ΑΛΛΑΓΗ...

[Vasoula]

Αυτήν την εποχή καλούμαστε όλοι να στηρίξουμε μια αλλαγή…

Όταν ανοίγεις την Καρδιά σου στην αλλαγή, όταν ανοίγεις σε κάτι νέο, όλος ο μηχανισμός σε πολεμάει…
Όταν επιλέγουμε κάτι διαφορετικό, από τον προγραμματισμό του «εγώ» όλα μέσα μας προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας γυρίσουν πίσω, κυρίως σε ό,τι αφορά πολύ σημαντικές αποφάσεις, που ελευθερώνουν την Ψυχή μας...

Όλη η Ζωή μας είναι μια εμπειρία αποφάσεων και ασκήσεων θάρρους, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε επιλογές...
Το να μην έχεις επιλογές, μπορεί τώρα ακούγεται τρομερό, μα είναι αποτέλεσμα της ενότητας στο Είναι μας, της πνευματικής μας ωριμότητας και της νοητικής και συναισθηματικής μας ισορροπίας...

Ο άνθρωπος φαίνεται ότι έχει απεριόριστες επιλογές στην ζωή του...Μα αν παρατηρήσουμε λίγο πιο προσεχτικά, θα διαπιστώσουμε ότι δεν επιλέγει ο ίδιος...

Επιλέγει προγραμματισμένα, επιλέγει με το παρορμητικό ασυνείδητο συναίσθημα, επιλέγει με τις συνήθειες του, επιλέγει με επηρεασμό από τους άλλους, επιλέγει με τις ιδέες του, με την πλάνη του για το σωστό και το λάθος...
Μα στην ουσία όλες οι επιλογές ενός φυσικού ανθρώπου είναι σχεδόν προβλέψιμες, σχεδόν μηχανικές...

Η ελεύθερη Βούληση είναι μόνο μια θεώρηση, γιατί αληθινά δεν αφορά το "εγώ" και τους μηχανισμούς του, αλλά το σύνολο του Εαυτού του...Το "εγώ", έτσι όπως είναι απομονωμένο από την Ολότητά του, δεν μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα της Ελεύθερης Βούλησης, γιατί πάντα νιώθει υπόλογο...

Όταν δεν γνωρίζεις τους Νόμους στην αυθεντική τους μορφή, όταν έχεις ξεχάσει τον Εαυτό σου, καθ' ολοκληρίαν, τότε δεν μπορείς να επιλέξεις παρά τις ταυτίσεις σου...
Ο άνθρωπος ταυτίζεται με τους γονείς του, με μια ιδέα, με ένα συναίσθημα, με έναν θεό και δεν είναι παρών στην στιγμή, στο εδώ και τώρα...Είναι περισσότερο προσανατολισμένος στην αίσθηση που έχει για τον εαυτό του, έτσι και οι επιλογές του "κλειδώνονται" σ' αυτήν την αίσθηση και ξεχνάει ότι είναι ένα Σύνολο και έχει απεριόριστες δυνατότητες...

Όταν ξεπερνάμε τις παλιές μας άμυνες, βιώνουμε εκείνα τα συναισθήματα, τα οποία είχαμε καταχωνιάσει σε ένα αθέατο μέρος του Εαυτού μας, απλά για να υπερασπιστούμε το "εγώ" μας και τις ταυτίσεις μας...

Μέχρι ο ψυχισμός μας να αναδιοργανωθεί ριζικά, ενόσω βαδίζουμε προς την πνευματική μας ανάπτυξη, χρειάζεται χρόνος, δεν είναι μια απλή διαδικασία για όλους...Μάλλον είναι απλή η διαδικασία, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός στις δοκιμασίες, που είναι αποτέλεσμα της Απόφασής του…

Οι συνήθειες, οι εξαρτήσεις και οι ταυτίσεις πολλές φορές μας τραβάνε πίσω στην βολική κατάσταση του διαχωρισμού…Πολλές φορές δεν έχουμε την απαιτούμενη δύναμη να σταματήσουμε κάτι ανώφελο, αντιμετωπίζουμε αμυντικά την ζωή μας, γιατί νιώθουμε ότι και εκείνη μας επιτίθεται…
Και όσο η αυτοπεποίθηση μας κλονίζεται από τις μαζικές επιδράσεις, ο φόβος της μοναξιάς βρίσκει χώρο μέσα μας, για να μας θέσει στην αναπόληση του παλιού…


Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…


Όταν σε βρει η Αλήθεια και η Αγάπη, προετοιμασμένο σε Θέληση, όλα είναι θέμα χρόνου πια…η Θεραπεία συντελείται όταν δεν σκέφτεσαι την ασθένεια, αλλά αυτό που Είσαι…
Το πιο λειτουργικό μέρος της Ζωής μας είναι η ίδια η εμπειρία της που συμβαίνει στο τώρα…
Στην αρχή ζεις με δύο μέρη…Ένα που ζει την καθημερινότητα, και ένα άλλο που καθοδηγεί την εμπειρία…Και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ένα ή με το άλλο, δραστηριοποιείσαι διαρκώς μέχρι που τα δύο αυτά γίνονται Ένα μέσα σου…
Και τότε αναδύεται η Αγάπη και η Σοφία σε όλο της το φάσμα…

Η αδύναμη Θέληση σε κάνει να αφήνεις χαραμάδες στο παλιό και να σε γυρνάει στις παλιές άμυνες της βολής…
Εκεί που όλοι και όλα είναι διαχωρισμένα και διαφορετικά...
Εκεί που όλα σε κάνουν και πιστεύεις, ότι εσένα δεν θα σου συμβεί ποτέ...
Εκεί που τα παιδιά δεν χωράνε όλα ΄κάτω από την θεϊκή "ομπρέλα"...


Όμως ο Ποιητής είπε…
Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Ο. Ελύτης

[Δωρουλα]

Όταν σε βρει η Αλήθεια και η Αγάπη, προετοιμασμένο σε Θέληση, όλα είναι θέμα χρόνου πια…η Θεραπεία συντελείται όταν δεν σκέφτεσαι την ασθένεια, αλλά αυτό που Είσαι…
Το πιο λειτουργικό μέρος της Ζωής μας είναι η ίδια η εμπειρία της που συμβαίνει στο τώρα…
Στην αρχή ζεις με δύο μέρη…Ένα που ζει την καθημερινότητα, και ένα άλλο που καθοδηγεί την εμπειρία…Και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ένα ή με το άλλο, δραστηριοποιείσαι διαρκώς μέχρι που τα δύο αυτά γίνονται Ένα μέσα σου…
Και τότε αναδύεται η Αγάπη και η Σοφία σε όλο της το φάσμα…

Η αδύναμη Θέληση σε κάνει να αφήνεις χαραμάδες στο παλιό και να σε γυρνάει στις παλιές άμυνες της βολής…
Εκεί που όλοι και όλα είναι διαχωρισμένα και διαφορετικά...
Εκεί που όλα σε κάνουν και πιστεύεις, ότι εσένα δεν θα σου συμβεί ποτέ...
Εκεί που τα παιδιά δεν χωράνε όλα ΄κάτω από την θεϊκή "ομπρέλα"...


Όμως ο Ποιητής είπε…
Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.
Ο. Ελύτης

υπεροχο!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

υπέροχο Βασούλα

ευχαριστώ

[Βικούλα]

[Annoula]

Όταν σε βρει η Αλήθεια και η Αγάπη, προετοιμασμένο σε Θέληση, όλα είναι θέμα χρόνου πια…η Θεραπεία συντελείται όταν δεν σκέφτεσαι την ασθένεια, αλλά αυτό που Είσαι…
Το πιο λειτουργικό μέρος της Ζωής μας είναι η ίδια η εμπειρία της που συμβαίνει στο τώρα…
Στην αρχή ζεις με δύο μέρη…Ένα που ζει την καθημερινότητα, και ένα άλλο που καθοδηγεί την εμπειρία…Και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ένα ή με το άλλο, δραστηριοποιείσαι διαρκώς μέχρι που τα δύο αυτά γίνονται Ένα μέσα σου…
Και τότε αναδύεται η Αγάπη και η Σοφία σε όλο της το φάσμα…

Η αδύναμη Θέληση σε κάνει να αφήνεις χαραμάδες στο παλιό και να σε γυρνάει στις παλιές άμυνες της βολής…
Εκεί που όλοι και όλα είναι διαχωρισμένα και διαφορετικά...
Εκεί που όλα σε κάνουν και πιστεύεις, ότι εσένα δεν θα σου συμβεί ποτέ...
Εκεί που τα παιδιά δεν χωράνε όλα ΄κάτω από την θεϊκή "ομπρέλα"...

αχ, Βασούλα

[AMALIA]

Βασουλα...

[Ταρούλα]

Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

Βασούλα μου

[Λιζούλα]

[eirini]

Συγχρονικότατο.....
Βασούλα..

[Giotoula]

[margaritarenia]

Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

[elenaki]

Μέχρι ο ψυχισμός μας να αναδιοργανωθεί ριζικά, ενόσω βαδίζουμε προς την πνευματική μας ανάπτυξη, χρειάζεται χρόνος, δεν είναι μια απλή διαδικασία για όλους...Μάλλον είναι απλή η διαδικασία, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός στις δοκιμασίες, που είναι αποτέλεσμα της Απόφασής του…

Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

Όταν σε βρει η Αλήθεια και η Αγάπη, προετοιμασμένο σε Θέληση, όλα είναι θέμα χρόνου πια…η Θεραπεία συντελείται όταν δεν σκέφτεσαι την ασθένεια, αλλά αυτό που Είσαι…
Το πιο λειτουργικό μέρος της Ζωής μας είναι η ίδια η εμπειρία της που συμβαίνει στο τώρα…
Στην αρχή ζεις με δύο μέρη…Ένα που ζει την καθημερινότητα, και ένα άλλο που καθοδηγεί την εμπειρία…Και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ένα ή με το άλλο, δραστηριοποιείσαι διαρκώς μέχρι που τα δύο αυτά γίνονται Ένα μέσα σου…
Και τότε αναδύεται η Αγάπη και η Σοφία σε όλο της το φάσμα…

Βασουλα μου..ποση Δυναμη δινει ο Λογος σου!!!

Σ'ευχαριστω!!!

[JOANNA]

[Μπεττουλα]

Αυτήν την εποχή καλούμαστε όλοι να στηρίξουμε μια αλλαγή…

Όταν ανοίγεις την Καρδιά σου στην αλλαγή, όταν ανοίγεις σε κάτι νέο, όλος ο μηχανισμός σε πολεμάει…
Όταν επιλέγουμε κάτι διαφορετικό, από τον προγραμματισμό του «εγώ» όλα μέσα μας προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας γυρίσουν πίσω, κυρίως σε ό,τι αφορά πολύ σημαντικές αποφάσεις, που ελευθερώνουν την Ψυχή μας...

Όλη η Ζωή μας είναι μια εμπειρία αποφάσεων και ασκήσεων θάρρους, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε επιλογές...

Επιλέγει προγραμματισμένα, επιλέγει με το παρορμητικό ασυνείδητο συναίσθημα, επιλέγει με τις συνήθειες του, επιλέγει με επηρεασμό από τους άλλους, επιλέγει με τις ιδέες του, με την πλάνη του για το σωστό και το λάθος...
Μα στην ουσία όλες οι επιλογές ενός φυσικού ανθρώπου είναι σχεδόν προβλέψιμες, σχεδόν μηχανικές...


Μέχρι ο ψυχισμός μας να αναδιοργανωθεί ριζικά, ενόσω βαδίζουμε προς την πνευματική μας ανάπτυξη, χρειάζεται χρόνος, δεν είναι μια απλή διαδικασία για όλους...Μάλλον είναι απλή η διαδικασία, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός στις δοκιμασίες, που είναι αποτέλεσμα της Απόφασής του…

Οι συνήθειες, οι εξαρτήσεις και οι ταυτίσεις πολλές φορές μας τραβάνε πίσω στην βολική κατάσταση του διαχωρισμού…Πολλές φορές δεν έχουμε την απαιτούμενη δύναμη να σταματήσουμε κάτι ανώφελο, αντιμετωπίζουμε αμυντικά την ζωή μας, γιατί νιώθουμε ότι και εκείνη μας επιτίθεται…
Και όσο η αυτοπεποίθηση μας κλονίζεται από τις μαζικές επιδράσεις, ο φόβος της μοναξιάς βρίσκει χώρο μέσα μας, για να μας θέσει στην αναπόληση του παλιού…


Μα είναι μόνο η Θέληση που αρκεί για να μείνεις σταθερός, να σε βρει η Αγάπη και να γίνει Αλήθεια…

Όταν σε βρει η Αλήθεια και η Αγάπη, προετοιμασμένο σε Θέληση, όλα είναι θέμα χρόνου πια…η Θεραπεία συντελείται όταν δεν σκέφτεσαι την ασθένεια, αλλά αυτό που Είσαι…

Το πιο λειτουργικό μέρος της Ζωής μας είναι η ίδια η εμπειρία της που συμβαίνει στο τώρα…
Στην αρχή ζεις με δύο μέρη…Ένα που ζει την καθημερινότητα, και ένα άλλο που καθοδηγεί την εμπειρία…Και νιώθεις ότι δεν μπορείς να ζήσεις μόνο με το ένα ή με το άλλο, δραστηριοποιείσαι διαρκώς μέχρι που τα δύο αυτά γίνονται Ένα μέσα σου…
Και τότε αναδύεται η Αγάπη και η Σοφία σε όλο της το φάσμα…

δεν νομιζω οτι χρειαζεται να προσθεσω κατι παραπανω.. τα ειπες ολα...