ανταπόκριση από τους εμπόρους των γειτονικών περιοχών. Αν κατάφερναν να πουλήσουν κάποια, σκεφτόταν με ελπίδα η Εβόρα, θα ήταν μια αληθινή ανάσα για τα οικονομικά τους
Τότε πλησίασε τον πάγκο τους ένας καλοντυμένος άνδρας μέσης ηλικίας με μακριά γκρίζα γένια και άρχισε να περιεργάζεται προσεκτικά τα πήλινα. Αφού τα κοίταξε αρκετή ώρα ρώτησε την Εβόρα αν τα ζωγράφιζε μόνη της. Εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της και έδειξε την κόρη της που ήταν δίπλα της.
Ο άνδρας στράφηκε στην Χρυσεντίνα και την ρώτησε από που είχε δει τα σχέδια που είχε ζωγραφίσει. Τα περισσότερα ήταν γεωμετρικά με κύκλους τον ένα μέσα στον άλλο σαν ένα συνεχόμενο λουλούδι και είχαν διαφορετικά χρώματα.
Το κορίτσι χαμήλωσε τα μάτια και είπε, ότι τα έβλεπε με την φαντασία της.
Ο άνδρας έμεινε για λίγο σιωπηλός και μετά στράφηκε στην Εβόρα.
Τα αγοράζω όλα της είπε.!!! Θέλω όμως να μου φτιάξεις και άλλη μια σειρά από αυτά τα πήλινα βάζα. Δεν θα τα πάρω τώρα μαζί μου αλλά θα μου τα φέρεις όλα εσύ στην γειτονική πολιτεία, όταν θα τα έχεις έτοιμα. Θα σου πληρώσω και την μεταφορά τους.
Ο άνδρας έβγαλε πολλά χρήματα και τα έδωσε στην Εβόρα δίνοντας της και μια κάρτα με μια διεύθυνση. Η Εβόρα τα έχασε. Ποτέ δεν είχε δει τόσα πολλά χρήματα μαζεμένα. Ψέλλισε δειλά, ότι ήταν πάρα πολλά αλλά ο άνδρας χωρίς να πει τίποτα παραπάνω απομακρύνθηκε από τον πάγκο τους.

Από την επόμενη ημέρα η Εβόρα έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά για να φτιάξει την παραγγελία που είχε πάρει. Όταν τα πήλινα ήταν έτοιμα, συνεννοήθηκε με κάποιον που είχε φορτηγό και έκανε μεταφορές, να τα μεταφέρουν στην διεύθυνση που της είχε δώσει ο άνδρας. Θα πήγαινε και εκείνη μαζί του, ώστε να προσέχει μη σπάσουν στον δρόμο. Ήθελε να αφήσει την Χρυσεντίνα σε μια γειτόνισσα για να την προσέχει μέχρι να γυρίσει αλλά το κορίτσι ούτε ήθελε να ακούσει κάτι τέτοιο. Θα πήγαινε οπωσδήποτε μαζί της, γιατί ήταν μια ευκαιρία να δει ένα νέο τόπο εκτός από την πόλη τους.

Όταν όλα ήταν έτοιμα ξεκίνησαν με το φορτηγό για την γειτονική πόλη.

Αφού είχαν προχωρήσει κάμποσο, ο οδηγός παρατήρησε, ότι ο δρόμος κοβόταν παρακάτω από κάτι μεγάλους βράχους που είχαν πέσει από το διπλανό βουνό.
Περίεργο μονολόγησε. Την προηγούμενη εβδομάδα που πέρασα από εδώ ο δρόμος ήταν καθαρός και δεν έβρεξε καθόλου μέχρι σήμερα. Πως στην ευχή έπεσαν αυτοί οι βράχοι αναρωτήθηκε.; Κατέβηκε από το φορτηγό, για να δει εάν θα μπορούσε να τους μετακινήσει αλλά οι βράχοι ήταν ασήκωτοι. Ανέβηκε πάλι επάνω και είπε στην Εβόρα, ότι δυστυχώς θα έπρεπε να αλλάξουν πορεία και να πάνε από άλλο δρόμο, γιατί αυτός ήταν αποκλεισμένος από τους βράχους.
Έτσι γύρισε προς τα πίσω και ακολούθησε διαφορετική διαδρομή.
Ενώ οδηγούσε είδε, ότι πυκνά σύννεφα είχαν αρχίσει να μαζεύονται στον ουρανό. Το πάει για μπόρα είπε φωνακτά. Ήταν φθινόπωρο και οι μπόρες αυτή την εποχή ήταν δυνατές . Ας ελπίσουμε ψιθύρισε, ότι δεν θα κρατήσει πολύ.!!!
Πραγματικά σε λίγο άρχισε να αστράφτει και να βροντά και ξέσπασε δυνατή νεροποντή που σχεδόν δεν τον άφηνε να προχωρήσει.
Ο οδηγός δεν ήξερε τι να υποθέσει. Όταν ξεκινήσαμε ήταν χαρά Θεού και τώρα έχει σχεδόν σκοτεινιάσει και ο δρόμος μόλις που φαίνεται.
Εκείνη την στιγμή έπεσε ένας κεραυνός και μια αλεπού πετάχτηκε μπροστά στο φορτηγό. Εκείνος έστριψε το τιμόνι για να αποφύγει το ζώο και το φορτηγό γλίστρησε επάνω στα νερά ξεφεύγοντας από τον δρόμο και κατηφορίζοντας προς τα κάτω μέσα σε ένα μικρό μονοπάτι. Ο οδηγός προσπαθούσε να ελέγξει την κατηφόρα όταν ένα κούτσουρο από ένα κορμό που είχε πέσει κάτω, έκοψε την φόρα και το φορτηγό σταμάτησε.
Βγήκαν όλοι έξω έντρομοι αλλά ευτυχώς κανείς δεν είχε πάθει τίποτα. Όμως τα κεραμικά από το δυνατό τράνταγμα άλλα είχαν σπάσει και άλλα είχαν ραγίσει.
Δοξάζω τον Θεό που δεν πάθαμε κάτι είπε η Εβόρα, όμως δεν μπορώ να παραδώσω την παραγγελία έτσι που έγινε. Πρέπει να επιστρέψουμε στην πόλη και όταν ετοιμάσω την καινούργια θα ξαναπάμε.
Η βροχή είχε εντωμεταξύ σταματήσει και ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Ο οδηγός έψαχνε να βρει τρόπο για να μετακινήσει το φορτηγό ενώ η Χρισεντίνα είδε, ότι η αλεπού που είχε βρεθεί στο δρόμο τους ήταν κοντά τους. Τότε είδε την μαύρη βούλα που είχε στο πόδι της. Μα αυτή είναι η δική μου αλεπού σκέφθηκε αμέσως η μικρή.
Τότε ακούστηκε ένας σιγανός θόρυβος σαν ένα κύμα που έσκαγε κάπου.
Μαμά, πάω λίγο πιο κάτω να μαζέψω το τσαντάκι που μου έπεσε από την κατρακύλα είπε η μικρή γυρνώντας στην μητέρα της και χωρίς να περιμένει απάντηση χώθηκε στους θάμνους.
Η Εβόρα δεν είχε συνέλθει ακόμα από το σοκ της πτώσης αλλά και από τις σκέψεις της για την αποτυχία στην παράδοση της παραγγελίας, ώστε σχεδόν δεν άκουσε τι της είπε η κόρη της.
Προχωρώντας μέσα στο μονοπάτι η Χρυσεντίνα είδε ύστερα από λίγο την λίμνη με τα πράσινα νερά και την ξύλινη γέφυρα.
Μια ακατανίκητη δύναμη την οδηγούσε να την περάσει αψηφώντας όσα τις είχε αναφέρει η μητέρα της. «Δεισιδαιμονίες» σκεφτόταν το κορίτσι. Όλα εδώ είναι τόσο ειρηνικά και όμορφα.
Χωρίς δισταγμό ανέβηκε στην γέφυρα και άρχισε να βαδίζει προς την απέναντι πλευρά όταν μια στριγκλιά την σταμάτησε.
«Χρισεντίνααααα γύρνα πίσω αμέσωωωςςς»
Το κορίτσι σταμάτησε επάνω στην γέφυρα και κοίταξε πίσω. Η Εβόρα δεν τολμούσε να ανέβει στην γέφυρα παρά μόνο έκανε χειρονομίες για να γυρίσει η κόρη της πίσω.
«Πρέπει να φύγουμε γρήγορα από εδώ» φώναξε στην κόρη της ουρλιάζοντας από φόβο..
Εκείνη την στιγμή ένα παράξενο αέρινο Ον εμφανίστηκε. Φορούσε ένα μακρύ ρούχο σε όμορφο χρώμα που το συγκρατούσε μια ζώνη, που είχε ένα από τα σχήματα που ζωγράφιζε η Χρισεντίνα στα πήλινα. Η μικρή το πρόσεξε και την ρώτησε θαρρετά ποια ήταν και ποιο ήταν αυτό το μέρος.
Εκείνη της απάντησε, ότι λεγόταν Κορνηλία και αν ήθελε να την ακολουθήσει θα την οδηγούσε σε μια πανέμορφή πόλη που ανθρώπου μάτι δεν είχε αντικρύσει ποτέ, την ΕΝΤΕΜ (Εντέμ)
Η Εβόρα άκουγε την συνομιλία και ένοιωθε, ότι σε λίγο πραγματικά θα έχανε τα λογικά της.
Η μητέρα μου με περιμένει εκεί κάτω απάντησε η Χρισεντίνα. Εάν έλθω τώρα μαζί σου θα μπορέσω να επιστρέψω στο σπίτι μου κάποια στιγμή ή θα έχω χάσει τα λογικά μου, όπως συνέβηκε σε κάποιους;;
Στην Εντέμ θα μάθεις πολλά πράγματα που οι άνθρωποι της πόλης σου θα κάνουν χρόνια για να γνωρίσουν της απάντησε η Κορνηλία. Εάν θελήσεις να επιστρέψεις θα πρέπει να γνωρίζεις, ότι κάποια πράγματα από αυτά που θα μάθεις θα τα ξεχάσεις για δική σου προστασία, γιατί οι άνθρωποι θα σε θεωρούσαν αλλόκοτη ή επικίνδυνη.
Η Εβόρα είχε χλομιάσει. Η κόρη της είχε την θέληση του πατέρα της για περιπέτεια και σίγουρα θα περνούσε την γέφυρα. Έτσι και εκείνος ποτέ δεν την άκουσε και τελικά χάθηκε αφήνοντας την μόνη με ένα παιδί. Τώρα αυτό το παιδί ήταν έτοιμο να ακολουθήσει το άγνωστο…..
Δάκρια έτρεχαν στα μάτια της . Ενδόμυχα προσευχήθηκε στον Θεό.:
«Σε παρακαλώ είπε κάνε την να δει ποιό είναι το καλό της.»
Εκείνη την στιγμή ένα Φως έπεσε στην γέφυρα και έλουσε την Χρισεντίνα.

Το κορίτσι σήκωσε το χέρι και χαιρέτησε την μητέρα του. Μετά γύρισε και ακολούθησε την Κορνηλία. Είχε πάρει την απόφαση της!!! Δεν άντεχε να μείνει στην πόλη τους ούτε ένα λεπτό. Αν είναι γραφτό να χαθώ όπως ο πατέρας μου συλλογίστηκε, καλύτερα έτσι.!!!!!!

Αμέσως η Χρισεντίνα και η Κορνηλία χάθηκαν από τα μάτια της Εβόρας.

Εκείνη την στιγμή άκουσε τον οδηγό του φορτηγού να την φωνάζει να πάρει την κόρη της και να πάνε γρήγορα στο φορτηγό, γιατί το είχε φτιάξει και θα γυρνούσαν πίσω στην πόλη.
Τότε αποφασιστικά η Εβόρα ανέβηκε στην γέφυρα και προχώρησε επάνω της. Αμέσως παρουσιάστηκε μπροστά της η Κορνηλία.
«Τι γυρεύεις;;» την ρώτησε απαλά. Η κόρη σου έκανε ήδη την επιλογή της !!
Η ζωή μου δεν θα έχει πια κανένα νόημα για μένα, αν δεν είναι μαζί μου και η Χρισεντίνα, απάντησε η Εβόρα. Σε παρακαλώ επίτρεψε μου να σας ακολουθήσω στο νέο κόσμο που είπες στην κόρη μου. Η επιθυμία μου είναι να γνωρίσω την Εντέμ που τόσα περίεργα πράγματα έχω ακούσει για αυτήν.
«Όμως χρειάζεται πειθαρχία και όχι φόβο σε αυτή την νέα σου αναζήτηση» της απάντησε γλυκά η Κορνηλία.
«Θα κάνω ότι χρειάζεται αρκεί να είμαι κοντά στην κόρη μου» επέμενε η Εβόρα.
«Εδώ όμως είναι κάτι που πρέπει να προσέξεις. Περνώντας στην Εντέμ μπορεί να μη συναντηθείς ποτέ με την κόρη σου, γιατί εκείνη ίσως ακολουθήσει άλλη κατεύθυνση
Θα πρέπει πρώτα να αποβάλλεις την εξάρτηση σου από αυτήν και μετά να περάσεις την γέφυρα.»
«Σου συνιστώ να επιστρέψεις σπίτι σου και να τα σκεφθείς ήρεμα όλα αυτά και αν η απόφαση σου είναι σταθερή, ότι επιθυμείς να γνωρίσεις την Εντέμ, τότε η Εντέμ θα σε καλέσει κοντά της.»
Με αυτά τα λόγια η Κορνηλία εξαφανίστηκε και η Εβόρα κατέβασε το κεφάλι της και τράβηξε να βρει τον οδηγό.
Εκείνος απόρησε που την είδε χωρίς την μικρή και την ρώτησε τι έγινε.
Εκείνη του απάντησε, ότι δεν ήθελε να μιλήσει τώρα για αυτό.
Αμίλητοι πήραν τον δρόμο της επιστροφής.

ΤΕΛΟΣ 1ης Ενότητας

[CHRYSSOULA]

Φίλοι/Φίλες μου

Το καινούργιο παραμύθι/ιστορία είναι σε πολλές συνέχειες και θα τις μοιράζομαι μαζί σας όπως μου θα μου τις εξιστορεί η Φαντασία

Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους

[nondas]

Χρυσούλα

[Annoula]

Χρυσουλίτσα

[Ελενίτσα]

Χρυσουλίτσα, είναι τόσο ζωντανό και όμορφο... Σε τραβάει μέσα του....
Πραγματικά ανυπομονώ για την συνέχεια

Μεγάλη αγκαλιά

[Λιζούλα]

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα μου μαγεύτηκα.....

[Danielli]

Χρυσουλίτσα μου.. , αναμένω την συνέχεια!!

[Ellaki]

τι θα βρει άραγε η Χρισεντίνα πέρα από την γέφυρα .........

[Βικούλα]

Χρυσούλα

[JOANNA]

Χρυσουλακι μου υπεροχο
ποτε θα βαλεις την συνεχεια ?

[AMALIA]

Χρυσουλιτσα υπεροχο... περιμενουμε την συνεχεια..!!!

[Giotoula]

Χρυσουλίτσα

ανυπομονώ για τη συνέχεια

[Fotinoula]

πολύ μου άρεσε Χρυσούλα
με κρατάει σε εγρήγορση για την συνέχεια

[Vasoula]

καλέ Χρυσουλίτσα μας, άντε, ακόμα δεν έβαλες την συνέχεια?