Νωντάκο, αυτό συμβαίνει, γιατί΄αυτό που συνήθως θέλεις, έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτό που θέλουν οι άλλοι...
και έτσι, για να μην τους στενοχωρήσεις, είτε γιατί έχεις ανάγκη ακόμα την αποδοχή, συνήθως παραιτείσαι από τα δικά σου θέλω, και υιοθετείς τα πρέπει των άλλων, απλά γιατί δεν μπορείς να ελευθερώσεις αυτήν την αίσθηση του "δεν με ενδιαφέρει ποιόν θα δυσαρεστήσω"
αυτό δημιουργεί την πολυπολοκότητα, γιατί ειναι πολλοί τελικά που δεν θέλεις να δυσαρεστήσεις και ένας που θέλεις να ευχαριστήσεις.
Ετσι η ζυγαριά μέσα σου γέρνει ποσοτικά και όχι ποιοτικά...
Για να τους έχεις όλους ευχαριστημένους, χάνεις τον Εαυτό σου...
και έτσι ζυγίζεται η απώλεια με ποσοτικά κριτήρια και όχι ποιοτικά...
απλα ειναι τα πράγματα...Στον κόσμο τούτον μόνοι μας ήρθαμε, και μόνοι μας θα φύγουμε...Δεν θα πάρουμε κανέναν μαζί μας από τους δυσαρεστημένους και τους ευχαριστημένους...Ο Εαυτός μας όμως θα είναι εκεί...μαζί μας! Και αυτό φαινεται να ξεχνάμε εντελώς!