Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ

[CHRYSSOULA]

Μια φορά και ένα καιρό υπήρχε μια όμορφή πολιτεία κτισμένη σε μια περιοχή που περιβαλλόταν από 8 βουνοσειρές Η χώρα αυτή ήταν η Μελιτάνδη και την κυβερνούσε ένας ευγενικός και καλοσυνάτος άρχοντας ο Τελιάσιος.
Αυτός είχε μια μοναχοκόρη που ήταν 12 χρονών που δεν μπορούσε ούτε να γελάσει ούτε να κλάψει αλλά ούτε καν να μιλήσει. Την κόρη του την έλεγαν Βιλελμίνα αλλά όλοι οι κάτοικοι της Μελιτάνδης την ονόμαζαν η αμίλητη αρχοντοπούλα.
Η Βιλελμίνα δεν είχε κάποιο πρόβλημα με την φωνή της αλλά όταν ήταν 7 χρονών είχε πάει με την μητέρα της την Βερόνικα και την συνοδεία τους στους πρόποδες ενός από τα βουνά που περιέβαλλαν την πόλη, για να μαζέψουν άγριες φράουλες που της άρεσαν πολύ. Όμως ξαφνικά μια σκιά σκέπασε τον ουρανό και ένα αρπακτικό πουλί εμφανίστηκε μπροστά τους που είχε μορφή γύπα και πόδια λιονταριού. Όρμησε να αρπάξει την Βιλελμίνα αλλά η μητέρα της μπήκε μπροστά για να την προστατέψει και προτού οι φρουροί που ήταν μαζί τους αντιδράσουν, το αρπακτικό γάντζωσε τα νύχια του στην ζώνη της Βερόνικας και πέταξε ψηλά παίρνοντας την μητέρα του κοριτσιού μαζί του. Η μικρή Βιλελμίνα από το σοκ που έπαθε έμεινε άφωνη από τότε αλλά δεν μπορούσε ούτε να κλάψει ούτε να γελάσει λες και το πρόσωπό της είχε πετρώσει.

¨Όταν επέστρεψαν στο παλάτι και έμαθε ο Τελιάσιος τι είχε συμβεί, έστειλε οπλισμένους στρατιώτες να ψάξουν όλο το βουνό για να βρουν την γυναίκα του.
Άδικα όμως γιατί η φωλιά του αρπακτικού ήταν σε κάποια απόκρημνη βουνοπλαγιά που δεν μπορούσαν να πλησιάσουν οι στρατιώτες και έτσι αυτοί γύρισαν πίσω άπρακτοι.
Ο Τελιάσιος κήρυξε πένθος στην πόλη και από τότε αφιερώθηκε στην ανατροφή της μοναχοκόρης του. Είχε πάρει τους καλύτερους δασκάλους για να την μορφώσει αλλά εκείνη έδειχνε μια ιδιαίτερη κλίση στα αγωνίσματα, όπως το τρέξιμο, την τοξοβολία, την ξιφασκία, την ιππασία και άλλα. Ο Τελιάσιος είχε ακόμα ρωτήσει και ειδικούς γιατρούς για την φωνή της αλλά όλοι του έλεγαν, ότι με τον καιρό ίσως επανερχόταν, όμως κανείς δεν μπορούσε να πει κάτι με βεβαιότητα. Εκείνος δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά, γιατί αφενός αγαπούσε πολύ την γυναίκα του και αφετέρου δεν ήθελε η κόρη του να περάσει νέα στεναχώρια βλέποντας μια άλλη γυναίκα να παίρνει την θέση της αγαπημένης της μητέρας.

Κάθε τέλος του μήνα γινόταν στην Μελιτάνδη ένα μεγάλο πανηγύρι και όλοι οι έμποροι έστηναν πάγκους με διάφορα είδη που είχαν βρει και αγοράσει ιδιαίτερα από χώρες της Ανατολής.
Στους πάγκους τους μπορούσες να βρεις θεραπευτικά βότανα, ελιξίρια για διάφορες αρρώστιες και άλλα πολλά παράξενα μικροαντικείμενα.
Η Βιλελμίνα πήγαινε στο πανηγύρι γιατί την διασκέδαζε όλο αυτό. Είχε μαζί της πάντα μια συνοδεία από στρατιώτες αλλά εκείνη είχε δώσει στον πατέρα της να καταλάβει, ότι δεν χρειαζόταν, γιατί είχε μάθει αρκετά καλά να προστατεύει τον εαυτό της.
Ξαφνικά μέσα στο πολύχρωμο πλήθος είδε ένα μικρό ζωάκι να κάνει μορφασμούς και τούμπες στον αέρα. Ήταν μια μικρή μαϊμουδίτσα με ένα αστείο προσωπάκι που φορούσε ένα πορτοκαλί ζακετάκι στο σώμα της και ένα μικρό πράσινο καπέλο στο κεφάλι.. Αφού τέλειωσε με τις τούμπες της έβγαλε το καπέλο και αναποδογυρίζοντας το, το περιέφερε στο πλήθος . Ο κόσμος γελώντας έριχνε διάφορα νομίσματα μέσα στο καπέλο.

Η μαϊμουδίτσα μόλις πλησίασε κοντά στην Βιλελμίνα έκανε μια μεγάλη υπόκλιση και της άπλωσε το καπέλο. Η κοπέλα χαμογέλασε, έβγαλε ένα νόμισμα από την τσέπη της και το έριξε μέσα Οι στρατιώτες που την ακολουθούσαν απόρησαν, γιατί ήταν η πρώτη φορά που την είδαν να χαμογελάει.
Όταν επέστρεψαν στο αρχοντικό φρόντισαν να ενημερώσουν τον άρχοντα για αυτό το απίθανο περιστατικό.
Εκείνος τότε τους ζήτησε να μάθουν σε ποιον ανήκε αυτό το μικρό ζώο και να τον φέρουν στο αρχοντικό.
Η μαϊμουδίτσα ανήκε σε ένα έμπορο που την είχε πάρει από κάποιον Ασιάτη Μάλιστα της είχε δώσει και όνομα. Την φώναζαν Μπόζυ..Οι άνθρωποι του Τελιάσιου τον έφεραν στο αρχοντικό και εκείνος ζήτησε από τον έμπορο να του πωλήσει το μικρό ζώο, γιατί η κόρη του χαμογέλασε για πρώτη φορά βλέποντας το. Ίσως έτσι κατάφερνε σιγά- σιγά να θεραπευθεί.
Ο έμπορος κούνησε το κεφάλι του και είπε, ότι δεν μπορούσε να πουλήσει το ζώο, γιατί ο ξένος που του το είχε δώσει θα το ζητούσε, άμα επέστρεφε από την πατρίδα του, που είχε πάει για δουλειά. Του το είχε δώσει μόνο προσωρινά για να το φυλάει Ο άρχοντας του απάντησε να μη ανησυχεί για αυτό και όταν επέστρεφε ο ξένος να τον έστελνε στο αρχοντικό. Εκείνος τότε θα το κανόνιζε μαζί του. Έβγαλε μια φούχτα χρυσά νομίσματα και τα έδωσε στον έμπορο. Εκείνος κοίταξε τα χρήματα και δέχθηκε αμέσως να αφήσει το ζώο εκεί.
Εκείνη την ώρα μπήκε στην αίθουσα η Βιλελμίνα. Η Μπόζυ μόλις την είδε έκανε μια τούμπα στον αέρα και μετά πήδηξε στην αγκαλιά της. Η κοπέλα την κράτησε στα χέρια της και της χάιδεψε το κεφάλι. Τότε την είδε ο πατέρας της να χαμογελά και πάλι. Κοίταξε την κόρη του και της είπε, ότι μπορούσε να κρατήσει για συντροφιά το μικρό ζώο. Την λένε Μπόζυ επανέλαβε ο πατέρας της. Η Βιλελμίνα πήρε το ζώο και τράβηξε για τον κήπο. Ένοιωθε πολύ χαρούμενη εκείνη την ημέρα!!!
Ο χρόνος κυλούσε και η Βιλελμίνα καθημερινά ένοιωθε πολύ δεμένη με το αξιαγάπητο ζωάκι.

Ένα πρωινό έφθασε στο αρχοντικό ένας άνδρας με ασιατικά χαρακτηριστικά και ζήτησε να δει τον Τελιάσιο Οι φρουροί που ήταν έξω δεν ήθελαν να τον αφήσουν να περάσει αλλά εκείνος επέμενε, ότι είχε να του πει κάτι πολύ σοβαρό. Έτσι τον οδήγησαν μπροστά στον άρχοντα Εκείνος τον ρώτησε τι ήθελε να του πει και ο Ασιάτης απάντησε, ότι ήλθε να πάρει την μαϊμουδίτσα που του ανήκε. Ο Τελιάσιος έκανε, ότι δεν καταλάβαινε τι έλεγε ο ξένος και εκείνος τότε έστριψε την γλώσσα του και έβγαλε ένα σφύριγμα. Εκείνη την ώρα η Μπόζυ ήταν στον κήπο με την Βιλελμίνα. Μόλις άκουσε το σφύριγμα πετάχτηκε επάνω και έτρεξε με μεγάλη ταχύτητα μέσα. Σε λίγο ήταν στην αίθουσα που ήταν ο ξένος και με ένα πήδημα βρέθηκε στο ώμο του.
Εκείνος χαμογέλασε και είπε, ότι αυτό ακριβώς το ζώο γύρευε και ετοιμάστηκε να φύγει.! Τότε μπήκε μέσα στην αίθουσα η Βιλελμίνα και βλέποντας τον άνδρα να παίρνει το ζώο και να φεύγει έβγαλε μια κραυγή… Μ π ό ζ υ φώναξε δυνατά και τότε το ζώο πήδηξε από τον ώμο του άνδρα και έτρεξε στην αγκαλιά της μικρής του φίλης. Ο πατέρας της δεν μπορούσε να κρύψει την έκπληξη αλλά και την χαρά του που η κόρη του βρήκε και πάλι την φωνή της και διέταξε τους άνδρες του να οδηγήσουν τον άνδρα έξω από το σπίτι. Το ζωάκι είπε θα έμενε στο αρχοντικό!!
Ο ξένος φεύγοντας έριξε μια σκοτεινή ματιά στο κορίτσι και το ζώο και δεν είπε τίποτα.




Αργά το βράδυ μια σκιά γλίστρησε στο κήπο, χωρίς να πάρει κανείς είδηση, και σκαρφάλωσε σε ένα μπαλκόνι. Άνοιξε ένα παράθυρο και μπήκε μέσα. Η σκιά φορούσε μαύρα ρούχα και κινιόταν γρήγορα και ευκίνητα. Έφθασε σε ένα δωμάτιο και εκεί επάνω σε κάτι πολύχρωμα μαξιλάρια κοιμόταν η Μπόζυ. Πιο πέρα ήταν το κρεβάτι της Βιλελμίνας. Η σκιά σύρθηκε μέχρι τα μαξιλάρια έκλεισε το στόμα του μικρού ζώου και το έβαλε σε ένα σάκο. Μετά γλίστρησε έξω όπως είχε μπει και χάθηκε στο σκοτάδι της νύχτας. Όμως το μικρό καπελάκι που φορούσε το ζώο έπεσε από το κεφάλι του κάτω στο πάτωμα.

Το επόμενο πρωί που ξύπνησε η Βιλελμίνα, είδε τα άδεια μαξιλάρια και το καπελάκι και νόμιζε, ότι η Μπόζυ είχε κάπου κρυφτεί. Έψαξε παντού αλλά το ζώο είχε εξαφανιστεί. Έτρεξε στον πατέρα της και μιλώντας αργά- αργά του έδωσε να καταλάβει, ότι το ζώο είχε χαθεί. Εκείνος προσπάθησε να την καθησυχάσει λέγοντας, ότι ίσως ήταν κάπου κρυμμένη και περίμενε να την βρουν. Όλο το αρχοντικό ξεσηκώθηκε και έψαχνε το ζώο, αλλά αυτό ήταν άφαντο.

Τότε η Βιλελμίνα παίρνοντας ένα σοβαρό ύφος γύρισε στον πατέρα της μιλώντας πολύ καθαρά αυτή την φορά και του είπε.
«Είναι η δεύτερη φορά, πατέρα, που μου παίρνουν κάποιον που αγαπώ πολύ Όμως αυτή την φορά δεν θα το αφήσω έτσι»
Ο Τελιάσιος δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί που άκουγε την κόρη του να μιλά κανονικά ή να τρομάξει με αυτά που έλεγε.
«Παιδί μου» της απάντησε μη ανησυχείς θα στείλω ανθρώπους σε όλη την πολιτεία για να το βρουν. Η Βιλελμίνα πήγε μαζί με τους ανθρώπους που έστειλε ο πατέρας της και ρώτησε πολλούς αν είχαν δει κάπου την μικρή μαϊμουδίτσα. Όμως κανένας δεν ήξερε κάτι για αυτό. Παραξενευόντουσαν μάλιστα που άκουγαν την αμίλητη αρχοντοπούλα να μιλάει τόσο καθαρά. Είχαν περάσει πολλές ημέρες και οι έρευνες είχαν σταματήσει. Ο Τελιάσιος για να παρηγορήσει την κόρη του της είπε, ότι θα της αγόραζε κάποιο άλλο κατοικίδιο και να μη στεναχωριέται.
Το κοριτσάκι όμως αγαπούσε πολύ το συγκεκριμένο ζωάκι και δεν ήθελε να πάρει κανένα άλλο..

Μια ημέρα πήρε κάποια ρούχα της και τα έβαλε σε ένα σακίδιο. Κατέβηκε στην αγορά χωρίς να πει τίποτα σε κανένα και αντάλλαξε τα ρούχα της με κάποια άλλα πιο παλιά που τα έβαλε μέσα στο σακίδιο. Φεύγοντας από την αγορά παρατήρησε σε μια γωνιά μια ετοιμόρροπη παράγκα που έγραφε « Εδώ πωλούνται, ελιξίρια, σκόνες για να βρεις ότι έχεις χάσει»
Η Βιλελμίνα δίστασε για μια στιγμή και μετά μπήκε αποφασιστικά μέσα στην παράγκα. Μια γυναίκα με γκρίζα μαλλιά ανακάτευε κάτι σε μια χύτρα. Μόλις είδε την μικρή την πλησίασε και με ένα ψεύτικο χαμόγελο την ρώτησε «τι γύρευε»
Μου έκλεψαν το αγαπημένο μου ζωάκι απάντησε και θέλω να μάθω αν ξέρεις να μου πεις που μπορώ να το βρω. Η γυναίκα έξυσε το πηγούνι της και της είπε κοφτά.
«Έχεις λεφτά?» Η μικρή έψαξε τις τσέπες της αλλά δεν βρήκε τίποτα. Τότε έβγαλε ένα χρυσό χτενάκι από τα μαλλιά της και της είπε. Δεν έχω λεφτά αλλά έχω αυτό που είναι ακριβό. Η γυναίκα το περιεργάστηκε και αφού βεβαιώθηκε, ότι ήταν γνήσιο έριξε λίγο από το υγρό που είχε στην χύτρα σε ένα πιάτο. Τότε πυκνός καπνός βγήκε μέσα από το πιάτο και η γυναίκα της απάντησε:
«Βλέπω κάποιον ξένο με ένα σάκο. Δεν είναι πια εδώ. Βρίσκεται πέρα από τα βουνά στην πόλη Ουλμπάρα»

Εκεί πηγαίνει να συναντήσει την Άνικα την Βασίλισσα των Αετών
Πως θα πάω εκεί ρώτησε η Βιλελμίνα. Χα, Χα, Χα έκανε η γυναίκα ειρωνικά. Εκεί δεν πηγαίνουν ούτε οι πιο δυνατοί άνδρες όχι ένα μικρό παιδί σαν εσένα.
Η Βιλελμίνα επέμενε και η γυναίκα απάντησε, ότι θα έπρεπε να περάσει πρώτα από τα βουνά και μετά να ακολουθήσει το μονοπάτι του γύπα-λιονταριού. Εκεί επάνω στα βουνά υπήρχαν φωλιές από πολλά αρπακτικά. Μάλιστα είχαν εκεί τα κρησφύγετά τους πολλοί κλέφτες και όποιος πλησίαζε τον λήστευαν και τον σκότωναν.
Τι γυρεύει αυτός ο άνθρωπος εκεί? Γιατί πήρε το ζώο μου??
«Θα το προσφέρει στην βασίλισσα Άνικα γιατί θέλει κάτι από αυτήν απάντησε η γυναίκα.» Η Βιλελμίνα τα άκουγε όλα αυτά πολύ σκεπτική.
«Υπάρχει κάποιος που ξέρει τον δρόμο και ίσως σε βοηθήσει συνέχισε η γυναίκα. Για να σου πω όμως το όνομα του θέλω 10 χρυσά νομίσματα»
Η Βιλελμίνα της απάντησε, ότι δεν είχε χρήματα μαζί της ούτε κάτι άλλο πολύτιμο. Όμως αν της έδινε την πληροφορία και πραγματικά της χρησίμευε στην αναζήτηση της, τότε όταν γύριζε πίσω, θα της έδινε τα διπλά. Η γυναίκα γέλασε και της απάντησε.
«Δεν ξέρω αλλά με βρήκες σε καλή διάθεση σήμερα. Ο άνδρας που πηγαίνει συχνά στην Ουλμπάρα και ξέρει τον δρόμο είναι γνωστός με ένα παρατσούκλι. Τον φωνάζουν το γεράκι»
Η Βιλελμίνα ευχαρίστησε την γυναίκα βγήκε από την παράγκα και τράβηξε για το αρχοντικό. Έπρεπε να σκεφθεί τι θα έκανε, γιατί όλα αυτά που της είπε φαινόντουσαν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα.

Το άλλο πρωί καβάλησε το άλογο της και πήγε στην σχολή του Δάσκαλου της Λάριο για να τον συμβουλευθεί. Συνήθως πήγαινε εκείνος στο αρχοντικό και της έκανε μάθημα, όμως σήμερα θα πήγαινε εκείνη σε αυτόν. Αγαπούσε πολύ τον Λάριο και τον εμπιστευόταν γιατί ήταν εκείνος που την είχε βοηθήσει να εκμεταλλευθεί την αφωνία της για να μάθει καλύτερα τον εαυτό της. Την είχε μάθει να νοιώθει την εσωτερική της δύναμη, να έχει αυτοπεποίθηση, να μη φοβάται και προπαντός να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις γύρω της μέσα από την καρδιά της. Η αγάπη της για τη Μπόζυ την έκανε να βρει και πάλι την φωνή της. Τώρα θα έκανε το καθετί για να την φέρει και πάλι κοντά της.
Όταν βρέθηκε με τον Λάριο εκείνος χάρηκε που την άκουσε να μιλά και πάλι. Τότε του εξιστόρησε, όλα όσα συνέβηκαν στο αρχοντικό, για την εξαφάνιση του ζώου καθώς και όλα όσα της είπε η γυναίκα για την πόλη Ουλμπάρα., για την Βασίλισσα των Αετών και για το έμπορο που τον φώναζαν το Γεράκι

Ο Λάριο τα άκουσε όλα προσεκτικά και της είπε, ότι θα φρόντιζε να μάθει λεπτομέρειες για αυτόν τον έμπορο. Αν μάθαινε κάτι αξιόπιστο θα την ενημέρωνε. Η Βιλελμίνα τον ευχαρίστησε για την βοήθεια του και επέστρεψε σπίτι της
Πέρασαν δύο εβδομάδες όταν ήλθε μια ημέρα στο αρχοντικό ο Λάριο και ζήτησε να μιλήσει με τον Τελιάσιο. Η Βιλελμίνα μόλις τον άκουσε έτρεξε με αγωνία να μάθει τι είχε ανακαλύψει. Τότε ο Λάριο, αποφεύγοντας να αναφέρει για την προηγούμενη συνάντηση που είχε με την μαθήτρια του, τους ανέφερε, ότι έμαθε από κάποιον έμπορο, ότι ο ξένος που αναζητούσαν σε όλη την πόλη βρισκόταν πέρα από τα βουνά και είχε μαζί του το μικρό ζώο. Αυτό το έδωσε σε μια γυναίκα που ζούσε σε κάποιο κρησφύγετο, την Άνικα, για να πάρει 2 αετούς. Αυτή η γυναίκα έπιανε αετούς και άλλα πουλιά και τα εξημέρωνε. Μετά τα πουλούσε ή τα αντάλλασσε με άλλα πράγματα με εμπόρους που κατάφερναν να φθάσουν στην Ουλμπάρα Το παρατσούκλι της ήταν η Βασίλισσα των Αετών.

Ο Τελιάσιος τα άκουσε όλα αυτά πολύ προσεκτικά και γύρισε και κοίταξε την κόρη του.
Το θέλεις ακόμα αυτό το ζωάκι την ρώτησε.? Τα μάτια της μικρής άστραψαν και κοιτώντας με λαχτάρα τον πατέρα της του απάντησε. «Όσο τίποτα άλλο»
Τότε ο Τελιάσιος ζήτησε από τον δάσκαλο να του δώσει τα στοιχεία του εμπόρου.
Μόλις τα έμαθε πήρε μια συνοδεία και τράβηξε για το σπίτι του. Κτύπησαν την πόρτα και όταν εκείνος άνοιξε έμεινε έκπληκτος αντικρίζοντας μπροστά του τον άρχοντα της πόλης.
Τότε ο Τελιάσιος του ζήτησε, αν μπορούσε, να τους οδηγήσει στην Ουλμπάρα σε εκείνη την γυναίκα που εξημέρωνε πουλιά.
Ο άνδρας τραύλισε, ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο γιατί εκεί έμεναν κλέφτες και λωποδύτες και ίσως κινδύνευε η ζωή τους. Ο Τελιάσιος απάντησε, ότι θα μεταμφιεζόντουσαν σε εμπόρους που θα πήγαιναν εκεί να ανταλλάξουν με τους κλέφτες διάφορα αντικείμενα. Ο ίδιος θα έπαιρνε πολλά χρήματα αν κατάφερνε να τους περάσει με ασφάλεια σε εκείνη την περιοχή. Έβγαλε και του έδωσε 1000 χρυσά νομίσματα. Αυτά είναι μόνο η προκαταβολή του είπε.
Εκείνος συμφώνησε να τους πάει εκεί. Θα ξεκινούσαν χαράματα, γιατί ήταν αρκετά μακριά.
Έτσι νωρίς το άλλο πρωί ο Τελιάσιος, η Βιλελμίνα και κάποιοι άνδρες της φρουράς μεταμφιεσμένοι με πολύ απλά ρούχα, αλλά και οπλισμένοι, συνάντησαν τον οδηγό τους και ξεκίνησαν το ταξίδι τους για την επικίνδυνη περιοχή της Ουλμπάρας.
Στον δρόμο ρώτησε τον οδηγό ο Τελιάσιος να τους πει για αυτή την γυναίκα που εξημέρωνε πουλιά. Εκείνος τους διηγήθηκε, ότι ήταν μια αλλόκοτη γυναίκα πολύ άσχημη και φήμες έλεγαν, ότι την είχε κλέψει κάποιος ληστής από το σπίτι της και την είχε φέρει μαζί του στα βουνά. Όμως κατάφερνε και επικοινωνούσε με τα πουλιά, τα εξημέρωνε και μετά τα πουλούσε σε διάφορους που πήγαιναν σε εκείνη την περιοχή. Εγώ έχω πάρει πολλές φορές γεράκια και αετούς. Ξέρεις τα αγοράζουν πολλοί άρχοντες για κυνήγι. Μετά ρώτησε ο οδηγός τον Τελιάσιο τι γύρευε εκείνος από αυτή την γυναίκα. Τότε ο άρχοντας τον ρώτησε αν είχε δει, στο τελευταίο του ταξίδι, να είχε μαζί της αυτή η γυναίκα μια μαϊμουδίτσα. Εκείνος σήκωσε τους ώμους του και απάντησε, ότι είχε ακούσει για ένα περίεργο ζώο που έμενε κοντά της και που έκανε τούμπες και μορφασμούς. Η καρδιά της Βιλελμίνας σφίχτηκε.
Αυτό το ζώο μου ανήκει είπε ο άρχοντας και κάποιος μου το έκλεψε. Θέλω να το πάρω πίσω. Ο οδηγός απόρησε αλλά δεν είπε τίποτα. Τόση ταλαιπωρία για ένα ζώο σκέφτηκε. Τελικά αυτοί οι πλούσιοι έχουν πολλές ιδιοτροπίες !!
Ταξίδευαν για πολλές ώρες και σταμάτησαν για λίγο σε ένα μικρό χωριό που ήταν μετά τα βουνά. Κάθισαν σε ένα πανδοχείο να φάνε κάτι και να ξεκουραστούν. Ο πανδοχέας ήταν συνηθισμένος να βλέπει ταξιδιώτες να σταματούν εκεί και δεν έκανε ερωτήσεις.
Σε λίγο η συντροφιά ξεκίνησε για την ανάβαση του δύσκολου δρόμου που οδηγούσε μέσα στο λημέρι. Τότε περίεργα πρόσωπα άρχισαν να βγαίνουν μέσα από στενά με μισοσκεπασμένα πρόσωπα.
Ο οδηγός τους είπε σε κάποιον, ότι είχαν φέρει διάφορα πράγματα για ανταλλαγή.
Άνοιξαν ένα σάκο γεμάτο με ασημένια και χρυσά αντικείμενα και τα μάτια του άνδρα γυάλισαν καθώς τα είδε. Τους ρώτησε τι γύρευαν σε αντάλλαγμα για αυτά και εκείνος είπε, ότι θα του τα χάριζαν αν τους οδηγούσε στην Άνικα την Βασίλισσα των Αετών.
Εκείνος τους έδειξε μια σπηλιά σε μια βουνοπλαγιά και τους είπε, ότι έμενε εκεί
Η συντροφιά τράβηξε για την βουνοπλαγιά, όταν πετάχτηκε μέσα από κάτι θάμνους μια μικρή μαϊμού


Μπόζυ, φώναξε η Βιλελμίνα και το ζώο πήδηξε και χώθηκε στην αγκαλιά της.
Μπροστά της βρισκόταν το αγαπημένο της ζώο αδύνατο, βρώμικο αλλά ζωντανό.
Τότε η Μπόζυ έβγαλε ένα παράξενο ήχο που έμοιαζε με κλάμα κατέβηκε από την αγκαλιά της Βιλελμίνας και τους έδειξε τον δρόμο για την σπηλιά. Ο Τελιάσιος με τον οδηγό προχώρησαν προς τα εκεί και τότε είδαν ξαπλωμένη πάνω σε κάτι φύλλα την γυναίκα.
Είχε τα μάτια της κλειστά και φαινόταν να κοιμάται. Ο Τελιάσιος της μίλησε και εκείνη άνοιξε τα μάτια της για λίγο τα οποία ήταν κατακόκκινα. Η γυναίκα ψηνόταν στον πυρετό. Κάπου -κάπου έβηχε δυνατά. Αν μείνει εδώ θα πεθάνει είπε ο Τελιάσιος Πρέπει να την δει σύντομα γιατρός. Ο οδηγός δεν ήξερε αν η γυναίκα ήθελε να φύγει από εκεί αλλά δεν ήταν σε θέση να τους μιλήσει. Τότε ο Τελιάσιος είπε, ότι θα την πήγαιναν στο κοντινό χωριό και θα έβλεπαν τι θα έκαναν μετά.
Τα χέρια της και το πρόσωπο της είχαν ένα σκούρο χρώμα και τα μαλλιά της ήταν γεμάτα χόρτα και χώμα.
Την έβαλαν σε ένα άλογο και πήραν τον δρόμο της επιστροφής.
Όταν έφθασαν στο πανδοχείο την ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι και η γυναίκα του πανδοχέα της έψησε και της έδωσε κάποια βότανα για να την συνεφέρει. Ο οδηγός τους πρότεινε να την αφήσουν εκεί και να φύγουν το συντομότερο, γιατί δεν ήξερε αν κάποια συμμορία τους έπαιρνε στο κατόπι. Όμως ο Τελιάσιος την λυπόταν έτσι ανήμπορη που ήταν και σκεφτόταν κάποια λύση. Ο πανδοχέας είχε ένα μικρό κάρο που έκανε μεταφορές. Αποφάσισαν να βάλλουν εκεί την γυναίκα και να φύγουν το γρηγορότερο. Έτσι και έγινε. Η Βιλελμίνα είχε πάρει ένα μαντήλι και της δρόσιζε το μέτωπο για να την ανακουφίζει από τον πυρετό. Την παρατηρούσε και ένοιωθε μια συμπάθεια για αυτή την γυναίκα. Φευγαλέα πέρασε από το νου της η μητέρα της. Όμως αυτή η γυναίκα δεν είχε τίποτα από εκείνη. Άραγε πως να βρέθηκε η δύστυχη στα βουνά?? Είχε όλη την ώρα τα μάτια της κλειστά και φαινόταν να μη επικοινωνεί με το περιβάλλον. Έπειτα από ένα κουραστικό ταξίδι μέσα από τις βουνοσειρές έφθασαν τελικά στην χώρα τους.
Φθάνοντας κατάκοποι στο αρχοντικό ο Τελιάσιος έδωσε εντολή να έλθει αμέσως γιατρός . Όταν την εξέτασε ο γιατρός διαπίστωσε βαριά πνευμονία και σύστησε κάποια φάρμακα. Πέρασαν πολλές βδομάδες και η γυναίκα έδινε αληθινή μάχη για την ζωή. Παραμιλούσε και είχε εφιάλτες. Ο άρχοντας είχε βάλει κάποιες γυναίκες του σπιτιού να την φροντίζουν και να τις δίνουν τα φάρμακα.. Ύστερα από πολλές ημέρες ο πυρετός έπεσε και η γυναίκα άρχισε να νοιώθει καλύτερα. Κάποια στιγμή άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε με απορία το περιβάλλον γύρω της.

Ρώτησε την γυναίκα δίπλα της, που βρισκόταν και πως βρέθηκε εκεί.
Εκείνη φώναξε τον άρχοντα και σε λίγο αυτός ήλθε κοντά της. Της διηγήθηκε πως έγιναν τα γεγονότα και πως βρήκαν την Μπόζυ που ήταν το αγαπημένο ζώο της κόρης του. Εκείνη τη βρήκαν βαριά άρρωστη και αν την άφηναν πάνω στο βουνό θα πέθαινε από πνευμονία. Έτσι την μετέφεραν στην πόλη τους και τώρα έβλεπε πως ήταν καλύτερα. Μετά την ρώτησε πως την έλεγαν και πως βρέθηκε στο βουνό.
Εκείνη απάντησε, ότι την φώναζαν Άνικα, που σήμαινε «η κλεμμένη» γιατί την είχε βρει στο βουνό κάποιος ληστής. Όμως έπασχε από αμνησία και δεν μπορούσε να θυμηθεί με ποιο τρόπο βρέθηκε εκεί

Αυτός της έμαθε πώς να επικοινωνεί με τα πουλιά και να τα εξημερώνει. Τα πουλούσε σε κάποιους εμπόρους ή τα αντάλλασσε με άλλα είδη. Έτσι ζούσε
Ο Τελιάσιος ένοιωθε συμπόνια για την δύστυχη γυναίκα και θυμόταν πόσο είχε πικραθεί όταν του άρπαξαν την δική του.
Της είπε, ότι μπορούσε να μείνει στο σπίτι του μέχρι να γίνει εντελώς καλά και μετά να πήγαινε όπου ήθελε!!.
Η Άνικα τον ευχαρίστησε για την καλοσύνη του.!
Σε λίγο ήλθε η γυναίκα που την περιποιόταν και της ζήτησε να την βοηθήσει να κάνει ένα μπάνιο. Καθώς πλενόταν η Άνικα, η γυναίκα παρατήρησε, ότι το χρώμα του δέρματος της ήταν κατάλευκο και όχι μαύρο, όπως φαινόταν. Τα μαλλιά της, όταν λούστηκαν έδειχναν λαμπερά μαύρα. Μπροστά της, η άσχημη και κακόμοιρη γυναίκα μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά σε μια άλλη πανέμορφη.

Την ρώτησε με απορία γιατί ήταν πασαλειμμένη με τόση βρωμιά. Εκείνη χαμογέλασε πικρά και της απάντησε.: Ζούσα με κλέφτες και ληστές. Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν έβλεπαν μια όμορφη γυναίκα μπροστά τους. Έκοψα άγρια μούρα και έβαψα όλο μου το σώμα και γέμισα τα μαλλιά μου με χόρτα, ώστε να με αηδιάζουν και να μη με πλησιάζουν. Μόνο εκείνος που με βρήκε στο βουνό ήξερε την αλήθεια και αυτός μου σύστησε να αλλάξω εμφάνιση για να μην έχω προβλήματα.

Η γυναίκα κούνησε με κατανόηση και συμπάθεια το κεφάλι της.
Της άφησε ένα φόρεμα δίπλα της και όταν εκείνη το έβαλε την κοίταξε με απορία.
«Ξέρεις» τι είπε στην μεγάλη σάλα του σπιτιού υπάρχει ένας πίνακας. Η γυναίκα του πίνακα σου μοιάζει πολύ !!
Η Άνικα την ρώτησε αν μπορούσε να την οδηγήσει εκεί. Έτσι σε λίγο η Άνικα βρισκόταν στην μεγάλη σάλα του αρχοντικού. Ο Τελιάσιος καθόταν και διάβαζε, όταν σήκωσε τα μάτια του και την είδε. Του κόπηκε η μιλιά. Η γυναίκα που βρισκόταν μπροστά του δεν θύμιζε τίποτα από το κακόμοιρο πλάσμα που είχαν βρει στο βουνό. Σε λίγο μπήκε και η κόρη του μέσα και είδε την φιγούρα της γυναίκας που κοίταζε το πορτραίτο της μητέρας της. Είναι η μητέρα μου είπε η Βιλελμίνα.

Η γυναίκα έκλεισε λίγο τα μάτια της και με φωνή τρεμάμενη είπε : « Κάπου εδώ πρέπει να είναι και το βάζο με το παγόνι που έβαζα τις αγαπημένες μου ορχιδέες»
Η Βιλελμίνα ξέσπασε σε κλάματα και έβγαλε μια δυνατή φωνή. Μ α μ ά
Τότε η Άνικα ακούγοντας την φωνή της μικρής μπήκε μπροστά στην Βιλελμίνα σαν να ήθελε να την προστατέψει από κάτι που την απειλούσε και φώναξε σαν να παραληρούσε « Τρέξε Βίλμα, τρέξε. Δεν θα το αφήσω να σε πάρει!! Τότε ο Τελιάσιος είδε μπροστά στα μάτια του την αναπαράσταση της αρπαγής που είχε γίνει πριν από 5 χρόνια.
«Βερόνικα» της φώναξε τρέμοντας από συγκίνηση Εκείνη του έριξε ένα απλανές βλέμμα σαν να γνώρισε την φωνή και πριν χάσει τις αισθήσεις της ψιθύρισε το όνομα του, όπως τον φώναζε χαϊδευτικά : « Τέλμο»
Έμεινε για πολύ ώρα αναίσθητη η Βερόνικα από το δυνατό σοκ.!! Όταν άνοιξε τα μάτια της είδε δίπλα της τον άνδρα της και την κόρη της να την κοιτάνε συγκινημένοι. Η μνήμη της είχε επανέλθει!!!
Ο Τελιάσιος της έκανε νόημα να μη μιλήσει και να αναπαυθεί. Είχαν καιρό μπροστά τους για να τα κουβεντιάσουν όλα. Εκείνη χαμογέλασε και του έσφιξε το χέρι. Μετά γύρισε στην κόρη της και της χάιδεψε το κεφάλι με αγάπη
Πέρασε καιρός και η Βερόνικα συνήλθε εντελώς. Ο Τελιάσιος κήρυξε γιορτή στην πόλη για την επιστροφή της γυναίκας του.
Ένα πρωινό η Βιλελμίνα καβάλησε το άλογο της και παίρνοντας την Μπόζυ μαζί της πήγε στην παράγκα στην άκρη της αγοράς. Η γυναίκα δεν την γνώρισε και την ρώτησε τι θέλει.
Εκείνη τότε έβγαλε μια φούχτα χρυσά νομίσματα και τα έδωσε στην γυναίκα.
Αυτή γούρλωσε τα μάτια της και την κοίταξε με απορία.
« Βρήκα, ότι αγαπούσα πιο πολύ της είπε. Έτσι κρατώ την υπόσχεση που έδωσα»
Επέστρεψε σπίτι της και από τότε όλοι έζησαν καλά και εμείς καλύτερα!!

[Ταρούλα]

Χρυσούλα Ευχαριστώ

[Λιζούλα]

πόσο μ΄αρέσουν τα παραμυθάκια σου Χρυσούλα!! Σ΄ευχαριστώ που τα μοιράζεσαι μαζί μας.

[Annoula]

Χρυσούλα

[Θοδωράκος]

Πανέμορφο...

[AMALIA]

Xρυσουλιτσα μου γλυκια υπεροχο... Σε ευχαριστουμε!!!

[nondas]

Χρυσούλα πολύ όμορφο

[Vasoula]

αχ αχ αχ

πανέμορφο

[ΙΩΑΝΝΑ]

τι υπέροχες εμπνέυσεις που έχεις Χρυσούλα

[Vasoula]

ναι το γλυκούλι μου!!

αυτά είναι παραμύθια, όχι η κοκκινοσκουφίτσα που μεγάλωσαν μαζί της γενιές και γενιές...

και τι κατάφερε? να φοβόμαστε πάντα τον κακό λύκο...Το μήνυμα είναι να μην είσαι αυθόρμητος γιατί κινδυνεύεις...Να ακούς τον μπαμπά σου και την μαμά σου, γιατί κινδυνεύεις...

[Fotinoula]

:romance-heartsfade: :romance-heartsfade: :romance-heartsfade:

[CHRYSSOULA]

Στην αρχή όταν έγραφα τα παραμύθια απορούσα και εγώ με την πλοκή και "το δράμα" που εκτυλισσόταν.
Η καρδιά όμως με έμαθε να τα αποσυμβολίζω και να βλέπω πέρα από το μύθο.....Παρατήρησε μου είπε την παραβολή........
Στο παραπάνω παραμύθι η κόρη αποχωρίζεται βίαια από την μητέρα γιατί πρέπει να μάθει να στέκεται στα δικά της πόδια και να βρει την αυτοπεποίθηση της. Το συναίσθημα της παγώνει, γιατί φοβάται....Έρχεται όμως η Αγάπη σε κάτι που την οδηγεί στην Χαρά και ξεπαγώνουν τα πάντα μέσα της.
Η Μητέρα αρχίζει την μεταμόρφωση της. Ζει σε σπηλιά και εξημερώνει αετούς. Μαθαίνει να αντιλαμβάνεται την πνευματική της ουσία μέσα από τους κινδύνους που την περιβάλλουν και μεταμορφώνεται.
Ο πατέρας κρατά σταθερά την σχέση του με την Αγάπη και ξεκινά ολόκληρο ταξίδι μέσα από συμπόνια όχι για πλούτη και εξουσία αλλά για να προσφέρει Χαρά ......
Όταν γίνεται η αποκάλυψη Πατέρας Μητέρα Παιδί έχουν δημιουργήσει μια νέα ενότητα μια Οικογένεια που οδηγει σε Νέα Αρχή.
1(πατέρας)+2(μητέρα)+3(παιδί)=4 Οικογένεια και όλο μαζί
1+2+3+4=10 = 1 (Μονάδα)

Η Βάσω έγραψε παραπάνω, ότι αυτά τα παραμύθια είναι για αυτούς που ξέρουν την κατεύθυνση και συμπληρώνω είναι για αυτούς που επιθυμούν να μείνουν ξύπνιοι και όχι να κοινηθούν.

Σας ευχαριστώ

[Fotinoula]

Η Βάσω έγραψε παραπάνω, ότι αυτά τα παραμύθια είναι για αυτούς που ξέρουν την κατεύθυνση και συμπληρώνω είναι για αυτούς που επιθυμούν να μείνουν ξύπνιοι και όχι να κοινηθούν.

[AMALIA]

Η Βάσω έγραψε παραπάνω, ότι αυτά τα παραμύθια είναι για αυτούς που ξέρουν την κατεύθυνση και συμπληρώνω είναι για αυτούς που επιθυμούν να μείνουν ξύπνιοι και όχι να κοινηθούν.

....

Σας ευχαριστώ

Εμεις καρδουλα σε ευχαριστουμε... που τα μοιραζεσαι Μαζι μας...

[margaritarenia]

Ευχαριστουμε.........! Χρυσούλα