Η ΠΙΡΟΓΑ ΤΟΥ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ

[CHRYSSOULA]

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα μακρινό χωριό της Βόρειας Αμερικής, το Μαρακούντο, έμεναν εκεί κάποιοι ιθαγενείς Ινδιάνοι
Ο αρχηγός τους λεγόταν Χιρότσι και περίμενε το 4ο παιδί από την γυναίκα του Μουν Ο Χιρότσι είχε ήδη 3 γιούς και ο σοφός μάγος της φυλής του είχε αναφέρει, ότι σύντομα θα αποκτούσε και ένα κορίτσι στην οικογένεια του, που το πεπρωμένο του ήταν να φέρει μια μεγάλη αλλαγή.
Αργά το βράδυ έπιασαν την Μουν δυνατοί πόνοι και το ξημέρωμα γέννησε ένα κοριτσάκι. Ο μάγος της έδωσε το όνομα Ναμαντί που σήμαινε «Χαραυγή».

Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από την γέννηση της Ναμαντί, όταν σε μια συγκέντρωση του Χιρότσι με τους πιο σπουδαίους και δυνατούς άνδρες του, ο μάγος που παραβρισκόταν εκεί ανακοίνωσε, ότι το Μεγάλο Πνεύμα τον καλούσε κοντά του και θα έπρεπε να διαλέξει άμεσα αντικαταστάτη του
Ο Χιρότσι τον ρώτησε αν είχε κάποιον υπόψη αλλά εκείνος κούνησε το κεφάλι του αρνητικά Τους είπε, ότι θα πήγαινε στο Ιερό Βουνό των Θεών που ήταν αρκετά μακριά από το Μαρακούντο και θα έμενε εκεί όσο διάστημα χρειαζόταν μέχρι το Μεγάλο Πνεύμα να του έδειχνε τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνει.
Έτσι νωρίς το άλλο πρωί ο μάγος πήρε κάποια εφόδια καβάλησε το άλογο του και τράβηξε για το Ιερό Βουνό των Θεών

Για αυτό το βουνό υπήρχαν πολλοί θρύλοι. Είχε μια πολύ υψηλή κορυφή που ήταν συνήθως σκεπασμένη από πυκνή ομίχλη και κάπου κάπου έβγαιναν από εκεί πύρινες φλόγες φωτιάς. Ο μάγος έτυχε να περάσει από αυτό το μέρος πριν από πολλά χρόνια και είχε διηγηθεί, ότι ενώ είχε σταματήσει για να περιποιηθεί κάποιο τραύμα, που είχε στο πόδι του, από δάγκωμα άγριου ζώου, είδε μεγάλα και παράξενα όντα να πετάνε στις πλαγιές του βουνού. Ένα από αυτά τα όντα τον πλησίασε και βλέποντας την πληγή του φύσηξε επάνω της Σε λίγο αυτή έκλεισε και το πόδι του ήταν εντελώς καλά. Ο μάγος ευχαρίστησε το πανύψηλο Ον και το ρώτησε πως λεγόταν και από πού ήλθε. Αυτό τότε απάντησε, ότι λεγόταν Μανιτού και ήταν από τον Κόσμο των Άστρων
Ο μάγος όταν επέστρεψε στο χωριό έκανε μια ειδική τελετή ευχαριστίας και το Βουνό, που είδε την οπτασία, ονομάστηκε από τότε το Ιερό Βουνό των Θεών.

Ο καιρός περνούσε και η μικρή Ναμαντί μεγάλωνε μέχρι που έγινε 7 ετών. Η Ναμαντί δεν ήταν όπως τα άλλα κορίτσια της φυλής που τους άρεσε να ασχολούνται με το νοικοκυριό και την φροντίδα των αρσενικών της οικογένειας.
Σε εκείνη άρεσε να τρέχει στα λιβάδια και να παρατηρεί την φύση ολόγυρα της. Η αγαπημένη της ασχολία ήταν να κατεβαίνει μέχρι τον ποταμό και εκεί με μια πιρόγα να πλέει στις γειτονικές όχθες.
Η μητέρα της την μάλωνε γιατί έλειπε πολλές ώρες και δεν την βοηθούσε καθόλου με τις δουλειές. Εκείνη όμως την κοιτούσε με τα μεγάλα πράσινα μάτια της και της έλεγε, ότι ένοιωθε διαφορετική μέσα της και όλα αυτά που της μάθαινε δεν την ενδιέφεραν καθόλου.
Η Μουν τα είχε αναφέρει αυτά στον Χιρότσι αλλά εκείνος την καθησύχαζε, Όταν σε 2-3 χρόνια την παντρέψουμε της είπε, τότε θα τα μάθει όλα, γιατί θα πρέπει να φροντίζει την δική της οικογένεια.


Στην φυλή τα κορίτσια παντρευόντουσαν σε πολύ μικρή ηλικία και γεννούσαν πολλά παιδιά.
Η Ναμαντί είχε ακούσει τον πατέρα της να συζητάει με κάποιο κυνηγό που του πρόσφερε πολλά για να την πάρει γυναίκα, όταν θα έφθανε σε ηλικία γάμου.
Έτσι όταν έγινε 10 χρονών την κάλεσε μια ημέρα ο πατέρας της και της είπε, ότι μετά την δύση του ήλιου θα τους επισκεπτόταν ο Χαγιόακ, σύμφωνα με τα έθιμα τους, για να συμφωνήσουν τα του γάμου. Εκείνη θα έπρεπε να στολιστεί και να φτιαχτεί και να είναι υπάκουη σε ότι της έλεγαν.
Η Ναμαντί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά!! Έτσι στόλισε τα μαλλιά της με χάντρες και έβαλε μια ωραία φορεσιά που της έδωσε η μητέρα της..
Ο Χαγιόακ, όταν την είδε χαμογέλασε ευχαριστημένος και της πρόσφερε ένα περιδέραιο από νύχια τίγρης. Εκείνη τον ευχαρίστησε με τα μάτια χαμηλωμένα. Ο πατέρας και ο κυνηγός έδωσαν τα χέρια και συμφώνησαν, ότι όταν το φεγγάρι θα ήταν ολόγιομο 3 φορές θα γινόταν και η τελετή.
Συνήθως την τελετή την έκανε ο μάγος, όμως τώρα θα γινόταν από τον πατέρα της Ναμαντί μια και ο μάγος έλειπε χρόνια από την φυλή και την θέση του δεν την είχε πάρει κανένας.
Το βράδυ ενώ όλοι κοιμόντουσαν η Ναμαντί ξαγρυπνούσε. Παρά την μικρή της ηλικία ένοιωθε, ότι έπρεπε να πάρει σημαντικές αποφάσεις που θα άλλαζαν τη ζωή της οριστικά.
Ξαφνικά σηκώθηκε από εκεί που κοιμόταν και αθόρυβα γλίστρησε έξω. Πήρε ένα κοφτερό σαν ξυράφι μαχαίρι, που με αυτό έγδερναν κάποια δέρματα, και έκοψε πολύ κοντά τα πλούσια μακριά μαλλιά της. Φόρεσε κάποια ρούχα του αδελφού της πήρε λίγα τρόφιμα και νερό και τράβηξε για το ποτάμι.
Εκεί βρήκε την πιρόγα της- την πιρόγα του πεπρωμένου όπως την ονόμασε- την έσπρωξε στο νερό και άρχισε να κωπηλατεί γοργά. Ήθελε να απομακρυνθεί από το Μαρακούντο πριν βγει ο ήλιος. Ήξερε τις συνέπειες αυτής της πράξης της. Η οικογένεια της θα την ξέγραφε και ο πατέρας της για να αποφύγει την ατίμωση θα έπρεπε να μονομαχήσει με τον Χαγιόακ μέχρι θανάτου.
Όμως ήταν απόφαση ζωής αυτό που έκανε και δεν το μετάνιωνε!!
Η Ναμαντί περιπλανήθηκε πολλές ημέρες μέσα σε άγριες περιοχές. Κρυβόταν ανάμεσα σε βράχους και θάμνους για να μη την βρουν άγρια θηρία αλλά και κυνηγοί από γειτονικές περιοχές, γιατί τότε θα ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα για αυτήν.
Κάθε φορά που έβγαινε ο Ήλιος εκείνη σήκωνε τα χέρια της ψηλά και προσευχόταν να την βοηθούσε να βρει το αληθινό της πεπρωμένο.
Για αυτήν ο Ήλιος ήταν πηγή ζωής για όλη την φύση και ένοιωθε, ότι θα την προστάτευε από τις κακοτοπιές.
Εντωμεταξύ στο Μαρακούντο η μητέρα της είχε ξυπνήσει και είδε, ότι η κόρη της έλειπε από την καλύβα που έμεναν. Το ανέφερε στον Χιρότσι και εκείνος έστειλε τον μικρότερο γιό του τον Μόχοκ να ψάξει να την βρει και να την φέρει πίσω
Ο Μόχοκ ήταν 12 χρονών και έμενε ακόμα στην πατρική καλύβα. Τα άλλα αδέλφια του είχαν φύγει και είχαν δική τους οικογένεια, γιατί τα αγόρια της φυλής έφευγαν όταν έκλειναν τα 15.
Ο Μόχοκ τράβηξε για το ποτάμι γιατί ήξερε, ότι εκεί πήγαινε συχνά η αδελφή του. Είδε, ότι η πιρόγα της έλειπε και κατάλαβε, ότι δεν είχε χαθεί αλλά το είχε σκάσει από ένα γάμο που δεν ήθελε!!


Αναλογίστηκε, ότι αν την έψαχνε και την έφερνε πίσω η Ναμαντί θα ήταν πολύ δυστυχισμένη, γιατί του είχε μιλήσει, ότι ένοιωθε πολύ διαφορετικά από τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Από την άλλη όμως ο πατέρας του θα μονομαχούσε με τον Χαγιόακ που ήταν πολύ νεότερος του αλλά και πολύ επιδέξιος στα όπλα και ίσως τελικά τον σκότωνε. Γεμάτος σκέψεις ο Μόχοκ πρόσεξε στον ποταμό κάτι που γυάλιζε. Έσκυψε και το έβγαλε και είδε, ότι ήταν το περιδέραιο που είχε χαρίσει ο Χαγιόακ στην αδελφή του από νύχια τίγρης. Είχε προσέξει, ότι έλειπαν κάποια δικά του ρούχα από την καλύβα και κάπου είχε δει ένα δικό της ρούχο πεταμένο καθώς και κάποιες τούφες από τα μαλλιά της. Πήρε το ρούχο και αφού έπιασε ένα λαγό το πότισε με το αίμα του. Μετά μαζεύοντας τις τρίχες και το περιδέραιο γύρισε στην καλύβα και διηγήθηκε στον πατέρα του, ότι κάποιο άγριο ζώο επιτέθηκε στη Ναμαντί και την σκότωσε. Το σώμα της το έσυρε μέχρι την φωλιά του και αυτός βρήκε το περιδέραιο του Χαγιόακ, το ματωμένο ρούχο και τις τούφες από τα μαλλιά της.
Ο Χιρότσι κάλεσε τον Χαγιόακ και του διηγήθηκε το περιστατικό όπως του το ανέφερε ο γιός του. Εκείνος κούνησε λυπημένα το κεφάλι του και είπε, ότι θα πενθούσε τον θάνατο της σύμφωνα με τα έθιμα τους. Θεωρούσε τον Χιρότσι πατέρα του και ας μη είχε γίνει ο γάμος με την κόρη του.

Έτσι η Ναμαντί ήταν για την φυλή της επίσημα νεκρή!!!

Ταξίδεψε λοιπόν με την πιρόγα της πολλές ημέρες και κάποια στιγμή εξαντλημένη αποκοιμήθηκε πάνω της . Το ρεύμα του ποταμού την παράσυρε πολύ μακριά ώσπου είδε από μακριά ένα πανύψηλο βουνό σκεπασμένο από ομίχλη. Έσυρε την πιρόγα μέχρι την άκρη του ποταμού και την έκρυψε σε κάτι θάμνους. Δεν ήξερε που πήγαινε, όμως το βουνό που έβλεπε μακριά, σίγουρα ήταν αυτό που είχε ακούσει τόσες φορές να λένε οι δικοί της. Το Ιερό Βουνό των Θεών. Εκεί που είχε πάει πριν πολλά χρόνια ο μάγος της φυλής τους. Η Ναμαντί πήρε τον δρόμο που οδηγούσε προς τα εκεί ελπίζοντας, ότι έτσι ίσως έβρισκε κάποια άκρη στα τόσα ερωτήματα που είχε. Τότε είδε μέσα από τους θάμνους ένα ελάφι να την κοιτά. Η Ναμαντί ήταν εξοικειωμένη με πολλά πλάσματα της φύσης και του σφύριξε απλώνοντας το χέρι της. Το ελάφι πλησίασε κοντά της. και η Ναμαντί καβάλησε στην πλάτη του. Τότε εκείνο άρχισε να τρέχει πολύ γοργά και σταμάτησε ύστερα από αρκετή ώρα μπροστά σε μια καλύβα. Ένας ινδιάνος μεγάλης ηλικίας βγήκε έξω και κοίταξε το κορίτσι. Της έκανε νόημα να κατέβει και να μπει μέσα. Η Ναμαντί διστακτικά μπήκε μέσα στην καλύβα και ο Ινδιάνος της πρόσφερε φρούτα και μια κούπα με ένα ποτό. Την ρώτησε από πού ερχόταν και εκείνη ψέλλισε «από το Μαρακούντο» Ο Ινδιάνος κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Τι κάνει ο Χιρότσι?» «Ξέρεις την κόρη τους την Ναμαντί??» Εγώ την ονόμασα με αυτό το όνομα. «Είσαι ο μάγος ?» απάντησε έκπληκτη η Ναμαντί. Εκείνος έγνεψε καταφατικά. !! Τότε η κοπέλα εξιστόρησε τα γεγονότα πως συνέβηκαν και γιατί έφυγε από την φυλή της.
Ο μάγος δεν έδειξε καμία έκπληξη γιατί ήξερε, ότι κάποια στιγμή θα έψαχνε για το αληθινό της πεπρωμένο και δεν θα ακολουθούσε αυτό που είχαν ορίσει άλλοι για αυτήν


Της είπε, ότι μπορούσε να μείνει μαζί του και εκείνος θα της μάθαινε πολλά πράγματα που αγνοούσε. Έτσι η Ναμαντί άρχισε την εκπαίδευση κοντά στον μάγο, Της έμαθε πώς να διαβάζει τις θέσεις των άστρων στον Ουρανό, για την επικοινωνία με το Μεγάλο Πνεύμα, για τον χρόνο και τις εποχές. Της μάθαινε ακόμα για τα φυτά και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες και πολλά άλλα. Έτσι πέρασε σχεδόν ένας χρόνος. Κάποια ημέρα της είπε, ότι το Ιερό βουνό απέναντι τους θα έβγαζε πύρινες φλόγες από μέσα του και η γύρω περιοχή θα καταστρεφόταν από πυκνή λάβα. Έπρεπε να φύγει το συντομότερο. Εκείνος ήταν ήδη αρκετά μεγάλος και πλησίαζε η ώρα να συναντήσει το Μεγάλο Πνεύμα. Όμως θα ήθελε προτού αποχωριστούν να της μεταδώσει το δικό του χάρισμα της προφητείας και της θεραπείας. Της είπε να γονατίσει και να κλείσει τα μάτια της. Εκείνος της άγγιξε το κεφάλι μουρμουρίζοντας κάποια περίεργα λόγια και μετά τα χέρια της.
Η Ναμαντί ένοιωσε δυνατή ζάλη και τα χέρια της έκαιγαν. Σε λίγο είχε ρίγη σε όλο της το σώμα. Ο μάγος της είπε να ξαπλώσει και σε λίγο θα ήταν καλά. Πραγματικά την άλλη ημέρα ένοιωθε υπέροχα!! Τότε ο μάγος έβγαλε ένα σφύριγμα και φάνηκε το ελάφι. Της είπε να φύγει γρήγορα γιατί ήδη είχαν αρχίσει να βγαίνουν οι πρώτες φλόγες φωτιάς από το βουνό. Θα πήγαινε στον ποταμό, θα έπαιρνε την πιρόγα της και θα ταξίδευε νότια. Θα έφθανε σε ένα χωριό που το κατοικούσαν λευκοί άνθρωποι. Εκεί θα έμενε. Προτού ρωτήσει κάτι ή διαμαρτυρηθεί η Ναμαντί έδωσε μια στην ράχη του ζώου και εκείνο άρχισε να τρέχει πολύ γρήγορα.
Σε λίγο έφθασαν στο ποταμό και ψάχνοντας βρήκε την πιρόγα της κρυμμένη εκεί που την είχε βάλει. Ανέβηκε επάνω και ξεκίνησε για άλλη μια φορά την πορεία της προς το άγνωστο. Την πορεία του δικού της πεπρωμένου
Καθώς έπλεε η πιρόγα της στον ποταμό ξαφνικά ένα δυνατό ρεύμα την παράσυρε που γινόταν καταρράκτης λίγο παρακάτω . Μη μπορώντας να πιαστεί από πουθενά η Ναμαντί γλίστρησε στα νερά και σε λίγο βάλθηκε να παλεύει με τα αφρισμένα νερά του ποταμού. Κάποια στιγμή ένοιωσε, ότι έχανε τις αισθήσεις της, όταν ένα χέρι την έπιασε και την τράβηξε σε μια βάρκα. Η κοπέλα άρχισε να βήχει και όταν συνήλθε είδε ένα λευκό άνδρα να την κοιτάει. Μαζεύτηκε φοβισμένα γιατί δεν είχε δει ποτέ κάποιον της λευκής φυλής.
Εκείνος έδειχνε φιλικός και με χειρονομίες της έδωσε να καταλάβει, ότι δεν έπρεπε να τον φοβάται. Έβγαλε την βάρκα στην όχθη και της έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Λίγα μέτρα πιο κάτω ήταν μια πέτρινη καλύβα και απέξω καθόταν μια γυναίκα παχουλή που είχε και αυτή λευκό δέρμα.
Ο άνδρας της εξήγησε τι είχε συμβεί και εκείνη έδωσε στην κοπέλα μια πετσέτα να σκουπιστεί και της έδειξε την φωτιά. Η Ναμαντί σε λίγο ένοιωθε άνετα μαζί τους.
Τον άνδρα τον έλεγαν Ισαντόρ και την γυναίκα του Μόνα Το ζευγάρι ήταν μεγάλης ηλικίας και δεν είχε παιδιά. Αγκάλιασαν με στοργή την Ναμαντί και μετά από λίγους μήνες η κοπέλα μιλούσε άψογα την γλώσσα τους. Την φώναζαν χαϊδευτικά Νάντα και η Μόνα βρήκε στο μικρό κορίτσι την κόρη που πάντα ήθελε.
Έτσι περνούσε ο καιρός και η Νάντα είχε αρχίσει να προσαρμόζεται στον νέο τρόπο ζωής. Ο Ισαντόρ ασχολιόταν με το ψάρεμα αλλά και την καλλιέργεια κάποιων χωραφιών που είχε εκεί κοντά. Συχνά πήγαινε στην πόλη που ήταν 5-6 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που έμεναν και αγόραζε διάφορες προμήθειες. Η Νάντα μεγάλωνε, τα μαλλιά της είχαν μακρύνει και το πρόσωπο της είχε χάσει την αγριάδα του, γιατί φωτιζόταν από τα πράσινα μάτια της. Ο Ισαντόρ της είχε αγοράσει όμορφα ρούχα από την πόλη και ύστερα από λίγο καιρό η κοπέλα δεν θύμιζε τίποτα από την φοβισμένη Ινδιάνα που είχε βρει στα νερά του ποταμού.


Μια ημέρα ο Ισαντόρ είχε πάει στα χωράφια μαζί με έναν έμπορο για να μιλήσουν για κάποια παραγγελία, όταν πετάχτηκε μια οχιά μέσα από κάτι χόρτα και δάγκωσε τον Ισαντόρ στο πόδι. Εκείνος έβγαλε μια δυνατή κραυγή πόνου και διπλώθηκε στα δύο κρατώντας το πόδι του. Ο έμπορος πήρε μια πέτρα να κτυπήσει το φίδι αλλά αυτό σύρθηκε μέσα στα χόρτα και χάθηκε. Ο έμπορος άρπαξε τον Ισαντόρ και τον οδήγησε με πολύ προσπάθεια στην πέτρινη καλύβα. Η Μόνα όταν έμαθε τι είχε συμβεί χλόμιασε, γιατί το δηλητήριο της οχιάς ήταν επικίνδυνο. Έδεσε με ένα μαντήλι την πληγή για να μη προχωρήσει το δηλητήριο στο αίμα, ενώ ο Ισαντόρ είχε δυνατούς πόνους. Τότε η Νάντα βγήκε έξω μάζεψε κάποια φύλλα από κάτι θάμνους εκεί κοντά και γύρισε στην καλύβα. Έβαλε τα φύλλα στην φωτιά και μόλις αυτά κάπνισαν τα ακούμπησε πάνω στη πληγή. Μετά πίεσε το πόδι να βγάλει όσο πιο πολύ αίμα γινόταν και ακούμπησε το χέρι της επάνω στην πληγή μουρμουρίζοντας κάποια λόγια. Ο Ισαντόρ έβγαλε μια φωνή και έκλεισε τα μάτια του. Η Μόνα νόμισε, ότι είχε πεθάνει. Εκείνος όμως συνήλθε σε λίγο και σηκώθηκε. Το πόδι του είχε ξεπρηστεί και ένοιωθε καλά. Η Νάντα του έφτιαξε ένα ζεστό και έριξε κάποια βότανα μέσα. Του το έδωσε να το πιει και σε λίγο αυτός κοιμήθηκε βαθιά.
Το επόμενο πρωί ήταν εντελώς καλά. Ευχαρίστησε την θετή του κόρη, όπως την έλεγε, που του έσωσε την ζωή. Εκείνη του θύμισε χαμογελώντας, ότι και αυτός κάποτε την έσωσε από πνίξιμο στο ποτάμι.
Όταν ο έμπορος ήλθε την άλλη ημέρα να δει τον Ισαντόρ απόρησε που τον είδε τόσο καλά. Η θετή σου κόρη ξέρει πολλά μυστικά είπε με ένα χαμόγελο.
Ο έμπορος έφυγε για την πόλη και ο Ισαντόρ ξεκίνησε για τα χωράφια παίρνοντας μαζί του την Νάντα. Άρχισε να την μαθαίνει για την καλλιέργεια και το όργωμα της γης και η κοπέλα τα μάθαινε όλα με ευκολία και προθυμία. Τον ελεύθερο χρόνο η Μόνα της μάθαινε να γράφει και να διαβάζει. Έτσι η ζωή της μικρής Ινδιάνας άλλαζε καθημερινά. Κρατούσε πάντα μαζί της ένα σημειωματάριο και έγραφε κάθε τι καινούργιο που μάθαινε. Είχε ακόμα σημειώσει και αυτά που της είχε μάθει πριν καιρό ο σοφός μάγος στο Ιερό Βουνό των Θεών.
Ένα πρωϊνό ξεκίνησε ο Ισαντόρ να πάει στην γειτονική πόλη για κάποιες προμήθειες και είπε στην Νάντα να πάει μαζί του. Ήθελε να αρχίσει να γνωρίζεται και με άλλους ανθρώπους Εκείνη ένοιωσε μια ανησυχία αλλά εκείνος την καθησύχασε, ότι κανείς δεν θα την έβλαπτε. Σε όσους γνώριζε είχε ήδη αναφέρει, ότι είχε μια θετή κόρη που την βρήκε πριν πολλά χρόνια μισοπνιγμένη στο ποτάμι.
Όταν έφθασαν στην πόλη η Νάντα χάζευε τον κόσμο, τα μαγαζιά που ήταν στον κεντρικό δρόμο και τα σπίτια που ήταν διαφορετικά από την καλύβα του Ισαντόρ. Όλα ήταν τόσο καινούργια για αυτήν που δεν χόρταινε να τα βλέπει.
Ο Ισαντόρ σταμάτησε σε ένα μαγαζί για να αγοράσει προμήθειες και η Νάντα κάθισε σε ένα πεζούλι απέξω χαζεύοντας την κίνηση. Εκείνη την στιγμή ακούστηκε δυνατό ποδοβολητό και φάνηκε ένα άλογο που έτρεχε αφηνιασμένο.
Ένα μικρό παιδί που έπαιζε στο δρόμο σκόνταψε και έπεσε κάτω και το άλογο σήκωσε τα μπροστινά του πόδια έτοιμο να πατήσει το παιδί.
Τότε πετάχτηκε απότομα η Νάντα και μπαίνοντας ανάμεσα στο άλογο και στο παιδί σήκωσε το χέρι της και σταμάτησε το άλογο μουρμουρίζοντας κάποια λόγια. Το άλογο χλιμίντρισε, σταμάτησε απότομα και έκανε πίσω. Η κοπέλα σήκωσε το παιδί από κάτω που είχε χάσει την φωνή του από το σοκ και του είπε να κάτσει πιο πέρα.


Γύρισε στο άλογο και έπιασε το κεφάλι του. Μέσα από το αυτί του αλόγου πετάχτηκε ένα έντομο
Η κοπέλα κράτησε το αυτί για λίγο στα χέρια της και το άλογο άρχισε μετά από λίγο να της γλείφει το χέρι.
Όλοι όσοι είχαν δει το περιστατικό είχαν μείνει με το στόμα ανοικτό. Η μητέρα που είδε το παιδί της να γλιτώνει από βέβαιο θάνατο πλησίασε την κοπέλα και την ευχαρίστησε με δάκρια στα μάτια. Αλλά και ο ιδιοκτήτης του αλόγου, δεν μπορούσε να πιστέψει πως αφήνιασε το ζώο του έτσι ξαφνικά. Φαίνεται το τσίμπημα του εντόμου ήταν πολύ δυνατό και το άλογο αντέδρασε νευρικά.
Ο Ισαντόρ βγήκε από το μαγαζί και είδε κόσμο γύρω από την κόρη του. Έμαθε τι είχε συμβεί και την έσφιξε στην αγκαλιά του. Όλη η πολιτεία μιλούσε μέρες για αυτό το γεγονός. Ο έμπορος ανέφερε ακόμα, ότι είδε τον Ισαντόρ να γλιτώνει από βέβαιο θάνατο, από δάγκωμα οχιάς, χάρη στην βοήθεια της κόρης του.
Σύντομα λοιπόν πολλοί κάτοικοι της πόλης επισκεπτόντουσαν την καλύβα του Ισαντόρ και της Μόνας ζητώντας συμβουλές ή και θεραπεία από την Νάντα.
Ο καιρός κυλούσε ήρεμα στην μικρή πολιτεία και η μικρή Ινδιάνα είχε αρχίσει να ξεχνά την προηγούμενη ζωή της, ώσπου ένα νέο γεγονός ήλθε για να ανατρέψει και πάλι τα πάντα γύρω της.
Ένα απόγευμα, λίγο πριν την δύση του ήλιου, ήλθε καλπάζοντας από την πόλη ο έμπορος φίλος του Ισαντόρ. Τους βρήκε όλους να κάθονται έξω από την πέτρινη καλύβα και έκανε νόημα στον Ισαντόρ, ότι ήθελε να του μιλήσει. Εκείνος του είπε να μιλήσει ελεύθερα γιατί δεν είχε μυστικά από την οικογένεια του.
Τότε ο έμπορος τους ανέφερε, ότι όλη η πόλη ήταν ανάστατη γιατί τα σπίτια που ήταν στα περίχωρα της πολιτείας είχαν δεχθεί επίθεση από ερυθρόδερμους που τα είχαν κάψει και είχαν αρπάξει ζώα και τρόφιμα. Είχαν όμως σκοτώσει κάποιους κατοίκους και άλλους τους είχαν πάρει αιχμαλώτους. Η πολιτεία τους ποτέ δεν είχε δεχθεί μέχρι τώρα επίθεση από Ινδιάνους γιατί οι περισσότεροι έμεναν βόρεια, όμως μετά την ερήμωση πολλών χωριών στην βόρεια περιοχή από έκρηξη ηφαιστείου πολλοί Ινδιάνοι κατέβηκαν νότια σε αναζήτηση τροφής.
Πολλοί κάτοικοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, γιατί φοβόντουσαν για την ζωή των οικογενειών τους. Του τόνισε, ότι και το δικό του σπίτι ήταν πολύ απομακρυσμένο και καλό θα ήταν ή να έφευγε από εκεί ή να έπαιρνε κάποια προφυλακτικά μέτρα.
Μόλις έφυγε ο έμπορος ο Ισαντόρ κοίταξε σκεφτικά την Μόνα και την Νάντα. Η Νάντα ακούγοντας αυτά που είχε αναφέρει ο έμπορος ένοιωσε όλα να γυρίζουν γύρω της. Το πεπρωμένο ερχόταν για άλλη μια φορά μπροστά της και αυτή θα έπρεπε να διαλέξει. Όμως τώρα αγαπούσε την νέα της ζωή και δεν ήθελε να φύγει. Αγαπούσε τους νέους γονείς της. Δεν είχε καμία σημασία που το αίμα της και η γενιά της ήταν από την κόκκινη φυλή. Σκεφτόταν ,ότι θα μπορούσε να σκοτώσει κάποιον Ινδιάνο αν χρειαζόταν για να υπερασπίσει τον Ισαντόρ και την Μόνα Αυτό όμως έφερε αφάνταστη θλίψη στην καρδιά της.
Την άλλη ημέρα ο Ισαντόρ άρχισε να βάζει διάφορες παγίδες γύρω από την καλύβα, ώστε σε περίπτωση επίθεσης να μπορούσαν να προστατευτούν προσωρινά και αγόρασε από την πόλη διάφορα όπλα. Η Μόνα ένοιωθε άσχημα και φοβόταν πολύ για την κόρη τους. Είχε διαβάσει, ότι αυτές οι πρωτόγονες φυλές θυσίαζαν μικρά κορίτσια στους θεούς τους.
Ένα βράδυ η Νάντα άκουσε ένα ελαφρύ θόρυβο και αμέσως πετάχτηκε από το κρεβάτι της. Ήταν σίγουρη, ότι κάποιος παραμόνευε απέξω. Σκούντηξε ελαφρά τον Ισαντόρ που κοιμόταν και όταν εκείνος άνοιξε τα μάτια του έκανε νόημα να μη μιλήσει. Εντωμεταξύ ξύπνησε και η Μόνα

Ο Ισαντόρ άρπαξε το όπλο του και άρχισε να σημαδεύει μέσα από το μισόκλειστο παράθυρο. Η Νάντα του είπε χαμηλόφωνα, ότι θα έβγαινε έξω και αν ήταν Ινδιάνοι θα τους αντιμετώπιζε αυτή. Ο Ισαντόρ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά αλλά η κοπέλα επέμενε. Τελικά συμφώνησε και της είπε, ότι αν έβλεπε, ότι κινδύνευε θα έριχνε με το όπλο του!!!
Η Νάντα άνοιξε την πόρτα προσεκτικά και βγήκε έξω. Τότε είδε μια σκιά να γλιστρά στο σκοτάδι. Ένα βέλος καρφώθηκε στην πόρτα. Μέσα στο σκοτάδι η Νάντα διέκρινε πολλά μάτια και βαμμένα πρόσωπα Τότε μιλώντας στην γλώσσα της δικής της φυλής ζήτησε να μιλήσει με το αρχηγό τους. Ένας ινδιάνος βγήκε μπροστά και την ρώτησε ποια ήταν και πως ήξερε την γλώσσα τους.
Η Νάντα απάντησε, ότι πριν πολλά χρόνια την παράσυρε το ποτάμι και βρέθηκαν δύο καλοί λευκοί άνθρωποι και της έσωσαν την ζωή. Το όνομα της ήταν Ναμαντί και ήταν η κόρη του Χιρότσι και της Μουν από το Μαρακούντο.
Ο Ινδιάνος της απάντησε, ότι έλεγε ψέματα, γιατί η κόρη του Χιρότσι είχε πεθάνει από καιρό. Εγώ είμαι ο μικρότερος γιός του Χιρότσι και εγώ βρήκα τα μαλλιά της και τα ρούχα της πεταμένα.
Έκπληκτη η Ναμαντί έβγαλε μια κραυγή: « Μόχοκ» φώναξε.
Ο Ινδιάνος είχε μείνει ακίνητος σαν να είχε πετρώσει.
Εκείνη την στιγμή βγήκε έξω και ο Ισαντόρ με το όπλο έτοιμος να του ρίξει.
Ο Ινδιάνος έπιασε το τόξο του για να κτυπήσει και αυτός τον Ισαντόρ.
Η Ναμαντί αστραπιαία μπήκε ανάμεσα στους 2 άνδρες και τότε δέχθηκε την σφαίρα που είχε φύγει από το όπλο του Ισαντόρ πέφτοντας κάτω. Ο Ισαντόρ πέταξε το όπλο και έτρεξε κοντά της όμως ο Μόχοκ τον σταμάτησε.
Έσκυψε και πήρε αγκαλιά την κοπέλα και την ανέβασε στο άλογο του. Έκανε νόημα και στους υπόλοιπους Ινδιάνους και σε λίγο χάθηκαν όλοι στην νύχτα.

Όταν άνοιξε τα μάτια της η Ναμαντί είχε τον ώμο της δεμένο και κοντά της καθόταν ο Μόχοκ. Της είπε, ότι το τραύμα της δεν ήταν σοβαρό και θα γινόταν καλά.
Την ρώτησε αν ήταν αλήθεια αυτά που του είπε!! Η Ναμαντί του διηγήθηκε λεπτομέρειες από την ζωή τους στο Μαρακούντο. Ο Μόχοκ τότε της ανέφερε, ότι ο Χιρότσι και η Μουν είχαν πεθάνει και τα αδέλφια του είχαν χάσει την ζωή τους όταν κυνηγούσαν στις περιοχές που είχαν κτυπηθεί από την φωτιά. Εκείνος ήταν πια αρχηγός της φυλής και επειδή δεν μπορούσαν να ζήσουν στο Μαρακούντο κατέβηκαν νοτιότερα. Όμως όλες αυτές οι περιοχές κατοικούνταν από λευκούς και δεν περίσσευε κυνήγι για αυτούς. Έτσι άρχισαν τις επιδρομές.
Η Ναμαντί του είπε, ότι θα μπορούσαν να μάθουν να καλλιεργούν την γη. Αυτό θα τους έδινε τροφή. Του πρότεινε να επιστρέψουν βόρεια και εκείνη θα τους μάθαινε όλα αυτά που γνώριζε από την μεγάλη περιπέτεια που είχε ζήσει.
Έτσι και έγινε.!! Οι ερυθρόδερμοι επέστρεψαν πίσω και άρχισαν να καλλιεργούν τη γη. Η Ναμαντί τους μάθαινε ακόμα να διαβάζουν, να γράφουν, να μελετούν τα άστρα και να προσεύχονται στο Μεγάλο Πνεύμα. Μαζί τους ενώθηκαν και άλλες μικρότερες φυλές ερυθροδέρμων και έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη μεγάλη φυλή των Ιρότσι. Η Ναμαντί είχε ονομασθεί η γυναίκα μάγος που γνώριζε τα μυστικά της προφητείας και της θεραπείας. Η Ναμαντί παντρεύτηκε κάποιον από την φυλή της και απόκτησε μια κόρη. Όταν εκείνη έγινε 10 χρονών η Ναμαντί της μετέδωσε το χάρισμα της με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει ο σοφός μάγος σε εκείνη πριν από πολλά χρόνια.
Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

[CHRYSSOULA]

Όταν κάποτε ρώτησα την καρδιά μου από που γνωρίζω την ιδιαίτερη θεραπευτική που κατέχω αφού δεν την έχω διδαχθεί από κάποιο σεμινάριο, ή βιβλίο ή δάσκαλο,
εκείνη μου έδωσε μέσα από "τα δικά της όνειρα" την παραπάνω ιστορία, που μοιράζομαι μαζί σας!!!!

[Ταρούλα]

Χρυσούλα μου

Ευλογημένη η Φιλία Μας

Ευχαριστούμε, όπως όλα τα παραμύθια σου... υπέροχο

[Vasoula]

παραμύθι ζωής

[Giotoula]

Υπέροχο!!

[Annoula]

[Λιζούλα]

πολύ όμορφο!!

[Stefanos]

Χρυσούλα

[Ellaki]

Όταν κάποτε ρώτησα την καρδιά μου από που γνωρίζω την ιδιαίτερη θεραπευτική που κατέχω αφού δεν την έχω διδαχθεί από κάποιο σεμινάριο, ή βιβλίο ή δάσκαλο,
εκείνη μου έδωσε μέσα από "τα δικά της όνειρα" την παραπάνω ιστορία, που μοιράζομαι μαζί σας!!!!

[nondas]

Χρυσούλα

[lazaros]

Υπέροχο Χρυσούλα μας...τρομερή η σαμάνος σου...

[Έφη]

Υπέροχο !

[Valia]

πολύ όμορφο Χρυσουλίτσα

[Fotinoula]

Χρυσούλα

Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο όμορφα κομμάτια της Ψυχής σου

[CHRYSSOULA]

Σας ευχαριστώ όλους που "τα όνειρα της καρδιάς μου" και τα "μαγικά παραμύθια" αγγίζουν τις καρδιές σας δείχνοντας άλλη μια φορά πόσο στενά συνδεδεμένοι είμαστε όλοι μας στο Συμπαντικό Πλέγμα Αγάπης!!