H ZΩΗ...

[Vasoula]

Από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας, στον Φυσικό Κόσμο, ερχόμαστε σε επαφή με την Ζωή…
Από τον θηλασμό, μέχρι το πρώτο βήμα μας, ερχόμαστε σε επαφή με την Ζωή…
Από την ώρα που θα βάλουμε την σάκα μας στην πλάτη και θα πάμε στο σχολείο, ερχόμαστε σε επαφή με την Ζωή…
Από την ώρα που θα ερωτευθούμε και θα φλερτάρουμε στην εφηβεία μας, ερχόμαστε σε επαφή με την Ζωή…

Την βιώνουμε κάθε στιγμή με τις αισθήσεις μας, μα και με τις «παραισθήσεις» μας, με τα όνειρά μας, τα συναισθήματά μας και τις σκέψεις μας…
Παραπέρα την βιώνουμε και με τις πράξεις μας…

Όλα αυτά που με μια ονομασία λέγονται «εμπειρία», δεν είναι παρά η επαφή μας με την Ζωή…

Ερμηνεύοντας την Ζωή σαν αποτέλεσμα και όχι σαν αιτία, εκείνη αφορά την κατάσταση που χαρακτηρίζει τα ενόργανα όντα, διαφοροποιώντας τα από τα άψυχα «αντικείμενα» και τους νεκρούς οργανισμούς και η οποία εκδηλώνεται με επιμέρους λειτουργίες, όπως η ανάπτυξη μέσω του μεταβολισμού, η αναπαραγωγή και η προσαρμογή στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος (λέει το λεξικό)…

Όλα αυτά που περιέχει η ερμηνεία της Ζωής, όμως, τα έχουν και τα φυτά, που χαρακτηρίζονται κατ’ εξοχή άψυχα, στην αντίληψη του μέσου ανθρώπου, λόγω της «απάθειας»…Το μόνο που δεν έχουν τα φυτά, είναι δυνατότητα αυτό-συνείδησης, μα ούτε και τα ζώα έχουν τέτοια δυνατότητα, γιατί η Ζωή τους είναι ενστικτώδης…

Παρ’ όλα αυτά Φυτά και Ζώα βρίσκονται μέσα στην Ζωή, ίσως στην πιο αγνή μορφή της, δεχόμενα την Φύση τους, χωρίς να έχουν καμία διάθεση να την διαστρεβλώσουν…Είναι αυτή που Είναι, και το Σύνολο τους δεν μπορεί να επικρίνει αυτήν την Φύση…
Οι σκύλοι πχ. δεν μπορούν να επικρίνουν έναν άλλον σκύλο, ούτε κι εκείνος μπορεί να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι…ένας σκύλος!
Όπως ένα τριαντάφυλλο δεν μπορεί να είναι παρά ένα τριαντάφυλλο…Δεν μπορεί να γίνει μαργαρίτα…
Δέχονται με πολύ φυσιολογικό τρόπο την Ζωή, όλα τα Είδη του Φυσικού Κόσμου, εκτός από τον άνθρωπο…

Ο άνθρωπος δεν δέχεται την Ζωή με φυσιολογικό τρόπο…Προσπαθεί διαρκώς να γίνει κάτι άλλο, από αυτό που Είναι…
Στην Ζωή του φαίνεται να αντιδρά ενστικτωδώς μεν, αλλά και με απάθεια…Όπως τα ζώα και τα φυτά, του Κόσμου του…

Ο τρόπος που βιώνει ένας άνθρωπος την Ζωή του, μπορεί να διαφοροποιηθεί στις εσωτερικές παραμέτρους, ενώ στις λειτουργίες της φαίνεται να είναι ίδια στο Σύνολο των ανθρώπων…

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένας συνδυασμός παραμέτρων, που πάει πέρα από την φυσιολογική ερμηνεία της Ζωής των ειδών της στον Φυσικό Κόσμο…
Ένας Άνθρωπος έχει αισθήσεις μα έχει και διαίσθηση…
Έχει αισθήματα, μα έχει και συναισθήματα…
Έχει σκέψεις μα έχει και όνειρα…

Λειτουργικά είναι ζωντανός, αν ο οργανισμός του ανταποκρίνεται στην ερμηνεία της Ζωής, μέσω του μεταβολισμού, της αναπαραγωγής και της ομαλής ανταπόκρισης στα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του, μέσω του νευρικού συστήματος.

Μα φτάνουν αυτά για να οριοθετήσουν έναν Ζωντανό Άνθρωπο?

Οι περισσότεροι θα πουν αφελώς «φτάνουν»…

Και έτσι φαίνεται, πως φτάνουν για την υγιή Ζωή…

Όμως, παρατηρώντας περισσότερο τις εκφράσεις της Ζωής, όχι μόνο δεν φτάνουν όλα αυτά, αλλά χαρακτηρίζουν και την απάθεια των φυτών και τα ένστικτα των ζώων, μη αυτό-συνειδητών μορφών Ζωής του Φυσικού Κόσμου…

Η Αυτό-Συνείδηση είναι χάρισμα υψηλότερης μορφής Ζωής, που βρίσκεται μέσα σε πιο εύκαμπτες δομές της Ζωής, πιο πνευματικές και γόνιμες…

Που κρύβεται όμως όταν οι άνθρωποι πολεμούν μεταξύ τους?
Όταν φοβούνται, όταν εκδικούνται, όταν μνησικακούν, όταν αδιαφορούν για το τι συμβαίνει συνολικά στην Φυλή τους? Γιατί είναι σκληροί και άκαμπτοι?
Μεταξύ απάθειας και ενστίκτου, δεν υπάρχει η δυναμική της Αυτό-Συνείδησης…Ο σκύλος πχ. αδιαφορεί αν ταλαιπωρούνται οι σκύλοι στην Υφήλιο…Το ίδιο και τα τριαντάφυλλα…
Έτσι ο άνθρωπος εκφράζεται σαν κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά Είναι, παραγνωρίζοντας την Δυναμική της Αυτό-Συνείδησης, που είναι ένα Σύνολο και όχι μεμονωμένες λειτουργίες και μηχανισμοί…


Κάποτε ο Δάσκαλός μου μού είχε πει… «τον φόβο λες Εαυτό? ένας μηχανισμός είναι και τίποτα άλλο...
Έχει αυτός ο Εαυτός, τόσα πολλά να σου μάθει για την Αγάπη, που ο μηχανισμός αυτός δεν φτουράει...
Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

Και λέει ο Σοφός…
<<Οι άνθρωποι γεννιούνται μαλακοί και εύκαμπτοι. Νεκροί είναι δύσκαμπτοι και σκληροί. Τα φυτά γεννιούνται τρυφερά και ευλύγιστα. Νεκρά είναι εύθραυστα και ξερά…
Ετσι όποιος είναι αλύγιστος και άκαμπτος είναι θιασώτης του θανάτου.
Όποιος είναι μαλακός και υποχωρητικός, είναι θιασώτης της Ζωής..
Το σκληρό και άκαμπτο θα σπάσει, το μαλακό και ευλύγιστο θα υπερισχύσει…>>
Λάο Τσε

[Θοδωράκος]

Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...

[Stefanos]

Το σκληρό και άκαμπτο θα σπάσει, το μαλακό και ευλύγιστο θα υπερισχύσει…

Μεγάλη αλήθεια... Αλήθεια ζωής και καθημερινότητας. Πόσες φορές το συναντάμε στις καθημερινότητα μας.
Εγωισμός, ισχυρογνωμοσύνη, Κριτική, Κώφωση, Αλαλία χαρακτηριστικά άκαμπτης ζωής.
Αγάπη, Συμπόνια, Αλτρουισμός, χαρακτηριστικά εύκαμπτης ζωής.
Και τα δυο είδη ζωής είναι... Το ένα έχει γνώρισμα τον φόβο, το άλλο έχει γνώρισμα την αγάπη.
Το ένα είδος καταστρέφει τον εαυτό του ενώ το άλλο τον προστατεύει.
Πάλι στο προσκήνιο έρχεται η στιγμή της απόφασης. Η επιλογή το πως θα απολαύσουμε το δώρο του Θεού και πάλι δική μας.
Αυτό είναι το μεγαλείο της ελεύθερης βούλησης.
Σε ευχαριστώ Θεέ μου που τόσο πολύ μας αγαπάς!!!

[Δωρουλα]

Κάποτε ο Δάσκαλός μου μού είχε πει… «τον φόβο λες Εαυτό? ένας μηχανισμός είναι και τίποτα άλλο...
Έχει αυτός ο Εαυτός, τόσα πολλά να σου μάθει για την Αγάπη, που ο μηχανισμός αυτός δεν φτουράει...
Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

Και λέει ο Σοφός…
<<Οι άνθρωποι γεννιούνται μαλακοί και εύκαμπτοι. Νεκροί είναι δύσκαμπτοι και σκληροί. Τα φυτά γεννιούνται τρυφερά και ευλύγιστα. Νεκρά είναι εύθραυστα και ξερά…
Ετσι όποιος είναι αλύγιστος και άκαμπτος είναι θιασώτης του θανάτου.
Όποιος είναι μαλακός και υποχωρητικός, είναι θιασώτης της Ζωής..
Το σκληρό και άκαμπτο θα σπάσει, το μαλακό και ευλύγιστο θα υπερισχύσει…>>
Λάο Τσε

[Ταρούλα]

Κάποτε ο Δάσκαλός μου μού είχε πει… «τον φόβο λες Εαυτό? ένας μηχανισμός είναι και τίποτα άλλο...
Έχει αυτός ο Εαυτός, τόσα πολλά να σου μάθει για την Αγάπη, που ο μηχανισμός αυτός δεν φτουράει...
Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

ΘΕΛΩ να μάθω την Αγάπη απ' την Αρχή

[elenaki]

Η Αυτό-Συνείδηση είναι χάρισμα υψηλότερης μορφής Ζωής, που βρίσκεται μέσα σε πιο εύκαμπτες δομές της Ζωής, πιο πνευματικές και γόνιμες…

Που κρύβεται όμως όταν οι άνθρωποι πολεμούν μεταξύ τους?
Όταν φοβούνται, όταν εκδικούνται, όταν μνησικακούν, όταν αδιαφορούν για το τι συμβαίνει συνολικά στην Φυλή τους? Γιατί είναι σκληροί και άκαμπτοι?
Μεταξύ απάθειας και ενστίκτου, δεν υπάρχει η δυναμική της Αυτό-Συνείδησης…Ο σκύλος πχ. αδιαφορεί αν ταλαιπωρούνται οι σκύλοι στην Υφήλιο…Το ίδιο και τα τριαντάφυλλα…
Έτσι ο άνθρωπος εκφράζεται σαν κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά Είναι, παραγνωρίζοντας την Δυναμική της Αυτό-Συνείδησης, που είναι ένα Σύνολο και όχι μεμονωμένες λειτουργίες και μηχανισμοί…

Αρα η δυναμικη της Αυτο-Συνειδησης ειναι αυτη που μας κανει ακαμπτους..οπως δεν συναισθανομαστε τους εαυτους μας..ποσο μαλλον τους συνανθρωπους μας..
Σωστα το καταλαβα?Γιατι με την τελευταια προταση ειχα μια δυσκολια..

Οσο γι'αυτο..

Και λέει ο Σοφός…
<<Οι άνθρωποι γεννιούνται μαλακοί και εύκαμπτοι. Νεκροί είναι δύσκαμπτοι και σκληροί. Τα φυτά γεννιούνται τρυφερά και ευλύγιστα. Νεκρά είναι εύθραυστα και ξερά…
Ετσι όποιος είναι αλύγιστος και άκαμπτος είναι θιασώτης του θανάτου.
Όποιος είναι μαλακός και υποχωρητικός, είναι θιασώτης της Ζωής..
Το σκληρό και άκαμπτο θα σπάσει, το μαλακό και ευλύγιστο θα υπερισχύσει…>>
Λάο Τσε

[Βικούλα]

Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

[Vasoula]

Αρα η δυναμικη της Αυτο-Συνειδησης ειναι αυτη που μας κανει ακαμπτους

αλήθεια, Ελενάκι μου, πως το σκεφτηκες αυτό?

η Αυτο-συνείδηση δεν μας κάνει άκαμπτους, μας κάνει Ανθρώπους...

αυτό που μας κανει φοβισμένους και άκαμπτους, είναι ότι την αφήνουμε σε λανθάνουσα μορφη...

δεν μπορούμε να ωφεληθούμε από ένα Δώρο, αν δεν το θεωρούμε κατ' αρχήν Δώρο...

Όταν έχεις Συνείδηση του Εαυτού σου, πως θα γίνεις δύσκαμπτος? οι ασυνειδητοι γίνονται...
Αυτοί που ζουν με την απάθεια και το ένστικτο...

:roll:

[elenaki]

Εχεις δικιο Βασουλα μου..ξεχασα να βαλω τη λεξη "η ελλειψη".. Γι'αυτο βγηκε αυτη η ερμηνεια..

[Λιζούλα]

Κάποτε ο Δάσκαλός μου μού είχε πει… «τον φόβο λες Εαυτό? ένας μηχανισμός είναι και τίποτα άλλο...
Έχει αυτός ο Εαυτός, τόσα πολλά να σου μάθει για την Αγάπη, που ο μηχανισμός αυτός δεν φτουράει...
Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

[elenaki]

Εχεις δικιο Βασουλα μου..ξεχασα να βαλω τη λεξη "η ελλειψη".. Γι'αυτο βγηκε αυτη η ερμηνεια..

Και πολυ λογικα μου βγηκε ετσι γιατι ακομα τα Δωρα της Ζωης δεν τα εχω νιωσει με την Αξια τους μεσα μου..

[Maraki]

Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...

Πόσο σημαντική φράση!!!

[AMALIA]

Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»

Και λέει ο Σοφός…
<<Οι άνθρωποι γεννιούνται μαλακοί και εύκαμπτοι. Νεκροί είναι δύσκαμπτοι και σκληροί. Τα φυτά γεννιούνται τρυφερά και ευλύγιστα. Νεκρά είναι εύθραυστα και ξερά…
Ετσι όποιος είναι αλύγιστος και άκαμπτος είναι θιασώτης του θανάτου.
Όποιος είναι μαλακός και υποχωρητικός, είναι θιασώτης της Ζωής..
Το σκληρό και άκαμπτο θα σπάσει, το μαλακό και ευλύγιστο θα υπερισχύσει…>>
Λάο Τσε

[Ελενίτσα]

[ALEXOULA]

Κάποτε ο Δάσκαλός μου μού είχε πει… «τον φόβο λες Εαυτό? ένας μηχανισμός είναι και τίποτα άλλο...
Έχει αυτός ο Εαυτός, τόσα πολλά να σου μάθει για την Αγάπη, που ο μηχανισμός αυτός δεν φτουράει...
Αρκεί να καθίσεις να τον ακούσεις...
Να μην λες "Ζωή είναι θα περάσει"...Να λες "Εγω Είμαι η Ζωή"...
Έτσι επιλέγεις και τους Ζωντανούς, εγκαταλείποντας τον κόσμο των "πεθαμένων"...Αυτός είναι ο Άνθρωπος!»