Η ΖΩΗ ΜΕ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ

[Vasoula]

Όλη η ζωή μας βασίζεται σε μια "εκπαίδευση"...
Για πολλά χρόνια μαθαίνουμε πως πρέπει να είναι ένας άνθρωπος...
ποιά πρέπει να είναι η ηθική του, ποιά πρέπει να είναι η επιδίωξή του, πως πρέπει να συμπεριφέρεται, τι σημαίνει καλό και κακό...
Μαθαίνουμε πως να είμαστε ευγενικοί, πως να διαβάζουμε, πως να μιλάμε, πως να ανταποκρινόμαστε στις βασικές μας ανάγκες, πως να επικοινωνούμε με τον θεό, τι πρέπει να κάνουμε, πως πρέπει να το κάνουμε, γιατί πρέπει να το κάνουμε...

όλα αυτά μέσα σε ένα "εγχειρίδιο ζωής" με κανόνες...

Δεν μαθαίνουμε όμως να εμπιστευόμαστε την Ζωή…Να Αγαπάμε…

Όλοι αυτοί οι κανόνες μας οδήγησαν στην διάσπαση του Είναι μας…
Το ένα μέρος μας θέλει να είναι ελεύθερο, το άλλο μέρος μας θέλει να ελέγχει, γιατί δεν αντέχει την ελευθερία…

Αυτή η αντιπαλότητα δημιουργεί το ασυνείδητο…

Ο άνθρωπος δεσμεύεται να γίνει άνθρωπος σύμφωνα με τους κανόνες σε ένα μικρό συνειδητό μέρος του, αφήνοντας όλο το υπόλοιπο μη συνειδητό του μέρος να δρα ύπουλα και υπόγεια…Νιώθει να απειλείται συνεχώς και ψάχνει σενάρια και τρόπους να ησυχάσει την αγωνία…

H απειλή, όταν την αντιμετωπίζεις Oλόκληρος, λέγεται απλά Ζωή!

ο διαχωρισμός μας δίνει απειλητικές διαστάσεις στην Ζωή, γιατί αλλιώς είναι νοητικά η Ζωή και αλλιώς συναισθηματικά...

αλλιώς βλέπει ένα παιδί την Ζωή, αλλιώς ένας ενήλικας...
το θέμα είναι ότι προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί να την βλέπει σαν ενήλικας και εκεί γίνονται όλα, τόσο πολύ διαστρεβλωμένα από αυτό που πραγματικά είναι φυσικό...
Γιατί το παιδί μαθαίνει να γίνεται υποκριτικό, προτού καν καταλάβει γιατί...

Προτού καταλάβει την Ζωή, μαθαίνει ότι πρέπει να γίνει άνθρωπος…

Να πάει σχολείο…
Να σπουδάσει
Να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί
Να παντρευτεί
Να κάνει παιδιά
Να πεθάνει

Και ανάμεσα σε όλα αυτά, αν μπορέσει και είναι τυχερός, να πάρει μια πιο βαθιά ανάσα, και να τα διαγράψει όλα και να Ζήσει σαν Άνθρωπος!

Δύσκολη υπόθεση να είσαι παιδί…

Παρ’ όλο που έχω ακούσει γονείς να λένε «τι ανάγκη έχουν αυτά, όλα τα προβλήματα λυμένα»…

Και τι εκδίκηση είναι αυτή?
Επειδή έχουν λυμένα τα προβλήματα, ας τους μεταδώσουμε καμιά δεκαριά, έτσι να έχουν…

Δύσκολη υπόθεση να είσαι παιδί…

Με όλα τα προβλήματα λυμένα, και ένα εγχειρίδιο ζωής κάτω από την μασχάλη…

Γιατί το να γίνεις άνθρωπος είναι μια ολόκληρη διαδικασία «εκδίκησης» της παιδικότητας, της αγνότητας και της αθωότητας…

πόσο άθλιο είναι να νομίζεις ότι οι Ψυχές είναι αντικείμενό σου...
όπως ένα βάζο π.χ.

το πετάς, το σπας, ότι θέλεις το κάνεις...
το βάζο στέκεται εκεί αμίλητο, και παθαίνει ότι θέλεις εσύ...

το ίδιο ανοχύρωτο είναι και το παιδί...

μπορείς να το κάνεις ότι θέλεις...ακόμα και άνθρωπο...

γιατί Άνθρωπος είναι, απλά ξεχασμένη ιστορία...

Τα παιδιά θέλουν αγάπη και φροντίδα
θέλουν απαλά όρια, για να μην γίνει ανεξέλεγκτη η ορμή της Ζωής...
θέλουν απαντήσεις
θέλουν ειλικρίνεια
θέλουν ενθάρρυνση

και ο γονέας χρειάζεται να έχει ανιδιοτέλεια στο έργο του
να είναι δίκαιος και ελεήμων
να τα προστατεύει
να τους μεταδώσει την Χαρά της Ζωής, τις Αρετές της Ζωής
να τους μιλήσει για τον Θεό
Να δημιουργεί συνεχώς προϋποθέσεις αυτάρκειας και ανεξαρτησίας

Τα παιδιά δεν δίνουν νόημα στην Ζωή, ούτε είναι κοινωνικό φαινόμενο, ούτε αποκούμπι στα γεράματα…
Είναι υπόθεση του Θεού και του Ανθρώπου…

Ας το ξανασκεφτούμε λίγο εμείς οι μεγαλύτεροι…για να μην γεμίζουν τα τραπέζια των ψυχοθεραπευτών και να μην γεμίζει η κοινωνία με συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους, που εμείς οι τάχα ώριμοι άνθρωποι, δημιουργήσαμε…

Πριν παραδώσουμε τα παιδιά μας στην Ζωή, για να πολεμήσουν, νομίζω ότι πρέπει να τα παραδώσουμε στον Εαυτό τους και στον Θεό, για να Αγαπήσουν…

Και ο Ποιητής κάτι θα ήξερε που είπε
«Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα του και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου…»

Μάλλον ήξερε ότι το φυσιολογικό να ελευθερώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, όταν θα έρθει η ώρα, θα ήταν αδύνατον μέσα στην ανωριμότητα του κόσμου του ανθρώπου, που θρέφει τον φόβο και την εξάρτηση του ενός από τον άλλον και δεν μας κάνει συνοδοιπόρους Ζωής…

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

[AMALIA]

[Λιζούλα]

[konstantinos s.]

Δύσκολη υπόθεση να είσαι παιδί…

Με όλα τα προβλήματα λυμένα, και ένα εγχειρίδιο ζωής κάτω από την μασχάλη…

Γιατί το να γίνεις άνθρωπος είναι μια ολόκληρη διαδικασία «εκδίκησης» της παιδικότητας, της αγνότητας και της αθωότητας…

πόσο άθλιο είναι να νομίζεις ότι οι Ψυχές είναι αντικείμενό σου...
όπως ένα βάζο π.χ.

το πετάς, το σπας, ότι θέλεις το κάνεις...
το βάζο στέκεται εκεί αμίλητο, και παθαίνει ότι θέλεις εσύ...

το ίδιο ανοχύρωτο είναι και το παιδί...

μπορείς να το κάνεις ότι θέλεις...ακόμα και άνθρωπο...

γιατί Άνθρωπος είναι, απλά ξεχασμένη ιστορία...

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

[Danielli]

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

E ναι ...

[Ellaki]

Τα παιδιά θέλουν αγάπη και φροντίδα
θέλουν απαλά όρια, για να μην γίνει ανεξέλεγκτη η ορμή της Ζωής...
θέλουν απαντήσεις
θέλουν ειλικρίνεια
θέλουν ενθάρρυνση

και ο γονέας χρειάζεται να έχει ανιδιοτέλεια στο έργο του
να είναι δίκαιος και ελεήμων
να τα προστατεύει
να τους μεταδώσει την Χαρά της Ζωής, τις Αρετές της Ζωής
να τους μιλήσει για τον Θεό
Να δημιουργεί συνεχώς προϋποθέσεις αυτάρκειας και ανεξαρτησίας

Τα παιδιά δεν δίνουν νόημα στην Ζωή, ούτε είναι κοινωνικό φαινόμενο, ούτε αποκούμπι στα γεράματα…
Είναι υπόθεση του Θεού και του Ανθρώπου…

Ας το ξανασκεφτούμε λίγο εμείς οι μεγαλύτεροι…για να μην γεμίζουν τα τραπέζια των ψυχοθεραπευτών και να μην γεμίζει η κοινωνία με συναισθηματικά ανώριμους ανθρώπους, που εμείς οι τάχα ώριμοι άνθρωποι, δημιουργήσαμ

Και πως να ξέρουμε εμείς οι μεγαλύτεροι τι είναι Άνθρωπος και τι θέλουν τα παιδιά αφού ούτε παιδιά μας επέτρεψαν να είμαστε αλλά και κανείς δεν μας δίδαξε τι είναι Άνθρωπος????

Που να βρούμε την χαμένη μας Εμπιστοσύνη?
Πως να μάθουμε τι είναι Ζωή?
Μα πάνω απ' όλα πως να πετάξουμε το εγχειρίδιο αφού μας έμαθαν ότι χωρίς αυτό κινδυνεύουμε?

Ουσιαστικά έχουμε μια μόνο επιλογή, άνθρωπος ή Άνθρωπος.
Αν επιλέξουμε το πρώτο καλύτερα να πάρουμε το εγχειρίδιο αγκαλιά και να δεχτούμε την φυλακή μας.
Εαν επιλέξουμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο του Ανθρώπου, να πετάξουμε το εγχειρίδιο, να Αγαπήσουμε, να μεγαλώσουμε παιδιά του Θεού και του Ανθρώπου, τότε ας δυναμώσουμε την Θέλησή μας για να επιτρέψουμε στις αρετές μέσα μας να ξεδιπλωθούν.

Ανήκω στους μεγαλύτερους και οι παγιωμένες αντιλήψεις μου για την Ζωή, τον Θεό και τον Άνθρωπο, μου ύψωσαν απίστευτα εμπόδια στον δρόμο μου.
Υπάρχει όμως μια σπίθα μέσα σε όλους μας, η σπίθα της Ψυχής μας, που μένει αναλοίωτη στην αιωνιότητα.
Θέλει τόλμη να πιστέψεις στην σπίθα που την διεκδικούν τόσοι σωτήρες.
Δεν χρειαζόμαστε κανέναν να μας σώσει την Ψυχή μας γιατί είναι μέρος του Θεού.
Να την αναγνωρίσουμε μόνο και να την πάρουμε πίσω από αυτούς που την διεκδίκησαν και θα συνεχίσουν να την διεκδικούν.

Είναι η δική Μας Ζωή, η δική Μας Ψυχή, ο δικός Μας Θεός χωρίς διαμεσολαβητές και τσιριτζάντζουλες, Απλός, Αθώος, Προσιτός.
Θάρρος να πετάξουμε τα εγχειρίδια που κληρονομήσαμε ....... η Ζωή δεν θέλει εγχειρίδια, θέλει Ψυχή.
Θάρρος να ανοίξουμε στην Φωνή του Εαυτού μας, στον Λόγο του Ιησού, είναι εδώ και μας θέλει ΜΑΖΙ ΤΟΥ.

[Giotoula]

[elenaki]

H απειλή, όταν την αντιμετωπίζεις Oλόκληρος, λέγεται απλά Ζωή!

αλλιώς βλέπει ένα παιδί την Ζωή, αλλιώς ένας ενήλικας...
το θέμα είναι ότι προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί να την βλέπει σαν ενήλικας και εκεί γίνονται όλα, τόσο πολύ διαστρεβλωμένα από αυτό που πραγματικά είναι φυσικό...
Γιατί το παιδί μαθαίνει να γίνεται υποκριτικό, προτού καν καταλάβει γιατί...

Παρ’ όλο που έχω ακούσει γονείς να λένε «τι ανάγκη έχουν αυτά, όλα τα προβλήματα λυμένα»…

Και τι εκδίκηση είναι αυτή?
Επειδή έχουν λυμένα τα προβλήματα, ας τους μεταδώσουμε καμιά δεκαριά, έτσι να έχουν…

Ποση εκδικηση Θεε μου...

Πριν παραδώσουμε τα παιδιά μας στην Ζωή, για να πολεμήσουν, νομίζω ότι πρέπει να τα παραδώσουμε στον Εαυτό τους και στον Θεό, για να Αγαπήσουν…

Και ο Ποιητής κάτι θα ήξερε που είπε
«Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα του και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου…»

Μάλλον ήξερε ότι το φυσιολογικό να ελευθερώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, όταν θα έρθει η ώρα, θα ήταν αδύνατον μέσα στην ανωριμότητα του κόσμου του ανθρώπου, που θρέφει τον φόβο και την εξάρτηση του ενός από τον άλλον και δεν μας κάνει συνοδοιπόρους Ζωής…

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

Ετσι Βασουλα μου...Σ'ευχαριστω για Ολο σου το Λογο!!!

Η ριζα του κακου βρισκεται ακριβως εδω...

[Vasoula]

Θέλει τόλμη να πιστέψεις στην σπίθα που την διεκδικούν τόσοι σωτήρες.

όσο υπάρχει η ανάγκη να πιστέψουμε στο εγχειρίδιο, τόσο θα υπάρχει και η ανάγκη των σωτήρων...

η μία ανάγκη δημιουργεί την άλλη...

[Fotinoula]

Προτού καταλάβει την Ζωή, μαθαίνει ότι πρέπει να γίνει άνθρωπος…

Να πάει σχολείο…
Να σπουδάσει
Να βγάλει όσο περισσότερα χρήματα μπορεί
Να παντρευτεί
Να κάνει παιδιά
Να πεθάνει

Και ανάμεσα σε όλα αυτά, αν μπορέσει και είναι τυχερός, να πάρει μια πιο βαθιά ανάσα, και να τα διαγράψει όλα και να Ζήσει σαν Άνθρωπος!

Δύσκολη υπόθεση να είσαι παιδί…

..........

Και ο Ποιητής κάτι θα ήξερε που είπε
«Αυτός που δεν ελευθερώνεται από τον πατέρα του και την μητέρα του, δεν θα μπορέσει να γίνει μαθητής μου…»

Μάλλον ήξερε ότι το φυσιολογικό να ελευθερώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, όταν θα έρθει η ώρα, θα ήταν αδύνατον μέσα στην ανωριμότητα του κόσμου του ανθρώπου, που θρέφει τον φόβο και την εξάρτηση του ενός από τον άλλον και δεν μας κάνει συνοδοιπόρους Ζωής…

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

όταν αντιλήφθηκα την έκταση του εγχειριδίου μέσα μου πραγματικά έμεινα έτσι
ήταν σαν να έβαζα και τον ίδιο μου τον Δρόμο να χωρέσει σε ένα εγχειρίδιο,
μα απλά δεν γίνεται αυτό
γιατί είσαι και πάλι το ίδιο εγκλωβισμένος
μα Αποφασίζω κάθε ημέρα να αφήνω κάτω το κωλοεγχειρίδιο και να λέω μια Καλημέρα Ήρθα για να Ζήσω
και αν πέσω θα σηκωθώ,
και αν τα σκ@@σω..... Θυμάμαι

[Ταρούλα]

Τα παιδιά δεν δίνουν νόημα στην Ζωή, ούτε είναι κοινωνικό φαινόμενο, ούτε αποκούμπι στα γεράματα…
Είναι υπόθεση του Θεού και του Ανθρώπου…

Κάποτε όμως η α-σθένεια θα τελειώσει…Όχι γιατί το θέλει ο άνθρωπος, αλλά γιατί το Θέλει ο Άνθρωπος και ο Θεός.

Ελλάκι μου

[elenaki]

Ελλακι μου..
Φωτεινο μου..

[Έφη]

Υπάρχει όμως μια σπίθα μέσα σε όλους μας, η σπίθα της Ψυχής μας, που μένει αναλοίωτη στην αιωνιότητα.
Θέλει τόλμη να πιστέψεις στην σπίθα που την διεκδικούν τόσοι σωτήρες.
Δεν χρειαζόμαστε κανέναν να μας σώσει την Ψυχή μας γιατί είναι μέρος του Θεού.
Να την αναγνωρίσουμε μόνο και να την πάρουμε πίσω από αυτούς που την διεκδίκησαν και θα συνεχίσουν να την διεκδικούν.

Ελισάβετ

[Δωρουλα]

Γιατί το να γίνεις άνθρωπος είναι μια ολόκληρη διαδικασία «εκδίκησης» της παιδικότητας, της αγνότητας και της αθωότητας…

[Ελενίτσα]