Vaso έγραψε: Ποιός είμαι εγώ που θα φέρω αρμονία, μέσα σε τούτο το χάος?
Θα ζήσω λοιπόν και μέσα στο χάος...όπως ζουν όλοι!
Όλα τούτα μπορεί να ακούγονται ακραία, αλλά είναι οι συνηθισμένες σκέψεις του "εγώ"...Το αποδεικνύει άλλωστε η Ζωή η ίδια…
Πως να εμπιστευθεί κανείς την Αγάπη και την Σοφία του Θεού μέσα του, όταν το μόνο που βλέπει είναι το χάος και η α-νοησία?
Για να σπάσει τους καθρέφτες ένας άνθρωπος, που παραμορφώνουν την αντίληψή του, χρειάζεται να μπορεί να έχει ο ίδιος αντίληψη...
Όμως δεν έχει αντίληψη, έχει έλεγχο...Προσπαθεί να ελέγξει το χάος της ζωής, χωρίς να έχει αντίληψη που αυτό το χάος συμβαίνει...
Μα γίνεται να ελέγξεις το χάος, χωρίς να έχεις "τακτοποιήσει" πρώτα την Καρδιά σου?
όσα ο νους βλέπει σαν χάος, η Καρδιά τα βλέπει σαν Σοφία και Αγάπη...
Έλα όμως που τα μάτια είναι αίσθηση του νου...
Καταλαβαίνω λοιπόν ποιός προηγείται στην αντίληψη...Ποιά λογική ακολουθούμε, χωρίς ίχνος Λογικής
Μέσα σε όλα τα πράγματα κρύβεται η Σοφία του Θεού, μέσα σε όλα τα πράγματα εκφράζεται η Αγάπη του Θεού…Το ένα χρειάζεται να το ερευνήσεις, το άλλο να το εμπιστευθείς.
Δεν είναι όλα εμφανή στα μάτια μας και άρα ούτε στην αντίληψή μας, αφού εκείνη εμπιστεύεται αυτό που είναι ορατό, παρ’ όλα αυτά όχι απόλυτα εμφανές…
Ένα βήμα πιο μέσα, όλα παίρνουν μια διαφορετική ερμηνεία…και όσο πιο μέσα πας, τόσο η ερμηνεία βαθαίνει…
Το να μην αφήνεσαι να βουλιάζεις στο γνώριμο είναι όπως ένα τσακ που κάνουν με τα δάχτυλα οι "μάγοι" και βγάζουν το περιστέρι...
Ενα τσακ! και ξυπνάς, όταν πας να κάνεις αυτό που έχεις συνηθίσει...
Σε όλη την διαδρομή σου, δεν μετράνε οι μάχες που θα χάσεις, αλλά αυτές οι στιγμές που νιώθεις Νικητής, γιατί είχες το Θάρρος και την Πίστη να μπεις στην μάχη...
Η συμφιλίωση με τον εχθρό, μπορεί να φαίνεται νίκη, αλλά δεν είναι...Η ειρήνη δεν μπαίνει μέσα σου με την συμφιλίωση, γιατί πάντα θα πρέπει να έχεις τον νου σου στον εχθρό...Ο Νικητής δεν έχει εχθρούς, πολεμά για την Αγάπη μόνο, τον φόβο μέσα του…
να περπατάς απαλά στην Γη, γιατί ακόμα και η άμμος που πατάς περιέχει τον Θεό...
ζεις μέσα του και ζει μέσα σου...
Δεν εξόρισε στην Γη τον Άνθρωπο, ήρθε μαζί του...
Ο άνθρωπος όμως τον εξόρισε στον Ουρανό...
και από τότε όταν σηκώνει τα μάτια του στον Ουρανό, απλά εντείνει την αίσθηση της απώλειάς Του...
