Και λέει ο Άνθρωπος…
Πως να κατοικήσει το Πνεύμα σε τούτο το χάος?
Το Σώμα μας, άμεσα συνδεδεμένο με όλα μας τα πεδία, καθρεφτίζει, πραγματικά, το χάος μέσα στον άνθρωπο...Δεν είναι ένα ανεξάρτητο κομμάτι του ανθρώπου, που έχει γνώμη και συμπεριφορά από μόνο του...
Σ’ αυτό εκφράζονται όλες οι τοξικότητες των συναισθημάτων μας και των σκέψεων μας, όταν η Συνείδηση δεν ξέρει τι συμπεριλαμβάνει και ακολουθεί το καλό και το κακό που έμαθε...Το έμαθε όμως με μία καταπιεστική μορφή, τόσο που έχασε την αυθεντικότητα του Αγαθού, των Νόμων και της Αλήθειας της ίδιας της της Ύπαρξης…
Είναι λοιπόν δύσκολο να συμπεριφερθεί η Συνείδηση στο Σώμα της με «ευγενικό» τρόπο, γιατί σ' αυτό βλέπει την ματαιότητά της Ζωής...
Και ανάλογα με την ματαιότητα που βιώνει μια Συνείδηση στην Ζωή της, δημιουργεί τις προϋποθέσεις του διαχωρισμού από το Σώμα της, έτσι ώστε εκείνο να ανεξαρτητοποιηθεί και να κάνει ότι θέλει...Η ασθένεια που παρουσιάζει είναι τα λάφυρα αυτής της «ανεξαρτητοποίησης»...
Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει το χάος μέσα του, δεν θα μπορέσει ποτέ να το ελέγξει και έξω του...
Όλα μετά δρουν σαν να είναι ανεξάρτητες «οντότητες»...Το σώμα, τα συναισθήματα, οι σκέψεις...
Η Ψυχή δεν έχει τρόπο να επικοινωνήσει αρμονικά με κανένα από τα τρία, γιατί δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με την Συνείδηση, αλλά έρχεται σε επαφή με την συνείδηση της κάθε ξεχωριστής «οντότητας» και σαστίζει...Η κάθε μία έχει αναπτύξει την δική της ζωή και επιδρά στην άλλη με τρόπο χαώδη...
Η ενότητα είναι θέμα Πνευματικής Συνείδησης μόνο...Δεν υπάρχει περίπτωση καμία, να υπάρξει ενότητα μεταξύ αυτών των διαχωρισμένων συνειδήσεων, με άλλον τρόπο, είτε καταπιεστικό, είτε βασισμένο σε πλάνη και θυμαπάτη...
Έτσι η ασθένεια, σε όποια μορφή και αν προκύπτει, εκφράζει πάντα αυτόν τον διαχωρισμό...Εκφράζει πάντα την μπλοκαρισμένη επικοινωνία που προκύπτει από την έλλειψη πνευματικής Ουσίας, μεταξύ των πεδίων του ανθρώπου...
Η ασθένεια δεν είναι μόνο αυτό που προσβάλλει την σωματική συνείδηση…Είναι και ό,τι έχει αφαιρέσει τις Ποιότητες τις συναισθηματικής μας συνείδησης και επιδρά ύπουλα στην νοητική συνείδηση, αφαιρώντας της την Λογική, την κρίση και την διάκριση σε μια πιο ώριμη μορφή, από τις οδηγίες για το καλό και το κακό…
Πως να κατοικήσει το Πνεύμα σε τούτο το χάος?
Σαφώς υπάρχουν εσωτερικά θέματα, που άλλος τα βλέπει με μια πιο μυστικιστική οπτική, άλλος από την πλευρά της ψυχολογίας, άλλος από τα πρακτικά αποτελέσματα της ζωής του…
Δεν είναι λάθος κανένας τρόπος, απλά είναι πάντα μισός…
Όλα χρειάζονται να συμπεριληφθούν, γιατί η Ανθρώπινη Ύπαρξη δεν είναι ένα μονομερές Ον…Δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο…
Αυτό που δρα μέσα σε κάθε άνθρωπο δεν είναι αποτέλεσμα ψυχολογίας ή μυστικισμού ή βιολογίας, αλλά ένα Πνευματικό Αρχέτυπο, που δεν μπορεί να περιοριστεί, ανάλογα με τις προτιμήσεις μας ή τις γνώσεις μας…
Αυτό που προσπαθούμε να περιορίσουμε, είναι μόνο αυτό που δεν ανακαλύψαμε σαν ελεύθερο, αυτούσιο και αυθεντικό, ώστε να Υπάρχει σαν Αυτό που Είναι, αλλά το αφήσαμε να υπάρχει προς χάρη του καλού και του κακού…
<<<Αν η σάρκα ηρθε στην ζωή εξαιτίας του πνεύματος, είναι θαύμα,
αλλά αν το πνεύμα ήρθε στην ζωή εξαιτίας του σώματος, αυτό είναι θαύμα θαυμάτων.
Αλλά εγώ εκστασιάζομαι από το εξής: Πως αυτό το Ον που Υπάρχει, μπορεί να κατοικήσει σε ετούτο το χάος?>>>
(Ευαγγέλιο του Θωμά)
