Η ΓΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...

[Vasoula]

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

Όταν γλυκαίνει το βλέμμα
Γλυκαίνει και η καρδιά…

Η Αγάπη παραβαίνει όλους τους όρους της κοινής λογικής…
Μας κάνει τους αιώνιους «παράνομους» στα μάτια των νόμων, του συμβατού και του περιορισμένου…

Δεν ξέρω σε ποιό σημείο έχασε η ανθρωπότητα τον Δρόμο της…Πως έγινε και ο άνθρωπος έχασε την καθαρότητα του Πνεύματος και μαζί της έχασε την Λογική του, δεν ξέρω…
Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν με την κοινή λογική, χωρίς περισσότερη διάθεση να ερευνήσουν την Λογική που αναπτύσσεται μέσα από μια ολοκληρωτική ωρίμανση των πεδίων τους και τους δίνει πιο εσωτερικά ερεθίσματα και επιχειρήματα να επεξεργαστούν τα ψυχικά και πνευματικά τους δεδομένα και τις Αλήθειες της Ζωής…

Και πως μπορείς να πεις στους ανθρώπους που στηρίζονται σ’ αυτήν, ότι έχουν λάθος και η κοινή λογική δεν υπεισέρχεται σε εσωτερικούς τομείς που αφορούν πιο «νευραλγικά» σημεία της Ύπαρξής τους, αν έχουν μεγαλώσει μέσα στην δεισιδαιμονία των αοράτων κόσμων?

Αν δεν ξέρουν ότι τα συναισθήματα δημιουργούν ασυνείδητες πληγές μέσα τους, που τραυματίζουν την Ψυχή και την Ζωή, όταν η κοινή λογική λέει ότι πληγές είναι αυτό το εμφανές στο σώμα τους, που αιμορραγεί?
¨Όταν η κοινή λογική ερευνά τα αποτελέσματα, τότε οι αιτίες φαίνονται σαν μια αόρατη απειλή έξωθεν…

Πως μπορείς να πεις στους ανθρώπους ότι αυτή η κοινή λογική, είναι μια ανώριμη κατάσταση μιας a priori αποδοχής των αποτελεσμάτων της ζωής?

Για το αόρατο δεν έχουμε αποδείξεις…Κι αν κάποιος επιχειρήσει να μιλήσει για τον Θεό, στην κοινή λογική, τότε θα συναντήσει έναν τοίχο άγνοιας και πίστης συγχρόνως…

Πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό? Όχι φυσικά…
Πιστεύουν στον τρόπο, αλλά όχι στον Θεό…

Σε όλα αυτά τα χιλιάδες χρόνια, δεν έγιναν λάθη μόνο στην Ηθική συμπεριφορά της ανθρωπότητας, αλλά τα λάθη κάλυψαν την καθολική ζωή των ανθρώπων, γιατί ξέχασαν ότι δεν είναι απλά ζώα που ζουν στον Φυσικό Κόσμο, μέσω των ενστίκτων τους, ούτε απλά νοήμονα όντα που ζουν στον Φυσικό Κόσμο, μέσω του νου τους...
Είναι κατ' Ουσίαν, Άνθρωποι που ξέχασαν τον Δρόμο τους...

Πως θα πλησιάσουμε όμως, ο ένας τον άλλον, αν συνεχώς διαχωριζόμαστε σε φωτισμένους και μη?
Αυτή η εποχή μας φέρνει συνεχώς μπροστά σε έναν έντονο Ηθικό διαχωρισμό μεταξύ μας, έναν εξελικτικό διαχωρισμό που ξεφεύγει όμως από την ουσιαστική πορεία ενός πνευματικού, συμπαντικού αν θέλετε, μηνύματος Ενότητα και Αγάπης…

Κάποιοι θα πάνε, λένε, στην 5η διάσταση και κάποιοι θα παραμείνουν στην 3η…

Οι ευκαιρίες δίνονται σε όλους και όσοι μπορούν να τις αδράξουν, δεν θα το κάνουν για να την «κοπανήσουν» αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια…
Θα βιώσουν ένα συνειδησιακό άλμα για να βοηθήσουν την εξέλιξη στον Πλανήτη Γη, που συνεχίζεται…
Αυτό άλλωστε δεν είναι το νόημα? Ή το νόημα είναι να σωθούμε εμείς και οι άλλοι ας πρόσεχαν?

Περιμένοντας το «θαύμα» της Εποχής τούτης, εμένα με προβληματίζουν αρκετά οι υποσχέσεις για μεταβάσεις και συνειδησιακές ανυψώσεις, γιατί αυτό που σκέφτομαι είναι ότι ο Άνθρωπος δεν ορίζεται από τα πεδία του, αλλά ορίζει τα πεδία του και τις διαστάσεις του, όπου και αν εκφράζεται σαν Ύπαρξη…Αυτό σημαίνει Αυτονομία μέσω Πνευματικής ωριμότητας.

Δεν ξέρω αν αλλάξει ο τρόπος που βιώνει η ανθρωπότητα την Ζωή στον Φυσικό Κόσμο, το σίγουρο όμως είναι ότι όλα οδηγούν στο να λάβει τέλος η συνειδησιακή ανωριμότητα που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την Ζωή τους…
Είτε το θέλουν, είτε όχι, αυτό θα συμβεί…

Κάποιοι που έχουν προετοιμαστεί για αυτήν την ευκαιρία, θα έχουν μόνο την διαφορά της εκούσιας και με την Βούλησή τους μετάβαση στην Πνευματική ωριμότητα της Λογικής, ενώ οι υπόλοιποι θα μπουν σ’ αυτήν ακούσια…

Και ότι δεν γίνεται με την Θέλησή μας, φαίνεται βίαιο και τρομαχτικό…

Κάποτε πήραμε μηνύματα από τους Πνευματικούς Οδηγούς της Ανθρωπότητας, να μην συσσωρεύουμε πλούτο, αποκτήματα και περιουσίες που σε τίποτα δεν βοηθούσαν την πνευματική μας ανάπτυξη…
Τώρα ήρθε ο καιρός να τρέμουμε μην χάσουμε, ότι έπρεπε να είχαμε «εγκαταλείψει»…
Κάποιοι το έχουν κατανοήσει, κάποιοι θα το κατανοήσουν με πιο οδυνηρό τρόπο…

Και ένας από αυτούς, δυστυχώς, είναι και η θρησκευτική μας ηγεσία…

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

Κάποιοι το έχουν κατανοήσει, κάποιοι θα το κατανοήσουν με πιο οδυνηρό τρόπο…

Αυτές τις διαφορές βλέπω εγώ, στην Εποχή που έρχεται…Στο «έχω» με το «Είμαι»…
Η μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη, για άλλους είναι απλή και αναμενόμενη, για άλλους θα σηματοδοτήσει έναν «θάνατο»…

«Ευτυχισμένο το λιοντάρι που θα το φάει ο άνθρωπος. Το λιοντάρι θα γίνει άνθρωπος. Δυστυχής ο άνθρωπος που θα τον φάει το λιοντάρι. Ο άνθρωπος θα γίνει λιοντάρι»
(Ευαγγέλιο του Θωμά)

[Λιζούλα]

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

[elenaki]

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

Όταν γλυκαίνει το βλέμμα
Γλυκαίνει και η καρδιά…

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

[Ταρούλα]

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

Όταν γλυκαίνει το βλέμμα
Γλυκαίνει και η καρδιά…

[3ΕΚιμων]

Για το αόρατο δεν έχουμε αποδείξεις…Κι αν κάποιος επιχειρήσει να μιλήσει για τον Θεό, στην κοινή λογική, τότε θα συναντήσει έναν τοίχο άγνοιας και πίστης συγχρόνως…

Πως θα πλησιάσουμε όμως, ο ένας τον άλλον, αν συνεχώς διαχωριζόμαστε σε φωτισμένους και μη?

Πρεπει να πεσουμε στο επιπεδο τους γιανα μπερεσουν να μας δουν..
και να μην μας αντηληφθουν!!
Δεν πρεπει να αφησουμε κανενα πισω γιατι οσο περισσοτεροι ειμαστε τοσο πιο ευκολο θα ειναι το εργο μας!!
και το εργο μου ειναι να διαδωσω οτι ξερω πος ειναι αληθεια και σωστο και τιποτα παραπανο..

Κατα την ταπινη μου γνωμη.
με δυναμη την αγαπη.

[Giotoula]

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

[Βικούλα]

Πως θα πλησιάσουμε όμως, ο ένας τον άλλον, αν συνεχώς διαχωριζόμαστε σε φωτισμένους και μη?
Αυτή η εποχή μας φέρνει συνεχώς μπροστά σε έναν έντονο Ηθικό διαχωρισμό μεταξύ μας, έναν εξελικτικό διαχωρισμό που ξεφεύγει όμως από την ουσιαστική πορεία ενός πνευματικού, συμπαντικού αν θέλετε, μηνύματος Ενότητα και Αγάπης…

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

[Vasoula]

Kαλώς ήρθες Κίμωνα

[Ελενίτσα]

Αυτές τις διαφορές βλέπω εγώ, στην Εποχή που έρχεται…Στο «έχω» με το «Είμαι»…
Η μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη, για άλλους είναι απλή και αναμενόμενη, για άλλους θα σηματοδοτήσει έναν «θάνατο»…

«Ευτυχισμένο το λιοντάρι που θα το φάει ο άνθρωπος. Το λιοντάρι θα γίνει άνθρωπος. Δυστυχής ο άνθρωπος που θα τον φάει το λιοντάρι. Ο άνθρωπος θα γίνει λιοντάρι»

[konstantinos s.]

[Μπεττουλα]

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

Όταν γλυκαίνει το βλέμμα
Γλυκαίνει και η καρδιά…

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

Πως θα πλησιάσουμε όμως, ο ένας τον άλλον, αν συνεχώς διαχωριζόμαστε σε φωτισμένους και μη?
Αυτή η εποχή μας φέρνει συνεχώς μπροστά σε έναν έντονο Ηθικό διαχωρισμό μεταξύ μας, έναν εξελικτικό διαχωρισμό που ξεφεύγει όμως από την ουσιαστική πορεία ενός πνευματικού, συμπαντικού αν θέλετε, μηνύματος Ενότητα και Αγάπης…

αυτό ήταν μια καλή υπενθύμιση... αν και δεν παρατήρησα να μου συμβαίνει γενικά αλλά ειδικά με τον σύντροφο!!

[Sofoula]

Πως θα πλησιάσουμε όμως, ο ένας τον άλλον, αν συνεχώς διαχωριζόμαστε σε φωτισμένους και μη?

Συμφωνώ απόλυτα στον μη-διαχωρισμό, όμως θα ήθελα να προσθέσω κάτι που βλέπω ότι συμβαίνει σε μένα.

Όσο νιώθω τα βήματά μου ασταθή στον δικό μου Δρόμο, νιώθω και την ανάγκη να κάνω έναν τέτοιο διαχωρισμό, για να με "προστατεύσω" από την δική μου έλλειψη. Δηλαδή αποφεύγω ανθρώπους που, στην δική μου αντίληψη είναι αδούλευτοι.


Βέβαια, μετά από πρόσφατα γεγονότα, άρχισα να βλέπω πως τελικά, αυτή ακριβώς η επαφή προσφέρει ουσιαστικότερα στην δική μου εξέλιξη. Είναι απίστευτο το πως, αυτό που μέχρι πριν ήταν βίαιο, άρχισε να μην είναι όταν άλλαξε η δική μου οπτική ^^

[Vasoula]

Σοφάκι, εννοείται ότι προστατεύεις την ίδια σου την "αστάθεια" στην αρχή...΄Αλλωστε είναι μέρος της Αγάπης και της Σοφίας αυτό...
Όσο έχεις ανάγκη ακόμα την αποδοχή, όσο εξαρτάσαι ακόμα από τον κάθε άλλον, το έχεις ανάγκη...

όμως όσο προχωράς, στο πίσω μέρος του μυαλού και της καρδιάς σου, ας είναι σαν αλήθεια, ότι δεν θα σε βλάψει κανείς, εκτός από εσένα...
Όταν αλλάζεις την θέση των ματιών σου, το σημείο εστιασμού αλλάζει κι αυτό...

[AMALIA]

Αν κοιτάμε τον Κόσμο με μια αθωωτική ματιά, τότε το θαύμα της Αγάπης δεν συμβαίνει στον Κόσμο, αλλά στην Καρδιά μας…

Όταν γλυκαίνει το βλέμμα
Γλυκαίνει και η καρδιά…

Φτωχός και ταπεινός θα εισέλθω στο Βασίλειο…Ο μόνος πλούτος που έχω βρίσκεται στην Καρδιά μου…

...

[Sofoula]

Βασούλα!

Να αφήσω και εγώ μια εικόνα