Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ

[Vasoula]

Το πιό δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις έναν ενήλικα να πιστέψει ότι δεν έχει πουθενά να λογοδοτήσει για τα λάθη του και τα σωστά του, γιατί ο Θεός μέσα του δεν παίρνει μεζούρες να μετράει, αλλά έχει μόνο μιαν Αγάπη να αγαπάει, και συνεχώς εκείνος να την προδίδει...

Συνείδηση, χωρίς συναισθήματα, είναι πάντα ελλιπής και δεν έχει δυνατότητα να εξελιχτεί πνευματικά...

Αυτή η πιεστική περιφρούρηση των συναισθημάτων, προκύπτει από αυτήν την ανάγκη να είναι υπόλογος γι' αυτά, μια και στην παιδική του ηλικία αποθαρρύνθηκε να τα εκφράσει και αναγκάστηκε να κρύψει τις αληθινές του ανάγκες, με αποτέλεσμα να τον ορίζει περισσότερο η μνησικακία, παρά η αυτάρκειά του...

Αυτά τα δυο μου τράβηξαν περισσότερο την προσοχή.

Αννούλι και τα δύο που σου τράβηξαν την προσοχή αφορούν τον τομέα των συναισθημάτων...Γιατί εκείνα είναι υπόλογα...Νοητικά δεν νιώθεις να είσαι υπόλογος σε κανέναν...

Αν δεν διασχίσεις το συναισθηματικό πεδίο όμως, θα φτάνεις μόνο΄μέχρι την νοητική ωριμότητα, που εκείνη κι αν είναι υπόλογη στα συναισθήματα...΄

Οπως και να το πάρεις, αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις, το να είσαι δηλαδή υπόλογη σε κάποιον, το βιώνεις κάθε μέρα, γιατί είσαι υπόλογη σ' αυτό το μέρος σου που δέν θέλει να ωριμάσει...
Δεν το γλιτώνεις δηλαδή, με το να κάνεις πως δεν υπάρχει...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αν δεν διασχίσεις το συναισθηματικό πεδίο όμως, θα φτάνεις μόνο΄μέχρι την νοητική ωριμότητα, που εκείνη κι αν είναι υπόλογη στα συναισθήματα...΄

Οπως και να το πάρεις, αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις, το να είσαι δηλαδή υπόλογη σε κάποιον, το βιώνεις κάθε μέρα, γιατί είσαι υπόλογη σ' αυτό το μέρος σου που δέν θέλει να ωριμάσει...

:roll:

[Ταρούλα]

[Sofoula]

Η συντέλεια αφορά τον καθέναν μας...Όπως και η αποκάλυψη αφορά τον καθέναν μας και τον μικρόκοσμό μας…

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...

Εγώ και πάλι αρνούμαι και λέω πως θέλω λίγο χρόνο ακόμη !!!

Λοιπόν, αυτό είναι ένα κομμάτι που έβλεπα συχνά και σε μένα... Υπήρχαν κομμάτια που γνώριζα πως είναι ανώριμα, έως και άρρωστα, όμως δεν ήθελα να τα αφήσω... Γιατί δεν ήθελα να εγκαταλείψω την βολική και γνώριμη κατάσταση του φόβου... Ίσως και γιατί το παιδάκι μέσα μου εξακολουθούσε να νιώθει αδικία, που του στερήθηκε το ένα και το άλλο. Και ήταν έτοιμο να κάνει παραχωρήσεις, από τον εαυτό και την ψυχή μου, για να πάρει απ'έξω αυτό που του έλλειπε... Αγάπη, αποδοχή, ασφάλεια, αξία... Κτλ... Ίσως και γιατί δεν εμπιστευόμουν τον Εαυτό μου... Έτσι μικρή και ασήμαντη που με έμαθαν πως είμαι...

Όμως είχα ήδη νιώσει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά... Είχε γίνει σαφές το ότι είχα πάρει την ζωή μου λάθος. Και έτσι η πρόθεσή μου για θεραπεία, συνεχώς μου γκρέμιζε (και εξακολουθεί δηλαδή) εξαρτήσεις και μπαστουνάκια...

Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη πως και τι να κάνω... Απλά παρατηρούσα και ένιωθα... Δεν ήξερα τι θα συμβεί όταν αρχίσουν να φεύγουν "οι άλλοι" από μέσα... Ποιος θα πάρει αυτόν τον χώρο? Όταν δεν θα υπάρχει εκεί, μέσα μου, ένας μπαμπάς να με καθοδηγήσει (με επίκριση), μια μαμά να με συμβουλέψει (με σενάρια ανασφάλειας), ένας θεός να μου δώσει λόγο ύπαρξης (με φόβο και ενοχές)..? Τότε τι? Πως θα ζήσω, μόνο με τον Εαυτό μου?

Όμως, αυτός ο χώρος μέσα μου, είναι ήδη γεμάτος... Γεμάτος Ζωή και Αγάπη και Αξίες και Ποιότητες... Ο Ήλιος δεν παύει να είναι Ήλιος, επειδή εμείς τον βλέπουμε με θολά, μαύρα γυαλιά.

[Έφη]

Το πιό δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κάνεις έναν ενήλικα να πιστέψει ότι δεν έχει πουθενά να λογοδοτήσει για τα λάθη του και τα σωστά του, γιατί ο Θεός μέσα του δεν παίρνει μεζούρες να μετράει, αλλά έχει μόνο μιαν Αγάπη να αγαπάει, και συνεχώς εκείνος να την προδίδει...

[panos]

Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη πως και τι να κάνω... Απλά παρατηρούσα και ένιωθα... Δεν ήξερα τι θα συμβεί όταν αρχίσουν να φεύγουν "οι άλλοι" από μέσα... Ποιος θα πάρει αυτόν τον χώρο? Όταν δεν θα υπάρχει εκεί, μέσα μου, ένας μπαμπάς να με καθοδηγήσει (με επίκριση), μια μαμά να με συμβουλέψει (με σενάρια ανασφάλειας), ένας θεός να μου δώσει λόγο ύπαρξης (με φόβο και ενοχές)..? Τότε τι? Πως θα ζήσω, μόνο με τον Εαυτό μου?

Όμως, αυτός ο χώρος μέσα μου, είναι ήδη γεμάτος... Γεμάτος Ζωή και Αγάπη και Αξίες και Ποιότητες... Ο Ήλιος δεν παύει να είναι Ήλιος, επειδή εμείς τον βλέπουμε με θολά, μαύρα γυαλιά.

[Γ.Μετεν]

ε δεν σου είπε και κάτι νέο...Όλοι οι άνθρωποι το έχουν αυτό, Γιώτα και μάλιστα σε διαστρέβλωση...

όλοι, φυλακίζουν το παιδί, βάζουν τον ενήλικα να φυλάει την καρδιά και αφήνουν τον ηλικιωμένο να κουμαντάρει το σώμα!

Δεν καταλαβαίνω πάντως τι σημαίνει το "θέλω λίγο χρόνο ακόμα" που λες...Λίγο χρόνο στην διαστρέβλωση? Λίγο χρόνο σε τι?



Σαφώς είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, στο πως θα διαχειριστεί την Ελεύθερη Βούληση...
Ή για να εξελίξει τον Εαυτό του, ή να τον αφήσει στάσιμο για πολλές ζωές...

Αν για μία μόνο στιγμή είχες αυτήν την βαθιά αντίληψη του Εαυτού σου, και έβλεπες αυτήν την θλίψη στα μάτια του, νομίζω ότι δεν θα το έλεγες με τόση άνεση αυτό...

Εσύ έξω σου γελάς και εκείνος μέσα σου κλαίει...

O Χρόνος που θέλω είναι πως ακόμη θέλω να μαι παιδί , θέλω να πέφτω να τρώω τα μούτρα μου και να ξανασηκώνομαι ..
να νιώθω πόνο, θλίψη , αγάπη , μίσος , θυμό !!!

Να νιώθω όσο πιο ανθρώπινα μπορώ ...ξέρω πως ο καιρός είναι κοντά ...αλλά νιώθω σε κάποιες στιγμές πως μπορώ και τον σταματάω !!


Τι είναι καλό και τι κακό ;; ποιος μπορεί να το οριοθετήση ;
κάτι που θεωρώ εγώ καλό και μου κάνει καλό ίσως για κάποιον άλλο να ναι κακό...


Όλα είναι υποκειμενικά ...

[CHRYSSOULA]

Και φτάνει σε μια ηλικία, που δεν μπορεί να κοιτάξει πίσω και να χαίρεται, γιατί το παρελθόν του το έχει γεμίσει με τα σκουπίδια του φόβου...

Κάποιος με ρώτησε:Πως είμαι σίγουρος, ότι όλα όσα νοιώθω είναι αλήθεια και δεν είναι ακόμα μια αυταπάτη .....
Η απάντηση είναι ακριβώς η πιο πάνω παράθεση....
Ένοιωθες πριν ευτυχισμένος;;;
Ένοιωθες γεμάτος;;;
Ένοιωθες χαρά;;;;;
Αν η απάντηση στα παραπάνω είναι ναι...τότε μείνε σε αυτά...
Αν όμως κάτι μέσα σου κλαίει ή νοιώθει απόγνωση τότε πέταξε όλα τα σκουπίδια ή άφησε τα εκεί που ανήκουν...στο παρελθόν...
Η ζωή ανοίγεται για να την ζήσεις με χαρά,ενθουσιασμό,παιχνίδι.
Αν θέλεις θρήνο και αποχαύνωση άνοιξε την τηλεόραση και δες όποια βλακεία παίζει είτε ελληνική είτε τούρκικη...γίνε αυτό που σε προγραμμάτισαν να γίνεις και όχι ένας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Vasoula]

η Ζωή σου αποδεικνύει ποιό είναι το καλο΄και το κακό, για εσένα μόνο, Γιωτα...Κανείς άλλος δεν μπορεί...

και αν ξέρεις ότι η Ζωή σου ειναι μέσα στην ματαιότητα, γιατί να υποχρεώνεις ακόμα το Πνεύμα σου να κατοικεί μέσα σε τούτο το χάος?


Δεν το λέω εγώ...για να μην παρεξηγηθώ!

η ίδια η Ψυχή στο φωνάζει, μέσα σου όμως!

έξω, όλοι οι άνθρωποι καλά φαίνονται!

[Γ.Μετεν]

Το ξέρω ...ξέρω πως νιώθει.... η ψυχή ...

αλλά αυτή την στιγμή ...έχω μεγάλο θυμό ... με κάποια γεγονότα....


Και δεν θα μπορέσω να απαντήσω σωστά...θα επανέλθω ....


αααααααααααντε μη τα σπάσω όλα χεχεχε

[CHRYSSOULA]

Όμως, αυτός ο χώρος μέσα μου, είναι ήδη γεμάτος... Γεμάτος Ζωή και Αγάπη και Αξίες και Ποιότητες... Ο Ήλιος δεν παύει να είναι Ήλιος, επειδή εμείς τον βλέπουμε με θολά, μαύρα γυαλιά.

;) ;) ;)

[Vasoula]

Σπάστα Γιώτα, ξέσπασε, θύμωσε, φώναξε...κάνε ότι νιωθεις!!!

Να νιώθεις...το πιο σπουδαίο πράγμα...

Δεν είναι μηχανοποιημένη η Ζωή, άσχετα αν έτσι έμαθαν τους ανθρώπους να ζουν...

Γίνε αυτό που Είσαι, ανεξάρτητα από το ποιόν θα δυσαρεστήσεις...

[Vasoula]

Κάποιος με ρώτησε:Πως είμαι σίγουρος, ότι όλα όσα νοιώθω είναι αλήθεια και δεν είναι ακόμα μια αυταπάτη .....
Η απάντηση είναι ακριβώς η πιο πάνω παράθεση....
Ένοιωθες πριν ευτυχισμένος;;;
Ένοιωθες γεμάτος;;;
Ένοιωθες χαρά;;;;;
Αν η απάντηση στα παραπάνω είναι ναι...τότε μείνε σε αυτά...

Χρυσουλίτσα, το επικίνδυνο σ' αυτήν την ερώτηση, είναι ότι κανένας άνθρωπος δεν ξέρει πως είναι να νιώθεις μέσα σου πληρότητα, οπότε αυτό που θα απαντήσει είναι αν έχει ή δεν έχει αυτά που του έμαθαν ότι φέρνουν ευτυχία και χαρά...

δηλαδή ο ανύπαντρος θα νομίζει ότι δεν έχει ευτυχία, γιατί δεν έχει οικογένεια
ο φτωχός, γιατί δεν έχει χρήματα
ο άνεργος, γιατί δεν έχει εργασία


πάντα αυτήν την ερώτηση, οι απλοί φυσικοί άνθρωποι, την απαντούν με γνώμονα αυτά που έχουν ή δεν έχουν, γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει "είμαι"...

Αυτός που νιώθει ντροπή, θυμό και φόβο, δεν ξέρει ότι τα έχει μέσα του όλα αυτά, γιατί έχει συνηθίσει να ζει με αυτά μαζί με τους άλλους και έτσι δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει, αν δεν έχει κάνει την ελάχιστη αρχική αυτογνωσία...

[Annoula]

Οπως και να το πάρεις, αυτό που προσπαθείς να αποφύγεις, το να είσαι δηλαδή υπόλογη σε κάποιον, το βιώνεις κάθε μέρα, γιατί είσαι υπόλογη σ' αυτό το μέρος σου που δέν θέλει να ωριμάσει...
Δεν το γλιτώνεις δηλαδή, με το να κάνεις πως δεν υπάρχει...

Ναι, η διαφορά με τώρα από παλιότερα είναι ότι στο βαθμό που το νιώθω αυτό δεν του αφήνω και πολλά περιθώρια. Τα λίγο πιο ύπουλα με παιδεύουν αλλά και πάλι τα ωριμάζω και αυτά.

[Vasoula]

Τα λίγο πιο ύπουλα με παιδεύουν αλλά και πάλι τα ωριμάζω και αυτά.

ύπουλα είναι όσα λάθη δεν πρόλαβες να αναγνωρίσεις σαν σωστά και όσα σωστά δεν πρόλαβες να αναγνωρίσεις σαν λάθη...

πάντα μέσα μας υπάρχει ένας κριτής...Και αν δεν τον ξεριζώσουμε, αρχίζει και ξεχωρίζει, σύμφωνα με όσα μάθαμε...
Στην μια μεριά βάζει τα σωστά, στην άλλη μεριά βάζει τα λάθη και κάπου μπερδεύεται κι αυτός, γιατί δεν έχει ορθή κρίση...Εμαθε να σκέφτεται περισσότερο, παρά να νιώθει...

και όποιος δεν έχει ορθή κρίση, δεν έχει και χώρο μέσα μας...

Για το ζύγι, ο Θεός μας έδωσε την Ψυχή...Δεν χρειαζόμαστε άλλους!

εκεί στην Καρδιά, Αννούλι...εκεί, σταματάνε τα ύπουλα...