ΘΕΑΤΡΟ...
ΘΕΑΤΡΟ...
Πριν αδράξουμε την επόμενη ημέρα, ας σιγουρευτούμε ότι έχουμε κλείσει τις εκκρεμότητες μέσα μας…
Το να μεταφέρουμε την μία μέρα στην άλλη, μας προσθέτει και έτσι το βάρος πολλαπλασιάζεται
Γυρνώντας πίσω, ας είναι μόνο για να αντικρύσουμε το λευκότερο λευκό της αθώωσης για ότι μας δυσαρέστησε, για ότι μας λύπησε, για ότι μας απογοήτευσε…
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται συγνώμη, η αν απλά είναι η Αγάπη που κάνει την κάθε μέρα μοναδική και τρυφερή…
Αν σκεφτούμε, έστω για μία στιγμή, ότι δεν ήρθαμε εδώ για να έχουμε βάσανα…
Ή, λέτε, αυτό να είναι μια ουτοπία των τρελλών που οραματίζονται Φως εκεί που δεν φαίνεται?
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Φως δεν φαίνεται από την πόρτα που αφήσαμε πίσω μας ανοιχτή, για να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο χθες…Ούτε από την κλειστή πόρτα που βλέπουμε μπροστά μας, τρέμοντας το μέλλον…
Αν έχουμε μια μόνο ευκαιρία να δούμε το Φως, αυτή είναι μόνο Σήμερα…
Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται ότι έχουν κάνει ό,τι όφειλαν…Έχουν ολοκληρώσει το μερίδιο τους στην Καλοσύνη και την Γενναιοδωρία που χρειάζεται η Ζωή για να συνεχίσει…
Μα η Καλοσύνη και η Γενναιοδωρία δεν είναι μερίδια της Ζωής, αλλά Ποιότητες που εκφράζονται μέσα στον Εαυτό μας και μοιράζονται με Ανάσες…
Αυτή η εμπειρία που ερχόμαστε, με την Θέλησή μας, να πάρουμε από τον Κόσμο των Μορφών, δημιουργεί και μία σκηνή στην ζωή του καθενός, όπου εκεί μέσα ξετυλίγονται αλλεπάλληλες θεατρικές παραστάσεις, ένα δράμα, μια κωμωδία, ένας πόλεμος, μια ήττα ή μια νίκη, ένας έρωτας, ένας δυσβάστακτος χωρισμός, ανάλογα, κάθε φορά, με το πως εμείς θέλουμε να συνεχιστεί το Έργο της Ζωής μας...
Κάποιοι παίζουν σ' αυτήν την σκηνή, ταυτίζοντας τον Εαυτό τους με τον ρόλο τους, τόσο πολύ, που δεν μπορούν να βγουν και τον κουβαλούν ακόμα και όταν τελειώνει η μία θεατρική παράσταση, για να ξεκινήσει μια άλλη...Παίζουν τον έναν ρόλο, ολόιδια με τον άλλον, ανεξάρτητα αν οι απαιτήσεις του νέου έργου, είναι διαφορετικές...
Έτσι αποτυγχάνουν να είναι συνεπείς με τον Εαυτό τους, γιατί γίνονται ο ρόλος τους...
Μαθαίνοντας, μέσα σ' αυτήν την σκηνή, να παρατηρούν τις λεπτομέρειες, τα αληθινά τους συναισθήματα, τις αληθινές τους ποιότητες, αντιλαμβάνονται ότι αυτοί που τους κρίνουν, είναι και οι ίδιοι ηθοποιοί σε δικές τους παραστάσεις και κρίνονται επίσης, από άλλους και πάει λέγοντας...
Η διαφορά ενός ανθρώπου, με έναν Άνθρωπο, είναι ακριβώς αυτή η μικρή Στιγμή που κάποιος κατανοεί τον ρόλο, σαν μέρος μιας Εμπειρίας...
Και αν η παράσταση τον ήθελε δειλό, ανώριμο και απαιτητικό, αυτό είναι μέρος μιας διαδικασίας της Ζωής και όχι η Ζωή του η ίδια...
Όλοι οι φυσικοί άνθρωποι έχουν έναν πατέρα και μια μητέρα, που τους έμαθαν να παίζουν τον ρόλο τους πολύ καλά, γιατί και εκείνοι με την σειρά τους τον παίζουν πολύ καλά...
Λίγο αν παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι οι ρόλοι είναι σχεδόν ίδιοι και αλλάζουν μόνο σκηνικά και κουστούμια...
Τα έργα είναι σχεδόν ίδια και αλλάζουν τα πρόσωπα...
Θυσίες, κατηγορίες, μνησικακίες, εκδικήσεις, θλίψη, χαρά, έρωτες...όλα μέσα στα έργα της ζωής των ανθρώπων, ίδια...τόσο ίδια που σταματά να έχει ενδιαφέρον η Ζωή και η εμπειρία...
Όταν κλείνουν τα φώτα όμως, ο ηθοποιός είναι μόνος με τον Εαυτό του...
Και τότε χρειάζεται να "απολογηθεί"...
Γιατί κανένας Θεός δεν του ζήτησε να "παίξει θέατρο" για όλη του την Ζωή...
Και ίσως είναι η σκληρότερη αλήθεια αυτή, όταν έρθει η Στιγμή να "απολογηθεί" στον Εαυτό του, μπροστά στον Θεό...
το θέμα όλο είναι, από ότι έχω αντιληφθεί, να χορτάσεις, να μπουχτίσεις που λένε, από αυτούς τους ρόλους, για να επιλέξεις να είσαι αυθεντικά ο Εαυτός σου, χωρίς να υπολογίζεις ποιός θα κρίνει το Έργο της Ζωής σου...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
Το Φως μοιράζεται μεταξύ μας, όταν ανακαλύψουμε ότι δεν «παίζουμε» σαν πιόνια, αλλά σαν Άνθρωποι...Για τους μεν υπάρχει η νίκη του παιχνιδιού, για τους δε, η Χαρά…
Και ο Σοφός λέει
Αυτό που είναι να κάνεις εσύ,
βεβαιώσου ότι το κάνεις
Αυτό που είναι να γίνει για σένα,
βεβαιώσου ότι το αφήνεις.
Ρωρ
Το να μεταφέρουμε την μία μέρα στην άλλη, μας προσθέτει και έτσι το βάρος πολλαπλασιάζεται
Γυρνώντας πίσω, ας είναι μόνο για να αντικρύσουμε το λευκότερο λευκό της αθώωσης για ότι μας δυσαρέστησε, για ότι μας λύπησε, για ότι μας απογοήτευσε…
Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται συγνώμη, η αν απλά είναι η Αγάπη που κάνει την κάθε μέρα μοναδική και τρυφερή…
Αν σκεφτούμε, έστω για μία στιγμή, ότι δεν ήρθαμε εδώ για να έχουμε βάσανα…
Ή, λέτε, αυτό να είναι μια ουτοπία των τρελλών που οραματίζονται Φως εκεί που δεν φαίνεται?
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Φως δεν φαίνεται από την πόρτα που αφήσαμε πίσω μας ανοιχτή, για να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο χθες…Ούτε από την κλειστή πόρτα που βλέπουμε μπροστά μας, τρέμοντας το μέλλον…
Αν έχουμε μια μόνο ευκαιρία να δούμε το Φως, αυτή είναι μόνο Σήμερα…
Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται ότι έχουν κάνει ό,τι όφειλαν…Έχουν ολοκληρώσει το μερίδιο τους στην Καλοσύνη και την Γενναιοδωρία που χρειάζεται η Ζωή για να συνεχίσει…
Μα η Καλοσύνη και η Γενναιοδωρία δεν είναι μερίδια της Ζωής, αλλά Ποιότητες που εκφράζονται μέσα στον Εαυτό μας και μοιράζονται με Ανάσες…
Αυτή η εμπειρία που ερχόμαστε, με την Θέλησή μας, να πάρουμε από τον Κόσμο των Μορφών, δημιουργεί και μία σκηνή στην ζωή του καθενός, όπου εκεί μέσα ξετυλίγονται αλλεπάλληλες θεατρικές παραστάσεις, ένα δράμα, μια κωμωδία, ένας πόλεμος, μια ήττα ή μια νίκη, ένας έρωτας, ένας δυσβάστακτος χωρισμός, ανάλογα, κάθε φορά, με το πως εμείς θέλουμε να συνεχιστεί το Έργο της Ζωής μας...
Κάποιοι παίζουν σ' αυτήν την σκηνή, ταυτίζοντας τον Εαυτό τους με τον ρόλο τους, τόσο πολύ, που δεν μπορούν να βγουν και τον κουβαλούν ακόμα και όταν τελειώνει η μία θεατρική παράσταση, για να ξεκινήσει μια άλλη...Παίζουν τον έναν ρόλο, ολόιδια με τον άλλον, ανεξάρτητα αν οι απαιτήσεις του νέου έργου, είναι διαφορετικές...
Έτσι αποτυγχάνουν να είναι συνεπείς με τον Εαυτό τους, γιατί γίνονται ο ρόλος τους...
Μαθαίνοντας, μέσα σ' αυτήν την σκηνή, να παρατηρούν τις λεπτομέρειες, τα αληθινά τους συναισθήματα, τις αληθινές τους ποιότητες, αντιλαμβάνονται ότι αυτοί που τους κρίνουν, είναι και οι ίδιοι ηθοποιοί σε δικές τους παραστάσεις και κρίνονται επίσης, από άλλους και πάει λέγοντας...
Η διαφορά ενός ανθρώπου, με έναν Άνθρωπο, είναι ακριβώς αυτή η μικρή Στιγμή που κάποιος κατανοεί τον ρόλο, σαν μέρος μιας Εμπειρίας...
Και αν η παράσταση τον ήθελε δειλό, ανώριμο και απαιτητικό, αυτό είναι μέρος μιας διαδικασίας της Ζωής και όχι η Ζωή του η ίδια...
Όλοι οι φυσικοί άνθρωποι έχουν έναν πατέρα και μια μητέρα, που τους έμαθαν να παίζουν τον ρόλο τους πολύ καλά, γιατί και εκείνοι με την σειρά τους τον παίζουν πολύ καλά...
Λίγο αν παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι οι ρόλοι είναι σχεδόν ίδιοι και αλλάζουν μόνο σκηνικά και κουστούμια...
Τα έργα είναι σχεδόν ίδια και αλλάζουν τα πρόσωπα...
Θυσίες, κατηγορίες, μνησικακίες, εκδικήσεις, θλίψη, χαρά, έρωτες...όλα μέσα στα έργα της ζωής των ανθρώπων, ίδια...τόσο ίδια που σταματά να έχει ενδιαφέρον η Ζωή και η εμπειρία...
Όταν κλείνουν τα φώτα όμως, ο ηθοποιός είναι μόνος με τον Εαυτό του...
Και τότε χρειάζεται να "απολογηθεί"...
Γιατί κανένας Θεός δεν του ζήτησε να "παίξει θέατρο" για όλη του την Ζωή...
Και ίσως είναι η σκληρότερη αλήθεια αυτή, όταν έρθει η Στιγμή να "απολογηθεί" στον Εαυτό του, μπροστά στον Θεό...
το θέμα όλο είναι, από ότι έχω αντιληφθεί, να χορτάσεις, να μπουχτίσεις που λένε, από αυτούς τους ρόλους, για να επιλέξεις να είσαι αυθεντικά ο Εαυτός σου, χωρίς να υπολογίζεις ποιός θα κρίνει το Έργο της Ζωής σου...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
Το Φως μοιράζεται μεταξύ μας, όταν ανακαλύψουμε ότι δεν «παίζουμε» σαν πιόνια, αλλά σαν Άνθρωποι...Για τους μεν υπάρχει η νίκη του παιχνιδιού, για τους δε, η Χαρά…
Και ο Σοφός λέει
Αυτό που είναι να κάνεις εσύ,
βεβαιώσου ότι το κάνεις
Αυτό που είναι να γίνει για σένα,
βεβαιώσου ότι το αφήνεις.
Ρωρ
- Συνημμένα
-
- forum.jpg (20.33 KiB) Προβλήθηκε 5300 φορές
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Ένα θέατρο είναι η ζωή...
Πολλές φορές μου έχει τύχει να το παρατηρώ αυτό στους γύρω μου, και να μου φαίνεται τόσο γελοίο...
Ίσως επειδή είχα ξεχάσει να το παρατητήσω και πάνω μου...
Πολλές φορές μου έχει τύχει να το παρατηρώ αυτό στους γύρω μου, και να μου φαίνεται τόσο γελοίο...
Ίσως επειδή είχα ξεχάσει να το παρατητήσω και πάνω μου...
Πολέμα και Οραματίσου
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Ανοίγω την Καρδιά μου στον Θεό.
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Η διαφορά ενός ανθρώπου, με έναν Άνθρωπο, είναι ακριβώς αυτή η μικρή Στιγμή που κάποιος κατανοεί τον ρόλο, σαν μέρος μιας Εμπειρίας...
Και αν η παράσταση τον ήθελε δειλό, ανώριμο και απαιτητικό, αυτό είναι μέρος μιας διαδικασίας της Ζωής και όχι η Ζωή του η ίδια...
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Ηθοποιοί και το έργο η Ζωή;
Δυσκολοχώνευτο.
Δυσκολοχώνευτο.
Όσο πιο μακριά ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
Η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει.
Αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!!!
Η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει.
Αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!!!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Ας είμαι και ο μόνος ΄Ανθρωπος που πιστεύει στην Δύναμη της Αγάπης, δεν παίρνω ποτέ τον Λόγο μου πίσω...Θα την υπηρετώ, ακόμα κι αν μείνω μόνη και αξιοκατάκριτη από αυτούς που όφειλαν να είναι οι αγαπημένοι μου... ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΩ!!!!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Agalitsas έγραψε:Ηθοποιοί και το έργο η Ζωή;
Δυσκολοχώνευτο.
το κατάστημα διαθέτει και Alka-seltzer
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
________________
Πολέμα και Οραματίσου!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Τι ωραίο και αληθινό κείμενο ..
Vaso έγραψε:Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
Vaso έγραψε:Η διαφορά ενός ανθρώπου, με έναν Άνθρωπο, είναι ακριβώς αυτή η μικρή Στιγμή που κάποιος κατανοεί τον ρόλο, σαν μέρος μιας Εμπειρίας...
Και αν η παράσταση τον ήθελε δειλό, ανώριμο και απαιτητικό, αυτό είναι μέρος μιας διαδικασίας της Ζωής και όχι η Ζωή του η ίδια...
"Το να είσαι τέλειος είναι μια πρόκληση του «δεν μπορώ»
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Το να είσαι ευτυχισμένος είναι η πρόκληση του «Θέλω»…" Β.Ν.
Πολέμα και οραματίσου!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Φως δεν φαίνεται από την πόρτα που αφήσαμε πίσω μας ανοιχτή, για να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στο χθες…Ούτε από την κλειστή πόρτα που βλέπουμε μπροστά μας, τρέμοντας το μέλλον…
Αν έχουμε μια μόνο ευκαιρία να δούμε το Φως, αυτή είναι μόνο Σήμερα…
Το Φως μοιράζεται μεταξύ μας, όταν ανακαλύψουμε ότι δεν «παίζουμε» σαν πιόνια, αλλά σαν Άνθρωποι...Για τους μεν υπάρχει η νίκη του παιχνιδιού, για τους δε, η Χαρά…
Και ο Σοφός λέει
Αυτό που είναι να κάνεις εσύ,
βεβαιώσου ότι το κάνεις
Αυτό που είναι να γίνει για σένα,
βεβαιώσου ότι το αφήνεις.
Ρωρ
Ο ΄Ανθρωπος δεν έχει απλά την νοημοσύνη του λεξικού, αλλά την Σοφία του θεού…Και για να την εκφράσει, χρειάζεται πρωτίστως να αφοσιωθεί σ’ αυτό που Είναι… B.N.
Είμαι Άνθρωπος!
Είμαι Άνθρωπος!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...Το Φως μοιράζεται μεταξύ μας, όταν ανακαλύψουμε ότι δεν «παίζουμε» σαν πιόνια, αλλά σαν Άνθρωποι..
Όπου είναι ο Εαυτός μας είναι και ο Θεός και όπου είναι ο Θεός είναι όλα....
Πολέμα και Οραματίσου
Reiki Center - Ρεικι
Πολέμα και Οραματίσου
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
το θέμα όλο είναι, από ότι έχω αντιληφθεί, να χορτάσεις, να μπουχτίσεις που λένε, από αυτούς τους ρόλους, για να επιλέξεις να είσαι αυθεντικά ο Εαυτός σου, χωρίς να υπολογίζεις ποιός θα κρίνει το Έργο της Ζωής σου...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Όταν κλείνουν τα φώτα όμως, ο ηθοποιός είναι μόνος με τον Εαυτό του...
Και τότε χρειάζεται να "απολογηθεί"...
Γιατί κανένας Θεός δεν του ζήτησε να "παίξει θέατρο" για όλη του την Ζωή...
Και ίσως είναι η σκληρότερη αλήθεια αυτή, όταν έρθει η Στιγμή να "απολογηθεί" στον Εαυτό του, μπροστά στον Θεό...
το θέμα όλο είναι, από ότι έχω αντιληφθεί, να χορτάσεις, να μπουχτίσεις που λένε, από αυτούς τους ρόλους, για να επιλέξεις να είσαι αυθεντικά ο Εαυτός σου, χωρίς να υπολογίζεις ποιός θα κρίνει το Έργο της Ζωής σου...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
Το Φως μοιράζεται μεταξύ μας, όταν ανακαλύψουμε ότι δεν «παίζουμε» σαν πιόνια, αλλά σαν Άνθρωποι...Για τους μεν υπάρχει η νίκη του παιχνιδιού, για τους δε, η Χαρά…
και εγώ είχα δυσκολευτεί πάρα πολύ να αποδεχτώ ότι τελικά είχα παίξει τόσους πολλούς ρόλους σε όλη μου την ζωή και ειδικά όταν είδα οτι ο αγαπημένος μου ήταν αυτό της αδικημένης
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Πολέμα και Οραματίσου !!!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Και ο Σοφός λέει
Αυτό που είναι να κάνεις εσύ,
βεβαιώσου ότι το κάνεις
Αυτό που είναι να γίνει για σένα,
βεβαιώσου ότι το αφήνεις.
Ρωρ
"Ευχαριστώ που βρίσκομαι μεσα στην Ανάσα Σου"!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
----------------------------
Πολεμα και Οραματισου!
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Το δύσκολο για μένα είναι να αναλάβω την ευθύνη των συνεπειών των ρόλων μου...αυτό με σταναχώρησε πολύτο θέμα όλο είναι, από ότι έχω αντιληφθεί, να χορτάσεις, να μπουχτίσεις που λένε, από αυτούς τους ρόλους, για να επιλέξεις να είσαι αυθεντικά ο Εαυτός σου, χωρίς να υπολογίζεις ποιός θα κρίνει το Έργο της Ζωής σου...
Να γίνεις ο Εαυτός σου, είναι μια επίπονη διαδικασία, όταν φιλοδοξείς να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός...
όταν το παρατήρησα... ακόμη με σταναχωρεί.
Σπρώχνω την ευθύνη αλλού κι αυτό με ησυχάζει ....δε φταίω εγώ... δεν έχει σημασία τι προκαλώ αφού δε φταίω εγώ...
και έτσι χάνω κάθε ευκαιρία να αλλάξω το έργο μου
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν.
Re: ΘΕΑΤΡΟ...
Το πρώτο βήμα είναι όταν το παρατηρεις...και είναι πολύ μεγάλο βήμα!!!Ταρα έγραψε: Το δύσκολο για μένα είναι να αναλάβω την ευθύνη των συνεπειών των ρόλων μου...αυτό με σταναχώρησε πολύ
όταν το παρατήρησα... ακόμη με σταναχωρεί.
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!