«Γνώρισε τον Εαυτό Σου»
Αναπτύχθηκαν λοιπόν διάφορες τεχνικές που θα μας βοηθούσαν να έρθουμε πιο κοντά σε εμάς, πιο κοντά στην πνευματική μας ολοκλήρωση…
Η φράση «Γνώρισε τον Εαυτό Σου» χρειάζεται μια βαθιά τομή στον μετασχηματισμό μας….κυρίως για να τον επιτρέψουμε!
Αυτή η φράση έχει πολλά «υπονοούμενα»…
Μέσα της όμως κρύβει και μια υπευθυνότητα…
Η εκπαίδευσή μας, εδώ στον φυσικό κόσμο, έχει πολλές γνώσεις που μας ωριμάζουν στο «καλός» και μας αφήνουν «ανώριμους» στο «κακός»…
Μας ωριμάζουν στο «βολικό» και μας αφήνουν ανώριμους στο «ξεβόλεμα»
Υπάρχουν τόσες τεχνικές πια, που η Ζωή εφαρμόζεται και δεν ολοκληρώνεται…
Τεχνικές που στηρίζουν ελπίδες και αγωνίες, θεραπείες και ασθένειες, όνειρα και εφιάλτες…
Οι τεχνικές αυτές έχουν στόχο την υποστήριξη της πνευματικής μας ωρίμανσης, που δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσει στην ευθύνη της Ζωής μας…
Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο τις εξασκούν, εδώ και χρόνια…
Μια τεχνική δεν μπορεί να είναι δρόμος πνευματικής ολοκλήρωσης…Είναι μέσον πειθαρχίας απλά…Το να γνωρίσεις τον Εαυτό σου είναι, στην αρχή, μια οδυνηρή εμπειρία…Δεν είναι εύκολο σε κανέναν, να διαλύσει τις πεποιθήσεις του, την ζωή του, την βολή του…
Η πνευματική ωριμότητα της Αγάπης, χρειάζεται να διαλύσει όλα τα «συμβόλαια» της καρδιάς…
Οι πνευματικές Ποιότητες του Ανθρώπου είναι εντελώς διαφορετικές από αυτό που μάθαμε ότι είναι ποιότητα…
Η εσωτερική Γνώση των Νόμων δεν είναι κάτι που μαθαίνεται, αλλά κάτι που επιτρέπουμε να αναδυθεί από τις Μνήμες μας…
Το να αγαπάς τους άλλους δεν είναι εύκολο…γιατί υπάρχει μια συνέχεια που παραβλέπεται… «όπως τον Εαυτό σου»…
Και αν ο μετασχηματισμός δεν φέρει την μεγαλύτερη ανατροπή στον Εαυτό μας, τότε με τεχνικές θα προσπαθούμε να αγαπήσουμε τους άλλους και στην πορεία θα αντιληφθούμε ότι αγαπάμε όσους μας βοηθούν να διατηρήσουμε την συναισθηματική μας ανωριμότητα…
Η Αγάπη θα εξουδετερώνεται πάντα στην καρδιά, αν μέσα της υπάρχουν πληγές και συναισθήματα που δεν πρόλαβαν να γίνουν συνειδητά…
Το νου μας χρειάζεται να έχουμε στις τεχνικές…Αυτές που σε κάνουν «καλό» πάνω στην ίδια αντίληψη που είχαμε για το «καλό»…
Το να γνωρίζω τον Εαυτό μου, δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από το να ωριμάζω αυτήν την διττότητα…Δεν σημαίνει να αναγνωρίσω πόσο καλός είμαι, ούτε να γίνω καλός…
Οι βαθιές τομές του μετασχηματισμού έχουν τόσο γνώση, όσο έχουν και απόφαση.
Η εσωτερική Αλχημεία δεν προέρχεται μόνο από γνώση του «χρυσού», αλλά και από γνώση του «μόλυβδου» που χρειάζεται να μετασχηματιστεί…
Δεν υπάρχει «μαγική φωτιά» που θα κάψει τα «κατώτερα» υλικά και θα εμφανίσει τα «ανώτερα»…Υπάρχει η προσωπική ευθύνη σ’ αυτήν την μεταστοιχείωση, αυτή η ευθύνη που μας κάνει να ανάβουμε την φωτιά μόνοι μας, διατηρώντας την στην καρδιά μας. Το δεύτερο βήμα είναι να αποφασίσουμε να καούμε μέσα σ’ αυτήν την φλόγα, ότι και να σημαίνει αυτό…
Η γνώση μόνο δεν φέρνει αποτελέσματα…Κανείς άλλος, εκτός από εμάς δεν θα ανάψει την φωτιά αυτή μέσα μας. Κι αν πούμε ότι, άντε, την ανάβει, κανείς δεν θα μας σπρώξει να καούμε σ’ αυτήν…Καμία τεχνική δεν θα το καταφέρει σε διάρκεια, αν η διάρκεια δεν αφορά την δική μας απόφαση, να διατηρήσουμε την φλόγα μέσα μας και την δική μας Θέληση για μεταστοιχείωση...Αν ο Θεός είναι η φλόγα, εμείς αυτό που θέλουμε είναι να καούμε στην φωτιά Του…
Συνήθως αυτό γίνεται, όταν γνωρίζουμε καλά ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα άλλο πια…΄Οσο υπάρχει ελπίδα, ότι δεν τα χάσαμε όλα, τότε θα προσπαθούμε να τα ξανακερδίσουμε όλα, όσα νομίζουμε ότι χάσαμε…Και απλά θα κοιτάμε την φωτιά, μέχρι να σβήσει, από την πρώτη ανάκτηση κάποιων "χαμένων"...Αυτά τα κάποια "χαμένα" μπορεί να στηρίξουν μεν τις ελπίδες μας, αλλά πριονίζουν τα θεμέλια της Θέλησής μας...
Και άντε πάλι από την αρχή…
Η Ελίζαμπεθ ΄Αρντεν είχε πει…
Δεν πουλάω καλλυντικά, πουλάω ελπίδα…
Οι μεγάλοι του μάρκετινγκ ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει…
Οι δυνατοί έχουν Θέληση και οι αδύναμοι ελπίδα, λέει μια παροιμία…
Εσείς τι λέτε?
