M' ΑΓΑΠΑΣ?

[Βικούλα]

[AMALIA]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Θοδωράκος]

[Μάνος]

Μάνο δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι

Κι εγώ χαίρομαι Στεφανάκο μου, αλλά φοβάμαι και λίγο... (να τα λέμε και αυτά)
Εδώ κάνει πολύ μοναξιά και τα Αυστραλάκια δεν είναι για πολλά πολλά μοιράσματα...
Το πιθανότερο είναι πως κι εγώ από τη μεριά μου δεν είμαι και πολύ ανοιχτός σε αυτό, οπότε μέσα μου παραμένουν πολλά ερωτηματικά, τα οποία δεν μπορείς να τα εκφράσεις μέσα από το γραπτό λόγο... Αυτά εκφράζονται μέσα από συζητήσεις, μοιράσματα, προσωπική επαφή... Και εδώ αυτά τα πράγματα είναι μάλλον άγνωστες λέξεις...
Τι να πω...

[lazaros]

[Stefanos]

Μάνο μου όταν είσαι μέσα στο σπιτάκι μας οι αποστάσεις και η φυσική παρουσία δεν υπάρχουν.
Απλά είσαι Εδώ
Θα ήθελα πολύ αυτό που λες ότι δεν έχεις, να το είχα και εγώ στο ξεκίνημά μου.
Δες πόσο όμορφα εγκλιματίστηκες στο forum...
Τα μοιράσματα σου είναι εσύ και γεμάτα συναίσθημα και αληθινές απορίες

[Αμαλία]

τελικά όλα έχουν την ώρα τους. έπρεπε να το ξαναβιαβασω

μια απτα ίδια!!! όλη τη βδομάδα είχα πάλη με τις προσδοκίες! και ακόμα έχω, και η πλάκα είναι οτι πριν λίγο είπα αυτό ακριβώς με άλλα λόγια και σοκαρίστηκα τώρα που το είδα γραμμένο και το διάβασα ακριβώς τώρα!

Και μέσα στις προσδοκίες κλείνονται όλα τα παιδικά τραύματα, για αποδοχή, επιβεβαίωση, ενθάρρυνση, μα κλείνονται και οι βασικοί ασυνείδητοι φόβοι, που είναι άγνωστοι στο "εγώ"...

Το πιθανότερο είναι πως κι εγώ από τη μεριά μου δεν είμαι και πολύ ανοιχτός σε αυτό

Μάνο, μήπως πρέπει να σταθείς περισσότερο σ'αυτό;
παλιότερα ήμουν ερμητικά κλειστή.. τώρα τελευταία βλέπω οτι όσο εγώ είμαι ανοιχτή τόσο και οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί προς τα εμένα. και κυρίως συμβαίνει κάτι καταπληκτικό, βλέπω πως νέοι άνθρωποι που συναντάω και συναναστρέφομαι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς με μένα και κάνουμε πολύ όμορφες συζητήσεις.. είναι πολύ όμορφο αυτό..

[ALEXOULA]

Μάνο μου ,τη μοναξιά την έχουμε μέσα μας γιαυτό είναι μαζί μας και την κουβαλάμε
όπου και να βρισκόμαστε είτε ζούμε στην Ελλάδα ή στην Αυστραλία ή όπου αλλού,
από κει χρειάζεται να την διώξουμε και στη θέση της να βάλουμε τον Εαυτό μας.

Πάντως από όσα μοιράζεσαι , το λίγο διάστημα που είσαι μαζί μας ,
μια χαρά ανοιχτό σε βλέπω

[Μάνος]

Αμαλία μου και Αλεξάκι μου,
με τους εδώ ανθρώπους δεν είμαι και πού ανοιχτός. Με εσάς μια χαρά τα πάω... ...Γιατί πολύ απλά νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ πράγματα και εδώ δεν υπάρχει κανείς να ακούσει...

(έγραψα χθες μιαν απάντηση στην Αμαλιά όμως δεν καταχωρήθηκε... :-| )

...Και όχι τίποτα άλλο, αλλά χθες είχα ρέντα!

Αυτό που της εξηγούσα λοιπόν, είναι πως όσους ανθρώπους έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής στην Μελβούρνη είναι πολύ επιφανειακοί, δε συζητάνε τίποτα πέρα από το πως πέρασν τι μέρα τους, τι έκαναν χθές, τι θα κάνουν αύριο, κουτσομπολιά, κλπ... Σκέφτηκα να ανοιχτώ πρώτος εγώ σε κάποιους και να αρχίσω να μοιράζομαι πράγματα. Όταν συνέβη αυτό κάποιες φορές διαπίστωσα πως: 1. δεν τους αφορούσε να ακούσουν καν και 2. Αν κάποιοι άκουγαν δυο ήταν οι απαντήσεις τους: έλα τώρα μην γίνεσαι drama queen ή μην ανυσηχείς θα τα πας καλά και άλλαζαν συζήτηση...(!) Από 'κει και πέρα να πω τι ακριβώς...;;;

[AMALIA]

Μανο συμβαινει οι ανθρωποι να μην ακουν και να θελουν να σε ξεπεταξουν με μια ευκολογια οταν και οι ιδιοι δεν μπορουν να ακουμπησουν τα δικα τους συναισθηματα..
Το κουτσομπολιο ειδικα στους χωρους εργασιας παιρνει και δινει ρεστα...( στην παρεα διαλεγεις με ποιον θα βγεις.)
Ετσι ειναι πιο ευκολο να μιλαν για μοδα για το τι θα αγορασουν και αλλα ασχετα... αλλα υπαρχουν και αλλοι που θα θελουν να σε ακουσουν και να μην νιωθεις οτι θες να μιλησεις γιατι ηδη μια αγκαλια μια κινηση απλη να τα εχει πει ολα..

[Θοδωράκος]

Μάνο

Είχα κι εγώ παρόμοια αντιμετώπιση από άτομα εδώ στην Ελλάδα. Και απλά τους σούταρα, αφού και μαζί τους να ήμουν, πάλι μόνος αισθανόμουν...

Πάντως θα το δεις... Κάθε φορά που μπαίνω στο forum, είναι σαν να μπαίνω σε ένα σπιτάκι με όλα τα παιδάκια εδώ. Κάποιες φορές, όταν αισθάνομαι μοναξιά, απλά ανοίγω το forum και αισθάνομαι μαζί με την παρεούλα εδώ.

Σίγουρα δεν αντικαθιστά την φυσική επαφή και την αγκαλιά, αλλά όσο περνάει ο καιρός, τόσο νιώθω πως δεν είναι και τόσο απαραίτητα αυτά, για να νιώσεις κοντά με έναν άνθρωπο.

[Μάνος]

Σε ευχαριστώ Θοδωρή μου,
Σε ευχαριστώ Αμαλία μου!

Νιώθω όμορφα μέσα στο φόρουμ και αυτό χάρη σε όλους έσας!!!
Και τι δε θα δίνα να μπορούσα να σας γνωρίσω και να βρθώ και εγώ έστω σε μια από αυτές τις συγκεντρώσεις του Χαλανδρίου....

[eirini]

Ελα Μάνο έλα

[Μάνος]

Δεν είναι απλά τα πράγματα Ειρηνάκι μου...
Ακόμα μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ την επιστροφή μου στην Αυστραλία μετά τις διακοπές στην Ελλάδα...
Θέλω λίγο χρόνο...