Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

[CHRYSSOULA]

Σε μια μακρινή πόλη της Ανατολής, που λεγόταν Μακαρία, υπήρχε έξω από τα τείχη της ένα πηγάδι. Το πηγάδι αυτό το πρωί ήταν γεμάτο από δροσερό νερό που ξεδίψαγε όλους τους κατοίκους της πόλης, αλλά το βράδυ δεν μπορούσε κανείς να πλησιάσει γιατί τρία μεγάλα αρπακτικά πουλιά τους εμπόδιζαν τον δρόμο.
Όποιος είχε τολμήσει να το κάνει τα πουλιά ορμούσαν καταπάνω του και με τα γαμψά τους νύχια τους ξέσκιζαν το δέρμα. Τα νύχια τους είχαν κάποιο ισχυρό δηλητήριο και σε όσους είχαν επιτεθεί είχαν βρει οικτρό θάνατο.
Το νερό του πηγαδιού ήταν πολύτιμο για τους κατοίκους της Μακαρίας γιατί δεν υπήρχε κοντά ούτε ποτάμι, ούτε κάποια πηγή για να προμηθεύονται νερό. Είχαν προσπαθήσει να σκάψουν πιο πέρα για να αντλήσουν νερό από το έδαφος αλλά το μόνο που εύρισκαν ήταν πέτρες και άμμος.
Κάθε ημέρα από την Ανατολή του Ήλιου μέχρι την Δύση του ήταν υποχρεωμένοι οι κάτοικοι της πόλης να κάνουν ατέλειωτες ουρές στο πηγάδι για να προμηθευτούν νερό γιατί μετά δεν μπορούσαν να πλησιάσουν.
Τότε ο βασιλιάς της πόλης Ομάρ έβαλε τους τελάληδες του να διαλαλήσουν, ότι όποιος κατάφερνε να σκοτώσει τα αρπακτικά πουλιά θα έπαιρνε αστρονομική αμοιβή.
Οι καλύτεροι τοξότες συγκεντρώθηκαν στην πόλη και παρουσιάστηκαν στον βασιλιά.
Εκείνος τους έδειξε ένα σεντούκι με χρυσά νομίσματα και τους είπε, ότι αυτό θα γινόταν δικό τους αν κατάφερναν να τα εξολοθρεύσουν. Κάθε βράδυ θα πήγαιναν από τρείς τοξότες στο πηγάδι για να τα εξοντώσουν και αν αυτοί δεν τα κατάφερναν την θέση τους θα έπαιρναν οι επόμενοι μέχρι κάποιος τελικά να τα καταφέρει .
Έτσι το βράδυ οι πρώτοι τοξότες τράβηξαν για το πηγάδι και αφού κρύφτηκαν σε κάτι θάμνους περίμεναν να πλησιάσουν τα πουλιά. Όμως επικρατούσε ησυχία. Τα πουλιά δεν φαινόντουσαν πουθενά. Οι τοξότες περίμεναν όλο το βράδυ άγρυπνοι και το πρωί πήγαν στον βασιλιά και του ανέφεραν, ότι τα πουλιά δεν είχαν φανεί καθόλου. Ίσως σκέφθηκαν να μυρίστηκαν τον κίνδυνο και να έφυγαν οριστικά.
Δεν είχαν προλάβει να τελειώσουν τα λόγια τους, όταν έτρεξαν κατάχλωμοι δύο κάτοικοι και ανέφεραν, ότι πήγαν το πρωί να πάρουν νερό για τα ζωντανά τους και είδαν ότι δεν υπήρχε στάλα.. Το πηγάδι είχε στερέψει.
Απελπισία κατέλαβε όλη την πόλη γιατί χωρίς νερό δεν θα μπορούσαν να ζήσουν. Ήταν καταδικασμένοι. Τότε ο βασιλιάς σκέφθηκε, ότι έξω από τα τείχη της Μακαρίας μέσα σε μια σπηλιά ζούσε ένας σοφός. Είχε ακούσει πολλά για την γνώση και την σοφία του και ίσως αυτή την δύσκολη στιγμή να μπορούσε να τους δείξει τι να κάνουν. Ανέβηκε στο άλογο του και με την συνοδεία του ξεκίνησε για την σπηλιά του σοφού.
Ταξίδευαν δύο ημέρες συνέχεια, όταν από μακριά φάνηκε ένας μικρός λόφος. Γύρω του υπήρχαν πολλοί βράχοι. Ο βασιλιάς πλησίασε προσεκτικά και είδε τον σοφό άνδρα να κάθεται χάμω με κλειστά μάτια και να ψέλνει. Ένας καπνός έβγαινε από κάτι ξερά χόρτα που είχε ανάψει.
Ο Βασιλιάς έκανε ένα θόρυβο για του τραβήξει στην αρχή την προσοχή και αμέσως τον πλησίασε. Ο σοφός άνοιξε τα μάτια του και τον κοίταξε. Ο βασιλιάς του εξήγησε τον λόγο που βρισκόταν εκεί και τον παρακάλεσε αν μπορούσε να τον βοηθήσει γιατί το νερό ήταν η πηγή ζωής για την πόλη.


Ο σοφός χωρίς να πει τίποτα έριξε κάποια βότανα στην φωτιά που έκαιγε κοντά του και μουρμούρισε κάποια λόγια.
Τότε οι γλώσσες της φωτιάς θέριεψαν και άρχισαν να σχηματίζονται οι μορφές των αρπακτικών πουλιών που όμως σε λίγο μεταμορφώθηκαν σε 3 όμορφες γυναίκες Ο Βασιλιάς τα έχασε γιατί οι 3 μορφές που παρουσιάστηκαν μπροστά του ήταν οι αδελφές του που είχαν χαθεί ξαφνικά μέσα από το παλάτι. Ο πατέρας του, που λεγόταν Φανούκ, πέθανε αμέσως μετά την εξαφάνιση τους και ο Ομάρ τον διαδέχθηκε στον θρόνο. Τότε η μια γυναίκα μίλησε και είπε, ότι ο πατέρας τους πριν από πολλά χρόνια είχε αδικήσει τον αδελφό του τον Καρίμ και του είχε πάρει άδικα την περιουσία του. Τον είχε διώξει από την Μακαρία και τον είχε αφήσει να πεθάνει από πείνα και δίψα στον δρόμο..
Εκείνος την ώρα που πέθαινε ζήτησε από το Πνεύμα της Δικαιοσύνης να ανταποδώσει στον αδελφό του την σκληρότητα του και να τον κάνει να κατανοήσει πόσο άδικα του φέρθηκε. Έτσι οι 3 κοπέλες μεταμορφώθηκαν σε αρπακτικά πουλιά που στερούσαν την πόλη από το πολύτιμο αγαθό της. Πριν λίγες ημέρες η θεά της Δικαιοσύνης τις διέταξε να φύγουν από το πηγάδι γιατί είχε έλθει η ώρα η πόλη να πληρώσει το τίμημα της αδικίας που είχε διαπράξει ο πατέρας τους. Θα πέθαιναν όλοι από πείνα και δίψα.

Ο Βασιλιάς με δάκρια στα μάτια έπεσε στα γόνατα και ζήτησε Συγχώρεση και Έλεος από την θεά της Δικαιοσύνης.
Υποσχέθηκε, ότι θα απέδιδε φόρο τιμής στον νεκρό αδελφό του πατέρα του και θα επέστρεφε στους νόμιμους κληρονόμους του αυτά που δικαιούνταν.

Οι γυναίκες κούνησαν το κεφάλι τους και είπαν: «ό,τι είχε γράψει ο Νόμος της Δικαιοσύνης δεν μπορούσε να ακυρωθεί». Βλέποντας όμως την θλίψη του αδελφού της η μεγαλύτερη αδελφή του γύρισε και του είπε. Για να σταματήσει αυτό που επρόκειτο να συμβεί στην πόλη θα έπρεπε να ταξιδέψει πολύ μακριά στην Χώρα των Ονείρων. Εκεί θα έπρεπε να συναντήσει το πνεύμα του θείου τους και να του ζητήσει να ελευθερώσει την πόλη από το βάρος που είχε..

Οι μορφές χάθηκαν και η φωτιά έσβησε.!!

Θλιμμένος ο Ομάρ παρακάλεσε τον σοφό να του πει αν ήξερε πως θα πήγαινε στην Χώρα των Ονείρων. Ο σοφός κούνησε το κεφάλι του και του ανέφερε, ότι κανένας θνητός δεν είχε ταξιδέψει μέχρι εκεί. Το μόνο που μπορούσε να του πει ήταν, ότι θα έπρεπε να διασχίσει για 40 ημέρες και νύχτες την μεγάλη έρημο και αν κατάφερνε να επιζήσει, θα έβρισκε μια βαθιά εσοχή μέσα σε ένα βράχο. Θα καθόταν εκεί και θα περίμενε μήνυμα από την θεά της Δικαιοσύνης. Αν εκείνη είχε πειστεί, ότι οι προθέσεις του ήταν ευγενικές θα του έδειχνε τον τρόπο πώς να πάει στην Χώρα των Ονείρων.
Ο Ομάρ κούνησε το κεφάλι του απογοητευμένος και είπε, ότι η πόλη δεν θα άντεχε χωρίς νερό τόσο μεγάλο διάστημα, οπότε δεν είχε νόημα να ταξιδέψει τόσο μακριά.


Ο σοφός τότε έβγαλε από τον λαιμό του ένα παράξενο φυλακτό. Το κράτησε για λίγο στα χέρια του και μετά το έδωσε στον Ομάρ. Πήγαινε του είπε και ακούμπησε το ψηλά σε κάποιο σημείο στα τείχη της πόλης. Για όσο χρονικό διάστημα λείπεις, από εκείνο το σημείο θα τρέχει νερό. Όμως αυτό είναι προσωρινό και δεν λύνει το βάρος που έχεις εσύ και η πόλη σου .Ο Ομάρ πήρε το φυλακτό, ευχαρίστησε τον σοφό και κάλπασε πίσω για την Μακαρία.

Μόλις έφθασε τοποθέτησε το φυλακτό όπως του είπε ο σοφός και σε λίγο ανέβλυσε νερό που έτρεχε με ορμή. Οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά άρχισαν να γεμίζουν όσα δοχεία μπορούσαν. Την άλλη ημέρα ο Ομάρ έβγαλε ανακοίνωση να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στην μεγάλη πλατεία της αγοράς γιατί είχε να τους ανακοινώσει κάτι πολύ σοβαρό. Ο Ομάρ έστειλε στρατιώτες να φέρουν πίσω στην Μακαρία την οικογένεια του θείου του, τη γυναίκα του και τον γιό του, οι οποίοι κρυβόντουσαν σε μια γειτονική πόλη για να μη έχουν την ίδια τύχη με τον Καρίμ. Για να πεισθούν και να επιστρέψουν ο Ομάρ είχε γράψει μια επιστολή που εξηγούσε, ότι τώρα έμαθε την αλήθεια για το τι είχε συμβεί πραγματικά στην οικογένεια τους και είχε την ειλικρινή πρόθεση να επανορθώσει. Ο εξάδελφος του Ομάρ, Χουσεΐν, πήρε την μητέρα του και επέστρεψαν στην Μακαρία γιατί δεν ήθελε να κρύβονται πια σαν κυνηγημένοι Ίσως είχε έλθει η ώρα να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Έτσι την άλλη ημέρα στην κεντρική πλατεία της αγοράς ο Ομάρ εξιστόρησε μπροστά σε όλους τι είχε πράξει ο πατέρας του και πόσο είχε αδικήσει τον Καρίμ και την οικογένεια του. Ανέφερε, ότι εκείνος θα ξεπλήρωνε την αδικία και θα ταξίδευε για 40 ημερόνυχτα μέσα στην μεγάλη έρημο για να συναντήσει την θεά της Δικαιοσύνης και να ζητήσει συγχώρεση. Στην θέση του θα βασίλευε ο Χουσεΐν. Αν εκείνος δεν γύριζε πίσω από το ταξίδι του όλη του η περιουσία θα πήγαινε στον εξάδελφό του.
Οι κάτοικοι άκουγαν με κατεβασμένο κεφάλι αυτά που τους έλεγε ο Ομάρ γιατί όλοι είχαν μερίδιο ευθύνης. Κανένας δεν αντέδρασε, όταν ο Καρίμ πετάχτηκε έξω από την πόλη σαν σκυλί και παρόλο που ικέτευε για βοήθεια γιατί δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα, όλοι του γύρισαν την πλάτη για να μη τα χαλάσουν με τον τότε βασιλιά τους.

Το άλλο πρωί ο Ομάρ πήρε κάποιες προμήθειες καβάλησε το άλογο του και τράβηξε για την μεγάλη έρημο. Περιπλανήθηκε πολλές ημέρες και νύκτες μέσα στην έρημο. Δεν μπορούσε να μετρήσει πόσες Ήξερε μόνο, ότι τα βράδια πάγωνε από το κρύο και τα πρωινά ψηνόταν από την ζέστη. Κάποια ημέρα κατάκοπος έπεσε σε μια άκρη να κοιμηθεί. Τότε είδε δύο ψιλόλιγνες φιγούρες να τον σηκώνουν και να τον οδηγούν μέσα σε μια εσοχή που έκανε ένας βράχος εκεί κοντά. Ο Ομάρ νόμιζε, ότι είχε αρχίσει να έχει ψευδαισθήσεις από την εξάντληση. Οι δύο φιγούρες άνοιξαν απαλά τα χείλη του και έσταξαν ένα υγρό μέσα στο στόμα του. Σε λίγο άρχισε να νοιώθει καλύτερα. Εκείνες τον κοίταξαν και του είπαν, ότι ήταν η Ευσπλαχνία και η Επιείκεια οι αδελφές της θεάς της Δικαιοσύνης και ήλθαν να του ανακοινώσουν, ότι η θεά έδωσε την άδεια να πάει στην Χώρα των Ονείρων Όμως προτού ξεκινήσει για εκεί θα έπρεπε πρώτα να περάσει από τον χώρο της Λησμονιάς και να βρει το πνεύμα του πατέρα του Η θεά θα του έστελνε για οδηγό ένα κατάλευκο άλογο.
Τότε ο Ομάρ είδε ένα σύννεφο να κατεβαίνει από τον ουρανό και από μέσα να βγαίνει ένα κατάλευκο άλογο και να σταματάει μπροστά του. Ο Ομάρ σηκώθηκε και ένοιωσε το σώμα του να μη είναι καθόλου βαρύ αλλά αντίθετα πάρα πολύ ελαφρύ.
Ανέβηκε στην ράχη του αλόγου και σε λίγο έσχιζαν τον ουρανό με μεγάλη ταχύτητα.
Το λευκό άλογο προειδοποίησε τον Ομάρ, ότι καθώς θα πλησίαζαν στον τόπο της Λησμονιάς περίεργες μορφές και ήχοι θα προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή του για αυτό θα έπρεπε να έχει το κεφάλι του χαμηλωμένο και να μη κοιτάζει ούτε να δίνει προσοχή σε αυτά που θα άκουγε. Το πνεύμα του πατέρα του δεν θα τον αναγνώριζε γιατί είχε λησμονήσει τα πάντα και το μόνο που ένοιωθε ήταν η αδικία που είχε διαπράξει. Έτσι το λευκό άλογο και ο αναβάτης του διέσχισαν τον χώρο της Λησμονιάς και ο Ομάρ έβγαλε μια φαρδιά ζώνη από ύφασμα που φορούσε και τύλιξε το κεφάλι του και τα αυτιά του. Σε λίγο πλησίασαν σε μια περιοχή όπου φαινόταν ένα παλάτι. Ο Ομάρ αναγνώρισε το παλάτι του στην Μακαρία. Έξω καθόταν ένας άνδρας με λαμπερά ρούχα που κοίταζε το παλάτι και δεν ήθελε να μπει μέσα. Όχι, φώναζε δεν μπορώ να μπω, δεν είναι δικό μου. Ο Ομάρ έβλεπε την θλίψη του άνδρα και τότε συνειδητοποίησε, ότι αυτός ήταν ο Φανούκ ο πατέρας του.
Πως θα με αναγνωρίσει για να έλθει μαζί μου στην Χώρα των Ονείρων ρώτησε το λευκό άλογο ο Ομάρ. Εκείνη την στιγμή μια λαμπερή μορφή φάνηκε μπροστά του. Ήταν η θεά της Δικαιοσύνης. Απευθύνθηκε στον Ομάρ και του είπε, ότι η πρόθεση του για αποκατάσταση της δικαιοσύνης ήταν ειλικρινής και θα του δινόταν η άδεια να απαλλάξει την πόλη του από το βάρος αν και αυτοί που το δημιούργησαν μπορούσαν να κατανοήσουν που είχαν οδηγήσει τα πράγματα . Τότε η θεά πλησίασε τον Φανούκ και τον άγγιξε στο μέτωπο. Ο Φανούκ σάστισε για λίγο και μετά γυρίζοντας στον γιό του που στεκόταν μπροστά του ρώτησε: «Ομάρ εσύ? » Είχε αποκατασταθεί η μνήμη του. Ο Ομάρ του εξήγησε τι είχε έλθει να κάνει αλλά έπρεπε να πάει μαζί του στην Χώρα των Ονείρων και να ζητήσει συγχώρεση από τον Καρίμ.
Ο Φανούκ είπε, ότι το ήθελε αυτό πάρα πολύ γιατί θα ήταν και η λύτρωσή του.
Έτσι καβάλησαν και οι δύο στην ράχη του λευκού αλόγου και αυτό πέταξε για την Χώρα των Ονείρων. Εκεί όλα ήταν τελείως διαφορετικά. Επικρατούσε γαλήνη, ηρεμία και μια ευδαιμονία που σε έκανε να μη θέλεις να φύγεις. Το άλογο τους οδήγησε σε ένα χώρο που έμοιαζε με ένα μεγάλο ναό. Είδαν πολλά πρόσωπα να μπαίνουν μέσα μόνο ένα καθόταν απέξω γεμάτο ικεσία. Συνεχώς ψιθύριζε «Αδελφέ μου γιατί?» Ήταν ο Καρίμ.
Τότε και πάλι παρουσιάσθηκε η θεά της Δικαιοσύνης και αγγίζοντας στο μέτωπο τον Καρίμ του επανέφερε την μνήμη. Τότε Φανούκ και Καρίμ αναγνώρισαν ο ένας τον άλλον. Ο Φανούκ έπεσε στα γόνατα και ζήτησε από τον Καρίμ να τον συγχωρέσει . Ο Καρίμ τον σήκωσε και τον αγκάλιασε με δάκρια στα μάτια. Του είπε, ότι τον συγχωρεί μέσα από την καρδιά του γιατί και εκείνος δεν μπορούσε να ησυχάσει με το βάρος που κουβαλούσε μέσα του από την αδικία που είχε εισπράξει.. Καθώς ήταν έτσι αγκαλιασμένοι ένα φως τους έλουσε και ακούστηκε μια φωνή να λέει: « Η δικαιοσύνη αποκαταστάθηκε. Το βάρος από την πόλη Μακαρία αποσύρεται»
Τότε εμφανίστηκαν οι αδελφές της Δικαιοσύνης η Ευσπλαχνία και η Επιείκεια και ζήτησαν από τους δύο αδελφούς να τις ακολουθήσουν γιατί θα πήγαιναν σε άλλη περιοχή της Χώρας των Ονείρων.
Χαιρέτησαν τότε τον Ομάρ και χάθηκαν από μπροστά του.
Ο Ομάρ καβάλησε το λευκό άλογο που τρέχοντας σαν αστραπή τον έφερε και τον άφησε στην είσοδο της εσοχής του βράχου από όπου τον είχε πάρει..
Ο Ομάρ μόλις κατέβηκε από το άλογο ένοιωσε σαν ένα ρεύμα να τον κτύπησε και άνοιξε τα μάτια του. Ονειρεύτηκα αναλογίστηκε. Όλα όσα είδα δεν ήταν παρά ένα όνειρο από την μεγάλη μου εξάντληση. Είδε όμως, ότι η ζώνη του ήταν τυλιγμένη γύρω από το κεφάλι του και απόρησε. Κατά ένα περίεργο τρόπο δεν ένοιωθε κουρασμένος ή εξαντλημένος αλλά αντίθετα ένοιωθε μια μεγάλη ευφορία.



Ξαφνικά ο Ομάρ άκουσε ένα γνώριμο ήχο. Μπροστά του στεκόταν το δικό του άλογο πολύ ζωηρό και ξεκούραστο. Ο Ομάρ ένοιωσε, ότι η περιπλάνηση του τέλειωσε. Αποφάσισε να επιστρέψει στην Μακαρία. Καβάλησε το άλογο του και εκείνο πήρε το δρόμο της επιστροφής. Το άλογό του γνώριζε τον δρόμο και έτσι ύστερα από κάποιες ημέρες είδε τα τείχη της Μακαρίας. Μπαίνοντας μέσα όλοι τον υποδέχθηκαν με χαρά γιατί εδώ και τρείς ημέρες γάργαρο νερό ανέβλυζε και πάλι από το πηγάδι. Κατάλαβαν όλοι , ότι το χρέος είχε πληρωθεί.
Ο Χουσεΐν αγκάλιασε τον Ομάρ και τον οδήγησε στο παλάτι. Μέσα τον περίμεναν οι 3 αδελφές του που είχαν αποκτήσει ανθρώπινη μορφή και πάλι.
Ο Χουσεΐν είπε στον Ομάρ, ότι μόλις ξεκουραζόταν από το ταξίδι του θα του παρέδιδε και πάλι τον θρόνο του. Εκείνος κούνησε το κεφάλι και του απάντησε, ότι η Μακαρία είχε ανάγκη και τους δύο και στο εξής θα είχε δύο βασιλείς που θα αποφάσιζαν μαζί για την πόλη.
Την άλλη ημέρα ο Ομάρ πήγε στα τείχη και πήρε το φυλακτό του σοφού. Τράβηξε για το ερημητήριο του και του το έδωσε ευχαριστώντας τον θερμά για την βοήθειά του
Ο σοφός τον κοίταξε και τον ρώτησε: «Λοιπόν πως σου φάνηκε η Χώρα των Ονείρων»? Εκείνος τον κοίταξε και του απάντησε. Σαν να ήμουνα σε ένα ατέλειωτο όνειρο από αυτά που δεν θέλεις να ξυπνήσεις. Αυτό το όνειρο που έζησα μου έδειξε πόσο πληγώνει την καρδιά μας κάθε πράξη κακίας, εγωισμού και πλεονεξίας και πόσο την απελευθερώνει η αγάπη, η καλοσύνη και η συγχώρεση.!!Ο σοφός κούνησε το κεφάλι του και του είπε ότι τώρα είχε δει και κατανοήσει αρκετά , ώστε να βασιλεύσει στην χώρα του με σύνεση και σοφία.
Ο Ομάρ απομακρύνθηκε έχοντας τα λόγια του σοφού βαθιά μέσα στην καρδιά του.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

[Ταρούλα]

Χρυσούλα μου

[Vasoula]

Χρυσουλίτσα μου

[Λιζούλα]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

[Annoula]

Χρυσούλα

[CHRYSSOULA]

Σας αγαπώ τόοοσο πολύ

:romance-heart: :romance-heart: :romance-heart: :romance-heart:

[ALEXOULA]

Και μείς

[ΙΩΑΝΝΑ]

Χρυσούλα και εμείς σε αγαπάμε :romance-romance: :romance-interracial:

[Vasoula]

εγώ να δεις πόσο...

[Annoula]

Χρυσουλίτσα

[Emmaki]

Χρυσουλιτσα μας Κι εμεις σε Αγαπαμε πολυ......υπεροχο Παραμυθι!!!!

[nondas]

Χρυσούλα

[Θοδωράκος]

Τι όμορφο
Χρυσουλίτσα

[Giotoula]

Αγαπημένη Χρυσούλα...