ΑΘΕΟΣ vs ΘΡΗΣΚΕΥΟΜΕΝΟΥ

[Vasoula]

Σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν ελεύθεροι...Όχι μόνο στις κοινωνίες, αλλά και εσωτερικά...
Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι χρειάζονται νόμους και διακυβέρνηση, δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά τα όρια και τους περιορισμούς...
Έτσι όμως συμβαίνει και μέσα τους...Δεν μπορούν να νιώσουν ελεύθεροι...χρειάζονται τους γονείς τους και έναν θεό, για να φοβούνται και να υπακούουν...
Χρειάζονται μία ηθική να ακολουθούν και κάποιον να τους "επιβλέπει"...

ο Άνθρωπος όμως μας έδειξε με το δικό του παράδειγμα, ότι οι Νόμοι εκπληρώνονται μέσα μας πρώτα, έτσι ώστε να μην έχουμε ανάγκη νόμους και εντολές, για να εκφράζουμε την Πληρότητα στο Είναι μας.
Η Ηθική των Εσωτερικών Νόμων της Ανθρώπινης Ύπαρξης δεν περιορίζει, ούτε στερεί, ούτε ορμά εναντίον κάποιου άλλου...Όταν η Ζωή μας δεν είναι μόνο ενστικτώδης, ούτε μόνο νοητική ή συναισθηματική, τότε γίνονται όλα πνευματικά "γεφυρωμένα" και ελεύθερα...

Πόσα παρανοήθηκαν…
Πόσα αφήσαμε μέσα μας παρανοημένα…
Η αμφισβήτηση για τον Θεό, έφτασε μόνο μέσα στα πλαίσια αυτής της παρανόησης…
Όμως το ίδιο έγινε και με την πίστη στον θεό…
Οι δύο ακραίοι πόλοι του «συστήματος», που θεωρούν ο ένας τον άλλον «άθεο»…

Είναι τρομαχτικό για τον έναν πόλο να νιώθει ότι ο άλλος είναι εντελώς αντίθετος…
Γίνεται μια αδυσώπητη μάχη μεταξύ των δύο, στο τυπικό μέρος της ολοκληρωτικής παρανόησης…

Το να μην έχεις καμία θρησκεία, είναι για τους περισσότερους τρομαχτικό…
Μα και το να έχεις κάποια θρησκεία, είναι για τους περισσότερους εγκληματικό, αν δεν είναι ίδιος ο θεός τους…Εκεί στο ασυνείδητο μάχη στην μάχη, πόλεμος στον πόλεμο, έγινε η ανακωχή ανάγκη και μπήκαν όρια, πιο σκληρά και εξουσιαστικά…Κυρίως μέσα στους ανθρώπους, εκεί που η Ψυχή δεν μπορεί να εκφράσει την Αγάπη της και αποσύρεται πληγωμένη…

Χωρίς Ψυχή όμως, τι θα γίνει ο Κόσμος τούτος?

Η πνευματική καθοδήγηση πέρασε στα χέρια εκείνων που στηρίζουν την παρανόηση, γιατί οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα σ’ αυτήν την παρανόηση σταυρώνουν κάθε τι θεϊκό και ελεύθερο…

Ίσως οι άνθρωποι ακόμα χρειάζονται την θρησκεία και τους νόμους, γιατί αλλιώς θα ένιωθαν απειλή από την ίδια τους την Ελευθερία…
Ακριβώς όπως τότε…

Κάποιοι νόμοι σταύρωσαν τον Άνθρωπο, κάποιοι νόμοι τον σταυρώνουν ακόμα…
Τι εύκολα που γίνεται κανείς θύμα των νόμων…
Αλλά από την άλλη, σκέφτομαι, ότι χωρίς αυτούς, τι θα φοβόντουσαν οι άνθρωποι, ώστε να αποκτήσουν εκείνη την εσωτερική εγκράτεια της Πνευματικής Ηθικής που ορίζει το Απεριόριστο?

Η νηστεία δίνει την αίσθηση της κάθαρσης…
Από τι καθαρίζει όμως, δεν ξέρουμε…

Ο Άνθρωπος είχε πει «όσοι Πιστοί προσέλθετε»

Πως αυτή η πρόκληση στον Κόσμο του Θεού και του Ανθρώπου, έγινε κατήφεια, βάσανα και ταπείνωση, κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει…
Ο Κόσμος του Θεού και του Ανθρώπου, αγέλαστος, σοβαρός και στερημένος, τιμωρημένος και αμαρτωλός…σχεδόν νεκρός…Πως είναι δυνατόν να μας καλούσε σε έναν τέτοιον κόσμο?
Η αμφισβήτηση δεν είναι αρνητικό φαινόμενο, όταν έχει συνέχεια και δεν μένει μόνο στην στειρότητά της, αυτήν την άκαμπτη άρνηση που δεν δέχεται καμία απάντηση, καμία έρευνα, καμία έκπληξη…Το ίδιο όμως κάνει και η πίστη…
Ακριβώς ο ένας πόλος, απέναντι στον άλλον…
Πιστεύω-αμφισβητώ…

Παραπέρα όμως υπάρχει το φαινόμενο της εσωτερικής Αλχημείας, όταν αυτός που αμφισβητεί και αυτός που πιστεύει είναι Εγώ ο ίδιος που Ερευνώ την Ζωή με την Καρδιά μου ανοιχτή…Εγώ ο Άνθρωπος…

Σκέφτομαι πόσο απλά θα ήταν όλα, αν όλα δεν έπρεπε να είναι τόσο θεαματικά, παρερμηνεία της λέξης «Φώτιση», που κρύβει όλη την επιτήδευση του πνευματικού…

Και από εκεί ξεκινούν όλα…Το ασήμαντο που χρειάζεται να γίνει σημαντικό και ξέχασε πόσο απλός είναι ο Θεός...

[Annoula]

Και από εκεί ξεκινούν όλα…Το ασήμαντο που χρειάζεται να γίνει σημαντικό και ξέχασε πόσο απλός είναι ο Θεός...

[Λιζούλα]

Παραπέρα όμως υπάρχει το φαινόμενο της εσωτερικής Αλχημείας, όταν αυτός που αμφισβητεί και αυτός που πιστεύει είναι Εγώ ο ίδιος που Ερευνώ την Ζωή με την Καρδιά μου ανοιχτή…Εγώ ο Άνθρωπος…

Σκέφτομαι πόσο απλά θα ήταν όλα, αν όλα δεν έπρεπε να είναι τόσο θεαματικά, παρερμηνεία της λέξης «Φώτιση», που κρύβει όλη την επιτήδευση του πνευματικού…

Και από εκεί ξεκινούν όλα…Το ασήμαντο που χρειάζεται να γίνει σημαντικό και ξέχασε πόσο απλός είναι ο Θεός...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Giotoula]

...πόσο απλός είναι ο Θεός...

[CHRYSSOULA]

.....ο Θεός είναι απλός....
ο φόβος για τον θεό έκανε το απλό να μοιάζει απλοϊκό ...Δεν μπορεί σκεφτόταν ο θρησκευόμενος ένας θεός πρέπει να διαφέρει από τον άνθρωπο. Να είναι δυνατός, ισχυρός, να ζητά ανταλλάγματα για να δώσει, να έχει αυλικούς που να καίνε θυμίαμα και άλλα συναφή...
Όταν κάποτε Κάποιος μίλησε για τον Θεό και την εκπλήρωση των νόμων μέσα στην ουσία της ύπαρξης, όταν Εκείνος μίλησε για τον Θεό και την Βασιλεία Του δεν τον κατάλαβαν, γιατί σκέφθηκαν μια γήινη εξουσία. Από την Δοξολογία " ωσαννά" στην Σταύρωση είναι 5 ημέρες!!!!! Τόσο χρειάστηκε ο άνθρωπος για να ακυρώσει, ότι μεγαλειώδες υπάρχει μέσα του και να παραμείνει άνθρωπος.
Αλήθεια σήμερα πόσο χρόνο θέλουν εκείνοι που δοξολογούν με το τυπικό της θρησκείας για να σταυρώσουν την επομένη τον ίδιο τον εαυτό τους στον σταυρό της άγνοιας και του φόβου;;;;

[Vasoula]

Αλήθεια σήμερα πόσο χρόνο θέλουν εκείνοι που δοξολογούν με το τυπικό της θρησκείας για να σταυρώσουν την επομένη τον ίδιο τον εαυτό τους στον σταυρό της άγνοιας και του φόβου;;;;

πόσο χρόνο?

μια αιωνιότητα, χαμένη...τόσο χρόνο...

θάνατο στον θάνατο, ανάσα με την ανάσα, μνήμη με την μνήμη...κάποια στιγμή θα έρθει ο χαμένος χρόνος τόσο κοντά στον κάθε άνθρωπο, που το μόνο που θα θέλει θα είναι η Αθωότητα του...

μέχρι τώρα προσδοκά την δικαίωσή του...

[AMALIA]

[Fotinoula]

[ARTYADIS]

Η αμφισβήτηση δεν είναι αρνητικό φαινόμενο, όταν έχει συνέχεια και δεν μένει μόνο στην στειρότητά της, αυτήν την άκαμπτη άρνηση που δεν δέχεται καμία απάντηση, καμία έρευνα, καμία έκπληξη…Το ίδιο όμως κάνει και η πίστη…
Ακριβώς ο ένας πόλος, απέναντι στον άλλον…
Πιστεύω-αμφισβητώ…

Σκέφτομαι πόσο απλά θα ήταν όλα, αν όλα δεν έπρεπε να είναι τόσο θεαματικά, παρερμηνεία της λέξης «Φώτιση», που κρύβει όλη την επιτήδευση του πνευματικού…

Και από εκεί ξεκινούν όλα…Το ασήμαντο που χρειάζεται να γίνει σημαντικό και ξέχασε πόσο απλός είναι ο Θεός...

[Ταρούλα]

Παραπέρα όμως υπάρχει το φαινόμενο της εσωτερικής Αλχημείας, όταν αυτός που αμφισβητεί και αυτός που πιστεύει είναι Εγώ ο ίδιος που Ερευνώ την Ζωή με την Καρδιά μου ανοιχτή…Εγώ ο Άνθρωπος…

Σκέφτομαι πόσο απλά θα ήταν όλα, αν όλα δεν έπρεπε να είναι τόσο θεαματικά, παρερμηνεία της λέξης «Φώτιση», που κρύβει όλη την επιτήδευση του πνευματικού…

Και από εκεί ξεκινούν όλα…Το ασήμαντο που χρειάζεται να γίνει σημαντικό και ξέχασε πόσο απλός είναι ο Θεός...

[Βικούλα]

[eirini]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[nondas]