ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΕΣ

[CHRYSSOULA]

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα μικρό διώροφο σπίτι στον κεντρικό δρόμο μιας μεγάλης πόλης, έμενε η οικογένεια του Αλέξη Σταβόρου Η γυναίκα του η Δάφνη και οι τρείς του κόρες. Η Τζίνα, η Κορίνα και η Νταίζη. Ο Αλέξης Σταβόρος ήταν πιλότος και έλειπε συχνά σε ταξίδια στο εξωτερικό. Η γυναίκα του η Δάφνη ήταν καθηγήτρια μουσικής στο γειτονικό σχολείο που πήγαιναν τα παιδιά τους. Τα τρία κορίτσια αγαπούσαν πολύ την μουσική, μάθαιναν τραγούδι και ήξεραν να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο.
Το Σαββατοκύριακο ο πατέρας τους είχε ρεπό από την εργασία του και τους πρότεινε να πάνε όλοι μαζί μια εκδρομή σε ένα ορεινό καταφύγιο που ήταν μέσα στα έλατα. Εκεί θα μπορούσαν να ασχοληθούν με ποδηλασία, πεζοπορία ίσως και σκι αν έβρισκαν χιόνια.
Έτσι ξεκίνησαν το Σάββατο για την εκδρομή τους.!!
Έφθασαν νωρίς στο καταφύγιο, γιατί δεν ήταν πολύ μακριά από την πόλη τους και χαρούμενοι ξεκίνησαν να εξερευνήσουν την γύρω περιοχή. Ο πατέρας τους τους είχε συστήσει να μένουν ο ένας κοντά στον άλλο και να μην απομακρύνονται γιατί υπήρχαν τριγύρω απότομοι γκρεμοί και υπήρχε κίνδυνος να συμβεί κάποιο ατύχημα.
Τα κορίτσια πήγαιναν όλα μαζί προσεκτικά και σε μια στροφή του δρόμου η Νταίζη που ήταν 7 χρονών, και η μικρότερη από τα τρία κορίτσια, είδε ένα μικρό σκίουρο πίσω από ένα βράχο. Είχε ανοιχτό καφετί χρώμα και μια μεγάλη ουρά. Το σκιουράκι κρατούσε κάτι που δεν φαινόταν καθαρά. Σίγουρα θα είναι κάποιο βελανίδι ή καρύδι σκέφτηκε η μικρή και δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Καθώς προχωρούσαν η Κορίνα, που ήταν 8 χρονών, παρατήρησε και αυτή, ότι ένας μικρός σκίουρος τους ακολουθούσε. Παραξενεμένη το συζήτησε με τι αδελφές της και η Νταίζη τους ανέφερε, ότι το είχε δει και αυτή πριν από πολύ ώρα. Η Τζίνα ήταν 9 χρονών και η μεγαλύτερη. Μόλις το άκουσε σήκωσε τους ώμους της και απάντησε, ότι ίσως πεινούσε το σκιουράκι και περίμενε να του πετάξουν κάτι για να φάει.
Σε λίγο σταμάτησαν για να ξεκουραστούν σε κάποιο πέτρινο παγκάκι που υπήρχε εκεί και η Τζίνα είπε, ότι θα πήγαινε στην πηγή που ήταν λίγα μέτρα πιο κάτω για να πάρει νερό. Καθώς έσκυψε να πιει νερό είδε τον μικρό σκίουρο πίσω από την πέτρινη βρύση. Α!! φιλαράκο του είπε. Πεινάς?? Τι να σου δώσω?? Άνοιξε το σακίδιο της, έβγαλε ένα ζαχαρωτό και του το πέταξε. Όμως το μικρό ζώο δεν το πήρε.
Η Τζίνα κοίταξε το ζώο απορημένη. Τότε παρατήρησε, ότι κάτι υπήρχε στο μπροστινό του πόδι.
Πλησίασε πιο κοντά και είδε, ότι ήταν ένα κομμάτι χαρτί τυλιγμένο γύρω από το πόδι του. Άπλωσε προσεκτικά το χέρι της και τότε το σκιουράκι σήκωσε το πόδι του.
Τράβηξε προσεκτικά την κλωστή που ήταν δεμένο το χαρτί και το έβγαλε. Άνοιξε το χαρτί και είδε να είναι γραμμένο με μεγάλα κεφαλαία « ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΕ»
Η Τζίνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Σίγουρα αυτό δεν μπορεί να ήταν κάποια πλάκα!! Ποιός θα έδενε ένα σημείωμα στο πόδι του μικρού σκίουρου για να αστειευτεί? Γιατί το ζώο τους είχε πάρει από πίσω?? Εκείνη την στιγμή την φώναξε η μητέρα της να γυρίσει κοντά τους για να συνεχίσουν με την πεζοπορία τους.
Η Τζίνα πλησίασε και τους έδειξε τι βρήκε στο πόδι του μικρού σκίουρου.
Ο πατέρας τους διάβασε το σημείωμα και κοίταξε την περιοχή τριγύρω. Μήπως κάποιος είχε πάθει κάποιο ατύχημα και έστελνε μήνυμα με αυτό τον τρόπο?? Όλοι έδειχναν προβληματισμένοι γιατί αν όντως υπήρχε κάποια ανάγκη πώς να ψάξουν??
Σίγουρα δεν έγραψε το ζώο μόνο του αυτό το σημείωμα….



Γεμάτοι ερωτηματικά συνέχισαν αμίλητοι την πορεία τους. Βάδιζαν για να φθάσουν στην Αετοράχη όπου η θέα εκεί πάνω ήταν μαγευτική.

Δεν είχαν προχωρήσει πολύ, όταν σε μια στροφή του δρόμου ο μικρός σκίουρος ξεπετάχτηκε μπροστά τους και άρχισε να χοροπηδάει. Ο πατέρας έκανε νόημα στην οικογένεια του να τον ακολουθήσουν για να δουν που θα τους πήγαινε. Ύστερα από λίγα μέτρα φάνηκε μπροστά τους ένα πηγάδι. Ο Αλέξης πλησίασε προσεκτικά και κοίταξε μήπως κάποιος είχε πέσει μέσα αλλά δεν είδε κάτι
Τότε πρόσεξε τον σκίουρο να τρέχει λίγα μέτρα παρακάτω και να σκάβει με τα πόδια του.
Πλησίασαν σε εκείνο το σημείο όλο περιέργεια και παρατήρησαν κάτι χορταριασμένα σκαλοπάτια. Ο Αλέξης τους έκανε νόημα να σταθούν πίσω και άρχισε να κατεβαίνει.
Καθώς κατέβαινε είδε, ότι υπήρχε στο τέλος των σκαλοπατιών μια μικρή πέτρινη πορτούλα. Ο Αλέξης έπιασε το ξύλινο χερούλι της και η πόρτα έκανε ένα ξερό ήχο αλλά δεν άνοιγε. Πιθανόν να είχε φρακάρει από την υγρασία σκέφτηκε ο Αλέξης και έκανε να γυρίσει πίσω.
Τότε είδε πάλι τον σκίουρο να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια και να κρατάει ένα κομμάτι ξύλο στο στόμα του.
Ο Αλέξης ένοιωσε, ότι ο σκίουρος σαν να του έδειχνε πως να ανοίξει την πόρτα.
Πήρε το ξύλο από το στόμα του και το έβαλε στην χαραμάδα σπρώχνοντας με δύναμη.. Εκείνη τότε έκανε ένα δυνατό τρίξιμο και άνοιξε διάπλατα.
Η Δάφνη και τα τρία κορίτσια παρακολουθούσαν από επάνω. Με το που άνοιξε η πόρτα φώναξε στον άνδρα της να μη μπει μέσα απλά να κοιτάξει απέξω.
Ο Αλέξης είδε, ότι υπήρχε ένα άδειο δωμάτιο μπροστά με πολλές καμάρες σαν στοές που οδηγούσε σε κάποια άλλα δωμάτια προς τα πίσω που όμως δεν φαινόντουσαν. Ένας υπόγειος λαβύρινθος αναρωτήθηκε που πιθανόν να ήταν κάποιο υπόγειο καταφύγιο ή κρησφύγετο. Ίσως να το είχαν φτιάξει σε παλαιότερα χρόνια για κρυψώνα από επιθέσεις. Τότε είδε το σκίουρο να μπαίνει μέσα και να τρέχει προς κάποια από τις στοές. Σε λίγο εμφανίστηκε ξανά βγάζοντας περίεργους ήχους από το στόμα του.
Πολύ ασχοληθήκαμε μαζί σου φιλαράκο φώναξε ο Αλέξης, τράβηξε την πόρτα και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια. Φθάνοντας επάνω είπε στην γυναίκα του και στις κόρες του να μη ασχοληθούν ξανά με αυτό το θέμα, γιατί ο σκίουρος μάλλον ήθελε παιχνίδια. Καθώς ετοιμαζόντουσαν να συνεχίσουν την πορεία τους προς την Αετοράχη ο σκίουρος εμφανίστηκε πάλι αλλά αυτή την φορά κρατούσε στο στόμα του κάτι που έλαμπε. Πλησίασε και το άφησε στα πόδια της Δάφνης. Ήταν ένα χρυσό βραχιόλι. Η Δάφνη το σήκωσε και άρχισε να το περιεργάζεται. Ήταν μια χρυσή αλυσίδα από όπου κρεμόντουσαν τρία μικρά γούρια. Μια σάλπιγγα, ένα κλειδί και ένα φτερό. Μοιάζει με παιδικό βραχιολάκι μονολόγησε η Δάφνη.
Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά είπε ο Αλέξης. Ο σκίουρος σίγουρα παίζει αλλά δεν ξέρω τι είδους παιχνίδι είναι αυτό…Σαν κάποιος να τον καθοδηγεί με ένα περίεργο τρόπο και φέρεται παράξενα.
Η Δάφνη κρατούσε στην παλάμη της το βραχιολάκι όταν ακούστηκε ένα ελαφρύ θρόισμα των φύλλων. Σε λίγο μια μελωδική μουσική ακουγόταν τριγύρω.


Τότε η Κορίνα παρατήρησε, ότι αυτό που άκουγε τις έφερνε στο νου μουσικές νότες.
Σολ, Λα, Σι, Ντο μουρμούρισε. Η Δάφνη άκουγε σαν υπνωτισμένη. Ναι είπε!!. Έχεις δίκιο.!!! Έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί και άρχισε να καταγράφει τις νότες που άκουγε. Έτσι όπως τις άκουγε άρχισε να υπολογίζει τα διαστήματα μεταξύ τους. Ξαφνικά σηκώθηκε και κάνοντας μεγάλες δρασκελιές με τα πόδια της σταμάτησε μπροστά στα σκαλοπάτια που είχε κατέβει προηγούμενα ο άνδρας της. Τότε η μουσική συμφωνία που άκουγε σταμάτησε.
Αλέξη, γύρισε και είπε στον άνδρα της. Πρέπει να μπούμε στον λαβύρινθο που είδες εκεί κάτω. Δεν ξέρω γιατί, αλλά όντως κάποιος θέλει να μπούμε εκεί μέσα. Ο σκίουρος ήταν απλά ένα μέσον. Τώρα είναι οι μουσικές νότες και τα διαστήματα μεταξύ τους που οδηγούν στο υπόγειο.
Ο Αλέξης κοίταξε την Δάφνη και τις κόρες του και ρώτησε αν πραγματικά το ήθελαν όλοι να μπουν μέσα. Η Τζίνα του απάντησε, ότι αν δεν το έκαναν δεν θα μάθαιναν ποτέ τι κρυβόταν πίσω από αυτό το μυστήριο.
Έτσι κατέβηκαν ξανά τα σκαλοπάτια και σπρώχνοντας την πόρτα, που άνοιξε εύκολα αυτή την φορά μπήκαν μέσα στο άδειο δωμάτιο. Μπροστά τους είδαν τρείς καμάρες. Η μια δεξιά , η άλλη αριστερά και άλλη στο κέντρο του δωματίου που οδηγούσαν σε κάποιους άλλους χώρους. Προς τα πού να πάμε αναρωτήθηκε φωναχτά ο πατέρας τους. Η Δάφνη πρότεινε να χωριστούν αλλά ο Αλέξης επέμενε να είναι όλοι μαζί.
Α! φώναξε ξαφνικά η Νταίζη δείχνοντας με το δάκτυλό της ψηλά στην καμάρα. Βλέπετε υπάρχει σκαλισμένη μια σάλπιγγα εκεί, όπως στο βραχιολάκι που κρατάς μαμά
Όλοι κοίταξαν και παρατήρησαν, ότι είχε δίκιο. Ίσως αυτό είναι μια ένδειξη, ότι πρέπει να αρχίσουμε από εδώ είπε η μητέρα της.
Έτσι ξεκίνησαν όλοι από την δεξιά καμάρα. Ένας μεγάλος διάδρομος φάνηκε τότε και άρχισαν να προχωρούν όλοι κοντά κοντά. Ο χώρος ήταν σκοτεινός και ο πατέρας τους άναψε ένα φακό που κουβαλούσε στο σακίδιο του. Ξαφνικά είδαν, ότι ο διάδρομος τέλειωνε σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Στην μέση του δωματίου υπήρχε ένα μικρό οβάλ τραπέζι και επάνω βρισκόταν ακουμπισμένη μια χάλκινη σάλπιγγα.
Όλοι κοιτούσαν απορημένοι γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς γινόταν μέσα σε αυτό το παράξενο χώρο. Τότε η Νταίζη πλησίασε την σάλπιγγα και φύσηξε δυνατά. Ένας διαπεραστικός ήχος ακούστηκε στον χώρο και το δωμάτιο άρχισε να στριφογυρίζει σαν να ήταν κινητή πίστα. Η Δάφνη κράτησε την μικρή της κόρη για να μη πέσει και οι μεγαλύτερες πιάστηκαν από τα χέρια του πατέρα τους. Σε λίγο παρουσιάστηκε στην μέση του χώρου ένα δένδρο με ένα παχύ και τεράστιο κορμό. Σε αυτό το δένδρο ήταν αλυσοδεμένη μια γυναίκα με λευκά ρούχα και μακριά μαλλιά. Το δωμάτιο σταμάτησε να στριφογυρίζει και όλοι κοίταξαν την γυναίκα.
«Ποια είσαι» την ρώτησε ο Αλέξης? «Πως βρέθηκες εδώ?»
Η γυναίκα του απάντησε θλιμμένα, ότι λεγόταν Ειρήνη και την φυλάκισαν πριν από πολλά χρόνια τα δύο της αδέλφια η Ζήλεια και η Διχόνοια. Κάθε φορά έστελνα μήνυμα με κάθε τρόπο για να με βοηθήσουν οι άνθρωποι να ελευθερωθώ αλλά κανένας δεν πρόσεχε ή δεν άκουγε τα μηνύματα που έστελνα. «ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΕ» φώναζα με κάθε τρόπο, όμως για να αντιληφθεί κάποιος τις ικεσίες μου έπρεπε να έχει μεγάλη καρδιά, ώστε να αψηφήσει τον φόβο και να ψάξει να με βρει. Εσείς θα μπορούσατε να είχατε φύγει, όμως η αληθινή ανάγκη για να βοηθήσετε σας έκανε να ξεπεράσετε όλες τις δυσκολίες και τους φόβους σας.
«Πως μπορούμε να σε λύσουμε?» ρώτησε ο Αλέξης

Θα πρέπει να ψάξετε για το χρυσό κλειδί απάντησε η Ειρήνη και έδειξε το βραχιολάκι. Με αυτό θα ξεκλειδώσετε αυτή την αλυσίδα που με κρατάει.
Τότε η Κορίνα απάντησε, ότι ήξερε που έπρεπε να ψάξουν. Στην αριστερή καμάρα πρόσεξα, ότι υπήρχε σε ένα πλακάκι ένα κλειδί Έτσι όλοι η οικογένεια προχώρησε προς τα πίσω, ώστε να φθάσει στην αριστερή καμάρα.
Φθάνοντας εκεί η Κορίνα έδειξε το πλακάκι που είχε επάνω του ζωγραφισμένο ένα κλειδί. Ο Αλέξης πίεσε το πλακάκι μήπως και το κλειδί ήταν από πίσω αλλά το πλακάκι δεν κουνιόταν καθόλου. Ξαφνικά η Τζίνα παρατήρησε, ότι λίγο παρακάτω ήταν άλλο ένα πλακάκι που είχε επάνω του ένα κλειδί και αυτό συνεχιζόταν και με άλλα πλακάκια σε διάφορες θέσεις. Τελικά ένοιωθαν μπερδεμένοι. Που ακριβώς έπρεπε να κοιτάξουν. Όλα τριγύρω ήταν τόσο όμοια που δεν ήξεραν τι να κάνουν.
Τότε η Νταίζη έβγαλε μια φυσαρμόνικα που κουβαλούσε στο σακίδιο της και άρχισε να παίζει ένα σκοπό. Αμέσως σαν κάτι να άστραψε στο μυαλό της Δάφνης και έβγαλε το χαρτί που είχε γράψει τις νότες από την μουσική που άκουγε τότε κοντά στο πηγάδι Άρχισε να πιέζει τα πλακάκια σαν να έπαιζε πάνω σε αυτά την μουσική μελωδία που είχε ακούσει. Τότε ένα πλακάκι έκανε ένα ξερό ήχο. Ο Αλέξης πλησίασε και το πίεσε. Εκείνο τραβήχτηκε στο πλάι και μπροστά τους φάνηκε το χρυσό κλειδί. Το πήρε και όλοι μαζί γύρισαν πίσω και ξαναμπήκαν στην δεξιά καμάρα προχωρώντας προς τα εκεί που ήταν δεμένη η Ειρήνη.
Ο Αλέξης ξεκλείδωσε την κλειδωνιά και εκείνη ελευθερώθηκε. Βγήκαν έξω όλοι μαζί από το υπόγειο και η Ειρήνη τους έδειξε το πηγάδι. Σαν αντάλλαγμα για την ελευθερία μου σας δίνω τρείς ευχές. Πηγαίνετε στο πηγάδι και πέστε δυνατά αυτό που επιθυμείτε! Μετά από αυτά τα λόγια η Ειρήνη χάθηκε.
Πρώτη προχώρησε στο πηγάδι η Τζίνα και ζήτησε να είναι πάντα αγαπημένοι και μονιασμένοι σαν οικογένεια χωρίς ζήλεια και διχόνοια..
Αμέσως ένα φτερό έπεσε μέσα στο πηγάδι
Μετά προχώρησε η Κορίνα και ζήτησε η μουσική πάντα να τους ενώνει και να φέρνει αρμονία και αγάπη στις καρδιές όλων των ανθρώπων. Τότε ένα άλλο φτερό έπεσε στο πηγάδι.
Τελευταία πλησίασε η μικρούλα Νταίζη και ζήτησε να μένει πιο πολύ χρόνο ο μπαμπάς της σπίτι τους. Ένα τελευταίο φτερό κύλησε μέσα στο πηγάδι.
Μετά σηκώθηκε η Δάφνη έβγαλε το βραχιολάκι και το πέταξε μέσα. Δεν το χρειαζόμαστε πια είπε.
Όλη η οικογένεια πήρε τον δρόμο της επιστροφής ……..….


Αλέξη… ξύπνα …φώναξε η Δάφνη στον άνδρα της… . Πρέπει να ετοιμαστούμε για να ξεκινήσουμε για το καταφύγιο!!! Ο Αλέξης ανακάθισε στο κρεβάτι του και χασμουρήθηκε. Ονειρευόμουν της είπε…….Είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο….
Σηκώθηκε και άρχισε να ετοιμάζεται….
Ύστερα από λίγο κτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ένας συνάδελφος του πιλότος….
Μόλις τώρα ανακοινώθηκε από την εταιρία του είπε, ότι κόβονται κάποια ταξίδια του εξωτερικού και λιγοστεύουν οι ώρες πτήσεις….
Ο Αλέξης χαμογέλασε… Δεν πειράζει του απάντησε…. Έτσι θα μένω πιο πολύ χρόνο με την οικογένεια μου…. Η Νταίζη που είχε ακούσει το τηλεφώνημα έβγαλε ένα επιφώνημα χαράς και έτρεξε στην αγκαλιά του πατέρα της. Δεν ξέρεις μπαμπά πόσο χάρηκα του φώναξε. Ήταν μια μεγάλη μου επιθυμία Ο πατέρας της κούνησε το κεφάλι του. «Το ξέρω» της απάντησε χαϊδεύοντας το κεφαλάκι της


Μέσα στο δωμάτιο της η Κορίνα έπαιζε στο βιολί της μια υπέροχη μελωδία. Ο πατέρας της την ρώτησε με απορία από πού είχε μάθει αυτό τον σκοπό. Εκείνη του απάντησε, ότι άκουγε τις νότες μέσα στο μυαλό της, γιατί η μουσική ήταν για αυτή ένας τρόπος επικοινωνίας . Θα επιθυμούσα του ανέφερε η μουσική να μπορούσε να ενώσει όλους τους ανθρώπους και να φέρει αγάπη και ειρήνη στις καρδιές τους.
Εκείνος ακούγοντας τα λόγια της κούνησε το κεφάλι του σκεφτικός…..

Η Δάφνη είχε βγει έξω να μαζέψει κάποια ρούχα και μπαίνοντας μέσα μουρμούρισε:
Καλά δεν θα το πιστέψετε…. Είδα στην άκρη του κήπου μας ένα μικρό ζώο να τρέχει. Στην αρχή το πέρασα για ποντίκι αλλά μετά παρατήρησα, ότι ήταν ένας μικρός σκίουρος με μεγάλη ουρά. Το περίεργο είναι, ότι μου φάνηκε, ότι σήκωσε το πόδι του και σαν να με χαιρέτησε. Μετά χάθηκε….. Μάλλον το φαντάστηκα είπε και σήκωσε τους ώμους της χαμογελώντας!!!

Εκείνη την ώρα μπήκε και η Τζίνα κρατώντας το σακίδιο της για τη εκδρομή.
Βλέποντας την οικογένεια της ενωμένη και αγαπημένη τους είπε, ότι αυτό ήταν πάντα η μεγαλύτερη επιθυμία της.

Τότε ένα παράξενο χαμόγελο φάνηκε στο πρόσωπο του πατέρα τους και γυρίζοντας στην γυναίκα του και στις κόρες του τους ανέφερε, ότι όταν θα έφθαναν στο καταφύγιο θα τους διηγιόταν το περίεργο αλλά και προφητικό όνειρο που είχε δει μόλις πριν από λίγο.

Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

[nondas]

Πολύ όμορφο Χρυσούλα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Χρυσούλα

[Λιζούλα]

Χρυσούλα τι υπέροχο χάρισμα έχεις! Συγκινήθηκα πολύ με το παραμύθι σου...Σ΄ευχαριστώ.

[Vasoula]

όταν η Φαντασία είναι δημιουργική...

ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα...

Με κάθε παραμύθι σου, ο Κόσμος γίνεται ολοένα και ομορφότερος!

[AMALIA]

Xρυσουλακι μας γλυκο.....

Με κάθε παραμύθι σου, ο Κόσμος γίνεται ολοένα και ομορφότερος!

Ναι οπως το λες....


Ευχαριστουμε!!!!

[Vasoula]

αχ Χρυσουλίτσα μου, καρδούλα μου...

πόσο αγάπη έκρυβες πίσω από την μάσκα της ηθικής...Πόση ευαισθησία...πόση αλήθεια...

Θεέ μου, πόση!!!


Σε ξαναβρήκα μέσα στην Συγκίνηση και την Αγάπη...Εκεί που πάντα σε καλουσα!

σ' αγαπω, δεν σημαίνει τίποτα, χωρίς να αγγίζεις τον Θεό με κάθε γράμμα της "λέξης"...

Σ' Α Γ Α Π Ω

Αν ο Θεός μέσα μου μυρίζει τριαντάφυλλο, μυρίζεις κι εσύ το ίδιο

[CHRYSSOULA]

Σας ευχαριστώ όλους που νοιώθετε το άγγιγμα της φαντασίας!!!

Αδελφούλα μου,
Προσπάθησαν οι διάφορες συγκυρίες που δημιούργησα γύρω μου να με αλλοτριόσουν να αλλάξουν τον πυρήνα μου. Γνώρισα την σκοτεινιά μου. Ήμουν όχι μόνο ψευτο-ηθική, γιατί έτσι έκρυβα την ηδονοβλεπτική μου τάση,αλλά σκληρή και αμείλικτη. Όμως ο πυρήνας μου δεν είχε διαβρωθεί. Τότε μέσα στην απόλυτη σκοτεινιά έπεσε μια χαραμάδα φωτός και έλιωσε τα πάντα. Ήταν μια μυστικιστική στιγμή που δεν μπορώ να την εκφράσω με λόγια.
Εκέινη την στιγμή που ενώθηκα μαζι με το Διαναντένιο Φως της Ύπαρξης γεννήθηκα αληθινά!!!!
Μυρίζω το τριαντάφυλλο της καρδιάς σου, γιατί πλέον οι αισθήσεις μου δεν περιορίζονται στις διατάξεις του χώρου και χρόνου αλλά γίνονται μια αέναος διεύρυνση.
Σε ευχαριστώ που πίστεψες σε μένα σαν ύπαρξη άσχετα με τις πρακτικές της προσωπικότητας!!!!

[Ταρούλα]

Χρυσούλα

[Vasoula]

Ήταν μια μυστικιστική στιγμή

που πίστεψες σε μένα σαν ύπαρξη

:romance-romance:

[AMALIA]

Σας διαβαζω και βουρκωνω...

[Giotoula]

Χρυσούλα Ευχαριστούμε!!!

[Θοδωράκος]

Αχ...

Κοριτσάκια...

[Λιζούλα]

[Emmaki]

Αααχ Χρυσουλακι μου γλυκο και ομορφο....ποση Ομορφια και Δημιουργια εχουν τα παραμυθακια σου.....
Σε Ευχαριστω πολυ που μοιραζεσαι αυτη την Ομορφια της Ψυχης σου, Μαζι μας......